Tíminn - 16.02.1948, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, mánudagmn 16. febr. 1948
37. blað
GAMLA BIÓ
Bljístakkar
(Blájackor)
Sænska gamanmyndin spreng-
hlægilega, með:
Nils Poppe
Annelise Ericson
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala heíst kl. 11 f. h.
TRIPOLl-BIÓ
Unimsta útlagans
(I Met A Murderer)
Áfarspennandi og áhrifarík
ensk sakamálamynd.
Aðalhlutverk:
James Mason
Pamela Kellino
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
•Bönnuð innan 16 ára.
— Sími 1182 —
Daknta
Spennandi amerísk kvikmynd.
Aðalhlutverk:
John Waync
Vera Hruba Ralston
BönnUð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala .hefst kl. 11 f. h.
— Sími 1384 —
Gesti marga ab garbi ber . .
(Framha'd af 3. síSu)
— Faðir yðar var orðlagð-
ur fyirir minni og lærdóm.
Hvaða bækur las hann heizt?
— Hann las mikið í al-
fræðiorðabókum, ættartölmn,
og sagnfræðiritum. Pabbi
kenndi mér dönsku, enska.
Iandafræði og reikning, og
hefir mér reynzt kennsla
han§. haldgóö. Skólamennt-
unar naut ég ekki á barns-
aldri, en komst samt í verzl-
unarskólann í Reykjavík, þeg
ar ég var 16 ára. VerzLunar-
skólinn var þá í Kolasundi í
Reykjavík og skólastjóri hans
var Ölafur Eyjólfsson.
— Var Höfn í Hornafirði
orðin verzlunarstaður, þeg-
ar þér voruð að alast upp?
J% Þórhallur Daníels-
son Tak þá verzlun þar, hann
var mikill vinur pabba og
mömmu og þegar ég var 13
ara féklc ég 5 fyrsta sinn að
fara með þeim í kaupstað.
Kaupstaðarferð var mikill
viðburður í lífi sveitabarna,
og man ég vel bæði ferðalag-
ið og viðtökurnar hjá Þór-
halli og Ingibjörgu húsfreyju
hans; Til þeirra var að koma
eins og í foreldrahús.
Onnur ferð, sem ég man vel
eftir var upp á Öræfajökul
með rithöfundinum Aage
Meyer Benediktsen frænda
NYJA BIO
Come on and hear,
Come on and hear,
Alexandr’s
Hagtíme Baiid
Hin afburða skemmtilega músík
mynd, þar sem eru sungin og
leikin 28 af vinsælustu lögum
danslagatónskáldsins IRVING
BERLIN
Aðalhlutverk leika:
Tyrone Power
Alice Fay
Don Ameche
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala heist kl. 11.
T JARNARBIÓ
Meðal flökkufólks
STEWART GRANGER
PHYLLIS CALVERT
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum innan 14 ára
Ifáskalegir
lavíldardagar
Spennandi amerísk sakamynd
3-AT O’BRIEN
RUTH WARRICK
Sýnd kl. 3, og 7.
Sala hefst kl. 11.
ITÍMINN
fæst í lausasölu í Reykjavik
á þessum stöðum:
Fjóln, Vesturgötu
Sælgætisbúðinni Vesturg. 16
Bókabúð Eimreiðarinnar,
Tóbaksbúðinni, Kolasundi
Söluturninum
Bókabúð Kron, Alþ.húsinu
Bókabúðinni Laugavegr 10
Sælgætisg. Laugaveg 45.
Sölutnrn Austurbæjar
Bókabúðinni Miðtúni 12
Verzl. Fossvogur
mínum og pabba. Aage tók
mynd af mér uppi á jöklin-
um, sem hann sýndi oft hér
í Danmörku og kallaði „En
forvoven Islænderinde.“ Aage
M. Benediktsen var kunnur
rithöfundur og fyrirlesari
hér í Danmörku og hafði
ferðast víða um lönd. Hann
var dóttursonur Jens Boga-
sonar Benediktsens frá Stað-
arfelli, er sá ættbogi fjöl-
mennur hér í Danmcrku og
telur margt merkra manna,
er ég þekki vel.
— Fóruð þér til Danmerk-
ur að verzlunarskólanáminu
loknu?
— Nei, nei. Ég var í Reykja
vík í nokkra vetur, en á
sumrin var ég heima og gekk
að slætti. Það er gaman að
sveifla orfinu þegar vel bítur.
Árið 1916 fór ég til Hafnar
og hóf tannsmíðanám hjá
Haraldi Sigurðssyni tann-
lækni. Árið 1918 kom ég hing
að til Hilleröd og giftist, 1920
Georg Jensen verksmiðjueig-
anda og kaupmanni.
Árið 1921 fórum við bæði
heim til íslands í brúðkaups-
ferð og ég hefi oft farið heim
síðan með Sturlu Staðfell,
son okkar. Sturla er nú bú-
inn að ljúka stúdentsprófi og
les lög við Hafnarháskóla.
Mér þykir vænt um, að dreng
urinn minn er vel að manni,
svo hann verður ekki íslandi
til minnkunar,- Á mennta-
skólanum fékk hann 10 í
íþróttum og var talinn sterk-
asti nemandi skólans.
— Hafið þér farið austur í
Skaftafellssýlu síðan þér
fluttust til Danmerkur?
— Nei, því miður ekki. Ég
hefi ekki komið þangað síð-
an 1915 og þá varð ég stranda
glópur á Höfn í Hornafirði.
Skipið fór framhjá. Mér vildi
það þá til happs, að Sigurður
á Stafafelli, vinur foreldra
minna, var staddur á Höfn
og reiddi mig heim að Stafa-
felli og léði mér síðan hesta
austur á Djúpavog. Pabbi og
sr. Jón Jónsson á Stafafelli,
voru aldavinir og helzt vin-
áttan með börnum þeirra.
- - Hvenær settuð þér á fót
tannsmíðastofuna, er við sitj
um í?
— Árið 1922. Fyrsta árið
var ekki mikiö að gera, en
nú er það meira en nóg. Ég
hefi kennt mörgum stúlkum
tannsmíði, þar á meðal
nokkrum íslenzkum, hefir
mér þótt það skemmtilegt.
— Hvernig líkar yður hér?
— Ljómandi vel, fólkið er
alúðlegt og ég hefi aldrei
mætt nema velviid og trausti.
Hefi ég fundið það bezt í
starfi mínu. Georg Jensen,
maðurinn minn, átti hér
marga vini og kunningja og
vinahópurinn verður sífellt
stærri. Aldrei hefi ég fundið
annað hjá Dönum en hlýju
til hinnar íslenzku þjóðar.
— Koma ekki margir land-
ar til yðar?
— Jú, og þeir eru allir
hjartanlega .yelkomnir. Húsið
ökkar heitir •Soítiakken og er
númer 41 í Helsingörgötunni.
Éins og þér sjáið er rúmt um
okkur hérna, við höfum 14
herbergi og í garðinum okk-
ar vaxa bæði ávaxta- og
berjatré. Vinum okkar er vel-
komið að njóta alls, sem hús-
ið hefir að bjóða með okkur.
Oft koma útlendingar til
okkar. í sumar komu t. d. 12
ungverskir stúdentar í einu,
þeir spiluðu og sungu fyrir
okkur, það var ánægjuleg
stund. —
Við komum til frú Elísa-
betar klukkan rúmlega 15,
hún var 22,30 þegar við fór-
um með lestinni til Hafnar
harla ánægð yfir ferðinni og
viðkynningunni við þessa
merku íslenzku konu og
mann hennar.
Hjónin hafa valið húsinu
sínu heitið Sólarhóllinn. Þau
eru samhent í að auka sól-
skinið í lífi annarra. Fjár-
hagslega er þeim kleift að
greiða götu vina sinna og þau
gera það án þess að ýta
nokkrum út í skuggann.
Ólafur Gunnarsson
frá Vík í Lóni.
Sjúkrahúsmálib og bæjarstj.
(Framhald af 5. síðu)
og byggingastarfsemi á stríðs
árunum, hefir aðeins bætzt
við eitt nýtt sjúkrahús, fæð-
ingadeildin. Þannig hefir í-
haldið efnt öll hin miklu
kosningaloforð sin um spít-
alaframkvæmdir í bænum.
Þáð mætti mikið vera, ef
bæjarbúar yrðu ekki lang-
minnugir þeirra efnda.
X+Y.
i iimwi ihiiihiiiiiWéi i ii ii i iii iii iiii iimiiiihii
Viiinið ötnllcga að
útbreiðslu Tímans.
Augl.ýsigJJTimanum.
A. J. Cronin:
Þegar ungur ég var
einhverju illu, sem yfir mér vofði. „Og ég sagði honum, að
það væri í meira lagi illa gert af honum að vekja hjá þér
vonir, sem alls ekki geta rætzt. Reid hefir leyft sér það, sem
honuLi var ekki leyfilegt — mér gezt ekki að skoðunum hans
og hugmyndum. Það er erfitt að gera sér í hugarlund,
hvernig prófum lýkur — við munum nú, hvernig fór fyrir
Murdoch. Og Marshallstyrkurinn! Það verður áreiðanlega
hörð keppni um hann. Ég ætla ekki að móðga þig — en mér
finnst í hreinskilni sagt, að það séu harla litlar líkur til
þess ,að þú hreppir hann.“
„Þú lofar mér að minnsta kosti að reyna, hvað ég get,“
stamaði ég í vandræðum mínum.
Pabbi var enn fölari en hann átti að sér. Frámunalegur
armæðusvipur færðist yfir andlit hans. Hann forðaðist að
líta framan í mig — mændi í þess staö út um gluggann.
„Nei, Róbert — þín vegna verö’ ég aö segja nei. Það yrði
ekki til annars en spilla þér og vekja hjá þér fráleitar hug-
myndir. Ég hefði ekki efni á því að kosta þig til náms í fimm
ár, jafnvel þótt þú ynnir styrkinn. Ég hefi þegar orðið að
standa straum af miklum kostnaði þín vegna. Nú er vissu-
lega kominn tími til þess, að þú farir aö endurborga mér
eitthvað af því.“
„En pabbi . ...“ stundi ég biðjandi. En svo steinþagnaði ég
allt i einu. Ég fann, að ég náfölnaði, og það setti að mér
megna ógleði. Mig langaði til þess að segja honum, að ég
skyldi endurgreiða honum allt tvöfalt, ef ég mætti aðeins
taka þátt í samkeppnini. Mér datt ekki í hug að neita því,
að eitthvaö kynni að bresta á þaö, að ég væri gáfum gæddur
til jafns við ýmsa aðra. En ég ætlaði að 'viiina það upp með
iðni og ástundunarsemi. En ég gat ekkert sagt — og þaö var
tilgangslaust að rökræða við pabba. Hann var eins og margt
fólk, sem veit sig standa höllum fæti — það reið á að breyta
aldrei skoðun. Hann hafði ekki fellt þennan úrskurö vegna
þess, að hann bæri kala til mín. Ilann hafði aldrei beitt mig
hörku og hrósaði sér meira aö segja af því að hafa aldrei
lagt hönd á mig. Hann var auðvitað sannfærður um, að
hann gerði aðeins það, er væri mér fyrir beztu.
„Ég talaði við yfirverkstjórann í katlasmiðjunum í vik-
unni sem leiö,“ héit hann áfram í vingjarnlegum tón. „Þú
yrðir fulllærður katlasmiður, þegar þú værir tuttugu og eins
árs, ef þú byrjaðir í sumar. Og þú fengir svo sæmileg laun
allan námstímann, að þú gætir sjálfur séð þér farborða.
Heldurðu ekki, að það væri skynsamlegast fyrir þig áð snúa
þér að því — eins og allt er í pottinn búið?“
sáran og skalf af ekka.
ekki vitund til þess að verða vélasmiður, og mig grunaði það,
að ég myndi aldrei endast til þess að ljúka þriggja ári námi
við þess háttar störf. Það gat vel veriö, að þetta væri skyn-
samlegt, en það megnaði síður en svo að lina þann harm,
sem var í þann veginn að sprengja hjarta mitt.
Pabbi stóð upp. „Ég skil það, að þetta hafa orðið þér von-
brigði.“ Hann andvarpaði og klappaði mér á öxlina um leið
og hann gekk út. „Fátæklingar mega ekki setja sig á háan
hest.“
Ég sat kyrr og laut höfði. Han hafði þegar ráðstafað mér í
katlasmiðjuna — það voru sjálfsagt fréttirnar, sem mamma
hafði skrifað Kötu. Augu mín fylltust tárum, þegar ég hug-
leiddi hina glæsilegu framtíðardrauma, sem mig hafði
dreymt, og allt, sem ég hafði sagt Lísu og Gavin. Ég stundi
Ég sagði eitthvað, sem hann skildi alls ekki. Mig langaði
Ég hefði viljað vera eins og Napóleon og Júlíus Cæsar —
ég hefði viljað brjóta andstööuna á bak aftur. En ég var
ekki annað en ég sjálfur.
SJÖUNDI KAFLI
Dagarnir siluðust áfram, og ég reikaði á barmi örvænting-
arinnar. Ég sló garð frú Bosomley' á fimmtudaginn áður en
páskaleyfinu lauk. Pabbi haföi gert þá samninga við hana,
að ég skyldi slá gárðinn hennar gegn eins skildings vika-
launum á mánuði. Þetta var þó ekki borgað pabba út í
hönd, heldur fært inn í reikning, því að hún átti ekki að-
eins húsið, sem hún bjó sjálf í, heldur líka húsið, sem við
bjuggum í.
Ég var að ganga frá sláttuvélinni, þegar hún kom út í
gluggann og veifaði til mín. Ég fór inn, og hún færði mér te-
bolla og stóra eplaköku.
Svo tók hún bollann sinn og drakk úr honum. Teið henn-
ar var sterkt og sykurlaust. Hún virti mig fyrir sér. Augu
hennar voru enn skær, og drættirnir kringum munninn
r xkxtan; X*.. .... .
..•d'