Tíminn - 18.12.1948, Blaðsíða 6

G
TÍMINN, laugardaginn 18. des. 1948.
280. blað
tjýja Síó
PvAlIí í lagi, Iagsi4í
(The Nose Hangs Ilight)
.Ný bráðskemmtileg mynd með
hinum óviðjafnanlegu
BtlD ABBOTT
og
t,OU COSTELUO
Sýnd kl 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11 f. h.
1{tiin>li-bíó
Kvifesettnr
(Man Alive)
BráSskemmtileg amerísk gaman
mynd.
ASalhlutverk leika:
IPat O’Briem
Adoiphe Menjou
Ellen Drew
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Sími 1183
Sœjarbíó
Haf?iarfirði
iflfotjeii. í HÍlontl-
ingalaerdeild-
inni
Aðalhlutverk leikur bezti gam-
anleikari Frakka
FEHNANDEL
Sýnd kl 7
Sími 9184
TOPPER
(Á flakki með framliðnum)
Sýnd kl. 9.
Tvær mvndir. — Ein sýning!
CARMEIV
Hlægileg amerísk gamanmynd
með hinum dáða
CHAPLIN
Ókunni maðurinn
frá Santa Fe
Mjög spennandi amerísk cowboy
mynd með MACK BKOVVN
Sýnd kl. 5 og 7
(jmnla Síó
Tjatnatbíó
Miranda
Hafmeyjarsaga
Nýstárleg og skemmtileg gam-
anmynd frá Eagle-Lion
Glynis Johans
Googie Withers
Griffith Jones
Jolin McCailum
Sýningar kl. 3, 5. 7 og 9
Sala hefst kl. 11 f. h.
Ástaróðnr
(Song of Love)
Kvikmyndin fagra um tón-
skáldið
ROBERT SCHUMANN
Katharine Hepburn
Paul Henreid
Sýnd kl. 7 og 9
Eyðimerkur-
sevintýri Tarzans
Sýnd kl. 3 og 5
Sala hefst kl. 11 f. h.
Hafinarföariarbíó
Riddarafálkinn
(Tlie Maltese Falcon)
Skemmtileg, spennandi og vel
leikin amerísk mynd.
Aðalhlutverk leika:
Humphrey Bogart
Mary Astor
Gladys George
Peter Lorre
Myndin er með dönskum texta,
og hefir ekki verið sýnd hér áður
Sýnd kl. 7 og 9. — Sími 9349
Börn fá ekki aðgang.
\ýjai* bæknr.
(Framhalá af 5. siðu).
dæmalausl fjör og ófyrir-
íeitni samfara leiftrandi ánd
fíki, skörpum gáfum og miklu
skapi, k£»ma líka ef til vill
taetur fram hjá honum í
obundnu máli. Þá var Grönd
ai höfuðskáld og margt er
mjög fallega sagt hjá honum.
Og þann, sem ekki veit góð
skil á þessum sérstæða snill-
mgi, vantar mikið í menntun
sina 1 bókmenntasögu íslend
inga.
Mér virðist þessi útgáfa vel
og hófsamlega ráðin.
H. Kr.
Kýrnar litta upp
íbúðarhiisið.
(Framhald af 4. síðu).
Á fyrsta stigi athugana er
auðvitað ekkert fullyrt um
gildi þessa nýbælis, en menn
tengja miklar vonir við fram-
tíðarfjósið, sem hitagjafa, og
búast við að fá ódýran hita á
þann hátt.
G. K.
Hve mikið er eirni
railljarð?
Norska Godtemplarabladet
segir, að á tveim árum hafi
þjóðin drukkið áfengi fyrir
einn milljarð króna. Þjóðin
er aðeins 3 miljónir. Hve mik
ið er svo þessi eini milljarð?
Það eru milljarð mínútur frá
dauða Krists. Ef norska þjóð-
in hefði drukkið fyrir eina
krónu á hverri mínútu þessar j
rúmar 19 aldir, þá yrði það!
einn miljarð.
Af þessum þrem miljónum
íbúa telur blaðið að 50.000
manna séu ýmist ógæfusam-!
ir venzlamenn drykkjumanna1
eða áfengissjúklingar. 16 þús
undir séu alkóhólistar. Mundi1
nokkur ríkisstjórn vilja við- 1
halda því, sem framleiddi tugi'
þúsunda og hundruð þúsunda ;
berklasjúklinga? Því þá að
rækta áfengissjúkdóminn, I
sorgleg slys, mikla eldsvoða,!
sem skapa- enn meiri hættu, \
óbætanlegt eigna- og vinnu- '
tjón og sorg og eymd í öllum
myndum?
Hinn norski yfirlæknir, Jo-
han Scharffenberg, sagði ný-
lega í kröftugri bindindis-
ræðu:
„Ég legg mikla áherzlu á
albindindið. Drykkj usiðunum
verður ekki útrýmt með hóf-
drykkju. Misnotkun áfengis
munum við hafa eins lengi
og þess er neytt. Grundvall-
arsannleikur þessa máls er
sá, að áfengisneysla er
neysla, sem leiðir til mis-
notkunar. Það er óger-
legt, að afmá miskotkun
áfengis með notkun þess.
Þetta hefir reynzla allra tíma
sannað okkur. Þeir, sem við-
halda drykþjysiðunum, bera
ásamt öðrum ábyrgðina á því
böli, sem áfengisneyzlan veld
ur mönnum.“
Þannig talar hinn ábyrgi
og sérfróði maður.
Pétur Sigurðsson.
t,-----— ---------1
PRJO.NAB0K1K .
LciðhchiÍB^af pm nlit \iiVikjanrji
prjónL arft isyoiÍDis *h1 nnm>ir;*ir'
BERNHARD NORDH:
í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA

17. DAGUR
5 hefti — 400 blaðsíður, 180
{,myndir — 70 prjónles-fyrir-
(,myndir með skýrum leiðbein-
(,ingum. — Ein prjónuð flík
< ,getur borgað fyrir öll heftin
<,— Gleymið ekki að kaupa
< iPRJÓNABÓKINA, þegar þið
< *kaupið jólabækurnar. — Það
< ær gagnleg bók.
Getum enn afgreitt öll heftin
•1 HANDAVINNUÚTGÁFAN
Nýlendugötu 15A, Reykjavík
ó
>-«
Fasteignasölu-
miðstöðin
Lækjargötu 10 B. Síml 6530.
Annast sölu fastelgna, sklpa,
bifreiða o. fl. Ennfremur alls
konar tryggingar, svo sem
brunatryggmgar, innbús-, líf
trygglngar o. fl. 1 umboði Sjó-
vátryggingarfélag íslands h.
f. Viðtalstími alla virka daga
kl. 10—5 aðra tíma eftir sam-
komulagi.
Htbreilií Jitnann
— Þingið.... það dregur vitaskuld tauma Lappaóþokk-
anna, leyfi ég mér að fullyrða! Ákváðu þeir það ekki,.
þessir herrar í Stokkhólmi, að sett skyldu byggðatakmörk?
Eða gerðum við það? Nei — það var Lappahyskið, sem:
heimtaði það? og þingið sagði undir eins já og amen. Hefir
nokkur getað sagt ykkur, hvaða gagn þessi byggðatak-
mörk gera? ......................
Pétur hvessti augun á einn af öðrum, en ræskingar voru
eina svarið, sem hann fékk. Frumbýlingunum var ..það. 6*.
skiljanlegt, hvers vegna þessi byggðatakmörk voru sett.
— Þeir segjast hafa sett byggöatakmörkin til þess að'
koma í veg fyrir, að við teygðum okkur of langt upp.í.fjöll- .
in og dræpumst þar úr hungri og vesöld — lygi og' blekk-
ingar! Það svarf að vísu fast að okkur í hallærinu sjötíu ogs
sex. En víst var ekki heldur rjómi á borðum hversdagslega
niðri í sveitunum i kringum Vilhjálmsstað", svo að það er
þýðingarlaust fyrir þá að koma til okkar og segja, að jarð-
irnar okkar séu óræktandi.
Það var liðið fast að miönætti, er mennirnir tóku áf séí"
skóna, slökktu á luktinni og hjúfruðu sig niður í slitríá hréiri.1
dýrafeldina í rúmunum. Svefninn lét ekki lengi bíða éftir'
sér, þótt hugirnir væru æstir. Svefnleysi var óþekktir fyrir-
bæri meðal þessara harðgerðu fjallabænda. .
Þeir voru aftur komnir á fætur fyrir dögun. Pétur ogx
Manni voru með hest og stóran sleða, og þegar þeir höfðu
látið þrúgur á klárinn, héldu þeir af stað austur á bógirini
Hlíðarmenn fylgdu slóðinni fyrst 1 stað, en tóku síðan
stefnu til norðausturs. Það var stytzta leiðin heim í Marz-.
hlíð. Himinninn var heiður, og austurloftið dumbrautt.-
Skyndilega brauzt sindrandi sólargeisli í gegnum roðann og
kastaði gliti sínu á hvíta fjallhnjúkana; !
Hans Pétursson og bræðurnir frá Marzhlíð gengu í spora
slóð upp gróðurvana auðnirnar — örkuðu álútir- áfram með
dráttartaugarnar um axlir sér og þunga sleðana i eftirdfagi,"
Það var skari á fönninni, og skíði sín höfðu þeir bundið ofan'
á sleðana. Enginn þeirra mælti orð frá vörum. Skref, skref.
Hærra, hærra.
Þeir köstuðu mæðinni, þegar þeir voru komnh’ upp á vest-
urbrún fjalllendisins, og renndu augunum yfir vetrarríki
öræfanna. Langt, langt í burtu gátu þeir greint efsta tind
Marzfjallsins- ,
Jónas hélt fyrstur af stað, Hans Pétursson renndi sér á
eftir honum. Sveinn Ólafur stóð kyrr fáein andartök og
deplaði augunum á móti sóHnni. Allt í einu ljóstraði hann
þvi upp, að samtalið frá kvöldinu áður var ekki liðið honum
úr minni. '
— Ég er að hugsa um, hvort þetta" með Lappana- muni
vera satt, tuldraði hann.
Páll spýtti hraustlega safaríkri tóbaksgusu á fönnina,
og augu hans drógust saman, svo aö aðeiris rifaði í þau.
— Það sýnir sig seinna, svaraði hann dimmum rómi.
Meira var ekki sagt. Bræðurnir brunuðu af stað á skíð
um sínum yfir samanbarið hjarn og ísa..
■v-.... l
.... a . X
V. .. , . ... '
Bræðurnir frá Marzhlíð sögðu ekki Pella í einrúmi álit
þeirra á fyrirhuguðum hjúskap hans og Eiríku. Þaö komu
fram frekari sannanir fyrir því, að hætta vofði ýfir frum-
býlingunum fyrir ofan byggðatakmörkin, og. innbyrðis deil-
ur varð að lægja, þegar háski steðjaði að þeim öllum. Menh
urðu að láta gamlar væringar niður falla og treysta sam-
heldnina, svo að Lapparnir og yfirvöldin kæmust að raun
um, að fjallabændurnir yrðu ekki hraktir brott frá heimil-
um sínum nema með blóðugum átökum og ærinni fyrirhöfn.
Öllu hinu mikilvægasta, varðandi hjónaband Eiríku og
Pella, hafði veriö ráðið til lykta. Samkvsémt gamalli venju
var Eiríka þegar flutt að Saxanesi. Þau Pelli urðu að fá að
prófa, hvernig þeim semdi, og það var ævaforn skylda brúð-
gumans aö sannfæra sig um, að konuefnið væri dugandi til
heimilisverka og nati við skepnur. Eftir giftingusa var o£
seint að iðrast. Þegar presturinn hafði sagt amen, uröu ungu
hjónin aö lifa í ævilöngum tengslum — úr því áttu þau þess
engan kost að snúa við. Dauðinn einn gat rofið hjónaband-
ið, hversu slæmar sem samfarir lijónanna urðu._
Fólkiö í Marzhlíðinni var farið að finna andblæ vorsins.