Tíminn - 23.04.1949, Side 6

6
TÍMINN, Iaugardaginn 23. april 1349.
80. bíað

ílýja S'íC
111111111111
lijíífir ómai*
| (Something in the Wind) i
I Pyndin og fjörug ný amerísk =
i söngva- og gamanmynd. |
| Aðalhlutverk: i
Deanna Durbin s
Donald O Connor
| John Dall
= og hinn frægi óperusöngvari i
JAN PEERCE
i frá Metrópólitan sönghöllinni í i
i New York i
= * 3
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11 f. h. |
MIKtllllllllllllllll 11111111111II llllllllimilllllllllllllllHIIIM
illlllllllllll
1 Svartl 1
sjóræninginn {
E Spermandi og atburðarik ítölsk |
i ajóræningjamynd, gerð eftir E
| skáldsögunni „Der schwarze i
1 Korsar" eftir Emilo Salgari. — i
Í Danskur texti =
: Ciro Verratti |
= Nerio Bernardi
Silvana Jachino |
i Bönnuð börnum innan 12 ára s
Sala hefst kl. 11 f. h. |
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9 i
iiiiiiiiiiiiimwiiviiiiiiiiiiiiiiiiui iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.iiiiiii
7jathafkíó
iiiiiiiiiiiii
111111111111
SKUlAÚOTUWm
I V E R D I
| Hin mikilfenglega söngvamynd |
1 með BENJAMINÓ GIGH |
| Sýnd kl. 9 |
Ráðskonan á
Grund
(Under falsk Flag)
Sýnd kl. 3, 5 og 7
Sala hefst kl. 11 f. h.
| Sími 6444 [
•niiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiinmiiiiiu
i Stórmyndin =
| Rauðu skórnir 1
= (The Red Shoes) |
i Heimsfræg ensk verðlauna i
| balletmynd, byggð á ævintýri i
| H. C. Andersen Rauðu Skórnir. \
| Myndin er tekin í litum. |
| Aðalhlutverk leika: |
| Anton Walbrook,
= Marius Goring
1 Sýnd kl. 3, 6 og 9 i
Sala hefst kl. 1 e. h.
Á morgun kl. 11 f. h.
11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
! HaftHarfijartamc i UlllllllllK ^ tftPyÍQ •IHIIHIIH
[ 1 | HAFNARFIRÐI 1
Gíory sigrar = =
: * ; | Gissur Gullrass i
1 Sprenghlægileg og spennandi j z z
ensk gamanmynd með ! Hin bráðskemmtilega ameríska :
: j i gamanmynd, gerð eftir hinum i
GEORGE FORBY E :
5 3 | heimsfrægu teikningum af Giss- =
Sý.nd kl. 7 og 9 j | ur og Rasmínu sem allir kann- i
1 \ ast við úr vikunni. !
[ j Sýnd kl. 7 og 9 \
| Sími 9249 i i
| Í : Sími 9184 j
c " miliiiiiiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiin (UllllllllllllllllllllllllflllllllllllllllllrlllllllllllllllllllllHU
Erlent yfirlit
(Framhald a) 5. síBu).
Chiang Kai Shek raunar aldrei
nema borgunum í Norður-Kína
undir umráð sín. Kommúnistar
héldu áfram að ráða í sveitunum.
Þegar borgarstyrjöldin hófst, áttu
kommúnistar því auðvelt með að
skera á samgönguleiðirnar og ein-
angra stjórnarhersveitirnar síðan í
borgunum. Þessa vígstöðu hafa
kommúnistar ekki sunnan Jangtse-
fljóts.
Þá veldur það kommúnistum nú
auknum erfiðleikum, að þeir hafa
orðið að taka við stjórn stórborg-
anna í Norður-Kína. Matvælaöfl-
unin fyrir þær er miklum erfiðleik-
um bundin og kommúnistar hafa
þar fáum stjórnarvönum mönnum
á að skipa. Margt fer þar því í
handaskolum.
Skiptist Kína?
Fyrir kommúnista virðist það nú
skipta mestu máli, að þeir geti
fylgt fyrri sigrum sínum fljótt eft-
ir og brotið niður mótspyrnu stjörn-
arinnar á skömmum tíma. Takist
þaö ekki, geta erfiðleikar þeirra orð
ið miklir, þar sem þeir þurfa þá
samtíniis að heyja borgarastyrjöld
og taka að sér stjórn í landi, þar
sem flest er í rústum. Varnargeta
Cjatnla Síó....
lieyndarmál
hjartans [
H Pramúrskarandi amerísk kvik- I
É mynd, listavel leikin og hríf- \
andi að efni. i
= Aðalhlutverk: I
Claudette Colbert E
E Walter Pidgedon ' |
June Allyson
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Balletskólinn
§ með Margaret O’Brien \
\ Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Jiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Trijicli-bíc
iiiimiiiiii
immmiii
Saimleikurlnn
[ er sagna beztur \ i
= (Et Dögn — Uden Lögn) =
! Bráðfynlin sænsk gamanmynd \ '
I sem lýsir óþægindum af því að |.l
! segja satt í einn einasta sólar- | I
| hring. — Helztu gamanleikarar i
Svía leika í myndinni. §
i Aðalhlutverk: |
| Áke Sööerblom
Lickan Carlsson i
| Bullen Berglund
Thor Modéén i
i Sýnd kl. 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11 f. h.
i Sími 1182 i
íiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiómiiimiiiiiiiimiiiiiimmiimmiiT
stjórnarinnar mun hins vegar fara
mjög eftir því, hyort henni tekst
að fá almenning í Suöur- og Suð-
vestur-Kína til aukins fylgis við
sig, en það mun varla verða, nema
hún breyti mjög um stefnu og
starfshætti. En takist henni það,
getur viðnám hennar orðið veru-
legt, og því öflugra sem það
verður, því meiri von hefir hún
um ameriska aðstoð. Spádómar um
það, sem gerast kann í Kína næstu
misserin og árin, eru erfiðleikum
bundnir, en sá möguleiki er fyrir
hendi, að Kína klofni í tvö ríki,
annað borgaralegt, en hitt komm-
únistiskt. Ef til vill yrði slíkt tví-
skipting Kína Kínverjum fyrir
beztu, því að erfitt mun reynast að
'stjórna Kína sem einu ríki, eins
víðlent og það er og þjóðin sund-
urleit.
Fáein orð um prent-
villur o. fl.
(Framhald af 3. siðu).
legt um játning'ar og margt
fleira í kristnum fræðum, sem
hann seinna endurskoðaði, þá
er hann var biskup orðinn.
Og hvert persónulegt álit
hans var á gildi játninga fyrr
eða síðar, það kemur ekki
máli við mig. Það sem vitnað
var i var einungis skilningur
hans á sambandi evangelisk-
lutherskra játninga við evan-
gelisk-lutheskra kirkju og þá
höfð í huga vígsluneitun hans.
í þeirri bók, sem um hana var
skrifuð er til færð ástæðan
fyrir þeirri synjun með hans
eigin orðum. Var hún sú, að
kardínálinn, sem bað um
vígslu ætlaði til safnaðar í
Ameríku, er biskup sagði að
stæði alls ekki „á sama játn-
ingar-grundvelli og þjóð-
kirkja lands vors.“ Og um það
kirkjufélag, er þessi söfnuður
tilheyrði segir hann ennfrem
ur á þessa leið: „Og aðalein-
kenni þess er að það er játn-
ingalaust, en um játninga-
laust kirkjufélag verður al-
drei sagt, að það standi á
sama grundvelli og það kirkju
félag, sem heimtar af þjónum
sínum, að þeir á vígsludegi
lofi hátíðlega að predika í
anda vorrar evangelisku lút-
ersku kirkju." Held því að
enn megi hafa nokkrun stuðn
ing af þessari stoð, þótt und-
arlegt sé eftir þunga þess
höggs, sem henni hefir greitt
verið að víkinga sið. Og með
því hin stoðin hangir þó uppi
enn, er víst óþarfi að þreyta
sínu litlu krafta á henni.
Enda mundi mér seint til hug
ar koma að gerast lögfræðileg
ur ráðunautur Einars dómara
Arnórssonar. Mínum vitnum
ber þvi saman. Og er þetta
það, sem sanna átti, en samt
ekki það, sem mestu skiptir.
Kirkjan er sögulega bundin
j átningu frá upphafi. Það hef
ir aldrei verið til kristin
kirkja án játningar. Frá þeim
degi, að Símon Pétur sagði:
Þú ert Kristur, hefir játning
verið tii, og eru allar hinar
upp af þessari og kringum
þessa sprottnar. Mun því mið
ur varla rúm til að fara
lengra út í þetta hér. í sam-
bandi við „höfuð frumregl-
una“ langar mig aðeins til að
geta þessa: Væri það ein-
göngu í krafti manns eigin
litla vits og litlu samvizku, er
gengt, hvað líkið af Mikael snerti. En þegar þeir komu
heim í Skriðufell seint um kvöldið, ítrekaði Jón ákvörðun
sína.
— Ég hefi látið Abraham eftir landið við Marzvatnið,
sagði hann við konu sína, er vagaði á milli matarborðsins
og hlóðanna, komin að falli — það var sjötta barnið, sem
hún gekk með.
Konan varð í senn glöð og undrandi. í mörg ár hafði hún
óttazt það, að hún yrði að flytja frá Skriðufelli og setjast
að í auðninni og draugaganginum i Marzhlíðinni.
Jón kunni að draga til stafs, og þegar þeir Abraham
höfðu matazt, fór hann með hann yfir til sambýlismanns
síns, er átti, ásamt konu sinni, að vera vitni að afsalsbréfi,
sem Jón gæfi vinnumanninum Abraham Jakobssyni.
Hvergi var minnzt á verð í þessu bréfi. Abraham hafði
eignazt rétt á landinu við Marzvatn — án þess að greiða
einn einasta eyri fyrir.
En ekki var það þó að sjá á Abraham, að honum hefði
fallið í skaut dýrmæt gjöf. Hann stakka afsalsskj alinu í
slitinn vasann á vaðmálsvesti sínu, rölti síðan út í hlöðu
og hreiðraði um sig i nýslégnu heyi undir svörtu barkar-
þakinu. Hann fór úr skóm og jakka, breiddi yfir sig hrein-
dýrsfeld og sofnaði innan lítillar stundar. Sá, sem ber þunga
byrði sex mílna fjallveg, sofnar fljótt, hvað sem á dynur.
En inni í húsinu hvíldi dóttir Jóns, seytján ára gömul,
og henni varð ekki svefnsamt. Abraham varð auðvitað að
fá einhverja meðhjálp. fyrst hann ætlaði að byggja nýbýli.
Og hvert ætti hann fremur að hugsa en til hennar?
Nú var loks komin nótt. Nóttin grúfði sig yfir grá húsin
að Skriðufelli, yfir skyggðan flöt Marzvatnsins, yfir skugga-
legt Darraskarðið og fjöllin lengra vestur frá, þar sem
fáeinir hreindýrasmalar sátu kringum hálfkulnaðan eld og
furðuðu sig á því, að Mikael skyldi ekki vera kominn i nátt-
stað....
II.
Næstu vikur var fólkið í Skriðufelli önnum kafið við
heyskapinn, og Abraham vannst ekki tími til þess að senda
yfirvöldunum beiðni sína um útmælingu á nýlendu viö
Marzvatnið. Það lá ekki heldur á, því að það var orðið svo
áliðið sumars, að engar líkur voru til, að úttektarmennirnir
gætu komið áður en vetur leggðist að. Abraham var lika
hálf kvíðinn. Gat ekki hugsazt, að sýslumaðurinn í Vil-
hjálmsstað vissi um atburðinn í Ásheimum hér um árið?
Þegar heyönnum lauk, fékk Abraham lánaðan bót Jóns
og reri norður yfir Kolturvatnið. Hann var „heila viku að
heiman. Um nætur gisti hann undir berum himni úti á
víðavangi, en á daginn reikaði hann um hina tilvonandi
landareigin sína og komst meira að segja alla leið upp fyr-
ir skógarmörkin. Hann fann marga álitlega grasbletti, og
margir lækjanna, sem féllu niður hlíðarnar, voru nógu afl-
miklir til þess að knýja sög og kornmyllu. Frá greniskóg-
inum heyrðust við og við vængjablak stórra fugla, þegar
ofar dró, rakst Abraham á rjúpur með stóra ungahópa, og
á einum og sama degi sá hann nýjan bj arndýrssaur.
Abraham vildi fá sem gleggsta hugmynd um legu lands-
ins og staðhætti alla, svo að hann fórnaði einum degi til
þess að klöngrast upp gildrag, þar sem komast mátti upp
á Hljóðaklettinn, er var hér um bil tólf hundruð metra
yfir hafflöt. Þarna af fjallsgnýpunni blasti eyöilegt landið
umhverfis Kolturvatnið við honum. Við vestri enda vatn-
sins sá hann votta fyrir grænum engjablettunum á Skriðu-
felli, þótt fjarlægðin væri hér um bil þrjár mílur. En Skriðu-
fellsbændurnir urðu ekki næstu grannar hans. Sunnan
við vatnið var Saxanesbyggðin, þar sem þrír sj álfseignar-
bændur bjuggu, og Abraham horfði lengi yfir þangað.
Saxanesbændurnir áttu að vera viðstaddir, þegar útmæl-
ingin færi fram, og þeir gátu orðið stiröir í samningum,
þegar að því kæmi áð ákveða landamerki milli nýbýlisins
og býla þeirra.
tala skyldi um sáluhjálpleg
efni, þá veit ég ekki hvað mað
ur hefði í predikunarstól að
gera. Allir erum vér nú
menn, þótt sumir af oss kunni
að vera orðnir töluvert fínni
eða andlegri en venjuleg hjú
í sveit.
Með þökk fyrir birtinguna.
Þorst. Björnsson