Tíminn - 23.09.1949, Qupperneq 6

6
TÍMINN, föstudaginn 23, sept. 1949
202. blað
TJARNARBID
FRIEDA
| Heimsfræg ensk mynd, sem |
1 farið hefir sigurför um allan |
I heim. |
| Aðalhlutverk:
Mai Zetterling,
David Farrar,
Glynis Johns.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
5 ’
NÝJA B í □
s §
Sigurvegariim |
frá Kastilln
| Stórmyndin með Tyrone =
| Power, verður sýnd aftur í 1
| kvöld vegna sífelldrar eftir- |
I spurnar.
Sýnd kl. 9. |
| Afturgöngurnar f
| Hin sprenghlæilega mynd, |
I með ABBOTT og COSTELLO. j
C Z
Sýnd kl. 5 og 7.
S S
r s
«iini»i«iiiininiiiuimuii;iinnniimn»nnw»nniMiiiiii
AtsÖítr Auðisns
CFramhald aí 5. slðuj.
krossi að vera Iengur þing-
menn fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn. Minnir þessi „komidía“
öll á réttarhald og „játning-
ár“ fyrir austan járntjaldið.
En þeir Hallgrímur og Sig-
tjrdur fá mikið þakklæti frá
Ölafi Thors og Mbl. fyrir mik-
íð og goft starf og óeigin-
girni mikla, að hætta þessu
starfi.
En nú er eftir þáttur Auð-
ar.
“ Hún var einnig alþingis-
maður og vinir hennar töldu
hana eiga að skipa tryggt
sæti á listanum. En broddar
Sjálfstæðisflokksins, sem
jata bændavináttuna með
vörunum, fyrrverandi og nú
verandi borgarstjóri Reykja-
víkur, vildu hana ekki á milli
sín eða hið næst sér. Hún er
sett niður í algera vonleysu
í 11. eða 12. sæti listans. Og
til að hegna henni fyrir
bændavináttuna og Krísuvík-
urveginn er alls ekki minnst
á að hún. víki úr vonarsæti
Iistans. Ólafur Thors þakkar
tienni ekki vel unnin störf.
Mbl. ekki heldur.
Það er ekki alltaf vænlegt
til frama að hafa sjálfstæða
skoðun í Sjálfstæðisflokkn-
um.
X
Ofvitiim
Hin bráðskemmtilega sænska |
gamanmynd. Myndin verður |
send til útlanda bráðlega og §
er því þetta síðasta tækifæri i
til að sjá hana. — Sýnd kl. 9. |
Sýnd klukKan 7 og 9
SlSasta slnn
| Kátir flakkarar. I
S s
Sýnd kl. 5.
MiiiiiiiuiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiii
BÆJARBÍD
; s
I HAFNARFIRÐI |
| 1 myrkri nætur* f
innar
(The night have eyes) 1
i 5
| Ógleymanleg mynd eftir skáld- |
I sögu Alan Kennington með |
JAME MASON
WILPORD LAWSON
MARIE CLARE
Sýnd kl. 7 og 9.
| Bönnuð börnum innan 16 ára. 1
: Myndin hefir ekki verið sýnd |
= í Reykjavík. — Sími 9184
I !
iiiiimmiiimiiiiiiiiimmmiiiiiiiiiR-miiiiiiiimiiii
GAM LA BI □
Svikakvendi
(Panique)
| Spennandi og vel leikin frönsk |
I sakamálamynd, gerð af snill-1
I ingnum Julien Duvirier, eftir |
| skáldsögu Georges Simenon. |
I ]
| Aðalhlutverkin leika:
VIVIANE ROMANCE |
MICHEL SIMON
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn fá ekki aðgang
iiiiimiiiiuiiumiiimiimiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiii
Ársþing noró-
lenzkra jsresía
(Framhald af 3. slSu).
III. Fundurinn lítur svo á,
að mikil þörf sé á auknu
starfi til eflingar kirkju og
kristnilífi í landinu, og hvet-
ur bæði kennimenn og leik-
taka á þeim vettvangi.
menn eindregið til stærri á-
IV. Fundurinn telur þá
stefnu heillavænlegasta í
guðfræði, sem öðru, að ganga
ávallt óttalaust því á hönd,
kvæmt rannsókn, rökum og
„sem sannara reynist,“ sam-
beztu þekkingu hvers tíma.
Það er von fundarins og
bæn, að jafnframt því, að hin
íslenzka þjóð gerir kröfu til
að vera stjórnarfarslega
frjáls, megi hún bera giftu
til að rísa undir hinum veg-
samlega vanda andlegs frels-
is.
Mótinu lauk með guðs-
þjónustu í Húsavíkurkirkju.
Séra Pétur Sigurgeirsson
predikaði.
Fr- A. Fr.
tfcriur ÁyúÁtMon
Málverka-
sýaing
Opin daglega kl. 11—23 í
Listamannaskálanum.
Eldurinn
gerir ekki boð á undan sérl
Þelr, sem eru hyggnlr,
tryggja straz hjá
Samvirmutryggingum
Köld borð og
heiínr veiziumatur
sendur út um allan bæ.
StLD & FISKUR
Hver fylgist með
tímanum ef ehhi
LOFTl/R?
5KUl4fiOTU^^
I
f FLÖTTAMENN. |
= «
i i
| Spennandi og afar viðburða | j
| rík frönsk mynd, byggð á I;
I smásögum, sem komið hafa [ |
| út í ísL þýðingu, eftir
Guy de Maupassant.
| Bönnuð yrigri en 14 ára. i
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
imnmiimimmimmmiiimmmmmiimiiimiiiimiii
TRIPOLI-BÍÚ
Ævintýrið í |
fiinmtu götu
Sýnd kl. 9.
Síðasta sinn.
Riiui óþckkti
(The Unknown)
| Afar spennandi amerísk §
1 sakamálamynd um ósýnilega |
[ morðingja.
1 Bönnuð börnunm innan 14 ára |
Sýnd kl. 5 og 7.
| Simi 1182.
1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIHIIIIIMIIIIIIIIIIIIIMIII
Stúlka og
unglingsstúlka
óskast til heimilisstarfa að
Bessastaðabúinu. — Upp’lýs-
ingar í síma 1088
16. dagur
Gunnar Widegren:
Fasteignasölu-
miðstöðin
Lækjargötu 10B. Sími 6530.
Annast sölu íastelgna,
skipa, bifrelöa o. fl. Enn-
fremur alls konar trygglng-
ar, svo sem hrunatryggingar,
lnnbús-, líftryggingar o. fl. i
umboðl Jóns Finnbogasonar
hjá Sjóvátryggingaríélagi ís-
lands h.f.. Viðtalstíml aUa
virka daga kl. 10—5, aðra
tima eftlr samkomulagi.
Greiðist við mánaðamot
sækir með henni spænskunámskeiðið. Það lætur Her-
bert sér vel líka.
Hann á nefnilega við stórveldi að etja. Hin stranga
móðir hans var í góðu sambandi við ýmsar kjafta-
kindur. Henni bárust því fljótlega úr fleiri en einni
átt þær sögur, að sonur hennar hefði sézt í fylgd með
ungri, ljóshærðri stúlku.
Herbert var umsvifalaust kvaddur fyrir rétt og tek-
inn til yfirheyrslu. Móðir hans var ekki hræddari við
neitt annað en það, að hann kynni að verða óæskí-
legri kvenmanni að bráð og kannske draga inn í fjöl-
skylduna manneskju, sem ekki væri ættinni samboð-
in. Edgar hafði valið sér konu í trássi við móður sína
— rnatreiðslukonu, sem var ofurseld þeirri ófyrirgef-
anlegu synd að vera bara dóttir venjulegs vélsmiðs.
Herbert meðgengur vafningalaust, þótt hann hag-
ræði sannleikanum dálítið. Þetta er rétt, segir hann.
Hann hittir iðulega unga, ljóshærða stúlku. Það er
sú, sem sendi Jensínu gömlu dúkinn, er móðir hans
hefir alltaf þótt svo mikið til um. Mesta myndarstúlka,
segir hann — alveg eins og mamma hefir sjálf sagt.
Við hittumst af einskærri tilviljun í kvikmyndahúsi.
— Megi ég láta mína skoðun í ljós, þá finnst mér
ekki, að þú þurfir þar fyrir að taka hana upp á þína
arma, segir móðir hans ströngum rómi.
— Náttúrlega ekki, svarar hann auðmjúklega. En
ég bauð henni til okkar í B. F., þegar ég sýndi mynd-
ina mína Mamma hefir sjálf sagt, að myndin af henni
sé eitt skemmtilegasta atriðið. — Og svo gekk hún
í klúbbinn.
— Það var þó óþarfi að hleypa henni í klúbbinn,
svarar móðir hans og h'vessir á hann augun.
— Það var stúlka, sem á sæti í stjórninni, sem stakk
upp á því, lýgur hann hiklaust. Þær eru saman á
spænskunámskeiði. Ungfrú Gústafsson er svo vel að
sér í málum og hefir verið erlendis og...
— Ég ber ekki brigður á það, að hún sé greind og
dugleg stúlka, segir móðir hans. En henni finnst til
um þig og ætterni þitt, og ég kæri mig- ekki um, að
fleiri. sona minna taki niður fyrir sig.
— Ég jheld, að hún hugsi varla um annað en læra
spænsku, svo að hún geti annazt bréfaskriftir á því
máli og fengið hærra kaup hjá fyrirtækinu, þar sem
hún vinnur, segir Herbert, sem minnist þess allt í einu,
að Stella hefir einhvern tíma látið uppi einhverjar
óskir í þá átt.
— Og svo hefi ég heyrt, að þið þúizt!
— Það gerum við öll, sem í klúbbnum erum, og ekki
get ég gert undantekningu hvað hana snertir.
Móðir hans hefir aldrei fyrr komizt að raun um, að
hann gæti verið svona sleipur. Það hlýtur eitthvað að
búa undir þessu.
— Nú skulum við tala saman í alvöru, segir hún.
Mig er farið að gruna, að þú hafir látið glepjast. En
maður af Lóströmættinni hleypur ekki á eftir hvaða
Stellu sem er. Setztu þarna og hlustaðu á mig.
Þegar Herbert kemur aftur til Stokkhólms, eru hafð-
ar á honum strangar gætur. Hann hefir orðið að lofa
móður sinni að gefa stúlkunni alls ekki undir fótinn
né gera eða segja neitt það, sem gæti kveikt hjá henni
vonir — ja, þú skilur, hvað ég á við, Herbert!
Helzta vörn Herberts var að vitna í það, sem móðir
hans hafði sagt fallegt um Stellu, þegar Jensína kom
með bréfið og gjafirnar, sem hún hafði fengið frá
henni: Að maður þyrfti ekki að lesa þetta bréf nema
einu sinni til þess að sjá, að þetta var stúlka, sem
enginn yrði svikinn af. Hann sagðist ekki geta látið
sér til hugar koma annað en að hann gæti verið
þekktur fyrir að umgangast stúlku, sem hin stranga
móðir hans hrósaði svo ákaft.
Loks hafði móðir hans verið orðin þreytt á þjark-
inu, og gefið honum leyfi til þess að koma með stúlk-
una á sinn fund, næst þegar hún kæmi til Stokk-
hólms. enda þótt,.henni væri það óljúft. En hún gat
ekki annað en kannast við það, sem hún hafði einu
sinni sagt — stúlkan var vafalaust vænsta telpa, að
vissu leyti.
En Herbert ’.várð að lofa móður sinni einu: Hann
■o