Tíminn - 01.04.1950, Síða 4

4
r.r7TT!'nm
TÍMINN, laugardaginn 1. april 1950
74. blaS
Hugleiðing um skírnina
Ég vil byrja á að segja
það, að ég tilheyri ekki nein-
um sérstökum flokki, nema
þeim allsherjarflokki, flokki
Krists, og er ég ákveðinn
lærisveinn hans. Væri ekki
svo, mundi ég strax leggja
frá mér pennann. Vér ætt-
um því að geta ritað um þessi
mál i bróðurlegri einingu. Þó
verð ég að segja það, að af
Orðinu beygi ég ekki um hárs
breidd fyrir nokkrum manni,
fyrr en hann sannar mér
með skýlausum orðum Ritn-
ingarinnar.
í fyrri grein minni var það
Orð Biblíunnar sem talaði,
með athugasemdum og skýr-
ingum frá minni hendi, og svo
vil ég að enn verði. Það er
þetta, sem á milli ber, að
Ágsborgarjátningin og Lút-
herska kirkjan eru ekki sam-
hljóða við hina posjtullegu
kenningu, og staðirnir sem
þér vitnið til, sýna allt ann-
að en þér viljið vera láta.
T. d. Mark. 16.16: Sá sem trú-
ir og verður skírður, mun
hólpinn verða.“ Þarna er trú-
in forvísunarorðið. Og svo er
bætt við: „En sá sem ekki
trúir, mun fyrirdæmdur
verða.“ Hér er ekki sagt: Sá
er ekki skírist, mun fyrir-
dæmdur verða.
í fyrri grein minni gerði ég
grein fyrir því, sem sagt er
í 15. kap. Jóh. Ég hafði orð
Jesú þar fyrir mér, er hann
sagði: „Þér eruð hreinir
vegna orðsins, er ég hefi tal-
að til yðar.“ Ég mun síðar
koma að Jóh. 7,39.
í fyrri grein minni minnt-
ist ég á nokkra þá Ritning-
arstaði, er þér tilfærið, og
sannaði ég með Orðinu, að
það er trúin á friðþægingar-
verk Drottins og náð Guðs
í Honum og fyrir Hann, sem
helgar og hreinsar manninn.
Endurfæðið hann. En sann-
triiaður maður verður auð-
vitað að fullkomnast.
Vér skulum nú athuga Gal.
3,26. í versinu þar á undan
segir: „En nú þegar trúin er
lcomin, erum vér ekki lengur
undir tyftara, þér eruð allir
Guðs synir fyrir trúna á
Krist Jesú, því að allir þér,
sem eruð skírðir til samfélags
Krists, þér hafið iklæðst
Kristi.
Svo er og skírnin mikil-
vægt atriði á helgunarbraut-
inni, þegar trúin er til stað-
ar. Þér teljið enn upp, að
skírnin veiti sáluhjálp og fyr-
irgefningu synda. En það
kemur hvergi fram í Guðs
orði að það var honum til
róttlætis reiknað. Iðrun og
trú eru opnar dyr að frelsis-
verki Drottins Jesú, og við
frelsisverk Hans getum vér
éngu bætt, og þurfum held-
ur ekki. Það var fullkomið
oss til handa, án nokkurrar
ihiutunar frá vorri hendi.
Þér segið, að ég gangi fram
hjá Ritningunni. En hið rétta
er, að þér .eruð bundnir af
erfðakenningum kirkjunnar,
og hafið blindast af þeim
venjum, er þér hafið drukk-
ið í yður með móðurmjólkinni
og alltaf síðan. Já, hafið lif-
að og hrærst í þeim kenn-
ingum. En„ Guði er enginn
hlutur ómáttugur, þvi Hann
hefír marga hluti dásamlega
gjört.
Á fyrri tímum, þegar ver-
ið var að koma kristinni trú
undir heimsvaldið, þurfti að
samræma og laga Orðið, svo
Eftir Siiíiirð Þorsteinsson, Egg’.
að allir gætu við unaö, þar
sem aliir áttu að vera í ein-
um söfnuði. Enda liefir nú
Lútherska kirkjan aiifc unetir
sinum verndarvæng, jnfnt
vantrúaða sem trúaða. Guð-
soekinga, sem andatrúar,
skoðanabræður Magnúsar R.
og skoðanabræður mína.
Allt sýnist jafn gott og vel
þegið, enginn munur sjáan-
legur, allir' endurfæddir í
skírninni. Svo fullkomnar
fermingin allt saman.
Já, elskuleg Guðs börn.
Þetta er staðreynd, sem ekki
verður á móti mælt. En því
miður fæ ég ekki betur séð,
en að séra Magnús Runólfs-
son gangi hér fram sem opin
ber talsmaður þessara skoð-
ana, og þá þessarar kirkju.
Þó er ég ekki alveg viss um
að hann vilji kannast við það
Hvernig ætlið þér að komast
fram hjá þessum orðum
Krists í Jóh. 3,16: „því svo
elskaði Guð heiminn, að hann
gaf son sinn eingetinn, til
þess, að hver, sem á Hann
trúir, glatist ekki, heldur hafi
eilíft líf.“ Talar Jesú hér
nokkuð um skírn? En það
nokkuð um skírn? Er það
óskiljanlegt hvernig hægt er
að loka augunum fyrir slíkum
orðum, og leggja í þau ranga
meiningu. Já, en það er svar
við því í Guðs orði. Ég beygi
mig undir það. Þér segið, að
það sé ekki verk frá mann-
inum að skírast, heldur Guðs
gjöf. — Það er minn frjálsi
vilji. því að ég er frjáls vera,
hvort ég hlýðnast boði Drott-
ins með skírnina, eða ekki.
Ég um það. En um það réði
ég engu er nokkrir dropar
vatns voru látnir drjúpa á
hvirfil minn, og kallað hreins
un skírnarinnar. — Endur-
fæðingarlaug. Persónulega á-
lít ég, að margar sálir hafi
misst lífið vegna slíkrar að-
ferðar.
Þér segið: „Lítum t. d. á
fólkið í Jerúsalem. Lét það
ekki skírast til fyrirgefning-
ar syndanna?“ En sjáið þér
ekki og skiljið, að fólkið var
búið að iðrast og taka trú á
Jesú? Þér talið um Korintu-
bréf Páls 6,11, þar sem Páll
ísegir: „En þér létuð þvost,
þér eruð helgaðir. Þér eruð
jréttlættir fyrir nafn Drott-
jins Jesú~ Krists og fyrir anda
vors Guðs.,‘ Þér spyrjið:
Hvaða þvottur var það? Eftir
öðru að dæma munið þér
segja, að það hafi verið skírn
in, enda látið þér í það skína.
Nei. Það var Guðs lifandi orð,
sem þeir helguðust og hreins-
j uðust fyrir, annars hefðu
þeir ekki orðið hreínir og lát-
,ið þvost.
í Gal. 3,26 segir Páll:„Þér
jeruð allir Guðs synir, fyrir
trúna á Jesum Krist.“ Ber-
j um orðum er sagt, fyrir trúna.
i Svo íklæðast þeir Kristi, með
því að hlýða hans boðum, t.
d. að skírast. Efes. 2,8: „Því
af náð eruð þér hólpnir orðn-
ir fyrir trú, og er það ekki
yður að þakka, heldur Guðs
gjöf. Marga þessa líka Ritn-
ingarstaði er hægt að tilfæra,
úr bréfunum og víðar að, sem
sýna, að maðurinn réttlætist
fyrir náð Guðs, af trú, og
endurfæðing án skírnar.
Ég sé ekki að neitt sé hrak-
ið með rökum frá Orðinu, af
því er ég hefi áður sagt. Séra
Magnús spyr: „Eruð þér viss
um að skírnin hafi ávallt ver
jið framkvæmd með niðurdýf-
ingu, í frumkristninni? Það
mælir ekki allt með því.“ Ég
sé hvergi öðru bregða fyrir
en niðurdýfingarskírn, og
jþér reynið ekkí að færa rök
! fyrir öðru, enda illa hægt,
! þar sem þér bindið endur-
jfæðinguna við laug skírninn-
ar.
Það er talað um að þvost,
og þér segið með herum orð-
j um, að þar sé átt við skírn-
ina. Er þá barnsskírnin nokk
ur líking upp á hreinsun eða
þvott, eða líking dauða,
jgreftrunar og upprisu? Ég
skil yður ekki, og ég held,
1 að enginn geti það. Þér bend-
ið á Martein Lúther og Hall-
■grím Pétursson, sem hafi
blessast fyrir barnsskírn. Guð
;hefir blessað, t. d. Hallgrím
'Pétursson, fyrir það, að hann
jtrúði Guði, hjálpræði hans
í Kristi Jesú, án nokkurs til-
lits til barnsskírnar hans, og
jsvo er um marga aðra. Hvern
ig væri það, ef þér fæluð ein-
hverjum smið að byggja fyr-
ir yður hús- vandað mjög, úr
'steini. En þegar þér kæmuð
svo að taka við þessu húsi,
^væri ef til vill undirstaðan
ur steini, en yfirbygging og
innrétting úr mjög lélegu við-
arrusli. Mynduð þér verða á-
nægður og fela slíkum manni
önnur meiri störf. Mynduð
þér ekki heldur svipta hann
því, er hann hefir? Þannig
er nú á dögum byggt upp
musteri lifanda Guðs af nú-
tíma fræðurum.
Þér segið, að vér getum
ekki tekið oss í munn orð
Jesú. Þetta er mjög ein-
kennileg staðhæfing. Og þó
ber oss að keppast eftir aö
likjast Honum, og þar með,
að fullnægja öllu réttlæti í
hugsun, orðum og athöfn-
um, og taka Hann að öllu
leyti til fyrirmyndar á hvaða
sviði sem er, þó ég viti
vel að ég á ekki að frelsa
heiminn. Það þurfti séra
Magnús ekki að segja mér.
Staöirnir, sem þér bendiö mór
á, frá Gamlatestamentinu, ó-
nýta ekki það sem áður var
sagt, eða orð Guðs, fyrir
munn Esek. 18,20. Og engan-
veginn Rómverjabréfið held-
ur 5,10—20. Þar stendur:
Synd tilreiknast ekki, meðan
ekki er lögmál. Þekkja ó-
málga börn lögmál? Hver vill
segja það? f Efes. 2,3, er Páll
að tala við fólk, sem áður
lifði í heimi og synd. Er ekki
greinarmunur á því og börn-
um sem Guðsríki tilheyra?
Ég get ekki betur séð, en
að þér gerið lítið til að af-
sanna það, sem ég ræði um,
enda illa hægt, þar sem Ritn-
ingin stendur allsstaðar með.
Þér vitnið til staða í Ritn-
ingunni, og látið það nægja.
Að sönnu mundi það nægja,
ef þeir stæðu með yður. Ég
er hræddur um að þér hafið
ekki athugað hvað Hebreabr.
segir, t. d. í 11. kap. Vlljið
þér athuga þá mörgu, er post
ulinn telur upp, og blessun
hlutu fyrir trú sína, og að-
eins trú og náð Guðs? Og
postulinn segir svo: „Hvað á
ég að orðlengja framar um
þetta, því mig mundi skorta
tíma.“ Svo gat upptalningin
orðið löng, að ekki ynnist
tími til. Viljið þér einnig
ganga fram hjá 1. Jóh.? í
(Framhald á 6. síðu.)
GARÐAR NEFNIST sá, sem
sendir hér pistil um „framfara-
mál Eyfirðinga“ eins og hann orð-
ar það. Sumt í því á nú jafnt við
aðra, en auk þess er engin frá-
gangssök að birta staðbundið efni
eða takmarkað við hóp manna eft-
ir búsetu eða öðru. Bréf hans er
svo:
„GRETTIS SAGA skýrir frá
miklum örlögum. Útlaginn naut þó
vináttu bróður síns, og gafst hún
vel, svo langt sem máttur henn-
ar náði. Líkt virðist mér nú kom-
ið fyrir undirstöðu framfaraatriði
eyfirzkra bænda, það er að segja
túnræktinni. Eins og Grettir forð-
um eru túnin hér í héraðinu nú
á einskonar skóggangi. Hamfarir
þær, sem hleyptu bændum út í að
stækka svo gífurlega tún sín á
undanförnum árum, sem raun gef-
ur vitni, virðast nú ætla að koma
þeim óþægilega í kollinn. Hroð-
virkni á ýmsum stöðum og ónógur
áburður, einkum húsdýraáburðar-
vöntun, kemur nú í ljós með minni
eftirtekju grass af túnunum en
búist var við. Og eftir ástandi tím-
anna nú að dæma, bætist fljót-
lega við: vantandi tilbúinn áburð-
ur, samfara minnkandi getu efna-
mlnni bænda til að standa straum
af kostnaði við hina gífurlegu út-
þenslu nýræktanna.
BÓNDI ER BÚSTÓLPI, og bú
er landstólpi, segir máltækið, og
mun mikill sannleikur í því fel-
ast. Það er því fyrirhyggja bónd-
ans, sem er landstólpinn, og þá
fer nú verr en skyldi, ef fyrir-
hyggjan bilar. Setjum nú svo, að
eitt tún bregðist algerlega eitt ár-
ið vegna ofangreindra ástæðna.
Þar með er sá bóndi bilaður hlekk-
ur í sveitarkeðjunni, sveitarkeðj-
an svikinn landshlekkur o. s. fvr.
Enn verra verður útlit þessa máls,
þegar sú staðreynd er athuguð, að
ekki neinn einrf bóndi er hér sek-
ur, heldur margir, og hvernig fer
nú keðjan þá að líta út?
FORDÆMI ILLUGA, bróður út-
lagans Grettis, hefir verið gefið
okkur í fornsögunni. Og sé nokk-
ur alvara í því tali, sem oft heyr-
ist, að við eigum að læra af sögu
okkar, og þá ekki sízt ættarsög-
unum, ber okkur nú í þessu til-
felli eyfirzkum bændum, að taka
upp háttu Illuga, snúa bökum sam
an við túnræktina og berjast unz
yfir lýkur eða sigur næst og við
höfum aftur ráð yfir gróandi og
arðgefandi löndum.
Undirstaða að velmegun sveit-
anna er túnræktin. Því verður ekki
neitað. Þegar hún bilar, bila all-
ar okkar framfarir og menning á
eftir. Og þó er sá skaði, sem hugs-
unarhátturinn líður við slíkar hrak
farir, einna verstur. Sálarlífið
saurgast, breytnin aflagast. Og
mér er spurn: Er bætandi á þess
háttar hluti nú til dags?
NEI, EYFIRZKU BRÆÐUR, hér
er aðeins um tvo kosti að velja,
úrbót eða útlegð. Úrbótin fæst með
því að minnka við sig um sinn,
vinna löndin upp aftur og gera
það svo að dugi. Ná smátt og
smátt valdi yfir útþöndu, hálf-
grænu „nýlendunum" okkar, sem
ekki hafa hingað til skilað okkur
tilskildum „verzlunargróða“, sam-
anborið við hina ónýtu fyrirhöfn
og læti.
ÞAÐ ER FLEIRA, sem mætti
minnast á í svona athugasemd,
þegar framfaramál okkar er á
annað borð farið að bera á góma.
Mér kemur til hugar rjúpnafrið-
unin. Um hana hafa staðið at-
hyglisverðar umræður í Tímanum
undanfarið, og mætti ef til vill
segja, að Eyjafjörðurinn sé ekki
rjúpnaland, svo að okkur komi
þetta ekki við. Það hefir nú líka
oft verið sagt, að Eyjafjörðurinn
væri ekki sauðkindaland, og þó
höfum við stundað fjárrækt um
langan aldur með allgóðum ár-
angri. Meira að segja útt fyrir-
myndar f járræktarmenn, t. d. Sig-
urgeir heitinn á Öngulstöðum. Svo
að mér finnst nú að rjúpan sé
eiginlega sjálfsögð til umræðu
hér. Við höfum þó borið gæíu til
að vera manna mildastir í með-
ferð hennar, það lítið sem við ná-
um til hennar, aðailega í hlíðum
Sölvadals og svo í inndölunum og
norður á Vaðlaheiði.
NOKKURT MENNINGARAT-
RIÐI mun það mega kallast, að
stór og fjölbýl sveit gangi ekki á
móti friðun slíkrar skepnu sem
rjúpan er. Það höfum við heldur
aldrei gert. Ætti okkur því að vera
létt verk og kunnugt að styðja þá
góðu menn, sem leggjast eindreg-
ið á móti ’drápi hennar, — bæði
með því að alfriða öll okkar lönd
á hverju hausti, og stuðla að betra
hugarfari meðal annarra, í garð
rjúpunnar. Þarf eigi að sinnl að
fjölyrða meira um það mál“.
TIL FRÓÐLEIKS og gamans læt
ég fljóta hér með, að í Noregi eru
nú uppi umræður um það að friða
rjúpuna þar í landi, því að hún
þykir mjög ganga til þurrðar. Sér-
staklega virðast menn hallast að
því, að ágengni sportveiðimanna só
henni nærgöngul, en vitanlega er
ágreiningur um það,
Starkaður gamli.
Herbergisþernu
vantar að Hótel Borg frá 14. maí.
Dagvinna og vaktaskipting.
Upplýsingar á skrifstofunni.