Tíminn - 06.07.1950, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, fimmtudaginn 6. júlí 1050
145, blaff
TJARNARBÍD
Vandamál
læknisins
(Ich klage an)
Þýzk stórmynd, er fjallar
um eltt erfiðasta vandamál
læknanna á öllum tímum.
Aðalhlutverk:
PaulHartmann
Heidemarie Hatheyer
Mathias Wieman.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hrói höttnr hinn
söngelski
Æfintýraleg og spenn-
andi söngmynd.
Aðalhlutverk leikur og
syngur einn af bestu söngv
urum frakka
Georges Guétary
ásamt
Jean Tissier
Milan Parély.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÚ
HAFNARFIRÐI
Glitra daggir,
g'rær fold
%
Heimsfræg sænsk mynd
byggð á samnefndri verð-
launasögu eftir Margit
Söderholm.
Aðalhlutverk:
Mai Zetterling
Alf Kjetlin
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184
-|ti
ÞJÓDLEIKHÚSID
í

vill kaupa húsgögn og ýmsa
heimilismuni í gömlum stil.
(Frá því um aldamót). Upp-
lýsingar í skrifstofu Þjóðleik
hússins.
Erlent vfirlit
(Framhald af 5. slðu.J
aftur á þann hátt. Af þeirra
hálfu verður því vafalaust lagt
allt kapp á að halda þar velli
þangað til þeir geta sent meira
lið á vettvang. Átökin hljóta því
mjög að harðna næstu daga og
þau munu að öllum líkindum
skera úr um það, hve langvinn
Kóreustyrjöldin verður.
Sorgarfregn.
(Framhald af 3. síðu.J
um, heldur eins hjá mörgum
öðrum, þar á meðal, án efa,
hjá miklum hluta hina op-
inberru starfsmanna sjálfra.
Því að þeir menn, sem skor
izt hafa úr leik á svo óeðli-
legan hátt, hafa með því
sett blett á heiður átéttar
sinnar, gefið alþjóð manna
tilefni til að ætla, að þeir,
sem valizt hafa i opinbera
þjónustu, séu eigingjarnar
smásálir, sem engan þátt
vilja taka í baráttu þjóð-
arinnar á hættustund.
Sem betur fer er þessu ekki
þannig farið. í hópi opin-
berra starfsmanna á þjóðin
marga sína beztu sona og
dætra, sem ekki vilja vamm
sitt vita, rækja störf sín með
trúmennsku og alúð, og eru
reiðubúnir til að gera sitt
til að leysa þjóðarvanda á
hverjum tíma.
í augum þeirra, sem þetta
vita, var útvarpsfréttin 1.
Júní, líka sorgarfregn, — sem
þó væntanlega breytist i gleði
fregn, þegar þeim, sem hlut
eiga að máli, gefst tími til
að átta sig á því, sem hér er
á ferðinni.
Hlustandi.
Nattúriilækiiinga-
félagið.
(Framhald af 4. síðu.)
berst fyrir góðu og hagnýtu
málefni. Samband íslenzkra
berklasjúklinga (S.Í.B.S.) hef
lr starfað álíka lengi og Nátt-
úrulækningafélagið. Það hef-
ir hrundið hugsjón sinni í
íramkvæmd. Fæðiskaupenda
Þegar köttnrinn er
ekki heima
Afar fyndin dönsk gam-
anmynd.
Aðalhlutverk:
Gerda Neumann
Svend Asmunssen
Ulrik Neumann
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÚ
Faldi fjársjóð-
urinn
(Vacation in Iteno)
Sprenghlægileg og spennandi
ný amerísk gamanmynd frá
RKO Radio Pictures.
Aðalhlutverk:
Jack Haley
Anne Jeffreys
Iris Adrian \
Morgan Conway.
AUKAMYND:
LET’s MAKE RHYTHM
með Stan Kenton og hljóm-
sveit. — Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Gerist áskrifendur að
Ol
’imanum
Áskriftasímar 81300 og 2323
TG6HO
RÍKISINS
félagið hefir rekið sina starf-
semi í fjögur ár. Það er orð-
ið, svo vel á vegi statt, að það
skortir ekki nema fjárfest-
ingarleyfi til þess að byggja
stórhýsi yfir, rekstur sinn.
Krabbameinsfélagið í þann
veginn að lyfta Grettistaki.
Hvað gæti Náttúrulækninga-
félagið lært af þessu? Hvar
stendur Náttúrulækningafé-
lagið í þessum samanburði?
Ég held að stórráð Náttúru-
lækningafélagsins hefði gott
af að sjá sig í spegli.
Veðurfræðingurinn telur
að ég, með greinum minum
um Náttúrulækningafélagið,
hafi ráðist á Jónas lækni.
Þetta er mesti misskUningur.
Það er sitthvað, Náttúrulækn
ingafélagið og persóna Jónas-
ar læknis. Hitt er satt, að
hann er svo samofinn við fé-
lagið sem stofnandi þess og
aðalformaður, að ekki verður
um það rætt nema geta hans
að nokkru. Hafi ég meitt Jón-
as lækni í orðum bið ég vel-
virðingar á því. Vil ég um leið
geta þess, að hróður hans
stendur svo hátt, að hann
þolir ofurlítið aðkast. Ann-
ars er það ekki nýtt fyrir-
brigði, að veðurfræðingurinn
lelur aðfinnslur við rekstur
félagsins, sem hann þrýtur
rök til að ræða, vera árásir
á Jónas lækni. Veðurfræðing-
urinn leitar skjóls að baki
Jónasar líkt og nafni hans
að baki Kára.
Framh.
„ESJA“
fer skemmtiferð til Vest-
mannaeyja um helgina. Skip
ið fer frá Reykjavik kl. 13 á
laugardaginn og frá Vest-
mannaeyjum á sunnudags-
kvöld. Farseðlar seldir á morg
un.
„ESJA“
vestur um land til Akureyrar
hinn 11 þ. m. Tekið á móti
flutningi til áætlunarhafna
á morgun og árdeigs á laugar
daginn. Farseðlar seldir ár-
degis á laugardaginn.
„Skjaldbreiö"
til Húnaflóahafna hinn 11.
þ. m. Tekið á móti flutningi
til hafna milli Ingóifsfjarð-
ar og Skagastrandar á morg-
un. Farseðlar seldir á mánu-
daginn.
Ármann
til Vestmannaeyja hin 7."þ. m.
Tekið á móti flutningi í dag
og á morgun.
AuglijAií í Titnahufn
JOHN KNITTEL:
FRÚIN Á
GAMMSSTÖÐUM
---- 4B. DAGUR --
ir augum til himins í bæn og hljóðu ákalli. Sjálfri fannst
henni helköld hönd lykjast um hjarta sitt, og skuggalegar
hugrenningar sóttu að henni. Hún fann ekki, að Anton
Möller hélt fast utan um hönd hennar. Hún leit aldrei á
hann. Hún leit ekki á neinn.
Gottfreð Sixtus, Felix, Soffía og aðrir af meiði Gamms-
staðaættarinnar sátu fyrir aftan brúðhjónin. Svipur Soffíu
var torræður. En samt varð ekki annað séð en hún hefði
eins og aðrir sætt sig við það, er hlaut að verða. Hún reyndi
kannske líka að sjá hinar björtu hliðar þessarar ráðabreytni.
Etienni-Marínó-ættin hafði þó einu sinni verið í miklum
metum.
Gottfreð Sixtus var prúðbúinn. Hann sat beint fyrir aftan
Teresu, og augu hans mændu látlaust á mjallhvítan háls
hennar, er lyfti höfðinu svo fagurlega yfir mjúklegar axlir.
Það heyrðust djúp andvörp í kirkjunni, er presturinn sagði
loks amen og hvarf úr prédikunarstólnum. Sigmundur Höfer
byrjaði að leika erfitt millispil.
Eftir hæfilega bið birtist séra Niederhauser á milli súln-
anna. Anton Möller reis á fætur og gekk að altarinu. Gott-
freð Sixtus leiddi brúðurina fram fyrir prestinn. Fjölskyld-
an myndaði hring aftan við brúðhjónin. Söfnuðurinn tók
að kyrja brúðkaupssálm. Gottfreð Sixtus fannst eilífðar-
tími líða, unz lokahendingar síðasta versins hljómuðu:
Guðs föðurást og eilíf náð
sé ykkar ljós og hjálparráð
á löngu lífsins skeiði.
En organistanum-þótti ekki nóg komið. Hann hélt áfram
að leika eitthvert hátíðaspil, sem hvorki var á upphaf né
endir.
Hönd Teresu hvíldi á handlegg Gottfreðs meðan þessu
þessu fór fram, og þannig stóð hún, unz organistinn hafði
lokið bardúsi sínu. Þá varð hann að sleppa henni. Hún gekk
íram að altarinu og staðnæmdist við hlið Antons Möllers.
Þar laut hún hinu fagra höfði sínu í djúpri, aðdáanlegri
auðmýkt.
Á því augnabliki fann Gottfreð Sixtus, að hann myndi
alla ævi elska stjúpmóður sína.
Hann hlustaði með athygli á það, sem fram fór. Hann
var ekki neitt kirkjurækinn eða trúhneigður, en hann var
al'nn upp i anda þeirra kenninga, sem eru grundvöllur krist
inna lífsskoðana. Hann blygðaðist sín fyrir að vera vitni að
þessari vigslu. Þessi hjónavígsla var ranglæti — kannske
glæpur. Teresa! Teresa! heyrðist honum hrópað í djúpi
sálar sinnar. Gæti ég aðeins komið i veg fyrir þetta ódæði.
Hvað ertu að gera, Teresa?
Hin nývígðu hjón gengu út úr kirkjunni, og skari brúð-
kaupsgesta fylgdi þeim eftir. Kirkjukórinn hélt áfram
að syngja, og fólk ruddist um í þvögunni á kirkjugólfinu.
En Gammsstaðabóndinn leiddi brúði sína að vagninum, er
beið úti fyrir. Vinir hans og vandamenn settust í hina vagn-
ana, og svo var ekið gegnum þorpið að sögunarmyllunni og
síðan aftur að veitingahúsinu.
— Þetta er allt of mikil viðhöfn, sagði Teresa, þegar
maður hennar leiddi haria inn í blómskrýddan veitinga-
salinn. Þetta á ég ekki skilið. Ég vildi óska, að þú hefðir
sleppt öllu þessu umstangi. Hvernig á ég að hegða mér?
— Vertu áhyggjulaus og lofaðu fólkinu að horfa á þig.
Ég skal ekki hafa orð á því, hvað ég hugsa um það. Á svona
degi verður maður að vera vingjarnlegur við alla. Réttu
hyskinu bara höndina og þakkaðu því fyrir komuna. Og
horfðu á það með þessum fallegu augum, og þá finnur það
smæð sína. Þetta eru skriðdýr, flest af því. Blaser tll dæmis!
Og þarna kemur hann einmitt. *
— Ég óska frú Möller innilega til hamingju, sagði Blaser.
Þetta var fögur hjónavigsla. Innilegustu hamingjuóskir
mínar, Anton Möller.
— Ég vona, að þú hafir ekki skilið matarlystina eftir
heima, hrópaði Anton Möller og sneri sér svo undir eins að
öðrum gestum, sem komu til þess að samfagna honum.
— Jæja, Fríða, sagði Röthlisberger við konu sína. Við
skulum óska húsbóndanum til hamingju.
— Nei. Það geri ég ekki, sagði Friða fyrirlitlega. Þessi
kvenmaður væri ekki hér, ef ég hefði ekki tekið hana í -mina
vernd.
— Stúlkan er góð, og þú værir ekki heldur hér, ef fund-