Tíminn - 22.07.1950, Qupperneq 3

158. blað
TÍMINN, laugardaginn 22. júlí 1950
3
/ slendingajpættir

Ksssæsssssssssssssssss
Dánarminning: Ingibjörg Björnsdóttir,
Hömrum, Mýrahreppi
Ingibjörg Björnsdóttir var eldra sína alla tíð og ekki
til moldar borin mánu- síst þá, er kröm, elli og sjúk-
daginn 3. júlí 1950. Hún and- dómar sótti að þeim. Þar verð
aðist 22. júní á Landakots- ur þeim systkinum alla tíð
spítala, en var jarðsett að til sóma.
Brunnhólskirkj u fyrrnefndan En það er fleira við minn_
dag, að viðstöddu meginhluta umsf barnanna, drengjanna,
fólks úr Mýrasveit og einnig sem komið var fyrir á heim_
fólki úr nærliggjandi sveitum. ilinu um lengri eða skemmri
Ingibjörg var fædd 25. april tíma> hingað
og þangað að.
1899 og því aðeins 51 árs er Þeir máttu teljast að
hún andaðist. Hún var fædd nokkru fóstursynir þeirra
5^ I^lfafelli J Su5uJsveit> en systkina. Þessir drengir voru
sumir fjörmiklir, uppivöðslu-
Góðir gestir úr
Vesturheimi
Eftir séra Benjamín
Kristjánsson
Nýkomin eru heim til ætt-
jarðarinnar, eftir meira en
fjörutíu ára útivist, ágæt
hjón úr Vesturheimi: Dr.
Sveinn E. Björnsson og frú
María, kona hans.
Dr. Sveinn E. Björnsson er
fæddur á Lýtingsstöðum í
Vopnafirði 13. október 1885
og er Austfirðingur að ætt.
Hann fluttist átján ára vest-
ur um haf og hóf fyrst nám
Skátar á Húsavík
Eflir Gerrtud Friðriksson
í byrjun marzmánaðar s.l. girni. Algengustu ásakanirn-
hélt skátafélagið „Víkingur“ ar eru þær, að hreyfingin sé
afmælishóf og minntist 10 útlend að uppruna, skátar
ára skátastarfsemi í Húsavík. gangi fylktu liði undir fán-
Einn áratugur er ekki hár fé- um, eins og hermenn, og hagi
lagsaldur. Virðist þó margs sér hermannlega við að setja
að minnast 1 starfi og reynslu upp tjöld sín taka þau sam-
hins unga félags ^rá þessum an o. s. frv.
árum. Það eitt út af íyrir sig, Þjóðrækni er ágæt, og von-
að félagið starfar enn af lífi andi öllum íslendingum í blóð
gildi
prédikara Jóns Steingríms-
sonar. Faðir Ingibjargar,
Björn Þórðarson, var að báð-
um ættum Austur-Skaftfell-
ingur. Ingibjörg var stórbrot-
in í lund, örlynd og kát. Hún
var greind í góðu meðallagi
og verklega myndarleg svo að
af bar á sumum sviðum.
Þau hjón, Björn og Sigríð-
ur bjuggu góðu búi um langa
tið að Hömrum. Þau eignuð-
ust þrjú börn, tvær dætur og
einn son, er var yngstur,
fæddur 1908. Yngri systirin,
Sigurbjörg, giftist í burt frá
Hömrum um tvítugsaldur.
Hin systkinin, Ingibjörg og
Þórður, héldu áfram að reka
<búið, fyrst með foreldrum sin
um og síðar með foreldra sína
í skjóli heimilisins. Faðirinn
«r fallinn frá fyrir nokkrum
úrum, en móðirin er enn á
lífi, 86 ára, og hefir nú um
nokkuð mörg ár verið far-
lama og algerlega við rúmið.
Um það leyti, sem heimilis-
haldið á Hömrum var að fær-
ast yfir á hendur þeim syst-
kinum, Ingibjargar og Þórð-
ar, þurfti mikla sjálfsafneit-
un til að standast það, að ber-
ast ekki með straumnum úr
sveitinni að sjónum og í bæ-
ina. Þá var sá tíðarandinn
uppi að lítilfjörlegt þótti fyr
ir ungt fólk að ætla sér að
stunda landbúnað út um hin-
fluttist 4. ára með foreldrum
sínum að Hömrum á Mýrum samir og litt tamdir, er þeir
og dvaldi þar síðan alla tíð. komu undir stjórn þeirra syst
Ingibjörg var af Skaftfell- kina á Hömrum. Við gleym-
ingum komin í báðar ættir. j um aldrei> hvernig húsmoð.
Móðir hennar, Sigríður Jóns- j irin á jiömrum tók þessa
dóttir, var úr Vestur-Skafta-! drengi með miklum móður-
fellssýslu komin og rakti ætt'legum kærleika og var ljúft
sina til hins fræga eldvígslu- að fyrirgefa strákapörin, sem
væru þeir af hennar eigin
holdi og blóði bornir. Enda
er það svo, að þessir piltar
minnast hennar me§ ástár-
þökk fyrir allt. Sambúð henn-
ar við drengi þessa og þeirra
við hana, varð sem bezt mátti
verða milli móður og sona.
Máske hafa fegurstu og beztu
eiginleikar Ingibjargar komið
bezt fram í skiptum hennar
við þessa ungu drengi.
En heilsa Ingibjargar var
farin. Hún fór í fyrra sumar
til Reykjavikur til að reyna
að fá bót meina sinna og lá
þar á spítala nokkurn tima
og koma aftur heim í fyrra
haust með lítinn bata. Hún
reyndi þó með veikum mætti
að taka að sér húsmóðurstörf
in sem áður, og starfaði að
þeim þar til i vor að hún fór
aftur algerlega í rúmið, og
nú fór hún aftur til Reykja
víkur í sumar og andaðist þar
eftir fáa daga.
Er Ingibjörg ýar að fara til
Reykjavíkur nú í sumar, er
eftir henni haft, að nú færi
hún rólegri frá heimili sínu
á Hömrum en í fyrra sumar,
þar sem móðir hennar var á
sama tíma flutt á annað
heimili í sveitinni. Þetta sýn-
ir glögglega ást hennar og
umhyggju fyrir aldraðri móð-
ur sinni, þótt hún sjálf væri
og fjöri, ætti að sýna
þess og tilverurétt.
Félagið byrjaði í mjög smá-
um stíl. Nokrir smádrengir
x verzlunarskóla, en stundaði j gerðu me® sér >.fúglafélag‘,
svo nám við Wesley College, einkum 1 Því skyni, eins og sviðum eftir beztu erlendum
Winnipeg, og las síðan lækn- nafnið bendir til, að hlynna fyrirm-yndum, svo sem fræðslu
að fuglum í vetrarharðind- og íþróttamálum og uppeld-
um. En fljótlega var félaginu ismálum yfir höfuð. Hafa
breytt í skátafélag. Viðfangs- ekki allar nútímaíþróttir vor-
borin. Og ekki ber að telja
þá óþjóðræknari fyrir þá sck
að á vorri tíð leggja þeir
augljóst kapp á það, að efla
menningu sína á flestum
isfræði við Manitobaháskóla
og útskrifaðist þaðan 1916.
Sama ár giftist hann Maríu,
dóttur Grims Laxdals, sem
síðast var verzlunarstjóri í
Vopnafirði, bróður Jóns Lax-
dals tónskálds. Varð hann
fyrst læknir á Gimli, Man., en
fluttist þaðan til Árborg í
Nýja-íslandi, þar sem hann
var héraðslæknir frá 1919—
1945. — Síðan var hann um
stund læknir á Siglunesi,
Man., en fluttist þaðan til
Ashern, Man., þar sem hann
hefir starfað síðustu árin sem
læknir, ásamt Sveinbirni, syni
sínum.
Dr. Sveinn Björnsson og frú
María eru bæði víðkunn með-
al Vestur-íslendinga fyrir
mikla og fágæta mannkosti
og óeigingjarnt félagsstarf.
Meðan þau dvöldu í Árborg,
var beimili þeii’ra miðstöð
alls félagslífs þar i byggðinni
og þótti ekkert ráð ráðið,
nema til þeirra væri leitað,
enda voru þau með afbrigð-
um vinsæl og áttu virðingu
allra manna. Enda þótt lækn-
irinn hefði bæði umfangs-
miklum og erfiðum læknis-
störfum að sinna, en frúin
hefði stórt heimili að sjá um,
hlóðu þau á sig margvísleg-
um störfum í þágu kirkju-
mála og þjóðræknismála með
al landa sinna. Þannig var dr.
Sveinn Björnsson löngum for
seti Sambandssafnaðarins í
Árborg frá þvi hann var stofn
aður og varaforseti þjóðrækn
isfélagsins um skeið, en frúin
var oftast forseti Kvenfélags
safnaðarins og um fjölda ára
forseti i Sambandi islenzkra
frjálstrúar kvenfélaga í
Kanada og aðalstarfskraftur-
inn í þeim samtökum. Einn-
efnin voru þar fjölbreyttari
og fullnægðu betur þörf at-
hafnasamra drengja. Fyrsti
foringi þeirra var Andrés
Kristjápsson, þá barnakenn-
ari í Húsavík. Rétt á eftir
stofnuðu stúlkur skátf élag
undir stjórn Gertrud Frið-
ar t. d. verið sóttar til ann-
arra landa, örvaðar með ut-
anferðum og kennslu erlendra
manna, að undantekinni ís-
lenzku glímunni, sem marg-
ar byggðir landsins leggja
hins vegar alls enga rækt við.
Ganga ekki iþróttamenn hér
riksson. Þegar Sigurður Gunn á landi og erlendis fylktu liði
arsson varð skólastjóri í Húsa í einkennisbúningum undir
vík, tók hann að sér forystu fánum, stundum þúsundum
drengjasveitarinnar og hafði saman, t. d. við Ólympíuleik-
hana á hendi allmörg ár, eða ana? Mundi það vera nokkuð
þar til að félcgin sameinuð- ósvipaðra hergöngu og her-
ust í ársbyrjun 1949. könnun en hópgöngur skát-
Ævinlega hafði verið gott anna? Og verðlauna ekki í-
samstarf með drengjum og þróttamenn góðan árangur
stúlkum. Sérstaklega var það með alls konar merkjum,
eitt áhugamál, sem tengdi fé- heiðurspeningum, skjöldum
lögin saman í starfi: bygging og bikurum? Og mundu ekki
skátaskála. Komu þau hon- íþróttamenn, og hverjir sem
um upp á mjög fögrum stað væru, telja sér sæmd í því,
í Aðaldalshrauni, en lóðina að taka rcsklega og kunn-
að bana komin, og þótt aldrei . . , . . , ,
ar dreifðu byggðir landsins hafi hún efast um> að bróðir V hefxr hun hin siðustu ar
pg áróðurinn snerist í þá átt, henhar mundi taka að sér Len. “ ......................
að lítt þótti sæmandi fyrir | einn að inna af höndum þann
lólk, sem var i meðallagi gef- istarfa> er þau hofðu svo lengi
ið og þar yfir, að stunda þá|unnið að t sameiningu> en . _ .
atvinnugrein. En systkinin í henni hafði ekki enst kraftar fT^Ur__°5_fl5“,_.Í!5f„®
á Hömrum létu það ekki á til að ljuka með honum til
sig fá. Þeim var fyrir öllu að fullnustu.
annast foreldra sína og veraj Mnre-S er að minnast off 'neimin uarna ao nnausum,
íeim skjöl og skJöWur. Starf NJja-lslandi. os heíir hún
gaf Karl Sigurðsson, bóndi á
Knútsstöðum. Þetta var afar
höfðingleg gjöf. Skilningur
sá og traust, sem hún bar
vott um, var mjög mikilsverð
uppörvun fyrir hina ungu
skátahreyfingu. Þessu trausti
má hún ekki bregðast.
Ekki er þess að dyljast, að
misjöfnum augum líta menn
á þennan félagsskap. Fjöldi
mætra manna og kvenna
hefir reynzt honum mjög
hlynntur. Aðrir finna honum
allt til foráttu.
Sumar ásakanir virðast
nokkuð yfirborðslegar, og
mundu naumast vera fram
bornar, ef ákærendur hefðu
gert sér far um að kynnast
markmiði og starfsaðferðum
skátahreyfingarinnar og vildu
dæma um hana með sann-
áttulega til tjalda sinna? Eða
ber að telja eitt og sama hátt
ernið skátum til ódyggða. en
öðrum félögum til dyggða?
Skátahreyfinguna og hvaða
félagsviðleitni sem er, ber
fyrst og fremst að meta eftir
hugsjón hennar, markmiði
og árangri. Að sjálfsögðu má
ýmislegt setja út á einstök
félög og meðlimi. Skátahreyf
ingin á ekki því láni að fagna,
fremur en nokkur önnur fé-
lagsviðleitni, sem ég þekki til,
að vera borin uppi af full-
komnu fólki. Tilefni til gagn-
rýni er auðfundið. En gagn-
rýni er ekki óæskileg, heldur
holl og þcrf, sé húxx gerð af
skynsemi og sanngirni.
Einu sinni sagði ein móðir-
in við mig: „Það er ekki til
(Framnald á 6. síðu.)
Jxeirra hefir því reynst for-
eldrum þeirra blessunarríkt
■og okkur öllum til mikillar
«g góðrar fyrirmyndar.
Ingibjörg hefir annast hús-
móðurstörfin á Hömrum um
langa tíð með miklum sóma.
Hún hefir einnig lagt sinn
.skerf fram um að annast for-
Clerist áskrifendur að
3
imanam
Áskriftasími 2323
þakkar alla umhyggju og ást-
samlega aðhlynningu um
langa tíð. Bróðirinn þakkar
ógleymanlegt samstarf að
sameiginlegum hugðarefnum
beggja. Drengirnir þakka
móðurlegan kærleika í þeirra
garð, er beindi þeim á braut-
ir manndóms og þroska, og
við öll hin, sem vorum að
meira og minna leyti sam-
ferða Ingibjörgu á Hömrum,
minnumst hennar með þakk-
læti fyrir allt. Okkur er minn
ingin kær. „Guði sé lof fyrir
liðna tíð.“
Kristján Benediktsson..
einn af forstjórum
Hinna sameinuðu kvenfélaga
Únítarkirkj unnar í Boston og
iðulega sótt fundi þangað
austur og flutt þar erindi.
Hún var ein af frumkvöðlum
þess að stofnað var sumar-
heimili barna að Hnausum,
Dagskrá Olympíuleikjanna
ávallt setið í stjórn þess oglí Helsingfors 1952 er svo að
unnið með óþreytandi elju aði segja ákveðin þó enn hafi
velferð þess, eins og hvar- ekki verið leyst öll vandamál.
vetna sem hún hefir lagt Alþjóðaolympíunefndin hefur
Olympiuleikarnir í Helsing-
fors árið 1952
Dagskráin að mestu lcyti ákvcðin
hönd á plóginn, enda er hún
gáfuð kona, vel máli farin og
fylgin sér.
Heimili þeirra hjóna í Ár-
borg var annálað fyrir gest-
samþykkt að leikirnir fari
fram á tímanum 19. júli til
3. ágúst 1952.
Dagana 20.—27. júlí verður
keppt i frjálsum iþróttum á
dagana 28. júlí til 2. agúst.
Knattspyrna fer fram 19.
júlí til 2. ágúst. Milli 16 og 20
löndum verður leyft að taka
þátt í keppninni.
Sundknattleikur dagana 25
júlí til 2. ágúst.
Hnefaleikar fara fram frá
25. júlí til 2. ágúst.
risni og menningarbrag. Olympíuleikvanginum í öllum
Mátti segja, að þau byggðu hinum olympisku greinum.
þar skála yfir þjóðbrautl Konur keppa í 100 m. og
þvera, því að fáir gestir, inn- J 200 m. hlaupi, 80 m. grinda-
lendir eða útlendir, sem þar hlaupi, 4X100 m. boðhlaupi,
áttu leið um, fóru þar fram hástökki, langstökki, kúlu-
hjá garði. Ávallt var veitt af r varpi, spjótkasti og kringlu-
hinni mestu rausn, en minn- kasti.
(Framhaid á 6. siou.j | Sundkeppnin stendur yfir
Köld borð og helt>
ur matnr
=endum út um allan ba.
SILD & FISEUB. i