Alþýðublaðið - 06.07.1927, Blaðsíða 3

Höfum fyrirliggjandi:
Einar Arnórsson ialaði mikið
rnn Spánar-undanþáguna, hve
ómissandi hún væri og hver voði
væri að tala um breytta samn-
inga, og sti^ddi J. Þorl. hann
dyggilega og talaði um „heil-
brigða vínnautn“, en Ingimar
svaraði þvi, að nú færi lítið
fyrir bindindisáhuga íhaldsins.
Jói V. var nærstaddur og bar
á móti því, að ráðherrann hefði
sagt þetta, en hann kannaðist
við það, og kvaðst þekkja heil-
brigða vínnautn.
Eyrbekkingar og Stokkseyr-
inga, og studdi J. Þorl. hann
syn er að koma Ingimar að, og
munu kappkosta það á laugar-
daginn, en þykir það eitt á
vanta, að hafa ekki annan jafn-
snjallan Aiþýðuflokksmann til
að gefa atkvæði sitt og vinna
fyrir.
Árnesingur.
Gifurlegt
kosningalmeyksli
í Hnfifsdal.
Atkvæði greidd jafn-
aðarmanni, breytast í íhalds-
atkvæði f hiindum hrepjJ-
stjóra.
Frá fundinum f gærkveldi.
Það var þrent, sem setti mót
sitt á fundinn í gærkveldi: ó-
farir stjórnarforsetans í fjár-
hagsviðreisnarmálinu, hnipping-
ar milli B- og C-listamanna og
kosningahneykslið í Hnífsdal.
Jak. Möller deildi harðlega á
íhaldið og sýndi fram á stöðu-
polls-pólitík þess og andstöðu
við alla þróun, og talaði hann
þar vel og maklega. En sér-
staklega beindi hann nokkrum
vel völdum orðum til stjórnar-
skrárfrv. íhaldsins frá síðasta
þingi, og Jcvað það yera skripa-
leik einn. Um jafnaðarmenn
virtist hann vita lítið. Kvað
hann þá í öllu verulegu hafa
stolið mannúðarkenningum sín-
nm frá frjálslyndu flokkunum.
— Ríkisrekstur atvinnuveganna
kvað hann munu alþýðu lítið
duga, enda væri jafnaðarmenn
faHnir frá honum.
Héðinn Valdimarsson rak
þessa vitleysu ofan í Jakob og
rakti síðan frjálslyndisferil
hans. Það væri Jakob, sem
fundið hefði upp verðtollinn,
sem lenti tiltölulega harðast á
fátækasta fólkinu, og kæmii 65
kr. af honum á hvert fimm
manna heimili á landinu. Ríkis-
lögreglan hefði og átt upptök sín
í dálkum „Vísis“, og hefði Jak-
ob heimtað herlið til þess að
kúga verkföll hér. Þó að J. M.
hefði n ú lýst sig andvígan því
að hafa ekki þing nema annað
hvert ár, hefði hann verið því
fylgjanidi i þingnefndinni, sem
um málið fjallaði. Yfirhöfuð
hefði Jakob engar umbótatill.
flutt á þingi, þó að hann léti
svo nú, sem þyrfti að stagbæta
alt þjóðskipulagið. Jakob hefði
nú lýst andstygð sinni á rikis-
rekstri, en þar skyti nokkuð
skökku við, því að hann hefði
á síðasta þingi flutt till. um
ríkisrekstur á víðvarpi. Kvað
Héðinn kjósendur nú vilja
vita, hvort Jakob væri með eða
móti stjórninni. Héðinn sýndi
síðan fram á, að skuldir ríkis-
sjóðs helðu vaxið í stjórnartíð
Jóns Þorlákssonar, ef rétt væru
reiknaðar. Rétt væri að reikna
þær í gullkrónum, og vitnaði
hann þar um í rit Jóns Þor-
lákssonar „Lággengið“, ef menn
ekki tryðu sér. Sýndi hann, að
reikningur sá, er hann birti í
Alþýðublaðinu í gær, væri rétt-
ur. Öll frægðarför stjórnarinn-
ar í „fjárhagsviðreisnar“-málinu
hefði verið sú, að henni hefði
ekki einu sinni tekist að borga
gengishækkunina. Magnús dó-
sent héldi því fram, að Jón Þorl.
hefði týnt 1 miljón kr., en hér
á árunum hefði verið fárast
gífurlega yfir þvi, að Klemens
Jónsson hefði týnt 100 þús. kr.
Sagði Héðinn nú frá því, að
uppvíst hefði orðið atkvæðaföls-
un í Norður-ísafjarðarsýslu, og
að 3 atkvæði, greidd Finni
Jónssyni, hefðu í vörzlum
hreppstjóra breyzt í jafn mörg
atkvæði handa Jóni Auðunn
Jónssyni. Er Finnur Alþýðu-
flokksmaður, en Jón Auðunn í-
haldsmaður, og vísast um þetta
nánar í símskeyti annars staðar
i blaðinu. Þó að það hafi löng-
um Jandskunnugt verið, hvað
menn eru göldróttir á Vestfjörð-
um, sló þó þungum óhug á
fundinn við fregnina.
í stað Magnúsar dósents, sem
nú átti að tala, var skákað fram
stórskotaliði íhaldsins, Jóni Þor-
lákssyni. Hann játaði réttar til-
vitnanir Héðins í rit sitt, „Lág-
gengið“, og það, að reikna bæri
skuldir ríkisins í gplli, en engu
að síður bæri þó ekki að reikna
þær í gulli. Þó að þetta væri
vafið í alls konar reiknings-
rósaflúri, veittu fundarmemi
mótsögninni eftirtekt, og vissu
ekki, hvaðan á þá stóð veðrið.
Að öðru leyti kvað Jón Þorl.
sér Ijúft að hverfa frá stjórnar-
störfum, — um stund. Ojæja;
ekki á að verða lengi friðurinn.
Jakob lýsti yfir því, að hann
væri enn enga afstöðu búinn að
taka til stjórnarinnar. Eftir
þetta tóku til máls Sigurjón A.
Ólafsson, Jón Baldvinsson, Fel-
ix Uuðmundsson, Jón Ólafsson,
Magnús dósent, Jakob Möller og
fl. og lauk svo fundinum undir
kl. 1.
Meðan á fundinum stóð, varð
Héðinn snögglega lasinn og varð
að hverfa heim. Þó að það sé
ekki alvarlegt, sem betur fer, er
hitt þó alvarlegra, að blað I-
haldsmanna „Morgunblaðið"
skuli hælast jafn-kauðalega yfir
því og það gerir í dag. Það at-
hæfi er ekki hvítra rnanna æði.
Kosningin
í Gullbringu- og Kjósar-sýslu.
I Gulibringu- og Kjósar-sýslu
stendur deiian í rauninni aó eins
um AI]iý ðuflokksmennina og í-
haldsmennina. Um er að ve’lja
annars vegar Stefán Jóhann Ste-
fánsson hæstaréttarlögmann og
Pétur G. Guðmundsson ritara og
híns vegar Bjöm Kristjánsson og
Ólaf Thors.
Þeir, sem kjósa Bjöm Kr. nú,
geta alveg eins haldið áfram að
kjösa hann svo lengi, sem þeir
lifa, þó að hann verði Iöngu dá-
Inn. Hann er B,voft sem er ekkert
íJfðinn itnnáð á alþingi en atkvæði
fyrir íhaldið og núll að öðru
leyti, og hefir svo vefið s’ðustu
átín. Það er í fylsta máta óvit að
kjósa mainn á þing, þegarfiann er
oröínn östarfsfær, þó að hann hafi
endur fyrir löngu getað komíð
einhverju tii leiðar. Ólafur Thors
hef'ði áréiðan'lega aldrei komið til
mála sem þingmaður, ef faðir
hans hefði ekki átt peninga. Þeir
og þeir einir, sem hrifnir eru af
monti og handaslætti, geta gefið
Ólafi atkvæði sitt til þingsetu
eftir það, að þeir hafa hlustað á
ræður lians. Tryggð hans við
gagnlegar framkvæmdir má marka
af því, aö á síðasta þingi Iágði
sjávarútvegsnefnd neðri deildar
tiJU að veitt yrði svo rífleg fjár-
veiting til bygginga miöunarvita,
að þrír vitar yrðu reistir næsta
ár. Var það gert í samráði vjð
vitamálastjóra, og vissu nefndar-
mennirnir vel, þar á meðal ÓJ.
Th., að því að eins kom fjárveit-
ingin að tilætluðum notum, að
allir þrir vitarnir yrðu reistir
sama árið, svo að skip yrðu þá
þegar sem allra flest útbúin mið-
unartækjum. Myndi það geta forð-
að mörgum þeirra frá strandi og
gert lif sjómannanna á þeim ör-
uggara. Fjárveitingin var samþykt
í neðri deild þrátt fyrir andstöðu
P. Ott. o. fl., en efri deildar-ihald-
ið lækkaði hana að mun. Þegar
fjárlögin komu aftux til neðri
deildar, þagði Ól. Th. eins og
steinn og samþykti lækkunina.
Svona mikill reyndist áhugi hans
á öryggi sjómannanna.
Stefán Jóh. Stefánsson og Pétur
G. Guðmundsson eru reyndir af
störfum sínum fyrir alþýðuna. Ste-
fán hefir um nokkur ár verið í
bæjarstjórn Reykjavíkur og barist
þar fyrir málum reykvíkskrar al-
þýðu. Þeir eru háðir gerhugulir
menn og harðfylgnir áhugamálum
sínum, en þykjast ekki vera meiri
en þeir eru og hafa enga trú á
handaslætti né stóryrðum. Þegar
kjósendurnir velja á milli þeirra
og ÓI. Th., þá velja þeir á milli
þess að vera og að sýnast.
Kjósendur í Gullbringu- og
Kjósar-sýslu ásamt Hafnarfirði
þurfa að stimpla yfir hvíta blett-
ina, sem eru á svörtu rákinni á
kjörseðlinum frarrían við nöfn Pét-
urs G. Guðmundssonar og Ste-
fáns Jóhans Stefánssonar. Þá
stuðla þeir að því að áhrifa al-
þýðunnar gæti á alþingi og að
þangað veljist þeir menn, sem er
kjöxdæminu og þjóðinni allri til
sóma aö komi þar fram í umboði
þeirra.
Kosningin í Árnessýslu.
Sámkvæmt þeixn fréttum, sem
hingað berasí, vex kjörfylgi síra
Inginiars Jónssonar sifelt, og
eru íhaldsmenn hér í Reykja-
vík orðnir óttaslegnir af því, að
Jörundur muni falla. Þeir vissu
alt af, að engin von var fyrír
þá um að koma Einari að eða
Valdimari, en sá skaði sinn
þykir þeim að miklu bættur, ef
Jörundur næði kosningu. Hann
hefir svo oft reynst þeiin bróð-
ir í neyð, einkum nú upp á síð-
kastið, og ekki mun þeim hafa
þótt lakastur siðasti greiðinn,
sem hann gerði þeim, þegar
hann skarst einn úr hópi
flokksbræðra sinna í neðri deild.
og hjálpaði íhaldsmönnum til
að fella tillögu um frestun
kosningar í bankaráð Lands-
bankans, þangað til Alþingis-
kosningar væru afstaðnar og ný-
kosið Alþingi kæmi saman. Með
þessari greiðasemi við íhaldið gaf
Jörundur þvi meirihlutaval um
skipun bankaráðsins; og mega
Árnesingar þakka homim fyrir
þau „fríðindi", að íhaldið hef-
ir tryggt sér valtí yfir bankan-
um í þrjú næstu árin frá þvi