Tíminn - 17.02.1951, Blaðsíða 4

W>W''
TÍMINN, laugardag nn 17. febrúar 1951.
40. blað.
Deilan um Stakkavík
Herra Teitur Eyjólfsson
.efir aftur farið á stúfana
' arðandi leigusamning minn
kotinu Stakkavík í Selvogi.
Hestum hefði þó fundist það
íóg að tiu þekktir óg trúverð-
tgir menn vottuðu það hér í
ólaðinu 30. f.m., að hann í
'rein sinni 12. s.m. hefði farið
::neð blekkingar og staðlausa
otafi. Ég hefi frétt utan að
iríér um þessar greinar Teits,
tn látið mér hægt um að lesa
þær og enn hægara um að
vara þeim. Ég hefi hagað
hveíjum mínum hlut þarna
yðra á þann veg, að hrepp-
, tjórinn í Selvogi og Teitur
aágur hans, eða hver sá, sem
tann beitti fyrir sig, gæti
,-kki með sannindum fundið
t mér neinn höggstað.
Ég tók vægum tökum á
Teiti í svari mínu, því að ég
/eit að það getur hent jafn-
vel hina beztu menn að
■ -laupa á sig. Slíkt kom meira
, .ð segja fyrir sjálfan Pál post
uia. En Páll lét af öllum sín-
,m illvirkjum og snerist til
;etri vegar. Það hefði Teitur
: Eyvindartungu tæplega gert
hans sporum. Það er fyrst á
þessu stigi, sem leiðirnar skipt
r.st. Ðrengskaparmaðurinn ját
x mistök sín, biður afsökun-
r og sættist við guð og menn,
rn upp í hinum kemur aftur
móti teitmennskan. Hann
ætlar svo sem að sýna, að
rann sé svo sem ekki neinn
ítill karl, sem láti í minni
_ okann fyrir neinum, heldur
emur hann höfðinu við stein
:in, jafnvel þó að hann roti
ig á honum.
Það hefi ég eftir góðum
veitunga Teits, að hann hafi
,-Kki verið jafn upplitsdjarfur
heima í héraði, en teldi sér
.von um nokkra. uppreisn, ef
:ann kæmist í nýja skreiðar-
:erð suður í Selvog. Ég hefi
„engiö nákvæmar fregnir af
: eirri för, sem reyndist Teiti
uilmæðusöm. Sums staðar var
íann sneyptur fyrir fram-
vomu sína, en hann afsakaði
. ig með ókunnugleika á því
. aáli, sem hann hafði verið
; ð skrifa um.
Þegar allt þraut, fékk hann
: íann einn til þess að sjóða
, ér eitt vottorð, loðið, ósatt og
f sannað. Manni þessum var
: íka skyldast að veita Teiti í
: aunum hans, bví efalítið var
hað hin sama persóna, sem
; tt hafði Teiti út í þetta mál.
En málið skýrist mun betur er
:aenn gera sér ljóst, að mað-
:r þessi er einmitt mágur
Teits. Það hlutu li,ka að liggja
11 þess einhverjar duldar or-
: akir, að bóndi ofan úr Laug-
rdal skyldi í bláskammdeg-
: íu fyllast slíkum fítonskrafti
og áhiiga til þess að reyna
neð illu eða góðu að losa úr
æigu neðsta kotið í afskekkt-
t.:sta hreppi Árnessýslu.
Allur þessi málflutningur
r ?eits er undir fögru yfirskini.
>ó ræður þar hvorki ást tii
ielvogsbúa né umhyggja fyrir
ilungunum í Hlíðarvatni. —
iitt hefi ég fregnað með all-
Aóðum héimildum, að hér sé
im hreint fjölskyldufram-
ærslumál þeirra mága að
: æöa. En til þess að dylja
þetta takmark fer Teitur í
grein sinni í gandreið um allt
Buðurland, en nemur loks
‘ ins og af tilviljun staðar við
Ilíðarvatn í Selvogi.
Hvað segir svo þessi blessaði
nágur Teits í vottorði sínu?
íann hefir einhverntíma, ein
livers staðar við Hlíðarvatn,
, -> milli fimm og sex tugi
Svar til Toits Eyjólfssonar frá Kjartani
Sveinssyni
veiðiþjófa. Hann er þó senni-
lega manna lengst frá því að
trúa þessu sjálfur. Það er ekki
einu sinni hægt að deila tölu
hans með tveimur. Áður en
vegurinn kom, meðan 6—8
stunda ferð var að vatninu
hvoru megin, getur þetta ekki
hafa verið, en eftir að vatnið
komst í vegasamband, Jiefi ég
jafnan falið einhverjum trú-
verðugum manni, sem þang-
að hefir farið, að hafa eftir-
lit með vatninu þá daga, sem
ég hefi ekki verið þar sjálfur.
En hafi einhverjir aðskota-
menn slæðst þangað, hefi ég
oftast frétt til þeirra daginn
eftir og venjulega hverjir hafi
þar veríð á ferð. En hafi hrepp
stjórinn talið sig sjá þenna
sæg veiðiþjófa, þá hefði hon-
um verið skammar nær að
taka þá fasta í embættis-
nafni og reka þá inn í rétt,
heldur en að notfæra sér af-
brot þeirra, sjálfum sér og
mági sínum til framdráttar.
Hreppstjórinn segir enn-
fremur í vottorði sínu, að
hann hafi orðið að beita á
mig lögfræðingi til þess að
fá mig til að greiða gjöld. —
Einnig þetta er markleysa
ein. Frá skrifstofu sambands
ísl. sveitarfélaga fékk ég til-
Það er vel að Teitur minn-
ist á Pál sýslumann á Selfossi.
Ég hefi mætur á ætt þess
manns og vil halda hverju
þvi til haga, sem honum má
verða til sóma, enda hefir
hann í þessu máli reynst
traustur vinur vina sinna og
ríflega það. Teitur segir, að
hann hafi sagt mér upp leigu
samningi á umræddri jörð.
Það er rétt. Hann hefir verið
að þessu sér til dundurs ár-
um saman. En hvers vegna er
ég þá ekki farinn? — Leiga
og friðun þessa landssvæðis
var stjórnarráðstöfun, og
slíka ráðstöfun getur enginn
sýslumaður ónýtt, án vitund-
ar og gegn vilja viðkomandi
ráðuneytis. En hafi Teitur og
hreppstjórinn, mágur hans,
Vonað að ráðuneytið myndi
snúast hugur við þessa sókn
þeirra, þá er ég hræddur um,
að þeir vérði fyrir vonbrigð-
um. Enginn valdamaður vill
að tilefpislausu rjúfa gerð-
an samning og láta svo hæsta
rétt ónýta þær gerðir að
nokkrum vikum liðnum með
tvöföldum málskostnaði fyr-
ir ríkissjóð.
Það er næsta einkennilegt,
hvers vegna Teitur í grein
sinni ræðst á einhvern vinsæl
kynningu síðastliðið sumar asta mann í Selvogi, Eyþór í
um að þar lægju á mig kröf- Torfabæ, fyrir það eitt, að
ur. En er þangað kom, sá ég hann hirði reka á Stakkavík-
skrá um útsvör mafgra ára. urfjörum. Þann við, sem nýti-
Fæst þeirra hafði ég nokkru legur er, hefir hann sagað og
sinni séð eða hugmynd haft klofið og notað í girðingar-
um að hefðu verið á mig lögð. staura utan um túnið í Hlíð,
Ég samdi um þetta mál við sem hann hefir nytjað, en
skrifstofustjórann og fékk smærri sprek hefir hann not
hjá þessari stofnun, fyrir
hönd hreppsins, fullnaðar-
kvittun dags. 9. júní s.l. fyrir
öllum útsvarsgreiðslum mín-
um til hreppsins til ársloka.
—■ Fasteignargjöld, vátrygg-
ingu og sýsluvegasjóðsgjöld
hefi ég og greitt til áramóta.
Um fleiri gjöld veit ég ekki
og hefi heldur ekki verið kraf
inn. Og um hvað er svo þessi
blessaður hreppstj óri að
nöldra ?
Maður þessi mun hafa ver-
ið oddviti áður, en var ekki
kosinn í hreppsnefnd síðast.
Hann hefir öðru hvoru und-
anfarin ár verið að senda á
mig kærur, sumar hinar fárán
legustu, Flestar hafa þær að
lokum hafnað uppi í stjórn-
arráði, og ég hefi fengið þær
til umsagnar og ég veit ekki
til þess, að einn stafkrókur
stand eftir af þeim óhrakinn,
en nánar skulu þær ásakaniv
ekki raktar að sinni.
Ég hefði kosið að framkoma
þessa manns hefði verið dá-
lítið glæsilegri, jafnvel þó að
hún hefði verið mér miklu
skæðari. Hún hefði þá ekki
orðið jafn lágkúruleg og leið-
inleg. Hitt er þó miklu alvar-
legra, ef hreppstjóri þessi hef
ir gefið út vottorð fullt af
blekkingum og, að því er virð
ist, í embættisnafni. — Ég
hefi stundum verið að velta
því fyrir mér, ef þessum
manni hefði auðnast að verða
snæfellskur hreppstjóri, hvern
ig þáttur hans hefði þá litið
út hjá séra Árna Þórarinssyni
En það er víst víðar pottur
brotinn en á Snæfellsnesi. En
það var þó virðingarverðara
við þá snæfellsku hreppstjóra
eftir sögunni að dæma, að
lika slöttungsmikið mannvit
til að bera það uppi.
að til eldiviðar. Eg sé ekki
hversvegna það ætti frekar
að fúna niður í fjörunni eða
skolast út aftur heldur en
verða til einhvers gagns hin-
um ágætu hjónum í Torfabæ.
Annar maður nytjar tún-
skikan í Stakkavík, og sjálf-
ur hreppstjórinn, mágur
Teits, falaði af mér fjall-
slægjur þessarar jarðar fýr-
ir mörgum árum, sem honum
voru auðvitað velkomnar, en
hvort hann hefir nytjað þær,
er mér ókunnugt um. En all-
ar þessar slægjur hafa verið
svo lítilfjörlegar, að aldrei
hefir komið til mála að taka
fyrir þær nokkuð endurgjald.
Þó að Teitur Eyjóifsson
geri hvorki til né frá, þá sýn-
ir hann þó viljan fyrir verkið
að ala á hinum heimskulega
ríg milli sveitafólks og þeirra,
sem í kaupstöðum búa. Ætli
sundrungin sé ekki þegar
næg hjá þessari þjóð? íslend
ingar skiptast ekki eftir dval
arstöðum á landinu, heldur
eftir drengskap hvers og eins
og ætterni góðu eða illu. Og
ekki veit ég betur en Teitur
Eyjólfsson sé bæði uppsprott-
inn í sjálfri Reykjavík og upp
dreginn þar til fullorðinsára.
Mér er það yfir höfuð ó-
skiljanlegt, hvað sumir menn
fara gáleysislega með mann-
orð sitt, því hvernig ætlast
þeir til að halda almennum
trúnaði, er þeir i einu máli
hafa verið staðnir að vísvit-
andi rangfærslum? Er það
ekki að minnsta kosti á við
eitt ærverð, svo ég nefni ekki
kýrverð, að menn geti, þegar
þeir lita heim að merkum bæ,
jafnframt minnst iess, að
þar búi merkur bóndi.
Þorraþrællinn er í dag. Þar
með er þorri á enda og góa
gengur í garð á morgun. Þorri
hefir verið stórviðralaus að
þessu sinni, en samt hefir hann
veriö bændum þungur i skauti
víða um !und, því að jarðbönn
hafa verið mikil og langvinn.
Mætti því ætla, dð sumum væri
ekki fjarri skapi að taka sér í
munn það, sem segir í alþýðu-
vísunni gömlu:
Góa kemur með gæðin sín,
gefst þá nógur hitinn.
Fáir sakna þorri þín,
þú hefir verið skitinn.
Reyndar er eftir að sjá hvern
ig góa vinnur til síns vitnis-
burðar, en ekki megum við vera
of bráðlátir i kröfum til hennar
að láta blíðiu sína í té, því að
það er gamalt mál, að grimmur
skyldi góudagurinn fyrsti, ann-
ar og hinn þriðji, — þá mun
hún góa góð verða. Við sjáum
hvað setur.
Það væsir ekki um íþrótta-
hreyfinguna núna, því að Vík-
verji hefir tekið hana undir
verndarvæng sinn. Hann hefir
séð það einhvers staðar, að for-
maður íþróttasambandsins
danska hefir svarað því til, að
danskir bindindismenn styddu
ekki bindindi en ástunduðu
frjálsa hófsemi og er afar hrif
inn af þessu og lítur nú upp til
Dana og vorkennir íslenzkum
íþróttamönnum hvað þeir hafi
drengskaparlitla sambands-
stjórn.
Nú hafa íþróttafélög í Reykja-
vík haft nokkrar skemmtanir
með vínveitingum og þær raun
ar rúmlega annan hvern dag til
jafnaðar síðastliðið ár. Víkverji
segir, að þessar skemmtanir séu
fyrir „rallfólkið“ og Sportblað-
ið segir, að þær séu fyrir „al-
menning" en ekki „íþrótta-
menn“. Það er nú sér á blaði,
þó að landslög banni það, að
einstök félög fái að hafa sam-
komur með vínveitingum fyrir
utanfélagsmenn almennt. Hitt
er alvarlegra, að þeir, sem þykj-
ast kjörnir málsvarar íþrótta-
manna tala um íþróttamenn og
almenning. Við höfum haft sam
úð með íþróttahreyfingunni
vegna þess, að við héldum að
hún hefði uppeldislega þýðingu
fyrir almenning, en þar kemur
fram nýtt viðhorf, ef hennar
blöð fara að halda því fram, að
eðlilegt sé, að „íþróttamenn"
afli fjár til sinnar starfsemi,
með því, að reka drykkjusam-
komur fyrir almenning. Við er-
um mörg, sem teljumst til al-
mennings og tökum afstöðu til
mála eftir þvi, sem að honum
snýr, án þess að við ætlum að
láta íþróttahreyfinguna í heild
gjalda þess, þó að eitthvað
sé sagt í Sporti. — En í Þjóðvilj
anum er því haldið fram, að
hundrað þúsund krónur af tekj
um íþróttafélaganna gangi ár-
lega til að kaupa verðlauna-
peninga á íþróttamennina.
En vínveitingaleyfi íþróttafé-
laganna eru ekki nema nokkur
hluti, og það litill hluti,. þeirra
vínveitingaleyfa, sem veitt eru.
Það má engu síður nefna stjórn
málafélögin, fylgjandi ýmsum
flokkum, og ýmiskonar gervi-
félög jafnvel að því er virðist.
Um það verður þó engln skrá
birt hér að þessu sinni, en að-
eins skal segja þetta: Ef menn
vilja taka þessi mál hreinlega
föstum og ákveðnum tökum, þá
er nauðsynlegt að birt sé sund-
urliðuð skrá og skýrsla um leyf-
in, svo að þróun málsins liggi
Ijós fyrir og gera megi sér grein
fyrir því, hvaða öfl hafa hér
einkum verið að verki. Sé allt
hreint og ekkert að fela í þess-
um málum, þá ætti það að vera
æskilegast fyrir alla að gögnin
verði lögð á borðið.
Bindindismenn munu að sjálf
sögðu halda áfram að vinna að
því, að flestar samkomur og
samsæti verði laus við áfengið,
því að það er drykkjutízka sam
kvæmislífs og skemmtanalífs,
sem fyrst og fremst útbreiðir
drepið í þjóðlífinu. Og því munu
bindindismenn ævinlega gefa
því gaum hverjir eru með þeim
og hverjir á móti í þeim efnum.
Persónulegar þakkir svo að
lokum. Ég vil þakka öllum þeim,
sem hafa látið mig og Tímar.n
njóta velvildar vegna þess, að
þeim, sem taka málstað bind-
indisins hefir verið tekið með
gestrisni. Ég kemst ekki yfir
að svara persónulega öllum
þeim, sem látið hafa slíkt þakk-
læti í ljós, en ég vil um leið og
ég þakka áminna þá um að láta
það jafnan koma fram hvort
þeim líkar betur eða ver, því að
það er eina ráðið til þess, að
vilji þeirra verði áhrifaafl. Ef
ykkur finnst eitthvað að virða
við Tímann vegna afstöðu hans
í áfengismálum, þá skuluð þið
láta það heyrast og sjást í verki.
Starkaður gamli.
þegar þeir á annað borð vilduK Teitur telur í grein sinni,
vera slóttugir, þá höfðu þelr að grunur leiki á, að einhverj
ir hafi farið með dynamit í
(FramhaTd á 7. si5u.)
Bændur
Gætið þess að hirða og verka vel allar húðir og skinn,
er til falla á búum yðar og afhenda þær kaupfélögun-
um til sölumeðferðar.
Reynslan mun hér eftir sem hingað til, færa yður
heim sanninn um það, að með því móti fáið þér hag-
stæðast verð.
Samband ísl.samvinnufélaga
^Frestið ekki lengur, að gerast
m áskrifendur TÍMANS