Tíminn - 29.05.1951, Blaðsíða 4

í.
TÍMINN, þrtðjudasinn 29. mai 1951.
11«. biað.
Læknamál Djúpmanna
Læknisleysi undanfarinna
ára hefir skapað Djúpfólki og
norðurhreppunum öryggis-
leysi og stór óþægindi, og
kostnaðarauka ef eitthvað
hefir út af brugðið með heilsu
fólks eða slys borið að hönd-
um.
Lækníssetur hefir verið í
ógri í Ögurhreppi og var
oyggður þar læknisbústaður
/andaður og fullkominn, svo
;sem bezt mátti verða og hafa
allir hreppar lagt þar nokkuð
t'jármagn til. — En um mörg
undanfarin ár hefir þetta veg
iega hús staðið kalt og yfir-
gefið. Nú er svo komið, að
ekki er útlit fyrir að læknis-
setur þetta verði notað leng-
ír 1 því upphaflega augna-
miði, sém það var til ætlað,
þar sem nú ennþá einu sinni
uefir verið breytt til um lækn
tshéraðið, og það nefnt Súða-
vikurlæknishérað, með lækn-
issetri i Súðavík, — og er nú
í uþpsiglingu læknisbústaðar
byggingarmál þar. Ef byggðir
nefðu verið læknisbústaðir á
dllum þeim stöðum, sem lækn
«rinn hefði verið staðsettur
a í hvert skipti, væru þeir
minnst fimm, dýr og vönduð
nús, svo sem bezt hentaði
slikum manni, helzt með
sjúkraskýli — og öðrum þæg-
indum — væru þessir bústað-
ir nú, og undanfarin ár allir
.ómir og niðurgrotnuðu hver
a sínum stað, engum að gagni,
en öllum til fjárhagslegs
cjóns, þeim, er til þeirra hefðu
iagt fjármuni og erfiði. Allt-
af er verið að breyta lækníshér
aðinu, en aldrei verið fastur
læknir nema ár og ár, og nú
i seinni tíð enginn. Nú í vet-
ur hefir verið leitað til hrepp
anna innan héraðsins um
pátttöku í byggingu læknis-
oústaðar i Súðavík. — Þessir
sömu hreppar eru áður búnir
að leggja fé til núverandi
læknisbústaðar í Ögri — góðs
og vandaðs húss. —
En nú er það svo, að Súða-
vík sem læknissetur mun vera
einhver óheppilegasti staður
i'yrir læknissetur i þessu hér-
aði, nema fyrir Súðvikinga
sjálfa, en það er lítið þorp,
sem stórbatnað hefir aðstaða
hjá að vitja læknis til ísa-
i'jarðar, þar sem nýverið hef
ir skapast þaöan akvegasam-
band til ísafjarðar. Engin
vissa er heldur fyrir þ.ví, að
iæknir fáist frekar í Súðavík
en Ögur né haldist þar nokk
uð, enda stórum óhægara um
læknisvitjun þangað en til
ísafjarðar, ef læknirinn væri
þar staðsettur, þótt illt sé.
Að staðsetja lækni í Súðavík
nú, og breyta læknishéraðinu
úr Ögurhéraði í Súðavíkur-
hérað virðist því aðeins vera
handahófsfálm út í loftið
gert, án nokkurs frekara ör-
yggis fyrir fólkið í héraðinu
eða framtíð þess. Það eru eng
in skilyrði fyrir hendi til þess
að ná í lækni frá Súðavík,
nema að fá til þess bát frá
ísafirði, og þá er það bein-
línis krókur og töf að fara
eftir lækni inn í Súðavík,
ínnan úr Djúpi, eða að norðan
nvort sem ætti að sækja hann
— úr Sléttu- eða Grunna-
vikurhreppi.
í Súðavik er engra farkosta
völ til læknisferða, aðeins 2—
i fiskibátar, sem sjóróðra
stunda, þegar veður leyfir, og
pótt jafnvel læknisferja Sig.
Bjarnasonar kæmist upp, er
ekki betri hafnarskilyrði fyrir
oftir Jens í Kaldalóni
slíka ferju í Súðavík en í
Ögri — eða bara einhvers-
staðar, og enda tilgangslaus
ferjan sjálf, nema launaður
yrði fastráðinn ferjumaður
við hana allt árið. — En það
virðist vera nokkuð flottar
framkvæmdir, að byggja
hvern tóeknisbústaðinn eftir
annan, og legja hinn í eyði
um leið, sem fyrir er, og væri
því reynandi að fara að hafa
þá síðustu á hjólum eða með
flotholti undir, svo hægra
væri að færa þá úr stað, svo
hægt væri að elta lækninn
með þeim, eftir því sem hérað
inu yrði breytt í hvert skipti,
því það er ósennilegt að hér-
aðsbúar hafi vilja eða bol-
magn til sífelldra læknisbú-
staöabygginga, sem þó óvíst
er um að nokkru sinni verði
læknisbústaður að byggingu
lokinni. —
En úr því að læknishéraðið
var fært svona utarlega i
Djúpið, er engu betra fyrir
Inn- Djúpið né norðurhrepp,-
ana að læknir sitji i Súðavík
en á ísafirði, og enda þótt ísa
fjarðarlæknir eigi að þjóna
þessu læknishéraði, að ein-
hverju leyti, mun sá læknir
að sjálfsögðu vísa á hinn, sé
hann fyrir hendi — heima og
óforfallaður. — Það sjá allir,
sem þessum málum eru kunn
ugir, að ef þarf að fá bát
stóran og góðan frá ísafirði
í vondu veðri til þess að flytja
lækninn norður í fjörð eða
inn í Djúp, þá ef það stór töf
að fara eftir honum til Súða-
vikur, og alveg óvíst að hægt
sé að koma honum þar um
borð í bát í stormi og byl.
Hér er því ekki annað að sjá,
en allt sé á sömu bókina lært,
er horfir til umbóta og örygg
ís þessu héraði — fálm og
ráðleysi. —
Ég teldi öllu heppilegri
lausn á þessu máli að sæmi- ]
lega góð bújörð yrði keypt
á góðum stað hér í Djúpinu,
fyrir læknissetur, og mætti'
benda á, að flestir eða allir
prestar i sveitum landsins'
munu hafa til afnota bújarð-
ir góðar, og ættu læknar ekki'
síður að hafa áhuga og að-j
stöðu til nokkurs búskapar,
og myndi frekar halda þeim
kyrrum á sama stað, er þeir
hefðu eitthvað slíkt til að
hugsa um á milli þess sem
þeir sinntu sýnum störfum.
En að hringla með læknisbú-
staði eins og hér er gert
er ófæra öllum til handá. Það
er svo dýrt og kostnaðarsamt
fyrir alla aðila, að byggja
nýja og nýja læknisbústaði,
sem nú munu ekki kosta und
ir 2—3 hundruð þús. kr. að
slíkt á sér engan stað — og
þar sem þó ekki er meira ör-
yggi í til frambúðar en hér
er um að ræða, kemur það
ekki til mála.
;i
OPIÐ BRÉF
til sr. Péturs Magnússonar í Vallanesi
Bréf mitt dagsett 17. apríl
í Reykjavík, og þér sent beina
leið, heim til þín, álítur þú,
að ekki gefi tilefni til neinna
umræðna.
Það, sem ég minntist á þar,
án þess að rökstyðja mál mitt,
áleit ég að myndi standa svo
skýrt fyrir þínum eigin sál-
arsjónum, að fyllri skýringa
væri ekki þörf.
Út í einstök atriði í því
bréfi, mun ég ekki fara hér,
en þar sem það er með öllu
vonlaust, að ég biðji afsökun
ar á neinu því, er í bréfinu
stendur, vil ég taka hér upp
byrjun og endi á því; þar er
innifalinn mergurinn máls-
ins. Á þeim atriðum vil ég
gefa nokkuð fyllri skýringu,
ef ske kynni, að þú þá teldir
májið komið á þoJanlegan
umræðugrundvöll.
„Það er nú alllangur tími
liðinn síðan ég tilkynnti þér,
að ég óskaði eftir að mæta
þér á opinberum vettvangi. Ó
trúlega langdregið og erfitt
ferðalag hindraði það, að ég
kæmist til höfuöstaðarins, áð
ur en þú yfirgafst hann. Þar
með fjaraði út áhugi minn
fyrir þvi í bili, því að ég hafði
gengið út frá þvi, að við mynd
um ræðast Við frammi fyrir
biskupnum.
Ég var ein af örfáum sókn
arbörnum þínum, sem hlust-
uðu á erindi þitt í útvarpinu
um Júdas Iskaríot. Eftir það
áleit ég mælinn fullan
af neikvæðum gjöfum til
handa sóknarbörnum þínum.
Til þess, að jafna sem bezt
yfir svik Júdasar, dirfist þú
að vitna í orð Jesú Krist, máli
þínu til stuðnings. Röksemda
færsla þín var þessi: Þar sem
Jesú ávarpaði Júdas sem vin,
þegar hann sagði. „Vinur,
svíkur þú mannsins son með
kossi“ þá hafi ekki getaö ver
ið um verulega synd að ræða
frá Júdasar hendi, því að
Jesús Kristur hafi alltaf á-
varpað mennina sínum réttu
nöfnum.
Með þessum ályktunum þín
um drýgir þú þá höfuðsynd,
að afneita hinu kærleiksríka
fyrirgefandi hugarfari Jesú
Krists. Það hefir fyr komið í
ljós, að þú skilur ekki orð
hans og anda, skilur ekki frið
ar og frelsishugsjón hans. Þú
varðzt ekki prestur af þrá
eftir að vinna fyrir ríki hans,
heldur af þeirri einföldu á-
stæðu, að þú varst atvinnu-
laus, hafðir misst atvinnu,
sem var algerlega óskyld
prestsþjónustu". Bréfið end-
aði þannig:
.... enda hef ég kvartað
við biskup um framferði þitt
og lýst því yfir, að ég kann-
ist ekki við þig sem prest.
Mér er það hreinasta ráð-
gáta, hvernig þú getur hugs-
að þér að tala við væntanleg
fermingarbörn og yfír söfn-
uði þínum. Hvernig ætlar þú
t. d. að útskýra fyrir börnun
um þessa og þvílíkar ritning
argreinar: „Hver sá sem
hyggst að bjarga lífi sínu,
hann mun týna því, en hver
sem týnir lífi sínu min
vegna og fagnaðarerindisins,
hann mun finna það“.
Þar sem þú álítur ekkert af
þessu svaravert, éins og það
er fram sett, finn ég mig
knúða til þess, að birta hér út
drátt úr því ,sem ég skrifaði
nlður fáum dögum eftir að
(Framhald á 7. síðu.)
Þórarinn á Skúfi talar við
ykkur í dag. Hann byrjar á vís-
um um klambur og getur þess
innan sviga, að árinni kenni
illur ræðari:
v' » »“* ' -
Hér að hvarflar hugsunin
hamra vill ún bragi,
óðar smíða áhöidin
ef í væru lagi —
Smíðar efni götu glæs
gengur, starfið brjálar
andans belgur illa blæs
inn á glæður sálar.
Gríp ég mærðar hamars háls
hrjái smíðar deigar,
laus á skafti listin máls
langt frá marki geigar.
Efnislögun oft sig gaf
ilia, smiðs að vaidi,
líka sleppur löngum af
lærdóms tangarhaldi.
Stuðla götin slampast flá
stikuð röngum málum,
ljóða skrikar löðin á
lögmálssteðja hálum.
Þols er líka þjölin máð,
þó að laga mætti,
og mér sverfa sýndist ráð
svo að nokkuð bætti.
Tíminn flest á keyrir kaf
kosta smíðin finu,
ber ég því ei blygðun af
brotaklambri mínu.
Ljóðadund við litla gnægð
léttir stundum trega,
verður fundin hugarhægð,
þó hljómi undarlega.
Svo heldur hann ‘áfram og
talar um tálknahyggju (Úr Þjóð
sögu).
I bylgjunum byltist nökkvi,
og boðum svarrar í,
en þó að sálin sökkvi
hún syndir upp á ný.
Þó heilagir hrökkvi af stólum
og hverfi í gullroðin ský
feigir, að friðarins skjólum. —
Þeir fúna ekki jörðínni í.
Og götvaðir glæpahundar,
sem gerðu illverk óleynt,
og forhertir féllu til grundar
þeir fúnuðu líka seint.
Upprisu heilagir hreppa,
og hoppa með englum í kring. —
Að afturgang illmenni keppa,
og eiga við djöflana þing.
Á milli er hafdýpis hylur,
og hérna fúna menn vel
lifandi, lagsi þú skilur,
og lyppa sig þegjandi í hel.
En hvernig sem hrönnin þér
hrindir
og hyldýpið sekkurðu í,
sálin á tálknunum syndir.
Hún syndir upp á ný.
Þetta látum við okkur nægja
í dag.
Starkaður gamli.
nntnKmtrainmiinnnnnnraKnxiiiiunnTnmmannntnmnnnnanTr
Við seljum:
30% og 40% ost
í heildsölu.
HERÐUBREIÐ
Sími 2678.
Kæru sveitungar!
Innilegt þakklæti færi ég ykkur öllum, sem styrktuð
mig og veittuð mér hjálp í veikindum mínum og fjar-
veru s. 1. vetur.
Guðmundur Guðmundsson, Kolstöðum.
Hjartans þakklæti fyrir hjálp og samúð við andlát og
jarðarför
GUÐMUNDAR EINARSSONAR,
Stöðlum, Ölfusi.
Aðstandendur.
Hjartanlega þökkum við öllum, er auðsýndu samúð við
fráfall og jarðarför
KRISTÍNAR VIGFÚSDÓTTUR
frá Skálpastöðum.
Vandamenn.
Frestið ekki lengur, að gerast
áskrifendur TÍMANS