Tíminn - 30.05.1951, Blaðsíða 6

TÍMINN, migvikudaginn 30. maí 1951.
117. blað.
B.
Sýnd kl. 9.
Allra síðasta sinn.
Sanibi litli lappi
Sýnd kl. 5 og 7.
TRIPOLI-BÍÓ
Morðingjar
moðal vor
Mjög áhrifarík og efnismikil
þýzk stórmynd. Þetta er álit-
in ein allra bezta myndin,
sem Þjóðverjar hafa búið til
eftir styrjöldina.
Aðalhlutverk:
Hildegard Knef,
W. Borchert.
Danskur texti.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
NÝJA BfÓ
Vesallngarnir
Hin mikilfenglega ameríska
stórmynd eftir samnefndri
sögu Victor’s Hugo.
Aðalhlutverk:
Fredric March,
Charles Laughton,
Sir Cedric Hardwicke.
Sýnd kl. 5 og 9.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIROI
Blár himinn
Bráðskemmtileg ný amerísk
söngva- og músíkmynd, í eðli
legum litum. 32 lög eftir Irv-
ing Berlin eru sungin og leik
in í myndinni.
Aðalhlutverk:
Bing Crosby,
Fred Astaire,
Joan Caulfield.
Sýnd kl. 7 og 9.
0Ctu/élG4Ícf%
Anglýsingasíml
TÍMMS
er 81300
JmuAjusujJoéluAjuiA. ta áestoA:
Rafmagnsofnar, nýkomnlr
1000 wött, á kr. 195,00.
Sendum 1 póstkröfu.
Gerum vlð atraujárn «g
önnur helmilistseki
Raftækjaverzlunln
UÓS & HITI HJT.
Laugaveg 79. — Siml 5184.
Austnrbæjarbíó
Hermaðurinn frá
Kentucky
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Austurlensk
æfintýri
(Saigon)
Afarspennandi ný amerísk
mynd, er gerist í Austurlönd-
um.
Aðalhlutverk:
Alan Ladd
Veronica Lake
Bönnuð bömum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA
Hin heimsfræga ítalska verð
launakvikmynd:
Reiðhjúla-
þjófurinn
(The Bicycle Thief)
Aðalhlutverk:
Lamberto Maggiorami
Enzo Stoiola (9 ára)
Myndin er með dönskum
skýringartexta.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
Tíðiinlalaust á vest
urvígstöðvnnnm
(All quat on the vestem
Front).
Amerísk stórmynd gerð eftir
samnefndri sögu Erich Maria
Remarque.
Aðalhlutverk:
Lew Ayres
Louis Wolheim
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Myndin er ekki
fyrir taugaveiklað fólk.
Aakriftarafivnfi
TIB1INI¥
Auglýsingasími
TÍMANS er
81300
Bergnr Jónsson
■álaflutnfngnkrtfstefs
Laugaveg 65. Slml 58SS.
Helma: Vitaatlg 14.
VIDSKIPTI
HÚS • iBÚÐIR
LÓÐIR • JARÐIR
SKIP • BIFREIÐAR flt
EINNIG
Vcrðbríf
Vitryggmgar
Aiiglýsingastarfsemi
FASTEIGNA
SÖLU
MIÐSTÖÐIN
Lækjargötu
10 B
SÍMI 6530
Orðsending til
skálda og rithöf unda
Svo er mál vaxið, að mér
hefir verið falið að skrifa ís-
lenzka bókmenntasögu frá
upphafi allt til vorra daga
fyrir American Scandinavian
Foundation í New York. Hef
ég að miklu leyti lokið yfir-
liti um fornöldina og mun
vinna að tímabilinu eftir siða
skipti og fram á þennan dag
hér heima í sumar.
í sambandi við 19. og 20.
aldar bókmenntasögu mina
(History of Icelandic Prose
Writers 1800—1940) sendu
flestir þálifandi skáldsagna-
höfundar mér upplýsingar um
æviferil sinn og margir bæk-
ur, — og kann ég þeim miklar
þakkir fyrir það. Á sama hátt
reyndi ég að safna gögnum
um byrjandi skáldsagnahöf-
unda á tímabilinu 1928—38
og varð allvel ágengt, um þá
skrifaði ég greinina „Frá þeim
yngri“ l Tímariti Þjóðræknis
félagsins 1939.
Nú er það áskorun mín til
þeirra höfunda, ekki sízt ljóð
skáldanna, sem ekki hafa
skrifað mér upplýsingar um
æviferil sinn, einkum hinn
bókmenntalega, að gera það
helzt sem fyrst og senda mér
til Háskólans. í öðru lagi
þætti mér mjög vænt um, ef
þeir vildu senda mér bækur
sínar um leið.
Háskóla íslands, 20.5. 1951,
Stefán Einarsson.
Erlcnt yfirlit
(Pramhald af 5. síðn.i
allra nauðsynlegasta. Það var
ekki hægt að sinna nema for-
gangskröfum. Og þá verða kröf
umar margar, þegar ástæður
leyfa að sinna einhverju öðru
en því allra brýnasta.
Með samningum, sem gerðir
voru um síðustu mánaðamót, á
vinnufriður að vera tryggður í
Finnlandi. Og sannarlega er nóg
að gera, svo að þjóðin hefir
ekki ráð á því fremur öðrum
þjóðum, að eyða kröftum sín-
um í ófrjóar deilur. Sá friður,
sem byggist á kaup- og kjara-
samningunum á líka sinn góða
þátt í bjartsýni finnsku þjóðar
innar, því að vinnudeilur og
vinnustöðvanir eru lamandi og
ónáttúrlegar með hverri þjóð,
sem fleiri verkefni kalla að,
en nokkur tök eru á að sinna
í einu.
Hælið, scin vantar
(Framhald af 5 síðu.y
geymdir í heimahúsum. Auk
þess er ástæða til að minna
menn vel á það, hvernig á-
statt er í þessum málum, svo
að heilbrigt almenningsálit
Ieggi eðlilegan þrýsting á
framkvæmdir samkvæmt
nefndum lögum.
Ö-f-Z.
Útvegsmenn
Rafgeyma 6 volta og raf-
magnsperur 6, 12, 32 og 110
volta fyrirliggjandi. Ýmsar
stærðir.
Véla- og raftækjaverzlunin,
Tryggvagötu 23. Sími 81279.
Anglýslngasíml
Tínians
er 81300
inni hendinni yfir hár Ingibjargar. Hann mælti ekki orð frá
vörum, en svipur hans vitnaði ótvírætt um þakklátssemi
hans. Orð hefðu ekki gert betur.
Ella færði sig nær Ingibjörgu. Það var eitthvað, sem brauzt
um innan í henni, og allt í einu sagði hún:
— Ef þú gætir kennt mér að lesa!
— Við getum reynt.
Erlendur var þegar farinn út, og Ingibjörg bað Árna að
láta systur sína fá mjóa spýtu. Þær urðu að hafa eitthvað
til þess að benda á stafina með. Óskin var uppfyllt, en það
var ekki svo auðvelt að byrja. Fyrst var að þekkja bókstaf-
ina, en þeir voru skrami líkir hver öðrum: A, B, C. Og svo
var biblían heldur ekki stafrófskver. Þó byrjuðu þær ótrauð-
ar. Ingibjörg benti. Svona var nú a, og þarna var annað a.
Eftir skamma stund gat Ella bent á stórt og lítið a, hvar
sem þann bókstaf var að finna á blaðsíðunum. Þá var byrj-
að á næsta staf, og Ella rýndi hugfangin á þetta nýja teikn.
Jú — þarna var eitt, og þarna annað — mörg b.
Árni stóð fyrir aftan stúlkurnar. Hann mælti ekki orð af
vörum, en augnaráðið sýndi, að hann fylgdist vel meö
kennslunni, ekki síður en systirin. Það hafði oft verið bolla-
lagt, að þeir Ólafur færi í einhvern skóla austur í kaupstöð-
unum og lærðu að lesa og krota nafnið sitt. En þeir höfðu
aldrei getað farið að heiman, og löngunin til slíks fyrirtækis
ekkj heldur verið ýkjamikil. Hin seinni ár hafði aldrei verið á
þetta minnzt. Fullorðinn maður settist ekki á skólabekk með
krökkum og unglingum. Með glottandi krakkahvolpa allt
í kring gat slíkri skólagöngu hæglega illa lyktað.
Eftir klukkustundar bendingar og stagl var Ella orðin
alveg ringluð. En henni hafði samt orðið talsvert ágengt.
Hún þekkti orðið sjö stafi, og vissi, hvernig nafnið Abel var
stafað.
Það hafði verið skýjað um morguninn, en um hádegis-
bilið tók sólin að skína. Erlendur kom haltrandi upp frá
vatninu. Hann hafði snúið annan fótinn, en samt sem áður
var hann ekki eins önugur á svipinn og venjulega. Nú þurfti
hann að minnsta kosti ekki að sinna heyi. Kona Jónasar leit
á fótinn, sem snúizt hafði, þuklaði hann og kreisti, svo að
Erlendur stundi við. Hún fullyrti, að þetta væri ekki neitt
alvarlegt. Hún sagðist skyldi leggja grös við hann um kvöldið,
er Erlendur færi að sofa.
Ella mátti ekki vera að því að fara upp í hvamminn, þar
sem lækningaurtirnar uxu. En Ingbijörg slóst samt hiklaust
í för með Árna, sem gerður var út af örkinni til þess að sækja
þær. í fylgd með honum var engin hætta á ferðum. Hún var
hýrleg til augnanna og hún hoppaði þúfu af þúfu inn brekk-
urnar.
Við foss í litlum læk, sem féll niður brekkurnar, var mylla
þeirra í Akkafjalli. Hún var ákaflega einföld og óbrotin að
gerð, en hér var samt sem áður hægt að mala korn til heim-
ilisþarfa. Ingibjörg skoðaði hana vandlega, og Árni hleypti
á hana vatni, svo að kvarnarhjólið tók að snúast. Tveir
steinar snerust hvor við annan, og ískruðu við, því að þeir
fengu að þessu sinni ekkert korn að mala. Árni sagði henni,
að það væru fimmtán ár síðan þessi mylla var smiðuð.
Steinarnir voru frá Noregi.
Þau áttu aðeins stutta viðdvöl hjá myllunni, en héldu síð-
an áfram löturhægt. Það var langt til kvölds, og fyrr átti
ekki að nota hin safaríku blöð, sem þau voru að sækja. Árni
valdi ekki heldur beinustu leið, heldur þræddi þær slóðir,
sem greiðfærastar voru. Hann langaði líka til þess að sýna
henni ýmislegt. Stundum lá leið þeirra um gisið birkikjarr
og stundum um skóglausar tarekkur, þar sem Ingibjörg
staldraði við og las blóm. En nú nálguðust þau háan hamar,
og allt í einu hvarf Árni inn í kjarrið, sem óx undir klett-
inum.
Nokkrum mínútum síðar stóð Ingibjörg inni í stórum helli.
Þangað inn seytlaði aðeins lítil ljósglæta, og það var undar-
lega svalt þar inni.
Hér bjó pabbi fyrsta veturinn í Akkafjalli, sagði Árni.
Ingibjörgu varð orðfall.
— Það er ómögulegt, sagði hún loks.
— Það er samt satt, og hér geturðu séð, að steinarnir eru
svartir af eldinum.
Árni benti á steina á hellisgólfinu. Það leyndi sér ekki, að
hér hafði einhvern tíma verið gerður eldur.
Ingibjörg renndi augunum i kringum sig. Veggirnir voru
rakir.