Tíminn - 26.06.1951, Síða 6

«.
TÍMINN, þirðjuðaginn 26. júní 1951.
140. blað.
Dansdrottningin
Mjög skemmtileg ný amerísk
dans- og söngvamynd með
nýjum danslögum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Hamingjusamt fólk
(This Happy Breed)
Ensk stórmynd í eðlilegum
litum, samin og gerð af Noel
Coward.
Robert Newton
John Mills
Sýnd kl. 9.
Svikið gull
Sérstaklega spennandi am-
erísk kúrekamynd.
Aða'lhlutverk:
Wiiliam Boyd
Andy Clyde
Sýnd kl. 5 og 7.
iNÝJA BÍÓ
Gullæði í Astralsn
(Eureka Stockade)
Óvenju spennandi og við,-
burðarík stórmynd, er gerist
á tímum gullfundanna í
Ástralíu.
Aðalhlutverk:
Chips Rafferty
Jane Barret
Bönnuð börnum yngri
en 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Stjörnu-dans
(VARIETY GIRL)
Aðalhlutverk:
Bing Crosby,
Bob Hope,
Gary Cooper,
Alan Ladd,
Dorothy Lamour,
Barbara Stanwyck.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.

MUNIDí
Auglýslngasími
TtMANS er
81300
ífmuAjusiJfJoélxiAjiaA. Mjj StíSloÁJ
<yCcu/eía£ficT %
♦♦♦♦
Höfum efni til raflagna.
Raflagnir í minni og
stæri hús.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H. F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.
Austurbæjarhíó
HiisiÖ við ána
(House by the River)
. Bönnuð innan 16 ára.
j Sýnd kl. 5, 7 og 9.
[TJARNARBÍÓ
i RIGOLETTO
Sýnd vegna fjölda áskorana
klukkan 9.
Villihcstavciðar
(Wild horse Mesa)
Afar spennandi amerísk kú- j
rekamynd.
Aðalhlutverk:
Tim Holt
Sýnd kl. 5 og 7.
GAMLA BÍÓ!
Tarzan og'
liafmcyjarnar
(Tarzan and the Mermaids,
Spennandi og skemmtileg ný
amerísk kvikmynd.
Johnny Weissmuller
Linda Christian
Brenda Joyce
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
ÍHAFNARBÍÓ
A valdi örlaganna
(Tvá trappor over garden)
Áhrifamikil og sérkennileg
ný sænsk kvikmynd.
Gertrud Fridh
Bengt Eklund
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
'Drottning
skjaldmcvjaiina
(Queen of the Amazons)
Spennandi amerísk frum-
skógamynd.
Bönnuð börnum innan 12
ára aldurs.
Sýnd kl. 5.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Sími 5833. !
Heima: Vitastíg 14.
SIIJOI
Alls konar husgögn og j
fleira undir hálfvirði
PAKKHÚSSALAN
Ingólfsstræti 11
Sími 4663
Nýja sendi-
bílastöðin
hefir afgreiðslu á Bæjar-
bílastöðinni, Aðalstræti 16.
Sími 1395.
ELDURINN
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá

►♦♦• |
Samvinnutryggingum
Askriftarsími:
TIMIAÍK
2333
tslendingaþættir
(Framhald af 3. sioa.7
Ég veit að ég mæli fyrir
hönd fjölmargra vina Gunn- í
laugs Björnssonar, ekki að-
eins í Skagafirði, heldur víða
um land, þegar ég af alhug
þakka honum þau miklu
störf, sem hann hefir á þess-
um tímamótum æfi sinnar
leyst af liöndum, og óska jafn I
framt að sólin blessuð vermi;
hann og heimili hans á liom-
andi árum.
Steingrímur Steinþórsson.
►♦♦o♦♦♦•♦♦♦♦♦♦♦♦
Fínpúsning
Skeljasandur
Hvítur sandur
Perla í hraun
Hrafntinna
Kvarz o. fl.
Fínpúsningargerðin
Sími 6909
ítlaymA £.
RaldniwAAch
Laugaveg 12 — Sími 7048
♦ ♦♦♦♦♦♦♦.♦♦♦♦♦♦♦
Ur og klukkur
sendum gegn póstkröfu um
allt land

►♦♦♦♦♦•
i
í
|g
ÞJÓDLEIKHÚSID
Sunnudag kl. 20.00
RIGOLETTO
Cppselt.
Þriðjudagur kl. 20.00
RIGOLETTO
Cppseit.
Fimmtudag kl. 20.00
RIGOLETTO
Uppselt.
Föstudag kl. 20.00.
RIGOLETTO
Cppselt.
Aðgöngumiðar að fimmtudags-
og föstudagssýningunni sækist í
dag. Aðgöngumiðasalan opin frá
kl. 13,15 til 20,00.
Tekið á móti kaffipöntunum í
miðascia.
IW.V.V.VAV.V.V.WAVW.W.V.VAT.W.V.V.V.'ASy
^JJeitht
Sernhard Nordh:
'ona
VEIÐIMANNS
48. DAGUR
I

nokkuð langt síðan þau liöfðu haft smjör og ost á burðum.
— Hvaðan fékkstu þettá?
— Móðir Ellu sendi méf> það'.
Erlendur rak upp hæðnjáíilátur.
— Hvers vegna ekki níóðir Árna? Eða þá Árni sjálfur?
Hvað vildi hann fá í staðirín,?
Það seig undir eins í Ing^björgu. Það var þó fremur radd-
blærinn en orðin sjálf, sé'n^ hún reiddist.
— Ekkert, sagði ingnbjöyg, stutt í spuna.
— Þættu ekki, Nízkir rlíæhdur vilja hafa eitthvað fyrir
sinn snúð.
"•— Þú ert ósanngjarn,‘%.lendur. Fólkið í Akkafjalli hefir
alltaf .verið okkur gott: *^ ‘
— Ég hefi mínar skoðanir um það. Þú skalt ekki reyna
að telja mér trú um, að Árni hlaupi á milli frumbýlinganna
með smjör og ost. Vöruskiptaverzlunin gengi kannske ekki
alls staðar jafn greiðlega.
Andlit Ingibjargar var orðið dumbrautt, og augun skutu
gneistum.
— Nú! Og hvað. fær hann hér 1 staöinn?
Röddin titraði, en Erlendur veitti því ekki eftirtekt.
— Það ættirðu bezt að vita sjálf, svaraði hann.
— Nei, hrópaði Ingibjörg ofsareið. Það veit ég ekki. Teldu
tófuskinnin þín. Við eigum fátt annað, sem gæti gengið
kaupum og sölum. Þau hanga þarna inni.
Erlendur gaut tortryggnislega augunum til Ingibjargar.
— Árni kemur ekki til kvenna til þess að ásælast tófu-
skinn.
— Heldurðu þá, að hann sé að ásælast mig? Ó-nei! Ég
laða hann ekki hingað.
Erlendur rumdi. Hann vildi ekki segja berum orðum,
að hann tortryggði þau Árna og Ingibjörgu. Það var betra
að vega að þeim aftan frá. Hann gat greitt eins góð högg
á þann hátt. Það brá fyrir sigurgleði í dökkum augum hans.
Ingibjörg sagði að minnsta kosti að nokkru leyti satt. Eins
;Og sakir stóðu freistaði hún varla nokkurs manns.
Það bæði gladdi og ergði Erlend, að Ingibjörg var van-
fær. Það var notalegt að hafa náö á henni fullu taki. Nú
gat hún ekki hlaupið út undan sér, heldur varð að sætta
Big við að feta afmarkaða braut. Erlendur hafði allmikið
kunnleika af bændum. Ingibjörg mundi ekki freista þess að
hverfa aftur heim til föður síns, hvorki nú né eftir barns-
burðinn. Hann hafði lagt eignarhald á hana, og hún varð
hans, svo lengi sem hann girntist hana, og hann ætlaði
ekki að sleppa af henni takinu, fyrr en hann var búinn að
gera út við búskaparhneigðina í henni. Hatur Erlends á
bændunum var ekki nýtt af nálinni. Hann hafði drukkið
það í sig með móðurmjólkinni, því að fólk af Tatarakyni
var illa séð á sveitabæjunum. Tataranafnið var ekki frem-
ur hægt að losna við en flækingi var auövelt að komast í
fasta vist og una þar. Það fylgdi jafnvel í marga ættliði því
fólki, sem tekið hafði sér fasta búsetu. Erlendur gleymdi
því aldrei, að skólasystkini hans höfðu kallað hann Tatara-
strákinn. Sú nafngift var komin frá börnum bændanna,
sem bjuggu á stórum jörðum, áttu góð föt og gátu sýnt,
j hve þykkt smjörið var ofan á brauösneiöinni þeirra. Þau
höfðu hæðzt að þurrum brauðskorpum hans og götugv.m
j skóm og æpt á eftir honum, hvar sem hann fór. Hatri hans
hafði sífellt verið halc|ið við, öll uppvaxtarárin. Hann
hefði kyrkt alla bændur byggðarinnar í greip sinni, ef hann
hefði getað. Hatur hans hafði ekki einu sinni veriff fariff
að réna, er hann þræddi götuslóðann í sel Jóns Eiríkssonar
til fundar við Ingibjörgu. Hann hafði að vísu elskað hana
af miklum ástríðuhita, en undir niðri brunnu eldar haturs-
ins. Ingibjörg var bóndadóttir, og það var mikill sigurdag-
ur, er Ingibjörg hét því að fylgja honum í útlegðina. Nú
átti hún að ala Tatarabarn. Það var makleg hefnd á hinn
þrjózkufulla föður hennar.
Það var þó ekki meinfýsnin ein, sem náð hafði tökum á
Erlendi. Honum var öroun að ósjálegu kvenfólki. Það gerði
honum gramt 1 geði, að Ingibjörg varð gildari og ferlegri
meö hverjum degi sem leið. Hún missti gildi í augum hans.
Vonin um barnið vakti enga tilhlökkun hjá honum. Það
yrði grátur og ónæði í húsinu, og hann varð að fæða einum
munninum fleira. Börn voru kvalræði.
j Erlendur mataðist. En hann snerthhvorki við smjörinu né
ostinum frá Akkafjalli. Þegar Ingibjörg bauð honum smjör,
isvaraði hann hryssingslega, að hann kæmist af án þessará.