Tíminn - 22.08.1951, Síða 6

TTMINN, miðvikudaginn 22. ágúst 1951.
188. blað.
nðfcn
ALLT FYKIR
ASTINA
í myndinni leikur Cornel
Wilde í fyrsta skipti á mótij
konu sinni Patrica Knigth.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÖ
Þegar grundirnar
gróa
(Green Grass of Wyoming)
Gullfalleg og skemmtileg ný
amerísk æfintýramynd í eðli
legum litum.
Aðalhlutverk:
Peggy Cummins
Charles Cobum
Lloyd Nolan
Robert Arthur
og einn frægasti visnasöngv
ari Ameríku:
Burl Ives.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARB
HAFNARFIRÐI
1 hclgreipum
hjátriiarinnar
(Woman who came back)
Mjög spennandi og dularfull
ný amerísk kvikmynd.
John Loder
Nency Kelly
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
Munið
að
greiða
blaðgjaldið
Bergor Jóosson
Máluflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Siml 5833.
Heima: Vitastig 14.
drnuAjiuujjoéUtAjtaA. SeStaJO
c/uu/ela^u/%
Austurbæjarbíó
Á vígaslwð
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd Jd. 5, 7 og 9.
TJARNARBÍÓ
t heljar greipum
(Manhandled)
Afarspennandi og óvenjuleg
amerísk sakamálamynd.
Aðalhlutverk:
Dorothy Lamour
Dan Duryea
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Rómsdagur í nánd
(Saints and Sinners)
Sérkenmleg írsk kvikmynd
frá London Films. Leikin af
leikurum frá Abbey-leikhús
inu fræga.
Aðalhlutverk:
Kieron Moore,
Christine Norden,
Sheila Manaham.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
Klukkurnar í
San-Fernando
(Bells of San-Fernando)
Spennandi og skemmtileg ný
amerísk mynd með
Donald Hood,
Gloríu Warren.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Einræðisherrann
(Duck Soup)
Sprenghlægileg amerísk gam
anmynd með hirium skop-
legu
Marx- bræðrum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
sem
allra
fyrst
■ y//flr á/////////////
ELDURINN
gerlr ekkl boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvinnutrygginguaft
.V.’AW
Minni landnámsins
(Framhald af 4. síðu)
að skipa öllum (nema kerling
unum, sem hann hugði þeg-
ar á floti) að setja á sig sund-
beltin ef mætti þannig lengja'
lifið um nokkur augnablik til,
bænahalds. Hann vaknaði þá
til skyldunnar, þaut að dæl-
unni og pumpar og pumpar,
en ekkert vatn kemur. Gat
það verið að dælan væri bil-
uð? Það var alveg óhugsandi.
Hún hlaut að vera óforgengi-
leg eins og skipið sjálft. Hann
lét dæluna ganga einu sinni
enn til reynslu. Ekkert vatn.
^JJeitln
Bernhard Nordh:
'ona
VEIÐIMANNS
96 DAGUR
af þúfu, unz hann náði loks taki á gamalli og kræklóttri furu.
Hjá henni hvildi hann sig litla stund og hélt svo áfram, unz
hann komst út úr verstu fenjunum. Mývargurinn elti hann
í langri lest.
Fólkið í Akkafjalli hafði ekki vitað, að Ólafur hafði ætlað
á fund Lappa-Köru. Það hafði honum dottið skyndilega í
Hann þaut ofan í káetuna til;hug slgari hluta nætur. Hann gat ekki öðlazt ró, fyrr en
lýsti þvi yfir i heyranda hljóði Árni var fundmn. Hann viidi ekki bíða morguns. Hvers
að hættan væri afstaðin; þaðjvegna átti hann líka að gera það? Hann gat ekki sofið, og
sem væri á káetugólfinu væri þótt rynni í brjóstið á honum, vék kvölin aldrei frá honum.
— guði sé lof
pegvatn.
ekki Winni-
(Framhald)
Enska knatt.spyrnan
(Framhald af 3. síðu)
umferð, og var fylgzt með
leiknum af miklum áhuga.
Liðið frá syðri deildinni, Nott
ingham Forrest, sigraði. Þeir,
sem ætla sér að ,.tippa“ í vet-
ur, ættu að fylgjast með
ensku knattspyrnunni frá
byrjun.
Aætnrflng
(Framhald af 3. síðu)
5 klukkustunda og átta mín-
útna flugi. Flugfreyjan sett-
ist í auða sætið sitt aftast í
vélinni og tók til að prjóna
hvítan barnssokk við litla
ljóstýru, og flestir hölluðu sér
aftur á bak í stólana til
svefns.
Fínpúsning
Skeljasandur
Hvítur sandur
Perla í hraun
Hrafntinna
Kvarz o. fl.
Fínpúsningargerðin
Sími 6909
RAFLAGNINGAEFNI :
Varhús 25 amp. 100 og
200 amp.
Undirlög, loftdósalok
Loftdósakrókar og tengi
Vegg- og loftfatningar
Rakaþéttir lampar
Eldhús og baðlampar
Glansgarn, flatt og snúið
Handlampar
Vartappar ýmsar stærðir
VÉLA- OG RAFTÆKJA-
VERZLUNIN
Forðízt eldinn og
eignatjón
Framlelðum og seljum
flestar tegundlr handslökkvl
tækja. Önnumst endurhleðslu
á slökkvitækjum. Leitið upp-
lýslnga.
Kolsýruhleðslan ií, Siml 3381
Tryggvagötu 10
Margt hafði hann hugsað þessa andvökunótt. Þegar öllu var
á botninn hvolft, þá var jörðin og moldin hinn eini vinur.
Hann sór þess dýran eið, að gefast jörðinni og renna aldrei
framar augum sínum til konu. Konan var ekki góðs eðlis.
Henni fylgdu freistingar djöfulsins, og í hennar slóð sveim-
uðu illir andar. Hann vildi ekki sjá Júdit framar — aldrei
heyra rödd hennar.
Ólafur var orðinn banhungraður, enda hafði hann hlaupið
við fót í fimm klukkutíma, án þess að gefa sér tíma til þess
að nema staðar og eta nesti sitt. Nokkrar brauðsneiðar voru
i mal hans, og nú tók hann þær og beit í þær á göngunni.
Staðar gat hann ekki numið — hann var rekinn áfram.
Iðrun hafði ekki náð verulegum tökum á honum, en óttinn
nísti hann og píndi. Orri og þiður skutu honum hvað eftir
annað skelk í bringu, og einu sinni tók hann á sig stóran
krók til þess að komast framhjá tveggja metra háum trjá-
stofni, sem teygði bera og fúna greinastubba í áttina til hans.
Þegar leið að hádegi var hann kominn á götuslóða, sem
lá að kofa Lappa-Köru. Hann átti ekki langt ófarið og reyndi
heldur að hvetja sporið, enda þótt hann væri orðinn dauð-
þreyttur. í hreysi Lappa-Köru gat hið illa ekki hremmt hann,
og silfurpeningarnir sjö hlutu að veita honum hylli hennar.
Hún sá í gegnum holt og hæðir, og þegar hún hafði sagt
honum, hvar Árni var, ætlaði hann að halda þangað rakleiðis.
Lappa-Kara varð að veita honum vernd gegn ásókn aftur-
göngunnar, meðan hann væri að koma líki Árna í vígðan
reit . . . Allt í einU staðnæmdist hann, hrökk aftur á bak og
stóð svo grafkyrr eins og negldur niður.
Lágt buldur heyrðist, og varla þrjátíu skref frá Ólafi reis
upp geysistór birna.
Ólafur svipti byssunni af öxl sér. En einhvem veginn gat
hann ekki lyft henni upp til þess að miða henni. Það var
engu líkara en henni væri þrýst niður, svo að hann gat ekki
skotið á ferlíkið.
Birnan kom drynjandi á móti manninum. Hún átti ungviðl
að verja, og þá flýr birna ekki manninn, ef hann kemur
henni á óvænt. Birna lyfti hrammi og sló bylmingshögg í
kræklótta hríslu, svo að mosinn rauk í allar áttir frá stofn-
inum, reisti sig upp á afturfæturna og vagaði þannig á móti
Ólafi.
Ólafur stóð kyrr og starði á ófreskjuna. Byssan féll úr
höndum hans, því að nú sá hann, að birnan var ekki ein á
ferð. í blárri móðu yfir höfði dýrs ns sá hann Árna glotta
ógnandi framan í sig.
Svo fannst honum eitthvað þrýsta aftan á hálsinn á sér,
og það þrengdi að brjóstinu, svo að hann náði ekki andanum.
Hann sá trén steypa stömpum og jörðina ganga I bylgjum —
hina blessuðu jörð. Birna og afturganga voru horfin í þoku,
þar sem engra augna var framar þörf.
XXIX.
Þegar Ólafur kom aftur til meðvitundar, lá ung stúlka á
hnjánum hjá honum. Hún vætti enni hans með köldu vatni.
Ólafur stundi þungan, er hann opnaði augun. Hann hafði
verið á þeysireið um dánarheima, og nú leit hann á stúlk-
una, eins og hann gæti ekki áttað sig á hinni óvæntu návist
hennar. Hinar hræðilegu sýnir, sem hann hafði séð, ‘svifu
honum enn fyrir sjónum. Hann bylti sér, en hvernig sem
hann starði, þá sá hann skýrar og skýrar stúlkuna, sem
grúfði sig yfir hann.
— Þú! umlaði hann.
Stúlkan kinkaði kolli, og Ólafi varð rórra en áður. Hann
þóttist skilja, hvernig því vék við, að hann var enn á lífi og
fann ekki einu sinni til í líkamanum. Góðar vættir vöktu
yfir honum. Lappa-Kara hafði sent Ingu til þess að bjarga
honum frá bjarndýrum og afturgöngum.
— Sástu björninn? spurði hann.
— Nei. En byssan þín er hlaðin.
Ólafur leit á skotvopnið. Byssan var hlaðin, en hann grun-
aði, að púðrið væri lint.