Tíminn - 23.09.1951, Blaðsíða 6

Óöur Indlands
(Song o£ India)
Spennandi og mjög skemmti
leg ný amerísk mynd um töfr
antii ævintýri imit í frumskóg
ípdl&nds. /
Sabu,
tiail ítusséll.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
NÝJA BÍO
Bréf frá
ókunnri honti
(Letter from an Unknown
Woman)
Hrífandi fögur og rómantísk
ný amerísk mynd.
Aðalhlutverk:
Joan Fontaine,
Uouis Jourdan.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Rauöa nornin
(Wake of the Red Witrh)
Ákaflega spennandi og ævin
týraleg ný amerísk kvikmynd
byggð á samnefndri metsölu
bók eftir Garland Roark.
John Wayne,
Gail Russel,
Gig Young.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9
Sími 9184.
*
Utvarps viðgerðir
Radiovimmstofaii
LAUGAVEG 166

Anglýsmgasírail
TIMANS
er 81 300.
Eergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Síml 5833.
Helma: Vltastlg 14.
(Jrnulnín^so&jAjiaÁ. siu áeJtaV
(?utí/eUi$urty
Austurbæjarbíó
SARATOGA
Bönnuð innan 14 ára
Sýnd kl. 9.
Sjóntannalíf
Sýnd kl. 7.
G L Ó F A X I
Sýnd kl. 3 og 5.
TJARNARBIÓ
Elsku Rnt
(Dear Ruth)
Sprenghlægileg amerísk gam
anmynd gerð eftir samnefndu
leikriti, er var sýnt hér s. 1.
vetur og naut fádæma vin-
sælda.
Aðalhlutverk:
William Holder.
Joan Caulfield,
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Kaldrifjaður
ævintýramaður
Sýnd kl. 9.
Erindreki Indíána
með Tim Holt.
|_____Sýnd kl. 5 og 7.
HNEF ALEIKAKEPPNI
Randy Turpins og „Sugar
Ray“ Robinsons um heims-
meistaratignina í s. 1. viku —
sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
Öshuhusha
Sýnd kl. 3.
HAFNARBÍÓ
Boryarljósin
(City Lights).
Ein allra frægasta og bezta
kvikmynd vinsælasta gaman
leikara allra tíma:
Charlie Chaplin.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Æshu-ástir
(I Met My Love Again)
Skemmtileg og vel leikin
amerísk mynd.
John Bennett,
Henry Fonda.
Sýnd kl. 7 og 9
Sitt af hvoru iatji
Skemmtilegt smámyndasafn:
m. a. teiknimyndir, skopmynd
ir og fleira.
Sýnd kl. 5.
Mnnlð
»0
greiða
hlaðffjaldtð
ELDURINN
gerir ekkl boð á undan sér.
I»eir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
SamvinnutryggingiMM
•íftaé
Colorado
" ; ■" ‘ S !\ ■ ■ ’!;>
(Framhald af 5. síðu)
sinni veriö málaður, og borð-
in eru venjuleg drykkjuborð
nema ein röð í skápum með-
fram veggnum, til að spila við
þó að nú sjáist þar enginn
maður með spil.
í horninu situr hljómsveit-
in, þrír menn í rauöum blúss
um, sem spila kúrekasöngva
við gömul viölög úr vestrinu,
ef einhvern langar til að rifja
upp gamlar endurminningar.
Stúlkurnar tvær, sem ganga
um beina, eru í bláum nankin
buxum og skyrtum brettum
upp fyrir olnboga, svipað og
tíðkaðist á dögum gullgrafar-
anna.
Upp við barinn standa tvær
einmanalegar stúlkur, sem
eru sparsamar, þangað til ein
hver kúrekinn býður þeim
glas til að gleðjast með sér.
Þær eru velklæddar í svört-
um blúndukjólum, eiga þarna
heima og bíða eftir gullleit-
armanni.
Gullið er horfið,
en vestrið er eins.
Nú er tími gullgrafaranna
að vísu liðinn, eins og hann
var, en það er ekki svo langt
síðan þeir síðustu leituðu að
gullinu og grófu það upp úr
dölum Klettafjallanna. Enn-
þá er unnið gull, þar sem þeir
fundu það fyrst, en ævintýra
blærinn er horfinn og gull-
náman gæti þess vegna alveg
eins veriö koianáma.
En villta vestrið hefir ekki
týnzt út úr tilverunni og líf
kúrekans á sléttunni og upp
um fjöli og dali Klettafjall-
anna er heimur út af fyrir
sig. Kúrekinn kann bezt við
hestinn sinn og hjörðina og
tkemur ekkj til kaupstaðarins,!
inema stöku sinnum til að
farga nautpeningi og
skemmta sér um stund, en
leitar svo hamingjunnar með
hjörðinni sinni út á sléttunni
aftur.
Mfíl
Sigge Stark:
í leynum skógarins
— Hann leysti hattinn sinn
af stólbakinu og gekk til her
bergis síns. Viö sáum hann
aldrei framar, því þegar venju
legir menn risu úr rekkju
morguninn eftir, var hann
horfinn, búinn að vfá nóg af
borgarlífinu og kominn á leið
langt út á sléttuna, þar sem
hjörðin beið hans og ótal þrek
raunir og ævintýri, þegar rek
iö verður suður fjöllin, þegar
snjóa tekur í haust.
grb.
Skjalaskápur
File cabinet óskast til kaups
Tilboö sendist blaöinu fyrir
miðvikudag. Merkt: „Skjala-
skápur“.

ÞJÓDLEIKHÚSIÐ
„RIGOLETTO44
Sýningar: Sunnudag og miðviku
dag kl. 20,00.
Lénharður fógeti
Eftir Einar II. Kvaran.
Önnur sýning þriðjudag kl. 20,00
Kaffipantanir i miðasölu.
Héraðslæknirinn kinkaði kolli.
— Áreiðanlega, svaraði hann. Pétur Brask er óneitanlega
undarlegur, en að slepptu trúargrufli hans, er hann jafn
dómbær og hver annar. Það er að minnsta kosti óhætt að
trúa því, sem'»hann segir. Lögin eru heilög að hans áliti, því
að biblían segir, að þeim beri að hlýða, og hann fer ekki vís-
vitandi með ósannindi.
í þessum svifum kom Pétur Brask inn.
Það, sem sagt hafði verið um manninn, gerði Andrés Foss
forvitinn. Hann virti þennan undarlega mann vandlega fyr-
ir sér. Hann var mjög fátæklega til fara, fötin bætt og stöguð,
en þó furðu hrein. Þeim mun lengur sem hann horfði á vitn-
ið, því forvitnari varð hann. Það voru svo miklar andstæður
í ytra útliti hans, að ósjálfrátt fannst honum, að þannig
hlyti sálarlífi hans einnig að vera farið. Hann var í meðal-
lagi hár, handleggirnir mjög sterklegir og axlirnar breiöar,
maginn framsettur og fæturnir íviö bognir. En höfuðið var
'fagurskapað og andlitsdrættirnir aðlaðandi. Það var eins og
skakkt höfuö hefði lent á hinum gilda hálsi hans. Hárið var
mjúklegt, jarpt og gljáandi, en örlítið byrjað að grána yfir
^eyrunum. Ennið var hátt og bjart, blánaði fyrir æðum yfir
gagnaugunum, nefið beint og fallegt. Augun voru stór og
brún með gulum yrjum og augnaráðið milt og dreymandi
eins og hjá barni. Varirnar voru þunnar og hakan sterk-
leg, eins og títt er um viljasterka menn. Það var eins og efri
jog neðri hluti andlitsins væru sinn úr hvorri áttinni, og all-
ur maðurinn, sem hann væri skeyttur saman úr tveimur
ólíkum persónum. Munnurinn og hakan hæföu sterklegum
líkama hans, en enniö og nefið samsömuðust fínlegri hendi
hans. Því að hann var einhentur. Hægri höndina vantaði.
En Andrés Foss leitaði árangurslaust að einhverju, sem
bæri vott um það, að þessi maður væri ekki með öllum
mjalla. Pétur Brask virtist vera maður með fullu viti, og
i læknirinn hugsaði:
— Hann er ekki fremur geggjaður en ég.
Og enn virti hann manninn fyrir sér. Ósjálfrátt skaut í
huga hans þeim grun, að hann væri eitthvað við moröið rið-
inn, hvort sem hann hafði nú banaö Eiríki eða ekki. Að
minnsta kosti vissi hann áreiðanlega eitthvað. Andrés gat
ekki gert sér grein fyrir því, hvers vegna hann komst að
þessari niðurstööu, en hann þóttist samt viss um þetta.
— Góðan daginn, Pétur, sagði sýslumaðurinn vingjarlega.
Gakktu inn og vertu ósmeykur. Okkur langar bara til þess
að spyrja þig örfárra spurninga. Þú veizt auðvitað, hvers
vegna ég óskaði eftir því, að þú kæmir hingað?
Maðurinn svaraði honum ekki, en ókyrrðist nokkuð.
Hann forðaðist að horfa framan í sýslumanninn.
— Þú hefir sennilega frétt, að Eiríkur í Norðurseli var
skotinn í nótt, rétt viö húsið þitt?
Pétur Brask kinkaði kolli, og breitt brjóst hans hófst upp
við djúpan andardrátt.
— Heyrðir þú skotið?
Pétur tók viðbragð. Það var eiiís og hann langaðj til þess
aö segja eitthvað, en gæti það ekki.
— Talaðu, sagði sýslumaöurinn. Þú heyrðir skot í nótt?
— Já — já, stundi Pétur og augnaráöið vitnaði um það,
hve hann kveink|iði sér að segja þessi tvö orð.
— Sjáum til, sagði sýslumaðurinn brosandi. Hvenær var
það? Pétur þagöi.
— Var það eftir miðnætti?
— Já — já.
— Var það löngu eftir miðnætti?
— Nei — nei, svaraði vitnið hikandi.
— Klukkan kannske eitt?
— Nei — nei.
— EÖa jafnvel orðin tvö?
— Ne-ei — ne-ei.
— En eitthvað nálægt því?
— Já — já.
— Sást þú einhvern á ferli í nótt?
Skelfingin í augum mannsins leyndi sér ekki
— Já — já, sagði hann loks ofurlágt.
— Fleiri en einn?
Nú var hann fljótari til svars en áður.
— Já — já.
Andrés Foss gaf gaum að öllum svipbrigðum á andliti
Péturs, raddblænum og augnaráðinu. Hvað gat valdið því,
hve hann var stundum einbeittur og stundum skelfdur?

i. f.'í úöaorf ,
w I Ays 'Siv