Tíminn - 18.12.1951, Side 5

287. blað.
rfT|;.
TÍMINN. Jiiiðjudaginn 18. desember 1951.
IÞri&jud. 18. des.
Óhappaverk
Sá atburöur gerðist nýiega,
að smáfélag í Vestmanna-
Furðuleg fyrirbæri
Athy|Iisverðar frásagnir imi dulræna
reynsln >
Fyrir nokkru er komin út bók,
sem nefnist Furðuleg fyrirbæri
eftir Margaret Gordon Moore.
í bók þessari segir höfundurinn
frá dulrænni reynslu sinni, en
hún hefir vakið athygli víða um
,te^ur tilheyra ^ heim géra Sveinn Víkingur hef
ir íslenzkað bókina og segir hann
svo í formálsorðum:
Alþýðuflokknum, hélt fund
meö litlum fyrirvara og!
ákvað að víkja fulltrúa flokks
ins í bæjarstjórninni úr
flokknum. Fundurinn var
haldinn fyrirvaraiítið af
þeirri ástæðu, að fulltrúinn
hafði brugðið sér til Reykja-
víkur og þótti heppilegt að
nota tækifærið til brottrekstr
arins meðan hann var fjar-
verandi.
Fiestir töldu það líklegt, aö
forustumenn Alþýðuflokks-
ins myndu láta sig litlu
skipta þennan heimilisófrið
hjá flokksmönnum sínum í
Vestmannaeyjum. Sú varð þó
ekki raunin. Aiþýöublaðiö er
búið að birta margar grein-
ar til þess að lýsa blessun
sinni yfir brottvikningunni.
Sérstaklega hefir það lýst á-
nægju sinni yfir henni vegna
þess, að bæjarfulltrúinn hefði
haft samstarft við Framsókn-
armenn í bæjarstjórninni.
Sú var tíðin, að foringjar,
Alþýöuflokksins töldu það
eðliiegt og sjáifsagt að vinna
heldur að bæjarmálum og
landsmálum með Framsókn-
armönnum en Sjálfstæðis-
mönnum. Samstarf þessara
flokka væri eðlilegt meðan er kver það’ sem hér birtist 1
hvorugur þeirra hefði meiri-1lslenzkri ÞýðinBu- en heitir a
hluta, þar sem að baki þeim1 frummalinu ThinS£ 1 can,t ex'
stæðu einkum hinar vinnandi Plain-
stéttir til lands og sjávar. I Frasagnir frúarinnar eru yfir
Samstarf bænda og verka- jleitt ekki, vottfestar. Hún segir
fóiks væri líklegasta leiðin til aðeins blátt áfram frá því, sem
þess að tryggja heilbrigt og' fyrir, hana hefir borið> an Þess
„Höfundur þessarar bókar, frú
Margaret Gordon Moore, er vel
metin kona í heimalandi sínu.
Hún hefir um langt skeið helg
að krafta sina líknarmálum og
talin hafa unnið óeigingjörn og
ágæt störf á þeim sviðum.
Hún er ekki miðill í þess orðs
venjulegu merkingu, en eigi að
síður gædd einkennilegum dular
gáfum, sem hún virðist hafa
tekið í arf frá móður sinni. Þeg
ar í æsku tók að bera á dul-
heyrnum og skyggnigáfu i fari
hennar, og fyrir hana bar eitt
og annað undarlegt, sem hún
hvorki fékk skilið né skýrt. Lengi
vel fór hún dult með þessa hæfi
leika sína, svo að fáir vissu um
þá nema fjölskylda hennar og
nánasta venzlafólk. En er fram
liðu stundir og það kom betur
og betur í ljós, að skilaboð þau,
er hún fékk að handan, reynd-
ust rétt bg áreiðanleg og stund
um harla þýðingarmikil, taldi
hún rétt og skylt að gefa fleir-
um kost á að kynnast reynslu
sinni á þessum sviðum.
Fyrsta bókin, sem hún gaf út
um þessi efni undir fullu nafni,
í slendlngaþættir
kennir sanna sögusögn. Og hann
er cft áhrifaríkari og meira sann
færandi en svardagar og vott-
orð manna, sem við vitum engin
deili á.
Þessar frásagnir af reynslu frú
arinnar eru engin einsdæmi,
þótt undariegar séu og eftirtekt
arverðar á marga lund. Þær eru
aðeins einn þáttur í þeirri miklu
keðju, sem saman er undin af
svipaðri reynslu þúsunda manna
á öllum öldum, — manna, sem
fyrir það, sem þeir sjálfir hafa
heyrt og séð og þreifað á, hafa
sannfærzt um framhald lifsins
eftir dauðann og sambandið við
látna vini sína. Og sjálí höfum
vér flest reynt eitt eða annað
um ævina, sem ótvírætt bendir
til hinnar sömu áttar.
Þessi keðja er þegar orðin svo
margþætt og sterk, að hún getur
ekki brostið. En hver nýr þáttur,
sem í hana bætist, er þó engan
veginn þýðingarlaus, ef orðið
gæti að liði einhverjum þeim,
sem á í erfiðri baráttu, þráir
aukinn skilning á torráðnum gát
um lífs og dauða, en skortir það
trúartraust, sem er veikum vörp w
.. , * eru fænr, enda verðugt og ma
gegn þvi að .sokkva í oldur efa-
semda og vonleysis.
Dánarrninning: Slefán B. Kristinsson
prófastur frá VöJlum
réttlátt stjórnarfar.
Nú er hins vegar svo kom-
ið, að núv. ritstjórn Alþýðu-
flokksins leggur blessun sína
yfir það, að einn af bæjar-
að iáta fylgja vottorð annarra
um sannsögli sina, sem þó sýn-
ist mundi hafa verið auðvelt í
mörgum tilfellum. Efagjarn les
andi getur því sparað sér það
fulltrúum fiokksins er rekinn omak að rengja vottorðin. Hins
vegar verður því ekki neitað, að
frásögnin ber greinilega þann
látlausa blæ, sem venjulega ein
vegna þess, að hann kýs held
ur að vinna meö Framsókn-
armönnum en Sjálfstæðis-
mönnum. Og ekki verður
annað séð en að flokksstjórn- með því að vernda hann fyr
in sé samþykk ritstjórninni. ir erlendri samkeppni. Þetta
Þetta er líka í fullu samræmi er ekki nefnt hér til aö telja
Þann S. þ. rn. flutti útvarpið barna uppfræðari hygg ég aö
þá fregn, að látinn væri séra hann hafi átt fáa sína líka, og
Steíán Baldvin Kristinsson fyrr þykir nú ef til vill mikið sagt.
verandi prestur í Vallapresta- En ég var svo lánssamur, að
kaili i Svarfaðardal og próíast- kynnast honum meira í þeim
ur í Eyjafjarðarprófastsdæmi. þætti starfs hans en flest-um
Ekki kom þessi andlátsíregn; öðrum gafst kostur á, og þær
fyrrverandi sóknarbörnum séra stundir eru mér ógleymanleg-
Stefáns á óvart, og eigi var hún ar.
þeim nein sorgarfrétt, þvi að Ekkert væri mér nú fjær
hvorutveggja var að aldur hans skapi, en bera cflof á séra Stef-
var orðinn hár, og heilsa hans án Kristinsson. í fyrsta lagi er
síðast liðin ár slík, að dauða þess ekki þörf, hér er af svo
mátti vænta á hverri stundu. mörgu góðu og sönnu að taka.
Engu að síður setti menn hljóða í öðru lagi mundi enginn kunna
lutu höfði og andvarp leið af mér minni þakkir fyrir en hann,
, vörum. Fregnin snerti viðkvæm ef mér yrði slíkt á, og hann
I an streng, er ómaði hið innra, mætti mæla, svc laus sem hann
mildur, ljúfur og angurvær, og var við alla yfirborðsmennsku
' var slikt að vonum. og hégómahátt. En það er ekki
1 Það sé fjarri mér, að ætla ofiof þó Satt sé sagt. Og ekki
mér þá dul að skrifa eftirmæli dettur mér í hug að halda fram
Stefáns Krrstinssonar, til þess að séra Stefán hafi verið al-
brestur mig allt, enda veit ég að fulíkómirin í prestsstarfi og ut-
| það muni þeir gera, sem til þess an þess, en hitt vil ég staðhæfa,
ð hver, sem átti hann að presti,
eigi undir höfuð leggjast. Fyrir varð hann ógleymanlegur, og
mér vakir það eitt með línum vandfýsirin á klerka eftir það.
þessum, að tjá hug minn og Staif presta er í raun og
safnaðarmanna i Vallapresta- veru tvíþætt. Það er í kirkju og
kaili til séra Stefáns, þar hygg utan kirkju. Að sjálfsögðu
inni, sem tengir þetta iíf og hið 1 eg að einn geti talað fyrir alla, verða þessir þættir að samræm
Til þess hefi ég þýtt þessa1
litlu bók, að hún mætti einhverj-
um reynast slíkur þáttur í fest
tilkomanda".
svo einróma vinsældum átti ast hver að öðrum, ef uppeldis-
áhuga fyrir þessum málum. Hér'
er á ferðum bók, sem mun þykja
ekki án tilverknaðar.
Séra Stefán Baidvin Kristins-
merkileg öllum þeim, er auka son var fæddur að Yztabæ i
vilja þekkingu sína á þessu1 Hrísey 9. des. 1870. Foreldrar
sviði. hans vcru Kristinn Steíánsson
Óþarft er að taka það fram, | bóndi þar og kona hans Krist-
að þýðing séra Sveins Víkings ín Þorvaldsdótir, hin mestu
er með miklum ágætum. Víst sæmdar og ágætishjón. Verður
er það líka, að séra Sveinn Vík- j ekki gerð tilraun til að rekja
ingur hefði ekki tekið að sér ætt þeirra hér, en þess eins get
þýðingu bókarinnar, ef hann ið, að Stefán faðir Kristins og
hefði ekki áhtið hana merki- Snjólaug móðir Kristínar voru
lega og eiga erindi til isl. les-
enda.
systkinabörn séra Baldvins Þor
steinssonar prests að Upsum i
við það, er hún kaus heldur það eftir, en þessu niá ekki flótta þaðan og auknum vand Proii 1 guðfræði 1899 með ó-
samleið með íhaldinu en gleyma, þegar verið er að ræðum kaupstaöanna.
Framsóknarmönnum í stjórn bera saman, hvernig ríkið j Á sama hátt er þaö ekki
Stefáns Jóhanns Stefánsson-! býr að atvinnuvegunum. heldur mál kaupstaðanna
ar og hafnaði samstarfi við
Framsóknarflokkinn eftir
seinustu þingkosningar und-
ir öllum kringumstæðum. í-
haldið er bersýnilega hennar
draumaprins.
Einna sorglegast kom þetta
viðhorf Alþýðuflokksins fram
Sannleikurinn er sá, að sizt einna, heldur sveitanna einn-
er nú betur búið að landbún- j ig, þegar verið er að gera ráð-
aðinum en öðrum atvinnu- stafanir til að bæta afkomu-
vegum. Alltof víða í sveitum' skilyrðí fólks í kaupstöðun-
býr fólk við minni þægindi um. Fyrir utan atvinnuleys-
og lakari kjör en kaupstaðar- j ingjana sjálfa, bitnar atvinnu
búar yfirleitt geta veitt sér. j leysi í kaupstöðunum senni-
[ Fólksflutningarnir í landinu lega ekki þyngra á annarri
í eldhúsumræðunum, er eru líka óvéfengjanleg sönn-' stétt en bændum. Salan á af-
einn af ræðumönnum hans un um það, að kaupstaðar- [ urðum þeirra minnkar og seg
var að telja eftir framlögin búar þurfa ekki að öfunda ir til sín í lækkuðu verði til
til landbúnaðarins. Tilgang- sveitafólkið. Hitt er líka rétt, j framleiðenda.
urinn méð því virðist ekki j að alltof margt fólk í kaup- | Hið, vinnandi fólk til sveita
annar en sá, að mikla það í túnum og kaupstöðum býr við og sjávar verður að skilja
óviðunandi húsnæði og af- það, að hagsmunir þess falla
komuskilyrði. Það þarf að saman. Þess vegna eiga leið-
vinna að því jöfnum hönd-^ir þess að liggja saman. For-
um eftlr því, sem getan leyf-.ingjar Alþýðuflokksins vinna
ir, að bæta lífsskilyrði þeirra, i flokki sínum og þjóð sinni ó-
sem lakast eru .settir í sveit. happaverk meðan þeir blása
augum kaúpstaðarbúa, hvað
ríkið væri gott viö bænd-
urna, og skapa þannig ríg
milli hinna vinnandi stétta í
kaupstööum og sveitum. Þess-
vegna sleppti ræðumaður að
geta þess, að ríkið veitir at-
vinnuvegunum við sjávarsíð-
una ýmsá aðstoð og styrki,
þótt það sjáist ekki í fjárlög-
unum, eins og t.d. bátagjald-
eyririnn, er m. a. var veittur
til aö tryggja bátasjómönn-
um 20 aura hækkun á fisk-
verðið (miðað við kg.). Á
sama hátt hefir iðnaðurinn
verið styrktur með því að
íslendingar hafa löngum haft ’ hann að fagna. En slíkt skeður áhrifin eiga ekki að líða tjón
af. Þarna á presturinn vand-
siglda leið. Glæsileiki í kirkju,
i ræðustól cg fyrir altari stoðar
lítt, ef persónuleiki og daglegjj
háttalag fe'r í öfuga átt.
Séra Stefán Kristinsson áttl
þeirri hamingju að fagna, að á
þessu voru óvenju litlar mis-? ;
feílur og þverbrestir engir. Ættí ;
ég' endilega að draga eitthvaðw
fram, er ég setti út á séra Stef-x
án, mundi ég helzt til nefna, að'
jafnvægi í daglegri skapró hefði
mátt vera meira. Smámunir
höfðu áhrif 'á hann og gátu kom
ið honum út úr jafnvægi. Ef um
stærra var að ræða kom annað,
upp á teningnum. Ég bendi á
þetta vegna þess, að það var
sérkennandi fyrir séra Stefán,
umfram aðra menn, að því er
mér virðist. En þetta var svo
bjartanlega saklaust að engan
skaðaði og hann hefði ekki ver-
ið sá séra Stefán, sem hann var,
hefði hann ekki átt í fórum síxv
um þennan veikleika, hann lífg
aði upp i kringum hann og
sjálíur hló hann að öllu saman,
og séra Stefán kunni vel að
hlæja og undi sér hjartanlega í
glöðum vina hóp. Kann kunni
vei að samstilla alvöru hins
hugsandi manns og saklausa
nauðsynléga gleði -lífsins. Og ■'
einmitt svona vai heimili þeirra .
prestshjónanna á Völlum cg
áttu bæði jafnan þátt í að
skapa.
Ég þykist engum gera rangt
(Framhald á 6. siöu)
Útgefandi bókar þessarar er Svarfaðardal, en séra Baldvin
bókaútgáfan Fróði. Krágangur °S séra Hallgrímur faðir Jónas-
allur er mjög vandaður. ar Hallgrímssonar voru bræður.
_______________________________ Nægir þetta eitt til að sýna af
1 hvað bergi séra Stefán Krist-
! insson var brotinn.
Séra Stefán lauk kandidats-
verið að komá í veg fyrir enn
meiri styrkveitingar, er hljót- \
ast myndu af vaxandi fólks- j
og við sjó.
Þess ber að gæta, að ýmsir
styrkir, sem til landbúnaðar-
ins fara, eru ekki síður í þágu
kaupstaðarbúa og sveitafólks.
Víða er nú þannig ástatt í
kaupstöðunum með húsnæði
og atvinnuskilyrði, að vand-
ræðin eru nóg, þött ekki leiti
þangað fleira fólk úr sveit-
unum. Með því að styrkja
leyfa honum hátt verölag og1 sveitirnar, er raunverulega
að sundurlyndi milli þessa
fólks og reyna helzt aö inn-
ræta fylgismönnum sínum að
betra sé að vinna með stór
gróðamönnum en bændum.
þessi áróður má ekki heldur
bera tilætlaðan árangur, því
að eigi íslenzka þjóðin við
reisn fyrir höndum, getur
hún ekki byggzt á öðru en
traustri samvinnu verkalýðs
og bænda.
vanalega hárri einkunn, enda
námsmaöur með ágætum. Gift-
ist sama ár Sólveigu Pétursdótt
ur Eggerz, hinni glæsilegu á-
gætu konu. Árið 1901 fék hann
veitingu fyrir Vallaprestakalli,
og því prestakalli þjónaði hann
öll sín prestskaparár eða til árs
ins 1941, er hann lét af embætti.
Um prestskap séra Stefáns tel
ég nær óþarft að ræða, þar mun
dómur embættisbræðra hans —
og þeir ættu að vera færastir
um að dæma, — vera slíkur, að
hann hafi veriö með glæsileg-
ustu prestum landsins sinnar
samtíðar. Glæsilegur gáfu- og
ræðumaður og mikill persónu-
leiki, enda báru vinsældir hans
meða) presta prófastdæmis
Eyjafjarðar þess órækan vott.
Dómur frá bæjardyrum okk
ar sóknarbarna hans í þessum
efnum hygg ég nær almennt
mundi hljóða á þá leið, aö hemp
an hafi verið honum ásköpuð,
svo vel bar hann þann búning.
Hann hafi verið fæddur prest-
ur og kennari. Gáfur hans hafi
notið sín bezt á því sviöi, og min
persónulega játning er sú, að
engan prest hefi ég séð sóma
sér betur í prestsskrúða eða við
prestleg störf en hann, er hann
stóð á hátindi lífsins. ' Sem
Blikksmiðjan
GLÖFAXI
Hraunteig 14. — Sími 723S
Gerist áskrifenður að
55
uncuiitm
AíikriftPrsími ZSZM