Tíminn - 14.09.1952, Síða 3

Tíminn - 14.09.1952, Síða 3
207. blað. TÍMINN, sunnudaginn 14. september 1952. 3. ættir Mbl. segir ur Vatnsdalnum: nálega engin. Það er kaldhæðni örlag- anna af velgefnum mönnum, að berja svo höfðinu við stein inn og segja að geymslur séu undirstaða undir kartöflu- ræktinni. En með því að fleiri trúa þessum fræðum, þykir rétt að rifja hér upp nokkrar staðreyndir þessa máls. Fyrsta boðorðið og grund- TT . . . , . . , . vallaratriði um alla. kartöflu- „Hryggjast og gleðjast her komst. Hann valdi ser hfs- um fáa daga, heilsast og starf og gekk að því með œKt . iandi hetir venð, Dánarminning: Óli Jónsson, Hnappavöllum iiiiiiiiiiiiniii iii iiii iiiiiii iii iiiiiiiiiinimii 111111111111111111111111111111 ii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiia Séra Sigurður Einarsson: kveðjast, það er lífsins fullri staðfestu: að efla heim- er os verður, að fá góða upp- skeru. Að fá kartöflurnar til að vaxa — að sprettan sé góð. Það er barnalégt, ef menn skilja ekki enn þennan ein- falda sannleika. i Góðar geymslur, gott verð, skipulag með verzlun og dreif ingu vörunnar, eru allt ómiss andi hjálpartæki. En .þau duga harla skammt gegn vor kuldum eða . frostnóttum í ágústmánuði. Það er enginn greiði við kartöfluræktina, að loka aug sagá.“ , iliö og að gera foreldrum sín- um æfikvöldið bjart eftir önn Sumarið meira én hálfnað. 0g andstreymi starfsins. —! . , , . Gróður jarðar fullþroskaður. þetta tókst honum með mik- með meðaleáfur og þekkmgu, Sólin hafði skinið í heiði dag jjii prýði í samvinnu við syst_ ‘ eftir dag. — Hnappvellingar ur sinar, Þorbjörgu og Þór- höfðu ástæðu til, eigi síður en eyju. Þegar Óli var rúmlega aðrir, að ganga glaðir að þrítugur, eignaði'st hann jörð starfi. Óðar en varði brá j bæjarhverfinu Við hæfi fjöl- skugga yfir bæinn. Fráfall skyldunnar. eins bóndans í bæjarhverfinu Um leið og Óli efldi sitt eig- Óla Jónssonar, bar að mjög ó- ið heimili studdi hann sta'ð og vænt sunnudaginn 24. ágúst sveit með vinnu í þágu ná- síðastliðinn. _ grannanna meðan hann var Óli Jónsson var fæddur á á léttasta skeiði, en önnur Kvískerjum í Öræfum 23. sept. heimili stóðu höllum fæti meö unum fynr eða gleyma, að 1898, en fluttist með foreldr- vinnukraft, og með því að lancllð okkar fagra, er á mörk um sínum\að Hnappavöllum, vinna af ósérhlífni við fram- um Þess me® veðurfar og hita er hann var á þriöja ári og kvæmdir, sem félagsleg nauð sflS> að kartöflurækt se ár- átti síðan ÞeimilH sama bæj- Syn krafði eða miða að því aö , í mörgum árum^verða arhverfinu rúm fimmtiu ár. gera sveitina í heild betri og! Óli var sonur hjónanna Jóns byggilegri en ella. Að þeim | menn fyrir miklu tjóni vegna Árnasonar og Katrínar Sig- viðfangsefnum, sem Óli hafðj urðardóttur. Jón var af skapt- með höndum stóð hann sleitu fellsku bergi brotinn, átti ætt laust og með full störf í fangi að rekja í'Öræfin og víðar í fram að síðasta sólarhring Skaftafellssýslu, en Katrín œfi sinnar. — Og þega-r kall- var ættuð úr Múlasýslu. Þau jö komi og ferðinni síðustu Jón og Katrín eignuðust átta varð ekki frestað, þá féll hann börn, tvo sonu og sex dætur. sem hetja æðrulaust, eftir Annar sonurinn dó í bernsku stutta en haröa glímu við og ein_sys,Uuin 4.ézt á miðjum bráðan sjúkdóm. aldri. Óli var hjá foreldrum sín- um í æsku og fékk þroska sinn í fööurgaröi. Iían-íi varð full- tíða uni' lok fyrri heimsstyrj - aldar. Framtíðin. þlasti við. Hann var skýí í "hugsun, en lítið fyrir að flíka fyrirætl- unum sínúih'fýíð álmenning. Hann vár þrekmaður, vel fær til margra verka,' meira að segja sótt eftir að fá hann til vinnu af þetm, er kynntust hon.iini^^Qji. ^á suma jafn- alflra sina og leikbræður fara að heiman að leita fjár og frama. HvorJji voru efni mik_ il til að^etjastv að í föður- gai'ði né aðstáðh glæsileg, heldúr Var jarðnæði takmark að og áhöfn lítil. En systurn- ar dreifðúst og*hann var eini bróðirihn' ..sem 'úr bernsku ' Leiðinlegs misskilnings gæt ir hjá ritstjóra Mbl. í Reykja- víkurbréfi s. 1. sunnudag, þeg ar hann talar um kartöflu- rækt og kemst að þeirri niður stöðu, að það, sem standi kart öfluræktinni fyrir þrifum hér á landi, sé fyrst og fremst skortur á géymslúm. Geymslu vandamálið sé grundvöllur kartöfluræktar hér á landi. Þessi fræði hafa staðið í Mbl. áður, og þá veittur hæfi legur aðbúnaður. En skýtur nú kollinum upp aftur, með viðeigandi ummælum um, að ekki sé skammlaust að íslend ingar rækti ekki nógar kartöfl ur handa sér. Þet'jft eru áferðarfallegar hugleiðiiigar, sem geta átt við á svipa'ðan hátt um ýmsar greinar ihnflutningsins. Og vissulega g'etum við, okkur að skaðlausu, fellt niður inn- ár.! gera sveitina í heild betri og';alltoí marSir kartöfluræktar- • uppskerubrests. — Þetta er megin ástæðan til að ekki eru ræktaðar nógar kartöflúr hér fyrir innanlands-neyzluna, en ekki ódugnaður landsmanna. Það er mikið verkefni fram undan, að leita uppi garð- stæði, sem minnst frosthætta er á og kartöfluafbrigði, sem þola eitthvert frost. Hitt er illa mælt og óvitur- lega, þegar talað er um vansa eða skömm manna, að rækta ekki kartöflur. Bæði í fyrra og í ár verða margir dugmikl ir og ágætir bændur víða á landinu fyrir þeirri þungu raun og mikla fjárhagslega tjóni, að fá ýmist litla eða enga uppskeru. Þeir hafa plægt jörðina, keypt útsæði og áburð og lagt mikla vinnu fram, en uppskeran er eins og Mbl. lýsir úr Vatnsdalnum: rýr eða engin. Svo tala menn, Sem lítið hafa komið nærri kartöflu- rækt sjálfir, rétt eins og hér sé leikur einn að rækta kart- öflur. Hitt skilja allir fyrirhyggju samir ræktunarmenn, að þeir þurfa að geta komið uppsker unni undan skemmdum. Er þetta jafnt um mjólk, kjöt, hey og garðávexti. Garðræktarmenn, sem að jafnáði hafa verulegar tekjur af kartöflurækt, eins og t. d, Þykkbæingar, telja sjálfsagt, að byggja geymslur fyrir veru legan hluta uppskerunnar. Þó hefir verðlagning kartöflanna síðustu árin verið á þann hátt, Nú er orðiö skarð fyrir skildi. Það veldur hryggð, að heimilið er svipt traustri for_ sjá. Sveitungarnir, ekki sízt nágrannar, hryggjast af því að sjá á bak úr sínum hópi gegnum starfsmanni og góð- um dreng. — , En þegar dýpra er skyggnst og lengra horft fram, er enn ástæöa til að gleðjast, ekki sízt fyrir þá, er eiga um sárt að binda, gleðiast yfir æfi og starfi þess manns, sem nú hefir verið kvaddur, gleðjast yfir því að hafa notið hans að förunaut full fimmtíu ár. Við bjarma minninganna get- ur þetta sannast: Dauðans breyfist dimma í dagsbrún vonarinnar. P. Þ. Um kartöflugeymslu eftir Björn Guhnmndsson flutning á mörgum vörum, sem eru mun meira að verð- Ströndum og austur í Vopna- firði. d^jóddu J rcim ct mæti, en þótt kaupa yrði alla; ag augljós hagur hefir verið kartöfluneyzlu landsmanna a'ö ge'ta losnað við þær allar frá útlöndum, sem þó vonandi stráx að haustinu. kemur aldrei til. j Eins og kunnugt er, hafa En vill Mbl. gangast fyrir framleiðendur eða fulltrúar innflutningsbanni á gagns-' þeirra aðstöðu til að ákveða litlum eða óþörfum varningi? Verð á kartöflum. Og síðustu Fréttamaður Mbl. gerir rit- 1 árin hefir tekizt að selja alla stjóranum óþarfa greiöa í úþþskéruna með því verði. Ef sama blaði, þar sem hann : um mikla framleiðslu yrði* að feitletrar áberandi, frétt norð ræða, er engan veginn víst, an úr Vatnsdal í Húnaþingi, ag þag yrði hægt,þvi að kart- að þar verði lítil eða engin öflur eru hér dýrar eftir því kartöfluuppskera í haust. j sem gerist á heimsmarkaöin- Sama daginn eru samhljóða ’ um. fréttir í Tímanum um alger- j En meðan uppskeran fulí- an uppskerubrest norður á nægir ekki neyzluþörfinni inn | jjitt, oc^ Líddu CfóÉá \ Kveðja til Skóganemanda vorið 1952. f Bjóddu fram allt þitt — og bíddu góðs! I i Hafðu báðar dyr hjarta þíns opnar til gátta. \ Þau rista grunnt plógförin liróss eða hnjóðs | \ í hug, sem er tiginn, en fús til sátta. f Auðmýkt við drottinn og ást við menn, l aldanna reynsla og vonir í senn \ § séu vitar þíns hjarta til vegar og átta. i I Bjóddu fram allt þitt — og bíddu góðs! \ í brosandi rausn vertu ástvinur moldar. f Sáðu áranna gulli og orku þíns blóðs l með örlátri hendi í skaut þeirrar foldar, i sem heimti aö lokum hvern heimbúinn knör, var hjarta vors athvarf á sérhverri för frá yztu hafsbotnum austur til Svoldar. - f \ Enn skín þér á hvarmi lífsdagsins Ijós = \ og Ijómar i hjarta þér vorilmi borið. En framundan rísa sem unnir við ós i i þinar óbornu vonir, — og bresti ei þorið, þœr lýsa þér bjartar viö himinhvel heið, | hvort sem hallar i fang, eða brautin er greið, | i og signa þér örmagna síðasta sporið. i Bjóddu fram allt þitt, — og bíddu góðs, 1 þótt bregðist þér vonir og fœrin svíki. § Oft lögðu þeir drýgst fram til dáða og Ijóðs, J | sem drukku sér vizku í harmsins líki. í hverfulu gengi hefðar og gulls i geta hjarta þíns auðœfi glatast til fulls, i og þá ertu öreigi í alföður ríki. i Á firnindum örœfa, freyðandi röst, i fjölmennis glaðvœrð, á einfarans vegi, i og jafnt við stillur sem stormaköst i þú stýrir til hófs og bregður þér eigi. 1 Að horfa með geðró á höpp sín og töp, i láta ei hreykjast við afrek, né bugast við glöp,' i er að berjast til sigurs á sérhverjum degi. \ Bjóddu fram allt þitt, og biddu góðs, hvað sem bjóða þeir drottnar, sem veröldin lýtur. | Þitt lif er sem risandi upphaf óðs, ' | i sem þú yrkir i dáðum, unz veginn þrýtur. I Og meitlaðu svo hverja hendingu hans, | I sem liœfir minningu göfugs manns f i og drengs, sem var hvarvetna djarfur og nýtur. (29. maí 1952.) i iiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiia H# a un m r Kjorskrar fyrir prestskosningar, er fram eiga ao fara í Reykja- víkurprófastsdæmi í næsta mánuöi, liggja frammi á eftirtöldum stööum frá 15. til 22. þ. m. að báðum dögum meðtöldum: Fyrir Bústaðasókn í skrifstofu Kirkjugarða Reykja- víkur í Fossvogi (á venjulegum skrifstofutíma). Fyrir Háteigssókn í Sjómannaskólahúsinu (aðaldyr) kl. 4—7 e. h. Fyrir Langholtssókn i Holtsapóteki kl. 9 f. h. til kl. 6 e. h. Kærufrestur er til 30. september 1952. Kærur skulu sendar formanni viðkomandi safnaðar nefndar. — Eyðublöð fyrir kærur liggja frammi á sömu stöðum og kjörskrár. Kærur vegna bústaðaskipta verða því aðeins teknar til greina að Manntalsskrifstofu Reykjavíkurbæjar hafi borizt flutnirlgstilkynning. Reykjavík, 14. september 1952. Safnaðamefndirnar anlands, er auðveld og nær- tæk leið til að bæta úr Og því miöur er nú svipaða- geymsluþörfinni. Hún - hefir sögu að segja um al.lt Nprður- j auk þess þann kost, að fram og Austurland, að uppskera i leiðendur eða forgöngumenn verður ýmist lítil eða eins og i ^Franmald & 6. slSuh niiiKiiiiiiiiaiiumamwaaitimsaajmaaaaffi

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.