Tíminn - 31.01.1953, Síða 3

24. blaS.
TÍMINN, lausrardaginn 31. janúar 1953.
Ávarp frá
lamaðra
Styrktarfélagi
og fatlaðra
Ég vildi vekja hér athygli
á litlum hlut, sem er ætlað
mikið hlutverk. Hluturinn er
éldspýtnastokkur, nýkominn
á markaðinn, með sérstöku
auðkenni og sérstöku verði,
og hlutverk hans er, auk
venjulegra nota sams konar
yarnings, að hjálpa lömuðum
ög fötluðum mönnum til betri
heilsu og betri aöstöðu í lífs-
baráttunni.
; Sú er skýring á þessu, að
:hér er starfaridi úngur félags-
skapur, Styrktarfélag lam-
;áðra og fatlaðra, sem hefir
eins og segir í upphafi fé-
-lagslaganna — það markmið
: 1) að koma á stofn og starf
'rækja miðstöð til þjálfunar
fyrh- lömunarsjúklinga,
2) að hjálpa lömuðu og fötl
uðu fólki til þess að læra iðn-
;ír og aðrar menntir við þeirra
Jhæfi pggeya þá.færari til þess
að sjá sér farborða í lífinu,
; - 3> -að-styrkja og greiða fyrir
iömuðu og fötluðu fólki á
hvern þann hátt annan, sem
■únnt er-og túlagió hefir tök
á.
Engum getur dulizt, að það
er brýnt og. göfugt starfssvið.
sem þessi félagsskapur hefir
haslað hér. Hitt er og jafnaug
íjóst, að þessum stefnumálum
verður ekki hrundið í fram- 1
kvæmd án töluverðra fjár-j
muna. Nú hefir félagið brugð t
ið á .heppilegt ráð til þess að.
veita öllum almenningi auð- j
velt tækifæri til þess að
styðja það í viðleitni sinni.
Eldspýtur eru alls staðar á
b'oðstólúm, í hverri verzlunar-
búð og veitingastað, og dag-
leg nauðsyn flestra manna.
Nú vil ég, hlustgndi góður,.
hiðja þig að muna eftir því
hér eftir, að það eru til sér-
stakir eldspýtnastokkar, auð-
kenndir með mynd, sem talar
skýru máli og með þessari I
áletrun: Hjálpið lömuðum.
Þessir stokkar kosta 35 aura,
þeir eru m. ö. o. 10 aurum
dýrari en aðrir, en verðmun-
urinn er framlag þitt í sjóð,
sem á að verja til þess að létta
svolítið undir með þeim, sem
sæta einhverjum hinum þung
bærustu örlögum. Tíuaura á-
lagið, framlag þitt, er svo lít
ið, að enginn finnur til þess,
ekki einu sinni svæsnustu
reykingamenn. Ég veit um
inenn, sem ékki ætla sér hér
eftú.að nota aðrar eldspýtur
en þessar. Og ef slík hugsun
yerðúr almenn, þá munar
,verulega-um eftirtekjuna fyr
'ir þá, sem hennar eiga að
hjótá!
Stokkuriftn, sem þú hand-
íeikur við búðarborðið, er létt
ur og verö haris hverfandi. En
hann minnir; þig á þunga
byrði annars -mánns, líkams-
lömun, örkuml. Það er nær-
:fongul bón í myndinni utan
á honum, köllun í orðunum,
sem á hann eru letruð, ákall
úm hjálp. Og þú hefir þarna
íjiéridinni.jhöguleika til þess
að svara þessu ákalli þegar
í- M«ð á -þann veg, sem dreng
lund, þín býður, þú hefir í
höndum tækif’æri til þess að
bregða ofúflitlu bliki, varma,
dálitlum vonarneista inn í
húmið, sem hefir lagzt yfir
framtíðarveg mannsins með
hækjurnar. 1
Ég sé stundum unga stúlku
koma aö stiganum, sem tugir
feskumanna feta léttum skref
Fltsíí af Slgarliirni Einarssyni, prófcssor.
í titvar|>iim íiýlega.
um upp og ofan daglega. Hún
fær ekki klifiö þrepin, þau
eru henni um megn. Hún er
brattasækin á borð við stall-
systkin sín, áhugi í svip henn
ar ekki síður en þeirra, starfs
fýsi, lífsþrá. En hún er lögð
þungu helsi, hrammur
grimmrar veiki hefir rænt
hana orku og afmyndað
líkama hennar. Því er henni
ofvaxið að stíga þessi skref,
sem öðrum er engin hindrun
á þeirra menntabraut. En hún
vill ekki bugast þessi stúlka.
Hún vill afla sér skilyrða
menntunar og hæfni til þess
að verða nýtur maður, þrátt
fyrir allt. En stigaþrepin, sem
hún ræður ekki við hjálpar-
laust, eru áþreifanleg mynd
af því, hver aðstöðumunur
hennar er borið saman við
jafnaldrana. Hún þarf ekki
lengi að mæla stigann með
augunum, þarf aldrei að snúa
frá. Það er alltaf einhver
nærri, sem réttir henni arm-
ínn, léttir henni þessa þrek-
raun. Og þetta sjálfsagða við-
vik heilbrigðs drengskapar er
eins og ímynd þess verks, sem
Styrktarfélag lamaðra og
fatlaðra ætlar að vinna. Það
ætlar að vera hjálparhönd,
sem styður lamað og bæklað
fólk til þess að komast yfir
þær ójöfnur og torleiði, sem
það ræður ekki við án að-
stoðar, en við hinir vitum ekkj
af.
Fötluð stúlka eða lamaður
piltur, sem á vegi þínum
verða, höfða ósjálfrátt til
drenglundar þinnar, þú réttir
umsvifalaust hjálparhönd,
þegar þau missa hækjuna eða
þrýtur orku til þess að kom-
ast leiðar sinnar eða lvfta
farangri sínum. En slíkt fólk
er ekki að jafnaði á alfaravegi
en samferða er það samt um
iifsveginn og hópur þess héi
á landi æði stór. Mænuveikin
hefir víða komið viö og nægir
að minna á verksummei'kin,
sem hún lætur eftir sig, þótt
fleiri sjúkdómar og áföll geti
valdið örkumlum. Reynum að
setja okkur í spor unglingsins,
sem horfist í augu við þá stað
reynd, þegar af honum bráir
eftir kvalafulla sótt, að hann
er bilaður maður að líkams-
burðum, hann getur ekki stig
ið í fætur, hann getur ekki
beitt armi eða hendi til hvers
dagslegustu tilvika, líkams-
bygging er úr lagi gengin,
hann er óþekkjanlegur að
allra ásýnd. Reynum að hugsa
út í, hvernig umhorfs muni
vera í huga hans, þegar það
er að renna upp fyrir honum,
hvað orðið er og draumar
hans og framtíðarvonir birt-
ast á baksviði þessarar stað-
reyndar. Eða setjum okkur í
spor foreldra, sem hafa barizt
við óttann yfir fársjúku barni
til þess loks að sjá það lemstr
að og lýtt, dæmt úr leik í líf
inu, markað einfarabraut
hins örkumla manns. Eða
hugsum okkur hinn fulltíða
mann, sem e. t. v. á fyrir
skylduliði að sjá. Tilfellin eru
mörg. Það hefir verið ræki-
iega á það bent af færustu
læknum, m. a. hér í útvarp-
inu, að það er hægt að gera
langtum meira fyrir þetta
fólk en þjóðfélagiö þegar ger
ir. Þekkingunni á meðferð
t. d. mænuveikissjúklinga
fleygir fram í umheiminum
og úrræðin til þess að ráða
bætur á afleiðingum þeirrar
veiki og öðrum lömunum eða
meiðslum eru mörg og auk-
ast sí og æ. En hérlendis eru
tæknileg skilyrði og aðstaða
til þess að hagnýta þessa þekk
ingu og úrræði allt of tak-
mörkuð og úr því verðum við
að bæta. Og með margvíslegu
móti öðru er hægt að aöstoða
þá, sem í slíkar raunir rata,
hjálpa þeim til þess að finna
atvinnu viö sitt hæfi og þjóð
félaginu til nytja, svo að þeir
geti orðið sjálfbjarga starfs-
þegnar í landinu.
Þeir þurfa að vita það, sem
verða fyrir áföllum af þessu
tagi, sjálfir eða ástvinir
beirra, að það sé öruggur og
virkur vilji hjá þjóðinni að
gera allt, sem auðið má verða
til þess að bæta úr böli þeirra
og greiða fyrir þeim. Þú ert
minntur á tilveru og örlög
þessara manna hverju sinni
(Framh. á 6. síðu).
né. nvf*
9

HÖSMÆÐUR!
Kaupið ekki fyrir 5 KRÓNUR
það, sem hægt er að fá jafn-
gott fyrir 3 KRÓNUR. Aukið
verðgildi peninganna með því
að kaupa góða vöru ódýrt.
í tuvstu verzlun
fuest
azzniýomieitecir
Jazzhl)ómleikar í Austurbœjarbíó priðjud. 3.
febrúar.kl. 11,15 e.li.
13 manna hljómsveit Björns R. Einarssonar
Dixieland-hljómsveit Þórarins Óskarssonar
Hljómsveit Kristjáns Kristjánssonar
Kvartett Gunnars Ormslev
Söngvarar: Haukur Morthens og Björn R.
Kynnir: Jón Múli Árnason.
Tölusettir aðgöngumiðar seldir í Hljóðfærahúsinu,
Hljóöfærav. Sigríðar Helgadóttur og við innganginn.
JajjklúMur QManfa
Útsala
á KVENKÁPUM
— Mikill afsláftur —
BCIæðaverzlun
Andrésar Aiidréssonar
0
0
o
i
o
I
0
o
o
o
O
o
0
0
f
I
l
l
Sameinaðir verktakar
Skrifstofan í Reykjavík er flutt á Skólavörðustíg 3.
SÍMI 82450 (2 linur).
Skrifstofan er cpin kl. 9—3 (laugardaga 9—12).
Útborgun reikninga fer aðeins fram á föstud. kl. 1—3.
SameinaBir verktakar