Tíminn - 01.04.1953, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, miSvikudaginn 1. apríl 1953.
76. blað.
EIÓDLEIKHÖSIÐ
SKUGGA sveínn
Sýning í kvöld kl. 20.
35. sýning.
Landið gleymda
eftir
Davíö Stefánss. frá Fagraskógi
Sýning skirdag kl. 20.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15—20,00. Sími 80000 - 82345.
<»▼ t
Sími 81936
Sjö yngismeyjar
Bráðskemmtileg sænsk gaman-
mynd eftir sögu úr hinu þekkta
smásagnasafni De Cameron.
Sýnd kl. 9.
NYJA BIO
Ormagryfjan
(The Snake Pit)
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Einnig er veikluðu fólki ráðlagt
að sjá ekki þessa mynd.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Palomino
(The Palomino)
Spennandi og viðburðarík ný
amerísk litmynd er skeðu, í
hinni sólbjörtu og fögru Kali-
forníu.
Jerome Courtyard
Beverly Tyler
Sýnd kl. 5 og 7.
Litli og Stóri snúa
aftur
Sýnd kl. 3..
SíSasta slnn.
Sala hefst kl. U f.h.
BÆJARBIO
— HAFNARFIRÐk —
| ] Leikkvöid
Mennta-
skólans.
HAFNARBÍO
Parísurnastur
(Nuits de Paris)
Afbragðs skemmtileg frönsk
mynd með svellandi músík og
fögrum konum.
Aðalhlutverkið leika hinir
bráðskemmtilegu
Bernard bræður.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
C/ Cerist áskrifendur áð
^Jimcmum
’Askriftarsimi 2323
U
X 5ERVUS GOLD X
fiyxji__
—irxy-J
0.10 H0LL0W GROUND 0.10
mm YEILQW BLftDE mm cj-y
SERVUS GOLD
rakblöðln helmsfrægu
| AUSTURBÆJARBÍÖ!
Of tnargar
kaerustur
(Gobs and Gals)
Bráðskemmtileg og fjörug ný
amerísk gamanmynd.
Aðalhlutverk:
Bernard-bræður
(léku í „Parísarnætur")
Robert Hutton
Cathy Downs
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Allra síðasta sinn.
TJARNARBÍÓ
Ef ég œtti milljón
(If I had a milUon)
Bráðskemmtileg og fræg end-
urútgefin amerísk mynd.
15 heimsfrægir leikarar leika,
m.a.:
Gary Cooper
Charles Laughton
W. C. Fields
Jacko Oakie
Wynne Gibson
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára.
Hvað mynduð þér gera, ef þér
fengjuð eina milijón. — Sjáið
myndina.
GAMLA BlÓ
Engin
sýning fyrr en
annan páskadag
>'?>1
TREPOLI-BIO
Óperan Bajazzo
Hin heimsfræga ítalska óperu-
kvikmynd eftir óperu Leon-
cavallo, með
Tito Gobbi,
Afro Poli,
Gina Lollobrigida.
Sýnd í kvöld kl. 9.
Gissur í lukku-
pottinum
(Jackpot Jitters)
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
Sala hefst kl. 11 f.h.
Bilun
gerir aldrei orð á undan
sér. —
Munið lang ódýrustu og
nauðsynlegustu KASEÓ-
TRYGGINGUNA.
Raftækjatryggingar hf.,
Sími 7601.

Straujárn
Nýkomin mjög góð strau-
járn fyrir 32 og 110 volta
spennu.
Véla og raftækjaverzlunin
Tryggvag. 23 — Sími 81279
*«
RANNVEIG
ÞORSTEIN SDÖTTER,
héraðsdómslögmaður,
Laugaveg 18, síml 80X05-
Bkrifstoíutlml kl. 10—IX.
Framkvæmdir . . .
(Framhald af 5. síðu).
ef það yrði fyrst til að festa
sig hér. Fyrir Rússa gæti
það verið hreinn ávinningur
að fórna þessu liði, ef þeir
gætu með því torveldað flutn
inga Bandaríkjamanna og
skapað þannig stóraukna
vernd tveggja til þriggja
milljóna manna her, er teflt
væri fram til árásar á Vestur
Evrópu. Fyrir íslendinga
myndi það hins vegar þýða
hreina tortímingu, ef barizt
væri í landinu.
Það er til þess að afstýra
slíkri hættu, sem óhjákvæmi
legt er að hafa varnir á ís-
landi meðan ástandið er
jafn uggvænlegt í heiminum
og það er nú. Það er jafn-
framt gert til að tryggja það,
að hvergi sé veikur hlekkur
í varnarkerfi lýðræðisþjóð-
anna o>g þannig sé reynt að
gera kommúnistum ljóst, að
árás muni ekki borga sig. Að
þessu leyti eru varnir íslands
verulegur þáttur í þeirri við-
MARY BRINKER POST:
Anna
Jórdan
70. dagur.
hún teygö milli tveggja heima. Og í vinnukonustöðunni hjá
frú Karlton, fann hún ekki óskir sínar uppfylltar, en hún
hafði í hyggju að uppfylla þær.
Er hún var fullbúinn, hafði lokað dyrunum og ætlaði að
fara að ganga niður tröppurnar, kom maður í gegnum garð-
hliðið. Augu hans vöru snör og dökk og hann hafði svart
efrivararskegg. Hann hafði stráhatt á höfð með litskrúð-
ugum borða. Þetta yar Ned Víver.
„Halló“, kallaði hann og fór að brosa.
„Hvað, Ned“, sagði hún og reyndi að láta ekki bera á ó-
þolinmæöi sinni. Ó herra guð, ef hann fer nú að tefja fyrir
mér .... ef ég missi af Huga vegna hans ....
„Undrast þú að sjá mig, heillin?“ sagði hann hlýlega.
Henni fór að líða illa. Hvernig hafði henni getað fundizt
hann aðlaðandi?
„Já, það geri ég Ned. Ég hélt þú hefðir gefið upp alla von“.
Hún hló og var reið sjálfri sér fyrir að tala við hann í þeim
leitni að koma í veg fyrir glaðlega tón, sem hann viðhafði. Sannleikurinn var sá, að
styrjöld og treysta friðinn. |hún vissi ekki hvernig hún átti að snupra þann, sem hafði
Ekkert sýnir betur en að, úálæti á henni.
hætta vofir yfir fslándi, ef ”Eg hef veriö í söluferð og haft nýja vörutegund með-
ferðis.“ Hann kinkaði kolli. „Strax og ég kom til borgar-
innar sagði ég við sjálfan mig, ég á eftir dálítið ógert upp
á Framhæð". Hann hló og þrýsti handlegg hennar. Hún
það væri varnarlaust, en á-
róður kommúnista sjálfra.
Þjónar Moskvuvaldsins hér
á landi berjast að sjálfsögðu
fyrst og fremst gegn vörnun-
um vegna þess, að húsbænd-
ur þeirra hafa áhuga fyrir
reyndi að ýta honum frá sér, en hann laut nær henni.
„Máske er hvorki staður né stund til þess hér, en sölumað-
ur lærir fljótt að sleppa engu tækifæri. Sjáðu hvað ég hef
fært þér“. Hann rétti fram höndina og sýndi henni iítinn,
ui |Jcnia iiaia auuga ijiu > ° ^
varnarleysi Iandsins og vilja!hvitan teðurkassa, sem hann hafði haldið á. Anna starði á
hafa það opið til innrásar, ef kassann °S síðan á hann. „Hérna Anna, taktu við honum.
hentugt færi gæfist. Hann ei handa þéi ,
Það er þannig Ijóst, að Er hún’ Þrátt fyrir hvatninguna, sýndi sig ekki í því, að
varnir á íslandi eru óhjá- taka viú kassanum, opnaði Ned kassann sjálfur með því að
kvæmilegar. En meðan þær^^ýsta á hnapp, svo lokið spratt upp. í kassanum var dem-
eru óhjákvæmilegar, verður ] antshringur> sem Slóði dauft í sólskininu. Hún starði á
að haga þeim á þann veg, að
þær valdi sem minnstu sam-
býli og miði að því að dreifa
hættunni frá hinum fjöl-
byggðustu stöðum, eins og j
hringinn og gat ekki litið upp í andlit Neds.
„Jæja, hnátan, hvað segirðu? Ekki svo slæmt, er það?“
Hann tók hringinn upp úr kassanum og þreif um hönd
hennar.... „Að sjálfsögðu er þetta ekki sextán karata
demantur, en það er heldur ekki gler. Ég fékk hann hjá
Reykjavík ef til stríðs skyldi öðrum sölumanni, sem ég hitti á leið minni, hann var gim-
steinasali. Hann seldi mér hringinn við góðu verði“.
Anna óskaði þess í hjarta sínu, að hún gæti hlaupið á
brott, án þess að þurfa nokkurntíma að sjá hann framar.
Hún var mjög miður sín yfir að hafa í leiðindum sínum
koma. Að því miða þær fram-
kvæmdir, sem nú er verið að
gera á Suðurnesjum. Af eðli-
legum ástæðum eru komm-
únistar því á móti þeim, því gefið honum tilefni til að álíta, að hún myndi fáanleg til
að þeir telja það vatn á sína
|að taka við gjöfum af honum. Hún vissi ekki hvað hún átti
myllu, aff sambúff hersins og !að se8Ía-
landsmanna sé sem nánust I Hann reyndl að koma hrinSnum a fmgur henm á vinstri
hönd, en fingurinn var of gildur um liðamót af uppþvotti
og sterkri sápu, svo að hann komst ekki upp.
Anna hló og henni létti skyndilega. „Hann er of þröngur,
Ned. Betra fyrir þig að géfa hann stúlku, sem hefir grennri
hendur“.
Ned varð rauður í andliti og hann hnyklaði brýrnar. „Ég
læt stækka hann handa þér, Anna“.
„Nei“, sagði Anna fljótmælt, „ekki að gera það, Ned“.
Hann _tók þétt utan um hana. „Ég vil enga aðra stúlku,
elskan. Ég vil þig“.
„Ned“, gat hún stunið upp, „ekki. Mér þykir mjög vænt
og hersetan verði sem óvin-
sælust.
X+Y.
Miimingar . . .
(Framhald af 5. síðut.
„okkar stóru“ músíkmönn-
um, sem þykjast vera upp-
haf og endir á öllu, sem við-
kemur músíklífi íslendinga, um þig, en ég vil ekki giftast þér. Við höfum aðeins sézt
skuli ekki hafa tekið sér fyr-; nokkrum sinnum. Við þekkjum ekki hvort annað“.
ir hendur, að vinna úr söng- ,.Ég veit, að þú ert sú eina, aleina“, hvíslaði hann. Svo
lögum íslenzkra tónskálda,1 brosti hann. „En ég mun ekki verða frekur. Athugaðu mál-
fyrir hljómsveit. Maður verð ið- Ég mun láta laga hringinn og svo mun ég fara með þig
ur að álíta, að þessir „leið- í göngutúr í garðinum, þegar máninn skín og þú munt
andi“ músíkmenn, séu meira skipta um skoðun“. Hann stakk kassanum með hringnum
endir en upphaf. í vasann. „Hvað segir þú um að koma með mér út á Löngu-
Jú, erlendingur, sem þó er strönd í dag“? - -
ekki ákaflega hátt skrifaður „Ég get það ekki Ned. Ég hef mælt mér mót klukkan hálf
eitt“.
„Ó, svo ég hef keppinaut“.
Hún roðnaði og hristi höfuðið. „Hann er aðeins vinur
minn, en nú verö ég að fara, annars verð ég of sein“.
„Má ég fylgja þér til vagns, ungfrú Jórdan?“ Hann tók
ofan hattinn og hneigði sig hofmannlega. Hann tók undir
Ihönd Önnu og leiddi hana í áttina aö vagnstöðinni. „Ég
hjá hinum einræðissömu og
útblásnu músíkráðunautum
Ríkisútvarpsins hafði kjark
og einnig getu, til þess að láta
flytja verk eftir eitt íslenzkt
tónskáld á menningarlegum
grundvelli.
Erlendingurinn veit, hvað.hef gott kaup nú,“ sagði hann hreykinn. „Fimm af hundr-
til þess þarf að vinna að
músíkmálum á þeim grund-
velli og hann kann handverk
ið og getur þessvegna látið
flytja í umboði sínu, verk dá
inna tónskálda, sem hinir
„útblásnu“ ekkert kunnandi
músikráðunautar Ríkisút-
varpsins voru búnir að strika
út.
Hr. Moraweck og hr. Pampi
chler eiga þakkir skilið fyrir
það, að hafa flutt lög Kalda-
lóns á þennan listræna máta
aði í umboðslaun af allri sölu. Einnig frítt uppihald á ferða-
lögum. Stundum hef ég þetta tuttugu og fimm dali og upp
í þrjátíu dali á viku. Þú ættir að geta lifað á þeim launum
býst ég við“. Hann hafði tekið gleði sína á ný og þrýsti
arm hennar öðru hverju og brosti breitt.
Við vagnastæðið sneri Anna sér að honum og horfði á
hann með hreinskilnigsvip. „Ned, þú ert prýðilegur maður,
og einhver kona mun verða mjög hamingjusöm í hjóna-
og vonandi láta þessir tveir
duglegu músikmenn ekki þar
við sitja, en flytja á sama
hátt verk eftir þau íslenzk
tónskáld sem tónlistardeild
útvarpsins hefir haldið sig
vera búin að grafa.
Sig. Skagfield