Tíminn - 28.05.1953, Side 5

116. blAð,
TÍMINN, fimmtuðaginn 28. maí 1953
5.
Fimnitud. 28. tnaí
Hvaða flokk óttast
íhaldið mest?
Kosningahriðin er hafin.
Stærstu fyrirsagnir blað-
anna eru helgaðar henni
Fundahöld fara vaxandi og
atkvæðaveiðar eru að komast
í algleyming. Stjórnmálafor-
ingjar þeysa um landið með
tvo til þrjá leikara til uppbót
ar. Hver flokkurinn hyggst að
gera allt, sem hann megnar,
til þess að vinna sem mestan
Eigur.
Af því, sem þegar hefir
gerzt, mun eitt vekja meiri
athygli en nokkuð annað.
Fram til þessa hefir það sett
mestan svip á kosningabar-
áttuna.
Það, sem hér er átt við, er
það, hvert íhaldið stefnir
nú vopnum sínum fyrst og
fremst.
Það beinir ekki vopnum sín
SONARKVEÐiA Á víðavangí
FIuU lieima á Hetðavegi 20 í Vestmanna-
eyjnm við iitför Giiðmiindar Helgasonar
(Muggs), 23. maí síðastliðinn
Kæru góðu vinir:
Ég vil þakka ykkur öllum,
bæði fjarstöddum og nær-
stöddum alla vináttu og
tryggð við mig, konu mína og 1
börn. Ég vil þakka öll hlýju
handtökin, vinakveðjurnar,
árnaðaróskirnar og samúðar-
kveðjurnar. Þettá hefir
vermt heimili okkar og
hjörtu. Ég man allar kveðj-'
urnar og árnaðaróskirnar, er
við hjónin fyrir rúmum fimm
árum og tveim tugum betur
opinberuðum hjúskaparheit
okkar og kveðjurnar, sem okk ;
ur bárust á laugard. fyrir
hvítasunnu fyrir tuttugu og
fimm árum, er við hjónin
vorum gift í kirkjunni á
Þingvöllum.
Við höfum margt að þakka,
margir þeirra, sem þakkirn-
ar eiga, eru fluttir til fyrir-
heitna landsins, en ég veit,
að þeim berast sínar kveðjur.
Við höfum notið mikillar
um gegn kommúnistum, þótt ggefu og blessunar, við höfum
slíkt ætti ekki að þykja ó-
líklegt, eins miklir andstæð-
jngax og ihaldið og kommún-
istar þykjast vera. Þvert á
móti koma íhaldið og komm
únistar riú “oftast fram sem
samhefjár líkt og á nýsköp-
unarárunum, t. d. í olíumál-
unum. Nýir tónar frá Moskvu
hafa ef , tií vill glætt vonir
beggja. 'úm það, að þessi
eignazt hóp barna, sem hafa
varpað birtu yfir tilveru okk
ar. Á heimili okkar höfum við
lifað marga gleðidaga og
mörg hamingjuár. Heimili
okkar hefir verið friðlýstur
reitur mitt í dagsins önn, sem
konan hefir varið og haldið
hlýjum. Ég minnist þess,- er
ég sem unglingur ólst upp hjá
| góðiim, áEtríkum fósturfor-
þokkáhjú fái tækifæri til að eldrum, í norðlenzkum harð
rekkjá saman aftur. Ekki' viðrum, hversu alltaf var
beinir, íhaldið heldur vopn- .niýtt og bjart yfir heimilinu,
um sínum gegn Þjóðvarnar-; jafnvel í svartasta skammdeg
flokknum nýj.a, heldur hoss- jnUj þegar stórhríðarbyljirnir
honiirii á ymscin hátt 1 hniHn á íitiQ hiisinu oft vsr —
þeirri yon, að hann _geti|lítið um hinn Sýniiega eldi- j “nndl“beTtir^alítaf hígum i k°ma-aftur til dvalar um síð-
„LIt.li Muggur.“
ar, eins og svo oft áður, Guð-
námi í rafvirkjun, en sam-
tímis útvarpsvirkjunarnám-
inu stundaði Guðmundur
flugnám og hafði lokið þar
nokkrum prófum og hlotið
takmörkuð réttindi til far-
þegaflugs, enda oft komiö
fljúgandi hingað til Eyja.
ýmist einn eða með öðrum á
lítilli vél og allir vissu, ef lít-
il flugvél hringaði sig hér yf-
ir húsinu, að þá var Muggur [
kominn fljúgandi.
Hinn 12. maí s.l. var sér-
stakur dagur fyrir þetta heim
ili, þá varð Muggur 21 árs, en
þótt hann hefði aldrei fest
yndi til fulls utan Vestmanna
eyja, þá hafði hann verið sér-
staklega hress og glaður und
anfarið, fullur af starfsþrá
og vonum. Um hádegisbilið á
afmælisdaginn hringdi flug-
vallarstjórinn heim til konu
minnar og sagði henni að
Muggur hefði beðið sig að
skila því, að hann væri á leið
til Eyja í lítilli flugvél með
tvo gesti með sér, Helga litla
son sinn og flugmann. Ég
fór suður á flugvöll til þess
að sækja þessa kæru gesti.
Sonur Guðmundar, Litli-
Muggur, eins og hann heitir
í huga okkar, horfði fyrst á
mig og flaug svo i fang mér
þessi rúmlega ársgamli litli
kútur og hlýjar voru kveðj-
urnar, sem hann fékk hér á
heimilinu hjá ömmu sinni, en
viðstaðan var stutt. Ég flutti
þá þremenningana aftur suð-
ur á flugvöll og þar spennti
Guðmundur son sinn framan
á sig undir flugbeltið áður en
flogið var af stað. Það voru
síðustu samfundir okkar, en
það var mikil .gleði, sem þessi
koma vakti á þessu heimili,
og svo ætlaði Guðmundur að
Olíuskrif Bjarna
Bjarni Benediktsson held
ur áfram að skrifa í Morg-
unblaðið um „seinasta oliu-
hneyksli“ Sambandsins.
Bjarni finnur að vonum, að
menn eru tregir til að fall-
ast á þá skoðun, að það sé
hneyksli að koma í veg fyr-
ir, að erlend auðfélög gætu
grætt 700 þús. kr. meira fyr
ir einn olíufarm, sem flutt-
ur er til landsins, en það
hefði orðið, ef SÍS og Olíu-
félagið hefðu sætt sig við
sömu fargjöld og hin olíufé
lögin. Jafnvel trúuðustu í-
haldsmenn eiga erfitt með
að fallast á þessa skoðun,
heldur finnst hneykslið
þvert á móti vera hjá bróð-
ur Bjarna og mági Ólafs
Thors, er bundu félög sín
við jafn óhagstæð flutninga
kjör og raun ber vitni um.
Þá finnst mönnum það
lítt skiljanlegt, að Bjarni
skuli telja það alveg sjálf-
sagt, að Eimskipafélagið
skuli mega Ieggja fyrir
gróða af leiguskipum til
skipakaupa, en hinsvegar sé
það glæpur, ef samvinnu-
hreyfingin fer fram á slíkt.
Bjarni þarf áreiðanlega
að skrifa margar greinar,
ef hann ætlar að sannfæra
menn um að þetta frum-
hlaup hans hafi verið rétt-
mætt. Hingað til hafa grein
ar hans haft þau áhrif, að
þeim Sjálfstæðismönnum
hefir fjölgað, sem hafa tal
ið þcssa árás hans hið
mesta axarskaft. Það slys
hafi hér hent hann, eins
og oftar, að ofsinn hafi bor
ið vitsmunina ofurliði.
sundrað Andstæðingum þess.|viðj hitagjafa og ljósmeti, en
Rétt tíl. málamynda fleygir ^ föstru mína og fóstursystur
það öðru. hvoru stakstein-'!þraut aldrei birtu og yl.
um að Alþýðuflokknum, enda j f>essi saga hefir endurtekið
'hann
okkar, hafði um nokkurt ára
ibil verið fjarvistum úr Eyjum
við námsstörf, en hafði nú
mun íhaldinu ekki standa' si “ hé" á“heimilV‘okkaThTóná í'íyrir nokkru. lokið útvarps-
neinn, geigur úr þeirri átt. ^ vestmannaeyjum. Hér hefir! sífn^f^saman
inSnm g^S^r:ri^nt0g bÖrnÍn ??|nokkru af frium sínum, og
ingunni og Framsóknar- til birtuna og ylinn, hér hef-! . -. ,
flokknum, sem aðalsókn í- ir aldrei verið kalt innan L ,
haidsins beinis. nó, eins o* veggja, og Þó er þvi ekki a? urn^nS HeSufveru-
h?rtfeiteSrlíT,haÍ5n.stund™h?* líka tímann notaði hann til vinnu
um aðilum er nu beitt eitruð- hriðarbyljir mætt á útveggj- margháttaðar íramleiðslu
’ r,ÞeSSa < m’ ?? rt annir, sem stóðu hæst er hann
ur Sjálfstæðisflokksms lézt þó ir kona min alltaf haft ljós . ,
ekk, ætla a« beita i kosnlnga;, giugga, ei aó syrti, og l,.t | ^^hann ávSi
baráttunni. hað íór eins og helm ‘ helm‘l ,Eyjumnotaói hann til þess
í dag er á þessu
varði, að sú hátiðlega dreng-
skaparyfirlýsing hans væri
fyrirboði þess, að slíkum
vopnum myndi íhaldið nú
beita i stærri stíl en nokkru
sinni fyrr.
Ýmsiim kann að þykja það
einkenniíégt, að það er gegn
þessum aðilum, Framsóknar-
flokknúm og samvinnuhreyf-
ingunni, er íhaldið beinir nú
eiturvopnahernaðinum fyrst
og fremst. Hafa ekki Sjáif-
stæðisfiokkurinn og Fram-
sóknarflokkurinn unnið sam-
heimili
haldin kveðjuhátíð, eitt af ;
börnunum er að flytjast til
landanna hinu megin við r
tjaldið, sem byrgir augum
okkar sýn.
Guðmundur sonur okkar er
dáinn og er nú á leið yfir móð
una miklu.
Á þessu vori hefir mikil
hamingja rikt á heimili okk-
að sýna gömlum vinum sín-
um, sem nú dve]ja á Elliheim
ilinu, um Eyjarnar. En Guð-
mundur hafði nú íullráðið að
fttí- * . á
ustu helgi og vera hér á gift- ' Réttvisin sefur.
ingardegi okkar foreldra j ----------------------
sinna. Og hann kom líka um
síðustu helgi, þótt með öðrum
hætti væri en vonir stóðu til,
því dauðinn kom og sótti
hann 15. þ.m. Við urðum sam
ferða heim til Eyja s. 1. sunnu
dag. Kistan með hinum jarð-
nesku leifum hefir staðið hér
nú um nokkra daga og í hug-
um okkar hefir þetta verið
eins og orlofsferð.
Ég held, að Guðmundur
hafi á skammri ævi aflað sér
fleiri vina haldur en ára-
fjöldinn gefur til kynna og ó-
vildarmenn átti hann enga
og bar aldrei óvild til nokkurs
manns, en hann var búinn

setia<*t -ð til starfa i Vest- að VCra lengi fjarvistum íra
tarla 1 LesJL heimilinu, og móðurhöndin
hafði ekki sömu tækifærin
til þess að halda honum í
heimilisyl hjarta síns vegna
mannaeyjum, þótt hann
hefði samtímis hug á að
skoða sig um í heiminum eft
ir því, sem tilefni gæfust, en fjariægðar. Vorhretin eru oft
hann haíði hugsað sér að bæði köld og langvinn, og
auka þekkingu sína með j fjarlægðin frá heimilinu
_____________________________j reyndist of löng, hann varð
úti 1 hvítasunnuhretinu. Þó
rhanna Sjálfstæðisflokksins á fjárbrallsmennirnir óttast,átti Guðmundur mikilli hlýju
an á seinasta kjörtímabili og.ýmsan hátt. Þess vegna hata mest. Hann sýnir það óum-í fagua hjá samstarfsmönn
ætti því ekki Sjálfstæðisflokk
urinn heldur að beina árás-
um sínum gegn stjórnarand-
stæðingum en samstarfs-
ílokknum? Þannig spyrja
ýmsir. Svarið er hins vegar
einfalt. Stjórnarandstaðan
hefir verið neikvæð og mátt-
laus og hefir ihaldinu ekkert
tjón gert. í stjórnarsamstarf
Snu hefir Framsóknarflokk-
urinn hins vegar þokað ýms-
!Um umbótum áleiðis og
tryggt aðstöðu samvinnu-
hreyfingarinnar til aukins
vaxtar á-ýmsum sviðum.Þetta
hefir komið við pyngju gróða
þeir samvinnuhreyfinguna og
Framsóknarflokkinn. Þess
vegna leggja þeir á það meg-
inkapp að hindra gengi hans
og vöxt í kosningunum. Þeir
vita, að það myndi auka bol-
magn Framsóknarflokksins
til þess að koma áleiðis
enn fleiri umbótum, er skerða
gróða fjárbrallsmanna ihalds
ins.
Þessi eiturvopnahernaður
íhaldsins mun hins vegar
ekki ná þeim tilgangi, sem
honum er ætlaður. Hann sýn
ir það svart á hvitu, hvgða
aðilar það eru, sem íhaldið pg
deilanlega, að fjárbrallsöflin jum sínum_ °S Því _fólki- sem
í landinu telja samvinnu-
hreyfinguna og Framsóknar-
flokkinn verstu andstæðinga
sina, þótt aðstæðurnar hafi
neytt þessa aðiía til stjórnar-
samstarfs um nokkurt skeið.
Eiturvopnahernaöur ihalds-
ins og gróðabrallsmannanna
er hin íullkomnasta sönnun
þess; að öruggasta leiðin til
að minnka yfirgang þessara
aðila til hagsbóta fyrir al-
menning, er. að efla og
styrkja flokkinn, sem þau ótt
hann bjó hjá, og konan. sem
hann borðaöi hjá og hennar
maður, voru honum eins og
beztu foreldrar.
Ég neri lagt börnum mín-
um eitt ríkt á hjarta, það er
að tileinka sér sem mest af
kærleika og mildi móður sinn
ar. Þetta tókst Guömundi,
enda á hann að baki sér ást
og vináttu allra, sem kynnt-
ust honum. Og allir vinir Guð
mundar eru okkar vinir. Við
hjónin og börn okkar flytj-
Þá kemur flestum saman
um það, að i stað þess að
halda þessum niðskrifum á
fram, væri Bjarna nær að
fyrirskipa rannsókn á því,
hversvegna Shell og B. P.
ganga þannig frá samning-
um um olíuflutningana, að
erlend skipafélög geta
grætt 700 þús. kr. á einum
farmi. Það er erfitt að hugsa
sér annað en að annarleg
sjónarmið stjórni slíkri
samningagerð. Þjóðin á
heimtingu á því, að það sé
upplýst, hversvegna hún sé
um við og börn okkar átt
um með aðstoð innlendra
fyrirtækja. Það hefði ekki
heldur staðið á fyrirskipun
um um réttarrannsókn, ef
andstæðingar Sjálfstæðis-
flokksins hefðu átt hér hlut
að máli. En dómsmálaráð-
herrann telur að sjálfsögðu,
að önnur lög eigi að gilda,
þegar bróðir hans og mág-
ur Ólafur Thors cru annars
vegar.
Hvað gerir Eimskip?
ast mest, Framsóknarflokk-1 um öllu þessu fólki hjartans
jnn. I CFramh. á 6. tíðu).
Upplýsingar þær, sem
Tíminn birti í gær um gróða
Eimskipafélagsins á áburð-
arflutningunum, hafa vak-
ið mikla athygli. Almcnnt
er talið sjálfsagt, að félagið
sýni nú, að það sé óskabarn
þjóðarinnar og endurgreiði
gróðann, eins og Samband-
ið gerði nýlega í svipuðu til
felli. Láti félagið þetta ó-
gert stendur vonandi ekki
á Sjálfstæðismönnum að
heimta endurgrelðsluna. ;