Tíminn - 17.09.1953, Side 3

209. blað.
TÍMINN, fimmtudaginn 17. september 1953.
3
/ siendingajpættir
Dánarminning: Anna Sveinsdóttir
Nú fyrir skömmu lézt aö
heimili sínu, Ránargötu 4,
Sauðárkróki, frú Anna Sveins
dóttir, kona Skafta Magnús-
sonar, verkamanns. Þau hjón
eignuðust fjögur börn, sem
öll eru á lífi, Björgvin, Svein
Ki'istínu og Svanhildi.
Með Önnu ei’ fallin einhver
hin ágætasta kona, sem ég
hef kynnzt, og finn ég bezt,
þegar ég ætla að minnast
hennar hér, hve orð geta ver-
ið fátækleg, sögð eða rituð,
þegar maður vill minnast
merkrar persónu á þá lund,
sem henni hæfir.
Til er saga af manni, sem
byggði skáia um þjóðbraut
þvera, svo enginn ætti þess
kost að komast hjá garð'i
hans, án þess að þiggja beina.
Hefir það verið gott hús far-
andmönnum, er höfðu eng-
um tjöldum að slá upp, né
vísan næturstað. Skáli þessi
stóð að Silfrastöðum í Skaga-
firði fyrir eina tíð.
Mér kemur þessi skáli í hug
nú, þegar ég minnist Önnu,
því ef eitthvert hús hefir vak
ið mér minningu um skálann
á Silfrastöðum, þá er það
heimili þeirra hjóna á Sauð-
árkrók. Það eru ótaldir þeir
Skagfirðingar, sem í það hús
hafa komið. Þeir komu fram-
an úr sveitum til að rabba
saman hjá Önnu og Skafta,
þegar þeir höfðu lokið erind-
um sínum. Þar varð mönnum
skrafdrjúgt um ýmsa hluti.
Olli því margt. En fyrst og
fremst var heimilisbragurinn
þess valdandi, að mönnum
var létt um mál og menn voru
kátir. Og það var húsmóðirin,
sem átti sinn stóra þátt í
þeim heimilisbrag. Ég fer
ekki með ósannindi, þótt ég
segi, að á heimili þeirra
hjóna hafi staðið hlaðið borð
veitingum, alla daga, svo ár-
um skipti. Og man ég það, að
mig undraði stórlega að koma
í þetta hús, eftir að hafa um
árabil dvalið í fjölbýlum
kaupstöðum, þar sem það
telst heldur til tíðinda, ef
manni er boðið upp á kaffi.
Og einmitt þá held ég að ég
hafi móðgað Önnu í eina
skiptið á ævinni, en það var
þegar ég leit þar inn og sá,
að þröng var á þingi og
hafði því um orð, er ég var
spurður, hvort ég ætlaði
ekki að stanza lengur, að ég
ætlaði i gistihús. Það var
ekki einu sinni að hún vildi
heyra það, heldur fór hún að
tala um það við mig, að ég
hefði verið á ferð á Sauðár-
króki fyrir nokkrum árum,
án þess að gista hjá þeim
Menningarsjóður gefur út
margar góðar bækur í ár
Heildareilgáfa á ljóðuiælum Stephans G.
Stephanssonar í fjórum stórum bindum
Jón Emil Guðjónsson, framkvæmdastjóri Bókaútgáfu
Menningarsjóðs og Þjóðvinaféiagsins, ræddi við blaðamenn
í gær á fundi, sem haldinn var á Hótel Borg. Sagði hann
þar frá fyrirhugaðri starfsemi útgáfunnar á næstunni, en
unnið er að útgáfu margra merkra bóka.
Notið. Chemia Ultra-
sólarolíu og 1 sportkrem. -
Ultrasólarolía'' * sundurgreinir
sólarljósið þannig, að hún evkf
ur áhrif ultra-fjólubláu geisl-t-
anna, en bindur rauðu geisl-
ana (hitageislana) og gerir
því húðina eðlilega brúna, en(
hindrar að hún brenni. —"
Fæst í næstu búð.
ÚTBREIDIÐ
T í M A N N
hjónum, og fann ég á henni
að þetta taldi hún vera það
versta, sem hún gat sagt um
mig.
Við Anna ræddum oft sam-
an. Það var gaman að tala
við hana og fannst fljótt, að
þar talaði ljósgáfuð kona.
Við vorum sjaldan sammála,
einkum bar okkur töluvert á
milli í bókmenntum. Hún
sagði oft við mig, að ég ætti
að skrifa fallegar sögur. Og
nú síðast í sumar, skömmu áð
ur en hún dó, bað hún mig
að skrifa fallega sögu fyrir
sig. Þetta með fallegu sögurn
ar lýsir einum þætti sálgerð-
ar hennar, af mörgum góð-
um. Jafnvel í harðri lífsbar-
áttu hvarflaði það ekki að
henni að glata þeirri hjarta-
hlýju og trú á góðleikann í
smáu og stóru, sem mörgum
hefir orðið erfitt að tileinka
sér. Jafnvel eftir ströng veik
indi, sem leiddu til þess, að
henni förlaðist sjón, svo að
hún gat ekki lesið á bók, átti
hún óskertan þann innri
fögnuð, er gat mýkt raunir
annara. Hennar eigin raunir
skiptu engu máli; ekki svo að
hún léti á því bera. Skal þess
getið, að Anna var mjög bók-
elsk kona, svo langt hefir
henni myrkrið verið stund-
um.
Sá einn er endir á ævi fólks
að deyja. Og sá einn er mun-
ur á dauðanum, að fólk deyr
frá misjafnlega göfugu lífi.
Það líf er göfugt, sem tendr-
að er þeim gjöfulleik, að all-
ir múrar falla í svörð, er síðan
grær og baðast alnýr og fersk
ur í birtu þess góðleiks, sem
mestur er í mannlegu valdi.
Þannig vildi ég mega leyfa
mér að segja að líf Önnu hafi
verið. Það eru fáir svo gæfu-
samir að deyja frá slíku lífi.
Skagfirðingum mörgum
var lát hennar sorgarfregn
Hún var kynborin dóttir
Skagafjarðar í þess orðs
beztu merkingu. í hús henn-
ar lágu leiðir fjölmargra. Ég
veit þeir eru henni allir þakk
látir og ég veit ennfremur
að þeir munu taka undir við
mig, er ég segi, að það hafi
kólnað til muna í Skagafirði
við brottför hennar. Ég hef
ekki þessi ors lengri, en vil
aðeins leyfa mér að votta
Skafta og börnum hans sam-
úð mína. Sár gróa að lokum
og engin sorg er svo þung í
fyrstu, að ekki verði hún yfir-
unnin, þrátt fyrir alla depurð
lífsins.
Indriði G. Þorsteinsson.
Útgáfan hefir frá upphafi
lagt stund á að vanda sem
bezt til bóka sinna að öllum
frágan'gi og bækurnar yfir-
leitt verið valdar vel, hingað
til. Félagsmenn eru á ellefta
þúsundinu, en fyrstu bækur
félagsins hafa selzt upp í 12
þúsund eintökum.
Útgáfan nýtur aðstoðar
um 130 útsölumanna víðs veg
ar um landið, sem annast af-
greiðslu félagsbókanna, en
hafa auk þess á boðstólum
þær bækur, sem útgáfan gef
ur út og selur sérstaklega.
Félagsbækurnar í ár verða
sem hér segir:
Þj óðvinaf élagsalmanakið
1954. því birtist m. a. ritgerð
in „íslenzk ljóðlist 1918—
1944,“ eftir Guðmund G.
Hagalín rithöfund, og Árbók
íslands 1952.
Suðurlönd eftir Helga P.
Briem, sendiherra. Þetta er
fimmta bókiin, sem kemur
út í safninu Lönd og lýðir.
Hún fjallar um Spán, Portú-
gal og Ítalíu og verður með
fjölda mynda eins og fyrri
bindi þessa bókaflokks.
Ný skáldsaga eftir Guð-
mund Daníelsson, skóla-
stjóra. Menningarsjóður hef
ir ekki áður gefið út sem fé-
lagsbók skáldsögu eftir ís-
lenzkan höfund.
Úrvalsljóð Eggerts Ólafsson
ar. Þetta er tólfta bindið í
bókaflokknum „íslenzk úr-
valsrit,“ í því verður m. a.
allt kvæðið „Búnaðarbálkur.“
— Vilhjálmur Þ. Gíslason,
útvarpsstj óri sér um útgáf-
una.
Andvari, 78. ár. Hann flyt-
í ur m. a. ævisögu dr. Gunn-
laugs Claessen eftir Sigurjón
Jónsson lækni.
j Félagsgjaldið, sem félags-
menn fá allar þessar fimm
bækur fyrir, verður kr. 55,00
eins og s. 1. ár.
! ;
Aukafélagsbækur.
i Eftirtalin riit verða gefin
út sem aukafélagsbækur og
seldar við allmiklu lægra
verði til félagsmanna en í
lausasölu.
! „Andvökur“ Stephans G.
| Stephanssonar, I. bindi. Hið
islenzka Þjóðvinafélag gaf
! úr „Bréf og ritgerðir“ Step-
. hans á árunum 1938—’48. í
' febrúar 1950 tryggði Bókaút
|gáfa Menningarsjóðs sér út-
gáfurétt að öllum kvæðum
| Stephans. Var síðan ákveðið
j að gefa þau út í heildarút-
| gáfu, sem mun verða alls 4
'bindi. Þorkell Jóhannesson,
prófessor, sem sá um útgáfu
Bréfa og ritgerða býr einnig
Andvökur til prentunar. Ætl
unin er að þetta fyrsta bindi
sem mun verða 600 bls. í
Stephan G. Stephansson
Skírnisbroti, komi út á af-
mælisdegi Stephans hinn 3.
okt. n. k.
Saga íslendinga í Vestur-
heimi, 5. bindi. Þjóðræknis-
íélag íslendinga vestan hafs
gaf út 1.—3. bindi þessa rit-
verks. Þegar horfur voru á
að útgáfan félli niður, ákvað
menntamálaráð að gefa út
þau 2 bindi, sem eftir voru,
en gert hafði verið ráð fyrir,
að hún yrði alls í 5 bindum.
Dr. Tryggi J. Óleson, prófess
or við Manitoba-háskóla, hef
ir annast ritstjórn þessara
tveggja binda. — Fimmta
bindið flytur sögu Winnipeg,
Minnesota, Selkirk og Lund-
ar.
Sagnaþættir Fjallkonunn-
ar. í bókinni verður ýmis kon
ar þjóðlegur fróðleikur, sem
Valdimar Ásmundsson, rit-
stjóri birti í blaði sínu „Fjall
konunni“ 1885—T897. Sr.
Jón Guðnason skjalavörður
hefir safnað efninu og ritaÆ
formála.
Saga íslendinga, 8 bindi,
eftir Jónas Jónsson skóla-
stjóra. Þetta bindi nær frá
1830—1874. Gert er ráð fyrir
CFramh. 6 5. sfSu).
Rekord kryddvörur
í nýjum smekklegum umbúðum
Allralianda
Engifer
Karry
Kardemamanur
Kauell
Hlúskat
IVegulI
Plpar
Kuincn
Lárviðarlauf
Fæst í næstu búð
EFNAGERÐIN REKORD
Brautarholti 28.