Tíminn - 08.11.1953, Qupperneq 10

10
TÍMINN, sunnudaginn 8. nóvember 1953.
254. blað'.
lfi> ^LEIKFÉLAGJÍI
®?MYKJAVÍKD^
ETlffDlEIKHÚSID
| Valtýr á grtenni
treyju
Eftir Jón Björnsson
Leikstjóri:
Lárus Pálsson
Sýning í kvöld kl. 20,00
Aðgöngumiðasalan opin frá
kl. 11,00—20,00. Sími: 80000
og 82345.
Eigingirni
Stórbrotin og sérstæð ný am-
erisk mynd, tekin eftir sögu,
er hlaut Pulitzer-verðlaunin,
og sýnir heimilislíf mikils
kvenskörungs. Mynd þessi er
ein af 5 beztu myndum árs-
ins. Sýnd með hinni nýju
breiðtjaldsaðferð.
Joan Crawford,
Wendell Cerey.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Dvergarnir og
|l frnmskóga Jim
Afar spennandi frumskóga-
mynd um Jungle-Jim og
dvergana hans.
Sýnd kl. 3.
NÝJA BÍÖ
Nauðlending
Præg, norsk mynd, leikin af úr
vals norskum, amerískum og
þýzkum leikurum. — Myndin
segir frá sannsögulegum atburð
um og er tekin á sömu slóðum
og atburðimir gerast.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
Guðrún Brunborg
Aðgöngumiðasala frá kl. 1.
TJARNARBÍÓ
Fjallið Rauða
(Red Mountain)
Bráðskemmtileg og viðburða-
rík ný amerísk mynd, í íit-
um, byggð á sannsögulegum
atburðum úr borgarstyrjöld-
inni í Bandaríkjunum.
Aðalhlutverk:
Alan Ladd
Lizabeth Scott.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sprellikarlar
Afburða skemmtileg skop-
mynd.
Dean Martin og
Jerry Lewis.
Sýnd kl. 3 og 5.
BÆJARBÍÓ
— HAFNARFIRÐI —
Lokaðir gluggar
ítölsk stórmynd úr lífi vænd
iskonunnar, sem alls staðar
hefir hlotið met-aðsókn.
Aðalhlutverk:
Elenore Borsi.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
Brennimerkið
Afbragðs fjörug og spenn-
andi amerísk mynd.
Sýnd kl. 3 og 5.
Sími 9184.
Lndir
heillastjiimu
Eftir F. Hugh Herbert.
Þýðandi:
Þorsteinn O. Stephensen.
Leikstjóri: Einar Pálsson.
Sýning í kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðasala frá kl. 2.
Sími 3191.
AUSTURBÆJARBÍÓ
Dillon-systur
(Painting Clouds with Sun-
shine)
Bráðskemmtileg og skrautleg
ný amerísk dans- og söngva-
mynd í eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
Gene Nelson,
Virginia Mayo,
Dennis Morgan,
Lucille Norman.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
1 frumskógum
Afríku
Hin afar spennandi og ævin
týralega ameríska frumskóga
mynd, er fjallar um viður-
eignir við hættuleg villidýr.
Sýnd aðeins í dag kl. 3.
Aðgöngumiðasala frá kl. 1.
GAMLA BÍÖ
I leit að liðinni œvi
(Random Harwcst)
Hin fræga og vinsæla mynd
með
Greer Garson,
Ronald Cohnan.
Sýnd kl. 7 og 9.
Síðasta sinn.
Dæmið ckki
(My Foolish Heart)
Susan Hayward,
Dana Anrews.
Sýnd kl. 5.
Mjallhvít og
dvergarnir sjö
Sýnd kl. 3.
tripÓli-bíó

Hvað skeður ekki
í París?
(Rendez-Vous De Juillet)
Bráðskemmtileg, ný, frönsk
mynd, er fjallar á raunsæan hátt
um ástir og ævintýr ungs fólks i
París.
Aðalhlutverk:
Daniel Gelin,
iMaurice Ronet,
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
Brotsjór
(The Raging Tide)
Feikispennandi ný amerísk
kvikmynd eftir skáldsögu
Ernest K. Gann „Fiddlers
Green“. Myndin gerist við
höfnina í San Francisco og
út á fiskimiðunum.
Shelley Winters,
Richard Conte,
Stephen McNalIy.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Ósýnilegi
hnefaleikarinn
Sprenghlægileg amerísk skop
mynd með Abbott og Cost-
ello.
Sýnd kl. 3.

Þáttur kirkjmmar
(Framhald af 7. síðu.)
snertir hjarta þitt í leynum,
— hann þekkir þú og sérð í
Jesú, og þess vegha er hann
nefndur hin önnur persóna
guðdómsins. Og þess vegna
verður einnig andi Krists,
starfandi í heiminum, hið
sama sem Guðs andi.
Einna greinilegast kemur
innihald þrenningarhugmynd
arinnar í ljós, ef vér hugsum
oss að einhver persóna þrenn
ingarinnar sé ekki talin með.
Ef vér trúum aðeins á skap
arann, án Jesú og án andans,
er þar aðeins um að ræða
eitthvert guðlegt en fjarlægt
afl, sem enginn getur þekkt,
og enginn kemst í samband
við.
Ef vér trúum aðeins á
Krist, án hugmyndar um guð
dómleik hans, verður hann
aðeins einn af oss, skynsam-
ur og merkur maður, en
engu nær því en aðrir, að
birta oss yfir-jarðneskt eðli
ósýnilegs Guðs.
Ef vér trúum aðeins á
andann, — Guð í oss sjálf-
um, en hvorki föðurinn né
soniim, — verður þar aðeins
um að ræða mannlega
reynslu, án samhengis við til
veruna í heild, eða hennar
æðsta vald. Ef vér trúum á
Guð Föður og Guð Son, án
þess að trúa á Anda Guðs og
Krists, er það sama og að
trúa á þann Guð, sem að
vísu hefir opinberast mönn-
unum einu sinni, en hefir
horfið þeim aftur, og starfar
ekki lengur í mannheimin-
um.
Vér hljótum þannig að
trúa á þrennt í heimi, og þó
er hér um að ræða hinn eina
og sama Guð.
Sumum þykir orðíð „per-
sóna“ í þessu sambandi vera
villandi, og svo kann að
vera, miðað við nútímaskiln-
ing á því orðtæki. En orðið
er komið úr latínu og þýðir
það, sem eitthvað hljómar í
gegnum. Hin sama rödd get-
ur hljómað í gegnum þrjú ó-
lík andlit (grímur) á leiksvið
inu, en af leikhúsmáli forn-
aldarinnar er þetta dregið. í
gamalli, norrænni hómilíu-
bók er talað um „skilningar“
guðdómsins, þ. e. a. s., hvern
íg Guð verður skilinn á þrenn
an hátt. Ef til vill væri það
orðalag nær nútímahugsun.
Vér skiljum Guð með þrennu
móti, hugsum um hann bæði
sem Föður, Son og Heilagan
anda.
Til er fögur samlíking um
þrenninguna, og mun hún
upphaflega eiga rót sína að
rekja til Ágústínar kirkjuföð_
ur. Sólin er hátt á himnin-
um, og enginn fær til hennar
komist, en hún verður sýni-
leg vegna Ijóssins, sem frá
henni kemur til jarðarinnar,
og auk þess finnur maður-
inn sólina í ylnum, sem gagn
tekur hans eigin líkama,
hann sjálfan. Líkingin er
auðskilin. — Sólin, Ljósið,
Ylurinn er þrenning, sem þó
er óaðskiljanleg eining. Þann
ig hugsum vér oss Guð bæði
einn og þrennan (en ekki
einn og þrjá).
Einhverjum kann að finn-
ast þetta flókin guðfræði. Er
það þá nauðsynlegt að kunna
skil á þessu? Og mundu ekki
einhverjir aðrir guðfræðing-
ar útskýra þetta öðru vísi en
hér er gert?
Vel mætti svo fara. En þá
er vert að minnast þess, að
þó að einhver geti útskýrt
sólarljósið, er gagn þess fyr-
ir manninn fyrst og fremst
Pearl S. Buck:
19.
Dularblómið
Saga frá Japan og Bandaríkjunum á síðustn árum.
vera leiðbeinandi minn í dag og sýna mér dásemdir þæjar-
:ns. Það er eiginlega skylda þín við föðurlandið.
Hún varð orðlaus af ótta og undrun.
— Finnst þér ekki, að það mundi vera góðverk? sagði
hann enn og var nú ákafur. — Ég er ókunnur Ameríkumað-
ur hér. Ég skal ekki mæla því bót, að við höfum hernumið
land ykkar. En við skulum gleyma því í dag. Litum svo á,
að ég sé aðeins útlendingur í heimsókn hér. Ég vil fá sem
allra beztar hugmyndir um Japan. Þess vegna kom ég hing-
að til þessa fræga og fagra staðar. Þegar ég kem aftur heim
til Ameríku, skal 6^ segja öllum frá Kyoto og heimsókn
minni hingað, sem hafi verið yndislegasta stund dvalar
minnar í þessu landi. Ég skal segja frá öllu, sem ég hefi séð
hér, öllu, sem var svo fagurt, að ég get aldrei gleymt því.
Hláturmild rödd hans, ljómandi blá augun og bros hans
afvopnuðu hana í einum svip. Gleðin altók hug hennar. —
Þetta er mikil freisting, en ég get það ekki, sagði hún. Hvað
á ég að segja kennurum mínum? Hugsaðu þér bara, ef ein-
hver, sem þekkir mig, sæi okkur saman. Faðir minn mundi
verða mjög reiður.
Hann yppti breiðum öxlum.
•— Fyrirgefðu mér. Það er konan eins og venjulega, sem
taka verður alla áhættuna. Gleymdu þessari bfán og fárðu
til skólans.
Ljóminn í augum hans dvínaði. Þau gengu samsíða á
móts við hliðið. Hann rétti höndina eftir bókatöskunni
hennar, og hún minntist þess nú, að í Ameríku höfðu piltar
stundum boðizt til að bera fyrir hana skólabækurnar. Þetta
var ameriskur siður. Hún gekk hljóð við hlið hans og ótta
setti að henni, er hún varð þess vör, að hún óskaði þess i
leynum hugans, að hann hefði ekki fallið svo fljótt frá
bæn sinni. Hún vissi, að hún hafði gert rétt, en óskaði þess
jafnframt, að hún vissi ekki svona góð skil á réttu og röngu.
Ef maður vissi það ekki væri stundum gaman að gera það',
sem órétt taldist.
Hún gaf honum hornauga, og hann leit á hana. Augu hans
voru nú aftur orðin fagurblá og varir hans framstæðar eins
og hann langaöi til að hlæja.
— Ég gæti stungið bókunum þínum þarna í holuna við
rætur trésins, sagði hann. Holan er nærri nógu stór til að
fela þig sjálfa þar. Ég hefi gáð að því.
— Ég get gert það sjálf, sagði hún og undraðist orð sín.
Hún faldi bækurnar við trjárótina, og enginn sá til henn-
ar. Þetta var enn árla dags. Hún kom aftur til hans, og þau
gengu rösklega saman niður mjóa þvergötu.
— Segðu mér eitthvað um Kyoto, sagði hann, alveg eins
og hann langaði til að heyra eitthvað um bæinn. Hún svar-
aði alvarlega því að það friðaði samvizku hennr lítið eitt.
— Þetta er mjög gamall bær, og hann var einu sinni höf-
uðstaður landsins í þúsund ár. Hér í bænum er fjórtán
hundruð ára gamalt Búdda-musteri. Hér býr ein milljón
manna. Hér er g'ömul keisarahöll og gamlir trjágarðar, éem
eru hinir fegurstu í heimi.
— Góða leiðsögukona, sýndu mér gömlu trjágarðana,
sagði hann með uppgeröaralvöru.
í slíkum trjágarði hljóta að vera mörg fylgsni og felustað
ir, hugsaði hann með sér. Þar hljóta að vera skútar, rjóður
og runnar. Hann grunaði hana um að leika á hann, þegar
hún sýndi honum engan slíkan stað.
— Þetta er Ryoanji-musterið, sagði hún, og þarna er stein
trjágarðurinn svonefndi. Hann er meðal frægustu garðánna.
Klettar skutu upp kollinum hér og hvar meðal trjánna, en
milli þeirra var mjúkur sandur.
1 —Kallarðu þetta trjágarð? sagði hann.
— Líttu á, sagði Josui. Teldu steinana.
Þarna voru fimmtán steinaþyrpingar og í hverri ýmist
íiinm eða tveir steinar.
— Ég veit lítið um þennan garö, sagði hún. Faöir minn
í því fólgið, að hann leyfi sól
t inni að skína á sig. Hitt er
' svo náesta eðlilegt, að sá mað
. ur, sem finnur sólina skína
á sig, lýsa sér og ylja, brjóti
heilann um eðli hennar. Og
'hver getur þá furðað sig á
því, þótt kristnir guðfræðing
ar reyni einnig eftir mætti
að gera sér grein fyrir þeim
guðdómi, sem þeir „lifa,
hrærast og eru í“? Það- sem
gerir guðfræðina aö drottn-
ingu allra vísinda, er ekki
það, að hún geti skýrt og skil
ið allt, fremur en önnur vís-
j indi, heldur hitt, að hún leit-
ast við að skilja það, sem
mannkyninu er þýðingar-
mest alls, en þaö er lífslög-
málið sjálft, það sem ákvarð
ar lífsstefnu mannanna og
viöhorf þeirra við tilverunni
í heild. Hitt er svo annað mál,
að guðsþekkingin getur aldr-
ei oröið utanlærður vísdóm-
ur. Algerlega trúlausum
manni, — ef slíkur maður er
þá til, — mundi hún vera
jaín-þýðingarlaus og tón-
fræðin þeim manni, sem ekki
heiir söngeyra. En eins og
tónfræðin hjálpar hinum
söngelska til að skilja músík-
ina, þannig hjálpar guðfræð-
in hinum guðelska til að
skilja opinberun Guðs. Þess
vegna getur það orðið ein-
hverjum til góðs, að vér einn
ig reynum að gera oss grein
fyrir jafn þungu viðfangs-
efni og kenningunni um heil-
aga þrenningu.
Jakob Jónsson.