Tíminn - 27.06.1954, Blaðsíða 3

TÉMINN, simnnðaginn 27. júní 1954.
3
140. fclaff.
A siglingu suður
Frásögn og myndir: GllÓhl Þórðarson
ómuT fcjöilíínnar hijómar fjjjelliiiiMiaF hoða vakísskiptl á SIÍimittlagSmOFgllíÍ. — Sél-
um skipið óg háværar radd ^ J
ir berast neöan af þilfar- skíi'fl SeySÍr «IV©@«IFSSkýÍíl Ítí héimk — lÍHUEFÍUtl Út fllP eldíflBflSÍEIfll. ;
inu. Ný v.akt hefir tekið við - ...... , . . , „ ... . . . ■
störfum á m.s. Hvassafeiii,11 spapif®tiH a pnffiadagsmorgn — Sjoferoasogiir 1 stjornnskiiii
íSnsTwÍSöfáteS á kráarvængflinm. - Spánskur viíi lýsir að morg'ni. -
:til Suðurlanda. Það er |
Ísunnzídagur á sjó.
j Hinn þungi niður hafsins
Ög öldunnaiv-.sem hnígur og
íellur við skipsstafnið, læt-
ur kunnugiega í eyrum eftir
hokktrrra öaga sjóferð.
Bjaftur dagtír fer í hönd og
éveðursský undangenginna
illviðrisdaga vestur af Bretr-
landseyjum hverfa úr hug-
anum,- þegar sólin hellir
geislaflóði sínu á hafflötiri.
r* Undiraldan er að vísu enn
þung og- golan þeytir báru-1
földunum J'divítu löðri út frá'
skipshliðunúm, eh röstin með
hvíta froðu iiggur að baki
Hvassaíells, eins langt og
augaö' eygír. Hún er okk-'
ur scnnun þess að ferðinni
er haldið áfram.
V:v ‘sf.2 ri
Skipstjcrinn
er á brúarvængnwm.
Bergtír skipstjóri stendur
é brúarvængnum og horfir
til hafs. Hann horfir hugs-
andi fram yfir stefnið og
• fylgist með því hvernig egg
þess klífur hafið og löðrið
leggst að kinnunguntím. -4-
• ' Honum kemttr þetta kunn-
Mglega fyrir sjónir og aug-
;Un stefna að hafsbrún fyr-
ir stafni. Líklega er hann
að reikna út í httganum
hvað skipið hans verður
- búið að skila saltfiskinum
og mannskapnum langt suð
ur á jarðarkringlttna um
þetta leyti næsta dag, eða
kannske er hugttrinn bara
heima á Akureyri.
Út um eldhúsdyrnar legg-
ur sterkan ilm frá steikar-
Úthafsaldan veltir sér inn á fcilfarið.
veðursins. Einhver-hefir tek' er fluttur fram í búrið. Þar
er ungur maður á ferð í
sinni fyrstu utanlandssigl-
ingu og með fangið fullt af
brauSum.
Arnór stýrimaður er á hrað
ferð um skipið. Hann fagn-
ar suðrænni sól, eins og fleiri,
ið með sér gamlan kollóttan
stól úr káetu sinni og komið
pönnu Hermanns bryta, sém 'honum fyrir, rétt utan við
þar stendur með aðstoðar- j eldhúsdyrnar. En flj ótlega
mönnum sínum í ofboðslegri þykir honum þó nóg um steik
hitasvækju frá glóandi elda- j arilminn og hitasvækjuna og
vél. Dyr eru að vísu opnar • færir sig aftur undir fána-
Ibeggja vegna til hafs, en hit |stöngina, þar sem íslenzki
inn vill ekki fara úr eldhús- fáninn blaktir í hafgolunni
h-u. á jsunnudagssiglingunni.
Vikadrengurinn kemur meö
iangið fullt af brauðum úr
Skipverjar þeir, sem ekki eldhúsinu, því að sunnudags-
eru. að skyldustörfum við sigl baksturinn var geymdur í
ingu skipsins njóta góða eldhúsinu, þar til nú aö hann
Með fangið fullt af brauðum.
reynt sé að létta af mönnum
ailri vinnu, sem ekki er bund
in beint við sighngu skips-
Skip úti á sjó er eins og
stórt heimili. Skipstjórinn er
þar húsbóndi og stýrimenn-
irnir . og vélstjörinn ráðs-
menn. Mörgu er að sinna.
Halda þarf skipinu við, má'a
cg lagfæra. Þegar riálgast
öll hjól og tæki,
sem tiiheyra landfestum og
losun, eðli lestum að vera
og í lagi. Bátsmaður-
inn geymir málningarknisír
sínar á visum stað og- hefir
heppilega spotta til að bæta
i blakkir og stög, ef á þarf
að halda. Hann er hagleiks-
maðurinn, sem nauðsynleg-
ur er á hverju heimili.
Þelr kwnna bezt við sig
í hávaðanum. —
Vélstjórarnir hlusta eftir
gangi vélarinnar og lesa
reglulega af töflum þeim,
sem Iýsa ástandi hennar.
líka vélsmiðir og
hafa í vélahúsinu tæki til
að smíða smærri hluti, scm
brotnað geta og gengið úr
sborðum á hafi úti. Þcir
k?;nna bezt við sig í hávað
þar sem enginn heyr
ir mannsins mál, hvað mik
ið sem við liggur, en elska
þá stwnd, sem hægt er að
skjótast undir steypibað að
vaktinni lokinni.
Á efri hæðum er stefnunni
ráðið. Þar grúska þeir sigl-
ingarfróðu yfir reglustikum
og siglingakortum og pæla
út leiðina. Þeir reikna og
reikna og vita upp á hár,
hvar skipið er statt á jarð-
kringlunni þctt hvergi sjái
kennileiti'. Þeir segja síSan
þcim, er viö stýrið stendur
frá stefnu þeirri, er stýra skal
með því að ganga á skyrt-
unni. Það getur orið heitt í eftir á áttavitanum.
dag, en líklega verður samtí
ncgur svali á þilfarinu, sjáv j Kveðja frá landi,
arlöðrið sér um það, segir þegar skammt er til jökla.
hann um leið og hann tekur J Niðri i loftskeytaklefanum
stigann í fáum stckkum og tifa móttökutækin og halda
er horfinn inn í kortakJeí-
ann.
sambandinu við umheiminn.
Þar er útv-arpið stillt um
skipið. Dag einn er islenzka
stöðin dáin út, og heyrist
ekki meir vegna fjarlægðar,
en fréttaútvarpið á sunnu-
dcgum heyrist þó oftast
sæmilega, þó að langt sé
heim.
Útvarpsbylgjurnar að heim
an etru oft fyrsta kveðjan.
írá íslandi, sem menn fá á
heimleiðinni og þá finnst
mönnum aö skammt sé tií
jökla.
Að þessu sinni er heldur
lítið um fréttir að heiman.
Merm fylgjast að vísu með
heimsíréttunum, en veður-
ske.vtin eru þó það sem al-
mennastur áhugi er fyrir á
sjónum. Sjómaðurinn er háö
ur veðrinu, jafnvel þó á hin-
um stærstu skipum sé. Harn
farir þess geta orðið slikar að
ekki verði við neitt ráðið, og
þá reynir á áhöfnina og skip
ið, sem byltist undan öldun
um.
íslenzkir sjómenn hafa sjó
mranskuna í blóðinu, sem
arfleifö frá forfeðrum, scm
leituðn yfir úthafið, stýrðií
eftir himintunglum og
fundu eyju með hvítum
jökulhettum. Þeir fhíttu
með sér farmannsblóðið, er
runnið hefir í æðum afkom
endanna sið'an, hvort sem
þeir sigla fyrir Langanes
eða undan ströndum Braz-
ilíu eða Spánar.
Mánudagur með
bjölluhljóm að morgni.
Sunnudagurinn líður eins
og aðrir dagar á sjónum og
mánudagur kemur þar lika
að mogni -með nýjum 'vökt-
um og bjölluhljómi á ivakta
skiptum. Bárurnar verða þá
lika líkiegar til þess að væta
þilfarið og stefnan verður
reiknuð út í kortaklefanum
c-g vélstjórinn þvær af sér
olíubrákina eftir vaktaskipt-
in
Þegar kvöldar gleypir myrk
ið birtu dagsinb og sk!ilar
björtum stjörnum upp á him
ininn í staðinn fyrir geisla
glitið, sem það tók með &ól-
inni af sjónum. Þá ríkir
kyrrð og fegurð á stjórnpall
inum hjá Guðmundi stýri-
manni, sem siglt hefir um
öll heimsins höf. Við köllum
(Framhald á 7. £iSu).
Stcfnan er viss, í nótt logar spánskur viti iyrir stafni.
Þegar þilfarið hitnar,
er farnmir í hættw. —
Þegar siglt er undir suð-
rænni sól hitnar þilfarið,
úr járni, ef engin er
til að kæla. Þegar
sjórinn flæðir um þilfarið
þarf ekki að hafa neinar á-
hyggjwr af hitanum. Við
saltiiskflutningana þarí að
vel yfir hitanum á þil
farinu og er sprautað sjp
á það með fárra stunda
millibili meðan heitast er á
daginn til að varna því að
hitinn komist ofan í lest-
arnar gegnum þilfarið.
Sunnudagshelgin á sjónum.
Sunnudagur er að vísu
sunnudagur á sjó, og menn
gera sér alitaf dagamun,
fara btundum í sparifötin,
jcn ekki dugar að drepa á
vélinni iiggja um kyrrt þó aö
sunnudagur sé. Þess- vegna
eru sjómenn störfum hlaðn-
ir þá daga sem aðra, þótt
í: • Á siglingu suður við Gíbraltar.