Tíminn - 13.07.1954, Qupperneq 3

153. blað.
TIMINN, þriðjudaginn 13. júlí 1954.
íslendLn.gaþættir
Dánarminning: Jóhannes E. Jóhannesson
Það var vorið 1927 að fund okkar frá þeim tíma.
Norðmenn unnu úrvals-
lið Reykjavikur 5-1
is sjúkdóms. Var honum leit-
að lækninga í Reykjavík, en i
uppskurðurinn þar gaf að- j
eins stundarfrest. Sá hann, |
hvað vei’ða vildi, er honum
versnaði á ný, en einskis ótta j
kenndi hjá honum, og aldrei 1 Þriðji og síðasti leikur sjálfsmark, sem Halldór Hall
um okkar Jóhannesar bar
fyrst saman. Ég var að undir-
búa för mína til Vopnafjarð-
ar til að dvelja þar sumar-
larigt við vegabætur. Hann
var nýlega fluttur til Húsa-
víkur austan úr Vopnafirði,
þar sem han var borinn og
barnfæddur, og kom nú til
mín til að fala hjá tnér sum-
aratvinnu þar austur frá.
Eins cg stundum ber við,
hafði hann orðið fyrir því til-
A þessum árum annaðist
hann um skeið vetrarpóstferð
ir milli Húsavíkur og Breiöa-
mýrar. Fórst honum það
starf prýöilega úr hendi og
eignaðist í þessum vetrarferð
um marga kunningja og vini,
er jafnan munu minnast hans
með hlýleik.
Öil þau sumur, er við unn-
um saman, bar aldrei skugga
á sambúð okkar. Nafni minn
var alltaf sami elskulegi,
mælti hann æðruorð. Enda norska landsiiðsins var við
hafði hann engu að kvíða, úrvalslið Reykjavíkur og nú
Því að loksins tókst liðinu að skora
mörk, enda nutu þeir ágætr-
„hann vissi ekki að biði við ar aðstoðar sumra ísl. varn-
banarúm hans armannanna. Fyrsta markið
nein bræði eða hatur eins verður algerlega að skrifast á
einasta manns, reikning Harðar Óskarssonar
og því gat hann farið í friði.“ og annað átti Guðmundur
Jónsson alla sök á, þó segja
Og svo var þá stríðsömu og megi, að Magnús hefði átt að
finnanlega áfalli að veikjast Prúði og glaði starfsmaður-
nokkrum árum eftir að hann inn, sem allt vildi leysa af
hóf búskap, og vera frá verk- hendi eins vel og orka hugar
um svo árum skipti. Meðan °8' handar ieyfði. Honum var
á veikindum hans stóð, gekk óhætt að trúa fyrir hverju
bústofninn til þurrðar, þar eð Því verki, er hann kunni skil
engin var fýrirvinnan og á- Og þetta gilti ekki aðeins
hann var orðinn snauður samstarf okkar, heldur öll
maður. Fór honum þá sem hans störf, hvar sem var og
mörgum, er líkt eru settir, að í hverra þágu, sem þau voru
hann fluttist á „mölina" á- unnin. Hann vildi hverjum
samt konu sinni, Geirdísi manni vel og að liði verða.
Árnadóttur óg tveim ungum Svo heiðarlegur var hann í
börnum, en kona hans, sem öllum viðskiptum, að lengra
var ættuð úr Þingeyjarsýslu, verður ekki komizt. Mátti
mun . hafa verið þessa fýs- segja, að það væri aðeins eitt,
andi, en aldrei held ég, að sem hann óttaðist, og sá ótti
hánn hafii verulega fest hér var næstum sjúklegur, en það
yndi. Eftir vel heppnaðan var að geta ekki staöiö í skil
uppskurð i Reykjavík var um með greiðslur eða efnt
hann nú búinn að ná fullu gefin loforð. Slíkt fannst hon-
virinuþreki aftur. ' I um blettur, sem hann gæti
Ég ákvað strax að ráða,ekki Þolað á heiðri sínum.
þennan mann til mín, bæði I Nafni minn var jafnan fá-
vegna þess, að mér þótti gott tækur eftir að kynni okkar
að hafa' með mér kunnugan hófust, eins og algengt er um
mann, þar eð ég var öllum, daglaunamenn, og átti stund
ókunnugur austur þar, og um í talsverðum fjárhagsleg-
ekki síður vegna hins, að ég. um örðugleikum, verður það
varð strax hrifinn af björtu ekki rakið nánar hér.
dórsson skoraði hjá sínu eig-
in liði. Markmaður hafði
hlaupið úr markinu og var
framið gróft brot gegn hon-
um sem dómaranum yfirsást.
í síðari hálfleik var leikur-
inn mun jafnari og skoruðu
liðin sitt markið hvort. Sand-
engnen skoraði eð föstu skoti
frá vítateig og reyndi Magnús
ekki til að verja, en hann
starfsömu æviskeiði lokiö, verja frekar laust skot frá átti að öðru leyti prýðilegan
yfirbragði og drengilegum
§vip þessa manns.
Og sumarið kom og leið.
leik í þessum hálfeik. Þor-
björn Friðriksson skoraði eina
mark Reykjavíkur síðast í
leiknum, eftir nokkuð gott
upphlaup. Liðið fékk einnig
fleiri tækifæri, sem voru mis-
notuð. Einnig fengu Norð-
menn góð tækifæri í þessum
hálfleik, sem sum voru illa
misnotuð. Hsím.
þar sem unnið var af sömu vítateig. Leikur úrvalsins var
trúmennskunni fyrir fjöl- allur í molum fyrri hálfleik-
skylduna, húsbændurna, þjóð inn og áttu framverðirnir að
ina og landið. mestu sök á því, þar sem
Hér hefir aðeins verið drep Þeir fylltu ekki stöður sínar,
ið á vissan þátt úr ævi þessa °S var leikur þeirra tilvilj-
drengskaparmanns, enda sá anakenndur og hugsunarlaus.
þáttur mér bezt kunnur, en Norðmenn náðu yfirtökunum
sleppt hefir verið upptaln- á miðjunni og þaðan var upp
ingu daga og ártala að mestu, hlaupunum stjórnað án telj-
enda skipta þau ekki miklu andi mótspyrnu. Bakverðirn-
máli í þessu sambandi. En ir 1 úrvalsliðinu áttu að vísu
það er maðurinn sjálfur, sem báðir góðan leik, en enginn
máli skiptir og viðhorf hans má Þó við margnum, því oft
til samtíðaT sinnar, fjöl- fengu þeir tvo og þrjá menn
skyldu, nágranna og þjóðfé- á sig í einu. Framlínan vann
lagsins í heild. Og á þeim illa saman, útherjarnir voru
sviðum reyndist hann hinn litið notaðir, þótt þeir gerðu
nýtasti drengur, ástríkur eig margt vel í þau fáu skipti,
inmaður, umhyggjusamur sem þeir fengu knöttinn. Inn-
faðir, tryggur granni og trúr herjarnir voru algerar and-
þjónn, og þannig mun minn stæður. Gunnar Gunnarsson ann, dr. Oppler, heiðursfor-
ing hans lifa í hugum allra, vann mjög mikið, en fékk þó seta félagsins, en það er í
Dr. Oppler sendi-
herra heiðursfor-
seti Germaníu
Stjórn félagsins Germania
hefir kjörið þýzka sendiherr-
er hann þekktu.
Við mennirnir erum á veg-
t litlu áorkað, einkum skemmdu fyrsta sinn, er félagið heiðr-
einleikstilraunir hans mikið. ar mann á þennan hátt.
ferð okkar líkir „skipum, sem Gunnar Guðmannsson virtist | Stjórn félagsins heimsótti
og ieið. sem iyrr, en sokum van
Unnið var og stritað í sól og heilsu varð ég að láta af þeim
regni, stiilum og stormum. I störfum, svo að samstarfið
Við nafnarnir bjuggum sam- jvarð ekki lengra á þeim vett-
an í tjaidi, og nú kynntist ég, vangi. Ekki löngu síðar bil-
honum eins vel og hægt er j aði heilsa hans enn á ný og
mætast á nóttu“. Um stutta 111118 ve§ar ekki með nema af sendiherrann á heimili hans
stund varpa þau ljósbliki mis °S tiL !og tilkynnti honum kjörið og
sterku og mislitu á hafflöt-! Pyrri hálfleik lauk með þvi afhenti honum skrautritað
inn og umhverfi sitt. í þessu aö Norðmenn skoruðu fjögur ávarp, smekklega innbundið.
ljósbliki sjáum við þau. Og mörk, en úrvalið ekkert. Tvö j Formaður Germaníu, dr.
áhrifin frá ljósbliki þeirra fyrstu mörkin voru varnar- Jón E. Vestdal, hafði orð
mótast og festast í huga okk leikmönnum að kenna, eins fyrir stjórninni og ræddi m.
ar, allt eftir því, hve sterk °S áður segir. Þriðja markið a. menningarlega samvinnu
eða fögur þau hafa verið, þótt skoraði Larsen með fallegri Þýzkalands og íslands und-
skipin sjálf hverfi út í sort- sPyrnn af stuttu færi, og var anfarið og þann mikla þátt,
ann og myrkrið. | Þá litlum vörnum hægt að er dr. Oppler sendiherra hefði
Það lióshlik pr Tnhcmnpc koma við. Fjórða markið var átt í henni, síðan hann kom
mn hjá mér til vegagerðar 1 T^aö 110SDilJI’ er Joliannes, f«lnT,rtQ f mv r^ ct™
fvrr An Johannesson varpaði < - ----- tU Islanas- 1 lok ræou slnn
Sumarið 1934 var hann ráð
inn í
hug og hjörtu samferða-
manna sinna var milt og
bjart, og þar mun það end-
ast skyldum og vandalausum
um ókomin ár og lýsa og
IslandsmótLð:
KR-Þróttur 1-0
að kynnast vandalausum , Þó með öðrum hætti en áð-' 1 sinum bJ’arta einfald
manni. Get ég ekki hugsað, ur. Var hann þá frá verkurn
mér betri félaga. Alltaf gekk |um langt skeið og stundum
hann glaður og reifur að störf : alveg rúmfastur. Leitaði
um með óvenju brennandi á- kona hans, sem er ötul og
kjarkmikil, honum lækninga
huga fyrir því að láta eitt
hvað liggja eftir sig. Alltaf var
með ýmsu móti, meðal ann-
hann boðinn og búinn að, ars með því að fara með
framkvæma óskir mínar, jhonum til Reykjavíkur, og
hvort sem þær snertu vega- i Þar var hann um skeið undir
gerðina eða önnur áhugamál iseknishendi, en árangur varð
mín. Nokkrar ferðir fór hann lítill.
með mér um hina fögru dali
Vopnafjarðar til að kynna
Nokkru síðar fór hann að
undirlagi konu sinnar austur
mér héraðið og merkisstaði s til Vopnafjarðar til að heim-
þess. Verða ferðir þessar mér sækja þar forna vini og
ógleymanlegar. Með okkurfrændur, ef ske kynni, að
tókst þetta sumar vinátta, er hann hresstist við það. En
eritist meðan báðir lifðu, þótt dvöl hans þar eystra varð
ar tilkynnti hann sendiherr-
anum um heiðursforsetakjör-
ið og afhenti honum ávarp-
ið.
Sendiherrann svaraði með
.stuttri ræðu og fórust hon-
Áttundi leikur íslandsmóts um m. a. orð á þá leið, að
láni að fagna að kynnast hon ins 1 knattsPyrnu var háður þáttur hans í menningar-
um að ráði. Lífsfley hans er á sunnudaginn milli KR og legri samvinnu þjóðanna á'
horfiö í nóttina, og óráðin Þróttar. Leikar fóru þannig, milli hefði orðið harla lítill,
gáta, hvenær fundum ber sam að KR sigraði með 1—0 eftir ef hann hefði ekki mætt sam
an aftur, en fáum vildi ég iéiegan leik af beggja hálfu. úð og skilningi af hálfu ís-
leik öllum þeim, sem áttu þvi
fremur mæta en honum, þeg-
ar siglt verður til síðustu
hafnar.
Jóhannes Guðmundsson.
Sigurgeir Guðmannsson skor- lendinga. Hann þakkaði að
aði sigurmarkið fyrir KR. —
KR hefir nú sex stig, hefir
unnið alla leiki sína í mótinu
hingað til.
lokum þá sæmd er Germanía
hefði sýnt sér með því að
kjósa sig fyrsta heiðursfor-
seta félagsins.

Iangt hafi verið milli okkar
síðari árin.
Þegar haustaði, snerum við
báðir til heimila okkar í Húsa
vík. Mér er enn í fersku minni
hversu fagnandi og glaður
nafni minn var yfir hinu
liðna sumri, þegar við riðum
frarn Vesturárdalinn á heim-
leið: Hanri fíafði notið sum-
lengri en ráðgert var, því að
hann settist að í Ytrihlíð hjá
ágætishjónunum Oddnýju
Metúsalemsdóttur, frænku
sinni, og Friðriki Sigurjóns-
syni, er voru einlægir vinir
hans frá fyrri tíð. Þarna náði
nafni minn smátt og smátt
fullri heilsu og dvaldist hjá
þeim til dauðadags, og að búi
arsins .í ríkum mæli, með þvíjÞeirra hjóna vann hann af
að dveljast á æskustöðvum | sömu árvekni og starfsgleði
sínum og endurnýja kynni við , og hann hafði jafnan áður
frændur og vini. Þarna hafði sýnt.
hann einnig gengið áhyggju-] Þessi nafnkunnu hjón voru
laus að fcstu starfi. en á því homim sem sannir foreldrar
var honrim mikil nauðsyn. og bægðu frá honum öllum
Upp frá þeásu vann nafni áhyggjum og óþægindum, og
minn hjá mér sem flokks- híá Þeim lifði hann sáttur
stjóri hvert sumar til hausts-
ins 1933. Það er óhætt að
segja, að hann og fjölskylda
við lífið og tilveruna, það sem
eftir var ævinnar.
Síðastliðinn vetur kenndi
Ullarverð til bænda frá 10. Júlí 1954,
ÞAR TIL ANNAÐ VERÐUR AUGLÝST:
1.
2.
3.
4.
5
ílokkur óhrein ull kr. 15.00 pr. kg.
_ — — — 13.00--------
_ ------------io.oO----------
— _ _ _ 9.oo---------
_ —----------6.00-----------
13.00--------
9.00--------
Handþvegin ull
Mórauð — — —
Sauðsvört og grá —
kr. 24..00 pr. kg.
— 22.00 — —
— 16.00-----------
— 15.00---------
— 10.00 — —
— 22.00 — —
— 15.00-----------
Matskostnaður, sem dregst frá ofangreindu verði, fer lækkandi eftir því, hvað ull-
arsendingar eru stórar, allt frá kr. 10.00 niður z kr. 0.60 pr. kg. Ullin sendist til um-
boðsmanna Álafoss úti á landi, sem síðan senda ullina til Haraldar Sigvaldasonar,
uliarmatsmanns á Álafossi, móttekið einnig í Þingholtsstræti 2 í Reykjavík. Har-
aldur Sigvaldason sendir umboðsmönnum og bændum síðan' ullarmatsseöil, sem
greiðist á skrifstofu Álafoss h.f., Þingholtsstræti 2, Reykjavík, eða hjá umboðsm.
Bændur eru beönir að hafa ullarreifin sem heillegust og varna því, að ullin
vökni eða óhreinindi komist i hana. Haraldur Sigvaldason er löggiltur ullarmats-
maður og viijum við ásamt bændum hlýta hans dómi á ullarmati til þess að bezta
ull’.n verði borguð hæsta verði.
Virðingarfyllst,
*
Htæía^efkAmljah fllajjcAA
hans hafi verið heimilisvinir hann á ný síns fyrra innvort- rasssss^fssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssífsssssssssssssssssssssssssssssssissssssssssssssssssssss