Tíminn - 25.07.1954, Page 6

TIMINN, sunnudaginn 25. júlí 1954.
164. blaff.
Eftir atónsöidina
(Five)
! Mjög sérkennileg og áhrifamikil,
! ný, amerísk mynd um hiS mjög
jsvo umtalaða efni, hvernlg um-
j horfs verður í heiminum að lok-
j inni kjarnorkustyrjöld.^" Mynd
! þessi hefir vakið geysiathygli.
Wiiliam i’hijips,
Susan Douglas,
James Anderson.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
I Sprenghlægilegt gamanmynda-
jsafn með bakkabræðrunum
Chap, Larry og Moe.
Sýnd kl. 3.
!
!
NÝJA B8O
- lhM -
Séra Camillo
og koinmúiiistiun
' (Le petit monde de Don Cam-
illo)
Hin heimsfræga mynd eftir
Isögu G. Guareschi, er komið
jhefir út í íslenzkri þýðingu und
jir nafninu: Heimur í hnotskurn
1 og lesin hefir verið sem útvarps
jsaga að undanförnu, en fjölda
j margir hafa óskað að sýnd yrði
i aftur.
Aðalleikendur: Fernande! sem
j Don Camillo, og Cino Cervi sem
| borgarstjórinn.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hin heimsfræga stórmynd
Fi'ESsnasSíóg’ur
og’ ísliaf
Sýnd kl. 3.
Guðrún Brunborg.
j ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<
ÍTiARMARBÍÓ
8bn! <485.
Y illl mað ur inn
(The Savage)
Hörkuspennandi, ný, amerísk
mynd um viðureign hvitra
manna og Indíána. Myndin er
sannsöguleg.
Bönnuð börnum.
Aðalhlutverk.
Charlton Heston,
Susan Morroiv.
Aukamynd: Sænsk umferðar-
mynd sýnd á vegum indindis-
félags ökumanna.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
j Falsgreifarnir I j
Hin sprenghlægilega gaman-! j
I mynd. — Aðalhlutverk:
Litli og Stóri.
Sýnd kl. 3.
BÆJARBIO
— HAFNARFIRDI
— 7. VIKA —
ANNA
I ötorkostleg ítölsk úrvalsmynd.
*«m fari* hefur sigurför um all-
í iva heim.
Vtyndin hefur ekki verið sýnó
áður hér á landl.
D&nskur skýrlngartextl.
Bönnu* börnuDA-
Sýnd kl. 7 og 9.
i
‘!
S i
í
\
\
!
!
í
ó
!
I
!
í
Iletjan unga
j ítölsk verðlaunamynd. — Aðal-!
í hlutverk:
Gina Lollobrigida,
Raf Valloni.
Synd kl. 5.
Eogin og örin
Ævintýramyndin fræga.
Sýnd kl. 3.
í
AUSTURBÆJARBÍÓ =
lngar stúlkur
) si glajistigum
! (Unge rigcr forsvinder í KöbenS
havn)
; Áhrifamikil og spennandi ný I
Sdönsk kvikmynd, er lýsir lífij
! ungra stúlkna, sem lenda í slæm j
jum félagsskap.
j Aðalhlutverk:
Anne-Marie Juhl,
Kate Mundt, j
Ib Schönberg.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
jTrigger í ræningjaj
j Iiöndmn
| Hin afar spennandi og viðburöaj
l ríka kúrekamynd í litum með j
Roy Rogers.
j Sýnd aðeins í dag kl. 3.
| Sala hefst kl. I e. h.
!*gamla bíó
— 1475 —
Sitkleysingjsir í
París
(Innocents in Paris)
Víðfræg ensk gamanmynd, bráð S
skemmtileg og fyndin. Myndin j
sem er tekin í París, hefir hvarj
vetna hlotið feikna vinsældir. |
Claire Bloom,
Alastair Sim,
Ronald Shines,
Mara Lane.
Sýnd kl. 5. 7
!
og 9
Mikki Mús
og kaunagrasið
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 1 e. h.
jTRIPOLI-BÍój
j Blml 1183.
EÖSTASY
j Ein mest umtalaða mynd, sem j
j tekin hefir verið. Þetta er mynd- !
! in, sem Fritz Mandel, eiginmað [
‘ ur Hedy Lamarr reyndi að kaupa j
jallar kopíurnar af.
Myndin var tekin í Tékkósló- j
jvakíu árið 1933.
Aðalhlutverk:
Hedy (Kiesier) Lamarr,
Aribert Nog,
Leopold Kramer,
Jaromir Rogoz.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 1G ára.
Dýracirkus
Sýnd kl. 3.
)♦♦♦<
j HAFNARBÍÓ
— Sfml 8444 —
LOKA9
Ivegna sumarleyfa 14.—30. júli.
Þúsundir vita, aS gæfan
fylgir hrlngunum fré
SIGURÞÓR, Hafnarstrætl 4.
Margar gerðir
fyrirliggjandi.
Sendum gegn póstkröfu.
XSERYUS GOLDX^
ru^Vii__r \__íLy~vri
lrx^u~N y—’j-v/tJ
0.10 HOUOW GROL'ND 0.10
SkrifaH og skrafað
(Framhald af 4. sfðu.l
gerast á kostnað útgerðarinn
ar. Verkefni bátasmíðastöðva
geta líka verið næg í framtíð-
inni, þótt umræddur inn-
flutningur verði leyfður nú,
því stöðugt þarf að endurnýja
bátaflotann meira og minna.
þess vegna er það ekkert ann
að en fjandskapur við báta-
útgerðina og hina dreifðu út-
gerðarstaði, ef þessi innflutn
ingur er ekki leyfður.
Sama gildir um þá ráðstöf-
un viðskiptamálaráðherra að
hindra innflutning á vörubíl-
um. Víða út um land hefir
þetta valdið miklu tjóni. Þeir
menn ættu ekki aö þykjast
fylgjandi verzlunarfrelsi, er
stöðva innflutning á vélbát-
um og vörubílum, meðan alls
kyns óþarfavarningur er flutt
ur inn takmarkalaust?
Danska viffskiptanefndin í
Moskvu kölluð heim.
Athyglisverðar eru þær
fréttir, að danska stjórnin hef
ir kvatt heim viðskiptanefnd
sína frá Moskvu. Fyrir fáum
dögum voru horfur á, að nást
myndu samningar um stór-
aukin viðskipti milli land-
anna, en þá gerðu Rússar allt
í einu kröfu til að Danir smíð
uðu fyrir þá olíuskip, en At-
lantshaf sbandalagsþj óðirnar
eru skuldbundnar um að
selja ekki Rússum slík skip
og var Rússum það vel kunn-
ugt. Þegar Rússar vildu ekki
falla frá þessari kröfu, köll-
uðu Danir sendinefnd sína
heim, þar sem þeir keyptu
ekki nein viðskipti því verði
að beygja sig fyrir pólitískum
þvingunum. Atburður þessi
hefir víða valdiö ótta við það,
að Rússar hyggist aö nota við
skipti sín til pólitískra þving-
ana. Væntanlega reynist sá
ótti ástæðulaus, enda er for-
dæmi Dana líklegt til að gera
Rússum íjóst, að slíkar að-
feröir eru ekki heppilegar til
bættrar sambúðar milli þjóð-
anna.
Gullfaxi í Græn-
landsflugi
Gullfaxi fór frá Reykjavík
laust eftir hádegi í gær til
Meistaravíkur á Grænlandi
með menn úr leiðangri Lauge
Koch. Voru þaö Danir, Svíar
og Bretar. Flugvélin var
væntanleg aftur í gærkvöldi
til Reykjavíkur. Á laugar-
daginn fer vélin til Osló og
Kaupmannahafnar og meðal
farþega þá veröur meistara-
flokkur Víkings, sem fer í
keppnisíör til Danmerkur.
Siindfélag kvcmm
heldur fund 25. þ. m. kl. 5
síðdegis í bíósal Austurbæj-
arskólans. Fundarefni: Rætt
um væntalegt starf félagsins
og önnur mál.
~a"miiiiuiiiiiiinitm*iiiiiiiiiiiiiiiiimtt«iiiitiiuuii<iiM'
VOLTI
R
afvélaverkstæffi
afvéia- og
aíxækjaviðgerðir
aflagnír
U 1U
M=
VELIOW HLADS
=§'
i Norðurstíg 3 A. Sími 6458. |
H
•sMiiiuiiiiiiriiimiuiiiiiuiiiiiiirumiiiiiimiiiiiimmte
Anglýsið í Tíninnum
A$ teikMvkutn
— Eg hefi ýmugust á þeim gildrum. sem eftir eru. Fyrir-
gefið bér mér, að ég hefi gengið of langt, herra Bridges.
En ég er stundum hræddur um, að fólkið fái allt í einu
minnið við að heyra hversdagslegustu orð, til dæmis vertu
sæll. Fg vidi bara, að barnabörn mín vissu frekar, hvað
orðið guð merkti hjá okkur heldur en eitthvert orð á Swahili.
— Eigið þér barnabörn?
— Ég á engin börn sagði hann dapurlega. — Ég öfunda
yður af drengnum yðar. Það er mikil skylda og mikil ábyrgð.
— Um hvað langaði yður að spyrja hann?
— Mig langaði til, að honum gæti fundizt hann eiga heima
hérna, því að þá myndi hann koma hér aftur. Það er svo
margt, sem mann langar til að segja við börn. Hvernig heim-
urinn varð til. Mig langaði til að tala við hann um dauðann.
Mig langaði til að losa hann við alla þá lýgi, sem þeir ausa
yfir hann í skólanum.
— Það er nú ærið starf aö ljúka því á hálftíma.
— Maður getur sáð sæðinu.
— Þetta er úr guðspjöllunum, sagði ég illkvittnislega.
— O! — Mér hefur verið spillt líka. Þér þurfið ekki að
segja mér það.
— Segið þér mér, kemur fólk til yðar einsamalt?
— Þér mynduð verða alveg undrandi, sagði ungfrú Smythe.
— Fólk langar alltaf til að öðlast einhverja von.
— Von?
— Já, von, sagði Smythe. — Sjáið þér ekki hvílíkar vonir
gætu vaknað við það, ef allir vissu, að það er ekkert til, sem
við höfum ekki hér. Engar uppbætur í framtíðinni, engin
verðlaun, engin hegning.
Andlit hans fékk á sig svip vitfirringslegrar göfgi, þegar
maður sá ekki örið.
— Þá myndum við byrja að skapa hér himnaríki, sagði
hann svo.
— Það er nú æðimargt, sem þarf að útskýra fyrst.
— Má ég sýna yður bókasafn mitt?
— Það er bezta bókasafn skynsemitrúarmanns í Suður-
London, sagði ungfrú Smythe.
— Ég þarfnast ekki, að mér sé snúið, sagði ég. Ég trúi
ekki á neitt eins og það er, nema við og við.
— En það eru þau augnablik, sem við þurfum að fást við.
— Það undarlega er, að þetta eru vonarstiíndir mínar.
— Stoltið getur komið fram sem von eða sjálfselska.
— Ég held, að þetta sé með öllu óskylt því. Þetta kemur
fyrir allt í einu. Ilmur....
— Uss, sagði Smyhte. — Eðli blómanna, röksemdir fyrir
áætlunum, allt þetta þvaður um úr, sem engum koma við
nema úrsmiðum. Þetta er gamaldags. Sehweningen svaraði
því öllu fyrir tuttugu og fimm árum. Lofið þér mér að sýna
yður....
— Ekki í dag. Ég má til með að fara heim með drenginn.
Aftur kom þessi fálmandi, viðkvæmnislega handhreyfing
eins og hjá elskhuga, sem hefur fengið fjúk. Ég fór allt f
einu að hugsa um, hve marga banabeði hann hefði ekki ver-
ið við. Ég fann að mig langaði skyndilega til að segja eitt-
hvað við hann, er gætiö gefið honum von, en þá sneri hann
hinum vanganum að mér og ég sá ekki annaö en þetta
frekjulega leikaraandlit. Mér geðjaðist betur að honum, þeg-
ar hann var brjóstumkennanlegur, utan við sig og í and-
stöðu við nútímann. Ayer og Russell — þeir eru í tízku núna,
en þó efaðist ég um, að það væru margir jákvæðir heim-
spekingar í bókasafninu hans. Hann hafði aðeins krossfar-
ana, en ekki þá, sem staðið höfðu einir sér.
í dyrunum tók ég eftir því ,að hann notaði ekki þetta
hættulega orðatiltæki — vertu sæll. Ég horfði beint á þann
vanga hans, sem heill var: — Þér ættuð að hitta vinkonu
mína, sem heitir frú Miles. Hún hefir mikinn áhuga....
Þá hætti ég. Skotiö hafði hitt. Jarðaberjaörið virtist breið-
ast út yfir andlit hans í einu vetfangi. Ég heyrði að ungfrú
Smythe sagði: — Ó — elskan mín, um leið og hún hrökklað-
ist burtu. Það var ekki minnsti vafi. Ég hafði valdið honum
sári, en það var engu siður mitt eigið sár en hans. Ég tók
að óska mér þess, að ég hefði ekki hitt í mark.
Drengurinn sat í göturæsinu ,og honum var illt. Ég lofaði
honum að selja upp, stóö yfir honum og hugleiddi, hvort
verið gæti, að hann væri búinn að missa af henni líka. Er
enginn endir á þessu? Þarf ég nú að fara að leita að Y?
NÍUNDI KAFLI.
Þetta var mjög auðvelt, herra, sagði Parkis. Þetta var ógn-
arfjöldi, og frú Miles hélt, að ég væri einn af vinum hans
frá ráðuneytinu og herra Miles hélt, að ég væri einn af vin-
um hennar.
— Var þetta gott hóf, spurði ég. Ég minntist þess, er ég
hafði fyrst séð Söru með ókunna manninum.
— Mjög vel heppnað, ef ég mætti svo að orði komast, sagði
Parkis. En frú Miles virtist líða eitthvað illa. Hún hefur
mjög slæman hósta. Ég hlustaði á hann með ánægju. Kann-
ske það hefði ekki verið neitt kossaflangs eða faömlög hjá
henni í þessu hófi. Hann lagði brúna pappaöskju á borðið
mitt og sagði hreykinn. — Vinnukonan hafði sagt mér, hvar
herbergið hennar er. Ef einhver hefði tekið eftir mér, hefði
ég sagzt vera að leita að klósettinu, en það gerði enginn.
Þarna var hún á borðinu hennar. Hún hlaut að hafa skrifað
í hana þennan dag. Auðvitaö getur verið, aö hún sé ákaf-
lega varkár, en reynsla mín af dagbókum er sú, að venju-