Tíminn - 08.08.1954, Page 5

175, blað.
TÍMINN, sunnudaginn 8. ágúst 1954.
5
Sunnud. 8. wgúst
Rógurinn uíi Banda-
ríkjameim
Andstaða kommúnista gegn
varnarsamningnum hefir tek-
ið á sig einkennilega mynd
ög ógeðfellda. Gegn því fyrir
komulagi að hafa hér erlent
lið landinu til varnar, má að
sjálfsögðu færa ýms rök og
sum athyglisverð, þótt önn-
ur rök sem mæltu með her-
verndinni hafi til þessa orð-
ið ofan á. Um rök þessa stóra
máls, með og móti, er að sjálf
sögðu nokkuð rætt, eins og
eðlilegt má teljast. En komm
únistar hafa þó fyrst og
fremst beitt annarri aðferð.
t stað þess að reyna að sanna
það með gildum rökum, að
varnarsamningurinn hafi ver
ið óþarfur á sínum tíma,
leggja þeir á það megin á-
herzlu, að breiða út róg og
níð um þá þjóð, sem tók að
sér að sendá hingað varnar-
liðið. Með þessari iðju er í
rauninni verið að halda því
fram, að hvað sem varnar-
samningnum líði, hafi það
verið alveg sérstaklega ó-
hyggilegt, að það voru Banda
ríkjamenn en ekki hermenn
frá einhverj u öðru landi, er
hingað komu.
Það er ekkert smáræði,
sem fólki því, er Bandaríkin
byggir, er fundið til foráttu
í málgögnum kommúnista.
Þeir, sem ekkert vita í sögu
eða landafræði annað en það
sem stendúr 'í Þjóðviljanum
og ýmsum kommúnistískum
trúboösritum, mættu halda,
að Bandarikjamenn væru
sannkölluð úrhrök veraldar
— og ríki þeirra skuggadalur
eymdar og ógæfu.
Samkvæmt Iýsingum Þjóð-
viljans verður ekki annað
séð, en að ibúar Bandaríkj-
anna séu y.firleitt siðlausir
og ómenntáðir dónar, sem
kenni börhum sínum að
fremja giæpi um leið og þau
komást á legg, en þeirra
æðsta gleði sé að ofsækja
svertingja og murka úr þeim
lífið. Innan um þennan ó-
þjóðálýð eru aðeins fáeinir
góðir menn, en sumir þeirra
eru dánir (t. d. Roosevelt
forseti) og hinir með Rúss-
um! Áð öðrii leyti eru þetta
mest „rónar“, sem enginn
getur verið óhúltur fyrir, óð-
ir og uppvægir að komast í
stríð, afturhaldssemin ein sú
mesta í heimi, atvinnuleysi
vaxandi, kreppa og volæði
yfirvofandi — og þarf víst
engann að furða, þótt eitt-
hvað bjáti á fyrr eða síðar
fyrir svo syndum spilltum
lýð! -
Harry Söderman - Svíinn, sem er einn fræi
asti leyniiögregiumaður heimsins
Tekst honum að skýra flótta eða brottnám Oítos John?
Síðan Otto John, íyrrum yfir- *
maður vestur-þýzku leynilðgregl-
unnar, fór til Austur-Berlínar, hef-
ir það verið viðfangsefni- f jolmargra
leynilögreglumaniia í Vestur-Berlín
að fá úr þvx skorið, hvort hann
hafi farið þangað af frjálsum yiija
eða nauðugur. Það er ekki að
eins að vesturveldin hafi sent þess-
ara erinda til Vestur-Berlnar marga
færustu leynilögreglumennina í
þjónustu sinni, heldur hafa marg-
ir einkalögreglumenn farið þangað
í þeim tilgangi að leysa þessa gátu
og hljóta a.m.k. frægð að launum.
Frægastur allra þessara leynilög-
reglumanna er án efa Svíinn Harry
Söderman ,sem stundum er kallað-
ur Byssu-Harry, en hann er að lík-
indum nafntogaðasti léyhilögreglu-
maður, sem nú er uppi.
HARRY SÖDERMAN hefir oft
áður fengist við leynilögreglustörf í
Þýzkalandi og hefir þar því án efa
góð sambönd. Nazistar fengu hann
til að upplýsa þinghúsbrunamálið
1933 og skýrði hann meðal annars
frá því, að von der Luppe hefði ját-
að fyrir sér að vera ikveikjumaður- |
inn. Ýmsir andnazistar reiddust J
Söderman fyrir þetta og töldu hann !
vera að hjáipa nazistum. Nazistar mönnum brezka sendiruðsins í sinna til að halda uppi rdð og
vci'u hinsvegar hinir kátustu yfir Stokkhólmi og í samráði við hann reglu, er Þjóðverjar væru hraktir
þessu. Þetta breyttist hinsvegar, flaug Söderman til London. Þar burtu. Eítir að þetta leyfi sænsku
þegar Söderman skjrðisíðar frá var þessi hugmynd vandlega rædd stjórnarinnar var fengið, tók Söd-
því, að von der Lubbe.hefði einnig f hermá'aráðuneytinu. Við nána at erman að sér að stjórna þjálfun
sagt, að hann hefði ekki haft neinn hugun, höfnuðu Bretar henni, því þessara lögreglusveita. 15.000 Norð-
í ráðum með sér. Þetta kom ekki að þeim fannst hún of tvísýn og menn 03 3.000 Danir nutu á
saman við fyrirætlun nazista, er áhættusöm. þessum árum lögregluþjáifun und-
voru búnir að fangelsa Dimitrof og Þetta gerðist 1942 og myndi það ir stjórn Södermans.
fleiri kommúnista sem meðseka von hafa geta breytt öllum gangi heims- j
der Lubbe. viðburðanna síðan, ef hugmynd ÞEGAR UPPGJÖF Þjóffverja var
! þessi hefði verið framkvæmd og fyrirsjáanleg i Noregi, fór Söder-
Á STR/ÐSÁRUNUM fór Söder- bún hepnast. , man til norsku landainæranna til
man nokkrum siimum til Þýzka-
lands. í einni af þessum ferSum
Harry Söderman (til vinstri) og Otto John.
Enn snýst Þjóð-
viljinn!
Þeir, sem hlustuðu á um-
ræður á Alþingi 1950 og 1951
muna það víst margir enn,
hvernig: þingmenn kommún-
ista snerust eins og skoppara
kringlur í málum bátaútvegs
ins um það leyti. Þeir af
þessum mönnum, sem eitt-
hvað voru tengdir við útgerð,
t. d. Áki Jakobsson, Lúðvík
Jósefsson og jafnvel Einar
Olgeirsson, héldu fyrst hróka
ræður um það, að útgerðin,
sem aflaði gjaldeyrisins, yrði
að fá tekjur af innfíutnmgn
um, en þegar ráðstafanir
voru gerðar til þess, að svo
mætti verða, á þann hátt er
það var helzt framkvæman-
legt, þ. e. með gengisbreyt-
ingu og bátagjaldeyri, sner-
ist flokkurinn gegn því af
hinum mesta ofsa og virtist
ekkert mark taka á því, sem
talsmenn hans höfðu áður
sagt um þetta efni. Síðan
barðist flokkurinn gegn báta
gjaldeyrinum með hnúum og
hnefum í þrjú ár.
En í júní- og júlímúnuði á
þessu ári skipti allt í einu um
j tón í Þjóðviljanum. Þá var
allt í einu farið að ympra á
því, að réttast væri að selja
bíla á einskonar bátalista
vegna togaraútgerðarinar.
Taldi blaðið þá rétt að gefa
alla bíla „frjálsa“ á sama
hátt og bátagjaldeyrisvörur
og að kaupendur fengju þá
með „álagi“. Reynt var að
rökstyðja þetta með því, að
úthlutunin hefði verið rang-
lát undanfarið. Auðvitað má
aj'taf eitthvað finna að út-
hlutun gjaldeyrisleyfa, og á
það ekkert frekar við um bíla
en t. d. þær vörur, sem á sín
um tíma voru settar á báta-
j viðræðna víð fujltrúa Þjóðverja um ' listapn. Auk þess var á það
_____ _ ______ __________________ SEINAST VAR Harry Söderman Það- bvernig þeir gætu sleppt völd-jtögð mikil áhrezla í blaðmu,
komst hann í sambandi við von í opinberum erindum í Þýzkalandi um i Osló, án þess af því hlytist ^ þessi ráðstöfun væri nauð
Hel'dorf greifa, sem síðar varð elnn 1951, er vestur-þýzka stjórnin fékk upplausn og glundroði, er gætu haft, synleg til þess að togararnir
helzti hvatamaður hinnar mis- hann þangað til að skipuleggja hryðjuverk og skemmdarvérk í för
heppnuðu 20. júlí-byltingar 1944 starfsemi hinnar nýstofnuðu leyni- með ser- Áður en þessum samning-
Helldorf gekk þá þe:ar með áætl- lögreglu. Söderman kynntist þá vel um val' að fuUu lokið, gáfust Þjóð-
anir um að steypa Hitler úr stóli. Ottó John, er hafði verið ráðinn yf- verjar upp. Söderman fór þá á eig-
Hann hafði um þetta samtal við irmaður leynilcgreglunnar. Allgóð- ln spýtur til Oslóar og heimsótti
ýmsa yfirmeun þýzku leynilögregl- ur kunningsskapur tókst á milli íangahúsin þar, m.a. Gríni, og bað
unnar, en Helldorf sjálfur var þá þeirra og því er ekki ta'ið ólíklegt, fanSana að vera rólega, unz búið
yfirmaður lögreglunnar í Berlín. að Söderman takist nú að ráða þá værl að tryggja ró 03 reglu í borg-
Þessir menn fengu svo Söderman gátu með hvaða hætti brottför lnnl- Hann tók síðan við lögreglu-
í lið með sér og sömdu þeir í sam- Ottós John til Austur-Berlínar hef- stjórninni og fékk til aðstoðar við
einingu áætlun um að handsama ir orðið. slg nokkrar af lögreglusveitum
Hitler og aðra helztu forvígismenn ! ' Þsim, er þjálfaðar höfðu verið í
nazista, er þeir væru samankomnir SÖDERMAN kom við sögu seinni Svíþjóð. Eitt af fyrstu verkum hans
í Ber’ín. Þetta skyldi gerast með heimsstyrjaldarinnar á ýmsan ann- var að stöðva alla vínsölu. Honum
þeim hætti, að Bretar sendu þang- an hátt en greint er frá hér á und- er Það mest þakkað, hve þessir at-
að 10 þús. manna fallhlífarlið, en an. Hann átti manna mestan þátt burSir gerðust með mikilli kyrrð og |
Helldorf léti Svo Berlínarlogregluna í því, að sænska stjórnin féllst á spekt i Osló, enda sæmdi Hákon j jjgta“ fyrir togarana. Hann
koma til liðs við það. Svo langt var það, að Danir og Norðmenn mættu Noregskonungur hann æðsta heið- j jjafði þá víst í svipinn gleymt
gætu aflað upp í hin nýju
viðskipti við Rússa. Síðan hef
ir hinn væntanlegi bílagjald-
eyrir stundum verið nefndur
„rússagjaldeyrir“ manna á
milli.
Mörgum brá í brún, þegar
þessi skyndilegu veðrabrigði
urðu í Þjóðviljanum. En þeir,
sem fylgdust með togaramál
inu, vissu ástæðuna. Lúðvík
Jósefsson hafði tekið sæti í
togaranefndinni. Og þar hafði
hann, komist að þeirri niður
stöðu, að selja bæri allar bif
reiðar á eins konar „báta-
þessu komið, að Söderman lagði æfa lögreglulið í Sviþjóð, er gæti ursmerki Norðmanna að launum.
þessa áætlun fyrir einn af starfs- verið til taks og farið til heimalanda (Framhald á 7. síðu.)
þjóðerni en nokkru öðru þjóð glæpum, mistökum dómstóla ’ ast hvar í Norðurálfu og al-
erni. Það er erfití að hugsa og jafnvel slysum, ef rógber j þýðumennutn sennilega álíka
sér friðsamara, ljúfara og unum hentar það í svipinn.cg í Norðurálfuríkjunum að
hjálpfúsara fólk, eða fólk (til þess að draga upp sem meðaltali. Raunvísindi og
sem sé jafn vingjarnlegt og fullkomnasta mynd af þeirri! tækni er nú meiri þar en í
hleypidómalaust í hugsunar-J ófreskju, sem Bandaríkja- [ nokkru cðru landi, enda af-
ihætti gagnvart hverjum sem þjóðin þarf að vera og skal,köst framleiðslunnar mest
Vera má, að einhverjir af,er . . . “ Jvera, hvað sem staðreyndun- | þar. Þjóðin er yfirleitt mjög
þeimy sem sækja fræðslu! Þetta segir þá sjálfur Kilj-Jum líður. Það er ekki sérlega J dugleg og ótrauð að fást við
sína um önnur lönd í Þjóð- an, og hvernig á kommúnisti erfitt að afla gagna af þessu; erfiðleika, enda tiltölulega
viljann, hafi litið í „Reisu- að rengja slíkan mann, semjtagi í landi, þar sem stjórn- J skammt síöan landið var
nýbúinn er að fá verðlaun J arvöld eru gagnrýnd vægðar, numið. Það er líka arfur frá
hjá „heimsfriðarhreyfing- laust og hverjum er heimilt landnámsmönnum, að frelsis
bókarkorn“ Halldórs frá Lax
nesi, -en sá maður hefir ver-
ið í miðstjórn kcmmúnista-
flokksins hér. En hætt er við
að þeim brygði í brún, því að
í „Reisubókarkorninu" stend
unni“! að flytja mál sitt opinber-
------------ lega í ræðu og riti, — ef ein-
Við athugun á 10—20 blöð.hliða er vakin athygli á því,
um af Þjóðviljanum, er hægtjsem miður fer.
ur m. a. það, er hér fer á eft- að gera sér grein fyrir áróð-
ir: I ursaðferðinni svo geðsleg sem
„ Eg hefi átt lengur heimajhún er. Haldið er til haga
í Bandaríkjunum en nokkru gagnrýni og ádeilum, sem
öðru landi utan heimalands fram koma í bandarískum
míns í hátt á þriðja ár, og: blöðum, rosafréttum, um-
hefi þekkt persónulega fleiri mælum ofstækisfullra ein-
einstaklinga af Bandaríkja- staklinga um eitt og annað,
dýrkun er mikil í Bandaríkj-
unum. Tregða þeirra við að
láta hið opinbera hafa af-
skipti af þegnunum, hefir m.
a. orðis til þess, að auðsöfn-
Sannleikurinn er sá, að un einstaklinga hefir orðið
þjóð sú, er nú byggir Banda-
ríkin, er — að svertingjum
undanskildum — að mestu
leyti komin af Norðurálfu-
þjóðum, og þeim lík. Lífskjör
almennings eru betri en við
öllu þvi, sem flokkur hans og
flokksblöð höfðu sagt um
bátagjaldeyri undanfarin 3
ár. Svo alger var „endurfæð-
ingin“, að ekki var gert ráð
fyrir neinum undanþágum,
t. d. fyrir vörubíla. Þessi full
trúi kommúnista var reiðu-
búinn til að mynda samfylk
ingu við „íhaldið“ um hinn
nýja bátalista, ef Framsókn-
armenn yrðu tregir.
Að athuguðu máli hefir nú
orðið samkomulag í ríkis-
stjórninni um að afla rekstr-
arsjóði togarana tekna með
álagi á fólksbifreiðar og sendi
ferðabifreiðar, jafnframt því
sem gert er ráð fyrir öðrum
úrræðum í sambandi við
hækkun rekstrarkostnaðar
og hækkun fiskverðs. En nú
verður ekki betur séð en að
Þjóðviljinn sé að snúast í
annað sinn á þessu sumri.
Nú segir kommúnistablaðið
helzt til mikil og er enn.
Við hina ráðandi stjórn-
málastefnu í innanlandsmál-
um Bandaríkjanna er áreið- (5* Þ- m-)> aS ríkisstjórnin
anldga ýmislegt að' athuga, úafi „níðst á fólksbifreiða-
(Franmaid á 6. slðu.i Framhald á 6. síðu.