Tíminn - 16.12.1954, Síða 10

1«
TÍMINN, fimmtudaginn 16. desember 1954.
285. blaff,
NYJA BIO
— 1544 —
föoöal
, (LfisJ)
Sý nd í kvöld kl. 9.
Afíiírgöiigoriiar
Hin hamrama og bráðskemmti-
lega draugamynd icð
Abbott og Costello.
Sýnd kl. 5 og 7.
B«oís Malone
Mjög athyglisverð og hugðnæm
ný amerísk mynd. Um ungling,
sem strýkur að heiman og lendir
í ótal ævintýrum og pennancil
kappreiðum.
VVilliam Holden,
Johnny Stewart.
Synd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBÍÓ
Hæítuleg sendiför
(Hig-hly Ðangerous)
Afar spennandi brezk njósna-
mynd, er gerist austan járn-
tjalds, á vorum dögum.
Aðalhlutverk:
Margaret Loekwood,
Dane Clark.
Böm fá ekki aðgang.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.

BÆJARBIO
— HAFNARFIRDI -
Risavirkin
(B-29)
Spennandl amerlsk vikmynd
úr síðasta stríði.
Aðalhlutverk:
Vendel Corncr,
Vera Ralston.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
PILTAR ef {315 elglff stúlk-
una, þá á ég HRINGANA.
KJartan 4smt:ndlssoi»
guILsmlður, - Aðalstrœtl 8
8lmi 1290 Reykjavlk
♦♦♦♦♦»»♦»♦♦♦♦♦
J
X SERVUS 60LD X'
rl/XjI._____
Irwir-^ v—\r\r\j

010
■Ei.
HOLLOW GROUND 0.10
YEllOW BLADE mm
| GAMLA BÍÓ |
Sími 1475. \
i f
Ðalur
hefndurinnar
(Vengeance Valley)
Stórfengleg og spennandi, ný,!
bandarísk kvikmynd í litum.
Burt Laneaster,
Robert Walker,
Joanne Dru.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn.
Böm fá ekki aðgang.

♦♦♦♦♦♦♦♦♦
TRIPOLI-BÍÓ
Síml 1182
Glæpir
og blaðameimska
(The Underworld Story)
Afar spennandi, ný, merísk
! sakamálamynd, er fjallar um
Éstarf sakamálafréttaritara, og
[hættur þær, er hann lendir i.
Aðalhlutverk:
Dan Duryea,
Herbert Marshall,
Gale Storm.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
AUSTURBÆJARBÍÓ
/T-—-
em
Dulbiíin ógmm
(Pramhald af 7. síðu.)
sökunum. Öruggt er, að þau munu
ekki hætta umleitunum sínum í þá
átt að fá Parísarsamningana stað-
festa, og ekki heldur ráðstöfunum
varðandi öryggismál og uppbygg-
ingu Evrópu. Því að hin síðasta
orðsending Rússa felur í sér ógn-
anir, jafnvel þótt ekki séu þær ber-
lega orðaðar.
Pontusrímur
(Framhald af 7. síðu.)
geta ekki hamlað gegn sam-
þykkt tillögunnar um aðild
V.-Þýzkalands aff Atlants-
hafsbanr/alaginu en þó geta
húsbændurnir í Moskvu tek-
iff viljann fyrir verkiff og þeir
geta séff, aff íslenzkir kom-
múnistar hafa lært aff syngja
eftir nótum og syngja dável,
enda ern tónverkin samin
eftir fyrirmynd feffravina.
Fulltrúar Ráðstjórnarznnar
hjá Sameinuðu þjóðunum
tóku npp þann siff aff tefja
afgreiffslu mála meff málþófi.
Þennan siff hafa lærisveinar
um allan heim tekið upp eft
ir hznni glæstu fyrirmynd og
hér á íslandi hafa Einar og
Brynjólfur tekiff wpp þenvian
siff og tengt hann hinum
forna sléttubandaskáldskap
þjóðarinnar og kveða nú og
kveða PONTUSRÍMUR HIN-
AR NÝJUSTU um ágæti kom
múnista og galla allra ann-
arra.
VOLTI

Sýnd kl. 9.
Orrustan um
iwo Jima
Hin sérstakiega spennandi og við j
burðaríka ameríska kvikmynd,!
er fjallar um hina blóðugu bar j
daga um eyjuna Iwo Jima.
Sýnd kl. 9.
! Dularfulla höndin |
(Beast with five Fingers)
| Hin afar spennandi og dular-
[ fulla ameríska kvikmynd.
Aðalhlutverk:
Peter Lorre,
Andrea King,
Victor Franehen.
Bönnuð börnum.
S nd kl. 5 og 7.
R
aflagnir
afvélaverkstæðl
afvéla- og
aftækjaviðgerSir
| Norðurstíg 3 A. Simi 64531
UUIIIIIIIIIIIIMdnillÉllfllllUHIUIIIIIIIIIIUIIUIIIiHllliUH
niwiiunuiiniiuiiiiiuimniuiiuiimmumunmimm,
ll
, |
I
Blikksmiðjan
GLÓFAXI
| HRAUNTEIG 14. — Sími 7236 :
I

iin:ifiHiiiuiiiiii<
Slmi 6444
Frenehie
! Afar spennandi, ný, amerísk
Jkvikmynd í litum um röskan
(kvenmann, ást og efnd.
Shelley Winters,
Joel McCrea.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
í !
Notið Chenua Ultra-
eólarollu og iportkrem. —
Ultrasólarolía eundurgrelnlr
sólarljósið þannlg, a5 hún eyfc
ur áhrif ultra-íjólubláu gelél-
anna, en bindur rauðu gelcl-
ana (hltagelslana) og gerir
þvi húSlna eðUlega brúna rn
hlndrar a6 hún brenni.
Fæst 1 næstu búB.
í
Vandaðir trúlofunarhringir
ALLT
FYRIR
KjÖTVERZLANÍR
þórður KTeitiSOrv Grettíagötu 3, simi 60360.
hann hafði lokið henni. Hann vissi, að faðir hans var nú
að spyr.ia sjálfan sig, hvort hún væri nógu góð til að hengjast
upp í listasafni heimilisins.
— Hún er mjög góð, sagði faðir hans enn svolítið hikandi.
— Kannske vottar fyrir svolitlum þroskaskorti enn, en það
mun tíminn bæta.
— Já, auðvitað, auðvitað gætir enn þroskaskorts, sagði
William hlæjandi. Ég veit svo sem, að þessi mynd er ekki
hæf til þess að setjast meðal hinna ódauölegu málverka
þinna, en ég veit líka, að mér tekst einhvern tíma að mála
slika mynd.
Faðir hans var glaður og sagði: — Já, ég veit það, þér
tekst það áreiðanlega.
— Þar sem myndir þínar eru nú tilbúnar að fara á.sýn-
inguna. get ég imyndað mér, að þú hefðir ekkert á móti því
að dvcdja næsta vetur í New York, sagði móöir hans. Við
pabbi þinn höfum verið að ræða um þaö. Við höfum verið
að væða um að útvega þér góða piparsveinsíbúð, þar sem
bú getur unnið að málverkum þínum og boöið til þín vinum
og kunningjum.
Hann sá gerla, hvað fyrir henni vakti og var að því kom
inn að segja henni það hlæjandi, þegar honum flaug í hug,
að það gæti komið sér vel fyrir hann að hafa yfir að ráða.
góðri ibúð út af fyrir sig í New York.
— Þakka þér fyrir, það er fallega gert af ykkur áð hugsa
þannig um mig, og mér líkar það vel að • fá íbúð, sagði
hann. Nú ætla ég að fara og skipta um föt til kvöldverðar.
Ég verð aðeins litla stund að því.
Hann skildi mypdina eftir á arinhillunni og kímdi með
sjálfum sér, því að nú mundu þau athuga Rut af enn meiri
athyglí, þegar haiin væri farinn. En henni mundi ekki
bregða, sagði harijh brosandi við sjálfan sig. Hann minnt-
ist enn kossins rrieð svolítilli blygðun. En hve varir henn-
ar höfðu verið héítar og mjúkar. Hann minntist einnig
vara Eíise. Þær voru allt öðruvísi. Varirnar á Rut voru eins
og á barni. En hér í þessu viðhafnarhúsi virtist honum koss
inn minnka. Haníi hafði ekki gert stúlkunni neitt illt með
því að kyssa hana, og hann var nú meira að segja svolítið
hreykinn með sjálfum sér. Fáir karlmenn mundu hafa
getað haft svo. mlkinn hemil á sér í návist svo fallegrar
ungrar stúlku allan þennan tíma. Hann hafði meira að
segja vfirgefið hana án þess að lofa að hitta hana aftur.
Hann ætlaði að skjóta þeim fundi á frest dag frá degi, unz
óskin um að sjá hana væri hjöðnuð. Þegar svo væri komið,
mundi honum reynast auðvelt að gleyma því, að hann
hefði sagt við hana, að hún skyldi koma til New York. En
á hinn bóginn — hugsaði hann með sér — ef honum reynd
ist of erfitt að gleyma henni — gat hann beðið hana að
koma til New York. Hér voru allar dyr opnar enn, og hann
gat hagað þessu eins og tilfinningar hans buðii honum.
Hann hljóp niður stigann glaður og reifur, því að allt
iék í lyndi fannst honum, og hann leit óvanalega vel út.
Þarna var myndin af henni á arinhillunni, djúpblá auga
hennar litu upp frá brauðskurðinum, og höhd hennar hélt
þétt um brauðhleifinn á borðinu. Þegar hann gekk • inn
í stoíur.a fannst honum sem hún liti upp frá verkinu beint
á hann til að fagna honum.
— Hvað ætlarðu að kalla myndina? spurði faðir hanfe.
Hann þagði um stund, horfði fast í augu Rutar. Hann
hafði aldrei hugsað um það fyrr, að hann þyrfti að skíra
myndina. — Gef oss í dag vort daglegt brauð, sagði hann
svo áður en hann hafði eiginlega áttað sig á því, og á samri
stundu vissi harrn, að það hlaut myndin að heita og ekk
ert annað.
Rut var á stjái í eldhúsinu eftir kvöldverðinn og reyndi
að gera sér í hugarlund, hvernig heimili hans væri útlits.
Hún var að hræra brauðdeig við sama borðið, sem hún
hafði staðið við svo löngum stundum þetta sumar meðan
hann málaði. Nú starði hún fjarrænum augum ofan í deig
trogið. Hugur herinar reyndi án afláts að siá það, sem hún
hafði aldrei augum litið, húsið, sem hann átti heima í, föt
in, sem hann kl^eddist og foreldra hans. Hún vissi, að nú
mundi hann sitja að kvöldverði m.eð fólki sínu, því að
hann hafði oft ságt henni, hvenær hann yrði að vera kom-
inn heim til kvöldverðar: — Nú verð ég að fara, því að
foreldrum mínum líkar illa að ég komi of seint heim í
matirin. '
Hún vissi, að .þetta fólk fór í spariföt á hverju kvöldi
áður en setzt var. að kvöldverði — en hún skildi ekki, hvers
vegna það gerði það.
— En farið þið þá ekki eitthvað í heimsókn, fyrst þið
eruð öll búin að klæða ykkur uppá? hafði hún spurt.
Hann hló við. {— Aðeins einstaka sinnum, svaraði hann.
Hún reyndi að hugsa sér, hvernig borðhaldið liti út, þar
sem þau sætu öll prúðbúin. Og hvað gerði þetta fólk? Fólk,
sem bjó í sama húsi, mundi ekki hafa mikið að segja hvert
öðru. Hún og foreldrar hennar töluðust lítiö við meðan
snætt var, aðeins um vinnuna, þegar gengið var aö verki.
I Bezt að auglýsa í TÍMANUM jjj