Tíminn - 15.01.1955, Blaðsíða 6

TÍMINN, laugardaginn 15. janúar 1955.
11. blaff.
3
ÞJÓDLEIKHÚSID
ÍÞeir koinn t huustt
Sýning í kvöld kl. 20.00
Óperurnar
Pagliacci
Og
Cavalería
Rusticana
Sýning sunnudag kl. 20.00
Gullna hliðið
Eftir:
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi
sýning í tilefni af sextugs af-
mæli hans, föstudaginn 21. jan.
kl. 20.00
Leikstjóri: Lárus Pálsson
Hljómsveitarstjóri:
Dr. V. Urbancic
Músík eftir:
Dr. Pál /sólfsson
Frumsýningarverð.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13.15—20.00. Tekið á móti pönt-
unum, simi: 8-2345, tvær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum
Vwc/-
1. aprll árið 2000
Afburða skemmtileg, ný aust-
urrísk stórmynd, sem látin er
eiga sér stað árið 2000. Mynd
þessi, sem er talin vera einhver
snjallasta „satíra“, sem kvik-
mynduð hefir verið, er ívafin
mörgum hinna fegurstu Vinar-
stórverka. Myndin hefir alxs
staðar vakið geysiathygli. Til
dæmis segir Aftonblaðið í Stokk
hólmi: „Maður verður að standa
skil á ví fyrir sjálfum sér hvort
maður sleppir af skemmtileg-i
ustu og frumlegustu mynd árs-
ins“. Og hafa ummæli annarra
Norðurlandablaða verið á sömu
lund. í myndinni leika —estir
snjöllustu leikarar
Sýnd kl. 7 og 9.

Þjófuriim
frá Damaskns
Geysispennandi ævintýramynd í
litum með hinum vinsæla leik-
ara
Paul Henreid.
Sýnd kl. 5.
NÝJA BÍÓ
— 1544 —
Vii‘« Zapata
Amerísk stórmynd byggð á sönn
um heimildum um ævi og örlög
mexíkanska byltingarmannsins
og forsetans EMILIANO
ZAPATA. Kvikmyndahandritið
samdi skáldið JOHN STEIN-
BECK. — MARLON RANDO,
sem fer með hlutverk Zapata, er
talinn einn fremstu .karakter'
leikurum, sem nú eru uppi.
Jean Peters,
Anthony Quinn,
Allan Reed.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
SLEIKFEIAG!
[reykjavíkd^
Fraenka Charlcys
Gamanleikurinn góðkunni.
Sýning í dag kl. o.
60. sinn.
Uppselt.
Pantanir sækist kl. 21,30.
NÖI
Sjónleikur í 5 sýningum.
Brynjólfur Jóhannesson
í aðalhlutverkinu.
Sýning annað kvöld kl. 8,00.
Aögöngumiðasala kl. 4—7 í dag
og á morgun eftir kl. 2.
Sími 3191.
! AUSTURBÆJARBÍÓ
Frænka Charleys
Afburða fyndin og fjörug, ný,
ensk-amerísk gamanmynd lit-
um, byggð á hinum sérstaklega
vinsæla skopleik, sem Leikfélag
Reykjavíkur hefir leikið að und
anförnu við metaðsókn.
Inn í myndina er fléttað mjög
fallegum söngva- og dansatrið-
um, sem gefa myndinni ennþá
meira gildi, sem góðri skemmti-
mynd, enda má fullvíst telja
að hún verði ekki síður vinsæl
en eikritið.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 2 e. h.
GAMLA BÍÓ
Slmi 1475.
Astm stgrar
(The Light Touch)
Skemmtileg og spennandi ný
Ibandarisk kvikmynd, tekin
jlöndunum við Miðjarðarhafið.
Aðalhlutverk:
Stewart Granger,
hin fagra ítalska leikkona
Pier Angeli og
George Sanders.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára.

BÆJARBIO
— HAFNARFIRÐI -
Vanþahklátt
hjarta
Itölsk úrvalsmynd eftir sam
nefndri skáldsögu, sem komiS
hefur út á íslenzku.
Carla del Pogglo
hln fræga nýja ítalska kvlk-
myndastjama.
Frank Latimore
Danskur skýringartextt.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 184.
Ferðiii til tunglsins
{og fleiri rússneskar teiknimynd-
j ir sýndar kl. 3.
- -gr uj i -j; llfc P T I
TRIPOLI-BÍÓ
Síml 1182
Barbarossa,
koiiungur sjó-
ræuiugjanua
(Raiders of the Seven Seas)
Æsispennandi, ný, amerísk
Imynd í litum, er fjallar um ævin
jtýri Barbarossa, óprúttnasta sjó
jræningja allra tíma.
Aðalhlutverk:
John Payne,
Donna Reed,
Gerald Mohr,
Lon Chaney.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
ÍTJARNARBÍÓ
Óskars verðlaunamyndin
Glcðidagur I Róm
PRINSESSAN SKEMMTIR SÉR
(Roman Holiday)
! Frábærlega skemmtileg og vel
í ! leikin mynd, sem alls staðar hef-
ir hlotið gífurlegar vinsældir.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍO
Siml 6444
Eyja leyndar-
dómanna
(East of Sumatra)
Geysispennanái ný amerisk kvik!
mynd í litum, um flokk manna,|
sem lendir í furðulegum ævin-í
týrum á dularfullri eyju í Suð-j
urhöfum.
Jeff Chandler,
Marilyn Maxwell,
Antliony Quinn.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Blöðin
og hlutverk þeirra
(Framhald af 5. siðu).
upp varnargirðingu í milli
sín og almenningsálitsins
með því að telja ákvarðanir
og samningagerðir „trúnað-
armál“ og undir leyndarhulu.
Ráðið hefir þetta að segja
um slika tilþurði: Marga em
bættismenn og skriffinna
hins opinbera dreymir um að
skapa sín eigin ríkisleyndar-
mál. Ef þetta er gagnstætt
þjóðarhagsmunum, ber blöð
unum skylda til að segja,
hvað er að gerast.
Kvartanir yfir hryllifrá-
sögnum af glæpaverkum í
blöðum, hafa komið fyrir
þennan sjálfboðadómstól
brezku blaðanna, og hann
hefir svarað eitthvað á þessa
leið: Fáir geta vænzt þess, að
lifa svo ævina, að þeir kom-
ist ekki í snertingu við skugga
hliðar mannlífsins. Blað
væri lítils virði, ef það sæi
aldrei nema hinar bjartari
hliðar. Um kynferðisafbrota-
mál segir: Almenningur væri
verr á vegi staddur, ef sliku
væri haldið leyndu.
Loks er þess getið, að uppi
séu skoðanir um að blöðin
láti stóra auglýsendur hafa
áhrif á skoðanatúlkun og al-
menningsálit. En blaðaráðið
telur, að í Bretlandi sé lítið
hald í þessari skoðun. Bend-
i r á, að tóbaksframleiðendur
séu einhver öflugasti auglýs-
andi landsins, en blöðin hafi,
án tillits til hagsmuna þeirra
flutt mjög ýtarlegar fréttir
af vísindarannsóknum og um
ræðum um samband sígar-
ettureykinga og lungna-
krabba. En þessi fréttaflutn-
ingur hljóti að hafa haft á-
hrif á sölumöguleika tóbaks.
Fyrir blöðin sjálf, og fyrir
almenning er mikilsvert, að
vandamál blaðanna og opin-
berra umræðna sé þannig
krufin til mergjar fyrir opn
um tjöldum. Skilningur á að
stöðu blaðanna og hlutverki
þeirra, er ein bezta trygging
in fyrir því að sannkallað
prentfrelsi sé í heiðri haft.
(Dagur)).
Pearl S. Buck:
35.
HJÓNABAND
Snjóþungt . . .
(Framhald af 4. siðu).
mikilvæg samgöngubót fyrir
kaupstaðinn, en bíllinn er nú
bilaður og vantar belti þau,
sem honum er ekið á.
Hafa Seyðfirðingar því not
ið góðs af snjóbíl Héraðsbúa
í vetur og er hann búinn að
fara margar ferðir til Seyðis
fjarðar með mjólk, póst og
íarþega.
•■iiiilMiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinr
I Ragnar Jónsson j
| hæsíaréttarlögmaður |
1 Laugavegi 8 — Sími 7752 \
Lögfræðistörf
og eignaúmsýsla i
• IIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIimilllllllllllllllllllMIIIIIIIIKHIH
•jiiiiiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiHimiiiiiiiiiiiiiiiimuiim
| Blikksmiðjan 1
| GLÓFAXI j
ÍHRAUNTEIG 14. — Sími 7236 I
«* ♦*
kvöld eitt, er við höfðum verið að dansa niðri í veitingá-
salnum, gekk ég harla þreytt upp alla þessá stiga. Þegar
ég var komin upp á efstu hæðina, heyrði ég skrjáf í pilsum,
en það voru auðheyranlega ekki silkipils,. sem strukust við
gólfið. Ég leit upp og sá tvær nunnur á'ganginum. Ég var
harla undrandi, því að nunnum bjóst ég ekki við í slíku húsi
sagði frú Barton. Ég hneigði mig fyrir þeim og þær gengu
fram hjá mér brosandi. Morguninn eftir spurði ég húsráð-
antía, hvernig á þessum nunnum stæði.
— Nunnum? sagði hann og var engu að síður undrandi
en ég. Sáuð þér nunnur hér í húsinu?
— Já, tvær nunnur, sagði ég.
— Jæja, sagði hann. Þær áttu hér heima fyrir níu hundruff
árum. Þar sem þetta hús stendur, var klaustur í þá daga.
Ronnie tók nú pípuna aftur úr munni sér. — Það er
iika sagt, að á húsi einu í Fairfax sé gluggi, en innan við
hann sé ekkert herbergi, að minnsta kosti hafi enginn fundiff
það. ..-■■J
— Hvað áttu við, Ronnie? spurði nú Elise. XJndrandi auga
hennar leituðu þó Williams en ekki manns hennar.
— Ég kom þangað eitt sinn í samkvæmi, sagði Ronnie
og héit pípu sinni af mikilli nákvæmni. Við hengdum hand-
klæði út úr hverjum glugga, sem við fundum að innan verðu
í húsinu. Síðan fórum við út til þess að vita, hvórt við sæjum
nokkurn glugga sem ekki hengi handklæði út úr. Og viff
sá’im einn glugga. Það er sagt, að margir hafi gert þessa
tilraun og ætíð með sömu niðurstöðu.
Monty lyfti syfjulegum brúnum og leit á konu sína. Er
það ekki einmitt í þessu sama húsi, sem klukkur hringja í
veit.ingastofunni af sjálfu sér í dögun dag hvern?
— Jú, og ég hef heyrt það sjálf, sagði Louise. — Þar sem
veitingastofan er nú var einu sinni kaoella klaustursins.
— Jæja, sagði frú Barton, fólk segir nú svo margt og trúlr.
alls konar hégiljum.
— Við skulum dansa, sagði Elise upp úr þurru.
Og andartaki síðar var William að dansa við hana.
— Það setur stundum að mér ótta við þá tilhugsun aff
eiga að búa í Englandi, sagði hún. — Skyldi ég lika fara aff
trúa á drauga?
— Ég get ekki ímyndað mér það, sagði hann brosandi.
Og svo minntist hún á Rut við hann, fyrsta og eina mann-
eskjan í þessu húsi, sem varð til þess.
— Ertu hamingjusamur, William?
— Hvað áttu við? Núna í kvöld?
— Nei, auðvitað ekki. Ég á við hjónabandið. Heitir húrl
ekki Rut? t'
— Jú, hún heitir það, og ég er hamingjusamur.
— Fullkomlega?
— Já, það held ég.
— Heldurðu að mér gætist vel að henni?
— Ég get ekki ímyndað mér, að nokkrum geðjist öðruvísl
en vei að henni.
— Fæ ég aldrei að sjá hana?
— Það veit ég ekki, það er á þínu valdi, býst ég við.
— Líklega ekki núna, William. En kannske síðar, þegat
ég kem í heimsókn hingað. Ég ætla að koma hingað á hverju
ári. Ronnie hefir heitið mér því.
— En England mun taka þig fangna, verða þér heimili,
sem þú vilt ekki yfirgefa.
— Því heldur þú það?
— Ég finn það á mér. Ég hefi líka farið langan veg aff
heiman í vissum skilningi, þótt heimili mitt sé aðeins fáat
mílur héðan.
— Það er ekki líku saman að jafna eða finnst þér þaff?
— Já, mér finnst það.
— En það er líka raunverulegt heimili?
— Þar sem Rut er, þar er heimili mitt.
Hún hugsaði hljóð um þetta nokkra stund, og svo hættu
þau dansinum. Hún kvaðst vera þreytt.
— Hvenær ferðu héðan, William?
Hann hafði ekki tekið neina ákvörðun um það til þessarat
stvindar, en nú fann hann, að sú ákvörðun var fastmótuð.
Hann fann, að hér var íokið þætti lífs hans, þætti þess I
hessu húsi og í þessum félagsskap.
— Ég fer í fyrramálið, jafnvel fyrir morgunverð.
Þau litu öll á hann, er hann sagði þetta, en enginn mæltí
orð nema Elise.
— Vertu þá sæll, William. 1 !
— Vertu sæl, sagði hann. •- - v -
Hann gekk upp stigann litlu síðar. Enginn annar háfðL
kvatt hann, en þá vissi hann það, og þau vissu það líka, aff
hann mundi veröa farinn, er þau kæmu á fætur næstat
morgun. Hann gekk inn 1 herbergi sitt og horfði i kringum
sig. Þetta hafði verið æskuheimili hans og athvaff. Allt f
einu varð sú ákvörðun fastmótuð að sofa ekki framar undir
þaki þ.essa húss, ekki einu sinni þessa nótt. Hann skipti ura
föf, og fór í hversdagsfötin, sem hann hafði komið í og lét'
skartklæðin inn í skáp. Þegar allt var orðið hljótt í húsinu,
gekk hann út um hliðardyr og kleif yfir lágan garð og var
þá kominn út á hliðargötu vestan hússins. Hann þekkti þessa
leið gerla og vissi, að enginn mundi hafa orðið var við brott-
för hans. Hann náði í síðasta sporvagninn sem gekk til járn-
brautarstöðvarinnar. Þar varð hann að biða klukkustund