Alþýðublaðið - 09.08.1927, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
IIH!
iaa ghs
iiii
1 Tilbúin sængurver, |
- koddaver og lök, »
mjög ódýr í
I
z Verzl. Gunnpórunnar & Go. i
I
i
i
Eimskipafélagshúsinu.
Sínii 491.
Vörur serjöar gegn
póstkröfu, hvert á
land sem er.
iflii
II!
I
BSfl
I
jafnframt taka fram, að þetta ver'ð
er miðað við minst ca. 10—25
tonn á einu farmskírteini. í minni
sendinguni yrði verðið áreiðan-
lega peim mun hæria, sem nemur
álagningu okkar lieildsa'anna. Það
geta vajntanlega allir gert sér það
Ijóst, að erlendar heildverzlanir
muni gera þann mismun á þvi,
ihvort þær afgreiða 10 eða 1000
sek'ki í einu.
Þær upplýsingar, sem ég hefi
gefið um kartöfluverðið, standa
óhaggaðar og verða ekki hraktar.
„Barnakarl“ hefir í grein sinni j
AlþbJ. hinn 30. f. m. játað, að
hann hafi gefið rangar upplýs-
ingar um útlent markaðsverð.
„Dalskeggur“ gefur engar upplýs-
ingar um verð, en segir að álagn-
ing smásala og heildsala saman-
lagt nema 60°/o. Það er sagt, að
-.sjaldan muni meira en helming,
er frá sé sagt“, en hann kemst
einu skrefi ^lengra, því ég heft
með rökum sannað, að álagning
þessara beggja aðilja hefir verið
samanlagt frá 21--26»/o, sem þó
að nokkru leyti liggur í lægra
innkaupsverði.
„Dalskeggur“ er undrandi yfir
því, að ég ekki skuli, gera neitt
til að vhrja okkur heildsalana, en

i
i
BH
wa
i
■a
í
]Svo auðvelt
log árangurmn samt svo góður.j
nra
i
i
i
Sé þvotturinn soðinn dálítið með FLIK-FLAK, þá losna
óhreinindin; þvotturinn verður skír og fallegur og hin fína,
hvita froða af FLIK-FLAK gerir sjálft efnið mjúkt
Þvottaefnið FLIK-FLAK varðveitír létta, fína dúka gegn
sliti, og fallegir, sundurleitir dúkar dofna ekki.
FLIK-FLAK er það þvottaefni, sem að öllu leyti er hent-
ugast til þess að þvo nýtizku-dúka. Við tilbúnirg þess
eru teknar svo vel til greina, sem framast er unt, allar þær
kröfur, sem nú eru gerðar til góðs þvottaefnis
Þ¥CITTAEFNIÐ
j
52S
I
ég tel ]ress enga ]>örf, mepan ckki
er um að ræða nema ca. 6"/o á-
lagningu á kartöflum.
Öski ,,Dalskeggur“ að ræða
þetta mál frekar, skora ég á hann
að skrifa undir sínu rétta nafni,
en það getur verið að hann
skammist sín fyrir að láta nafn
sitt unclir aðrar eins vitleysur eins
og áður umrædda greim
Reykjavík, 4. ágúst 1927.
Egcjert Kristjárisson.
Handtöskur
mlkið úrval.
Nýkomnar.
VÖRUHÚSIÐ.
Kánpið Alpýðublaðið!
Útsala á brauðum og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Vesturgötu 50 A.
Hús jafnan til sölu. Hús tekin
í umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðalstr. 11. Heima 10—12 og 5—7.
Fasteignastofan, Vonarstræti 11
B, annast kaup og sölu fasteigna
í.Reykjavík og úti um land. Á-
herzla lögð á hagfeld viðskifti
beggja aðilja. Símar 327 og 1327.
Jónas H. Jónsson.
VerzIW uiD Vikar! ÞaD vc-rdur
notadrýgst.
Ayætar nýjar rófur fást í
verzlun Þórðar frá Hjalla.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Hallbjörn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Siegerkranz: Æfintýri herskipaforingjans.
Gla'dys og Thornby sátu í bifreiðinni. Sýn-
ingin var úti' fyrir skömrnu; og þegar Pater-
son kom ekki, voru þau nú á heimleið.
Þau litu 'undrandi upp, er hurðin var rifin
upp og Delarmes með rýtinginn í h ndinni,
æðisgenginn af reiði, þeyttist inn.
Gladys þekti Irann þegar, og áður en De-
larmes hafði svigrúm til þess að segja orð,
' miðaði hún lítilli, perlugreyptri skammbyssu
á bann.
Lesandinn minnist þess, að hún hafði sjálf
stungið upp á því, að hjálpa Paterson til
þess að ná í Delarmes. Hún geröi aldrei
hálfverk, og sama daginn hafði hún stungið
niorðtálinu í tösku sína um morguninn, og
var fullviss um, að það yrði henni brátt
að gagni.
„LIpp með hendurnar!“ hrópaði hún á-
kveðin.
Delarmes hiýddi ósjálfrátt.
Thornby sat mállaus af undrun.
Paterson hljóp nú á sama augnabliki upp
í bifreiðina, sem nú var komin á fulla ferð.
Bifreiðarstjórinn hafði ekki tekið eftir nejnu
og því ekið af stað.
Delarmes nísti tönnurn af reiði. En ér
hann sá, að allur mötþrói var árangurs-
laus, sagði hann rólega, háðskur á svip:
„Til lukku, hgrra sjóliðsforingi! Þér hafið
heppnina með yður enn, sew komid ér, en
ég er óheppinn! En, góði minn!“ hélt hann
áfram og benti á byssuna í hendi Pater-
sons; .hættið þér að Jeika yður með hana.“
Lautinantinn hafði sem sé miðað byssunni
á brjóst Delarmes, óðara en hann kom upp
í bifreiðina. Gladys miðaði sinni undir 'nef
hans, en sigri hrósandi bros lék um v.trir
henni.
,,Ég er fangi yðar. Hvað ætlið þér að
gera við mig?“ Delarmes hló napurt.
Paterson lét byssuná síga, en hafði hana
sarnt á reiðum höndum. Hann brosti á-
nægju!ega, lagaði línkraga sinn, hann liafði
losnað í bardaganum, og bað Gladys að
hnýta slifsiö.
„Jæja; þetta er nú hundaheppni,“ sagði
hann, meðan Gladys hjálpaði hönum til þess
að binda vasakiút um sárin, „að pið skulið
einmitt sitja í þessari bifreið. Þér eruð ágæt,
ungfrú Thornby! Þér kornið fram eins og
hetja!“
Delarmes krosslag'ði hendurnar á brjósti
sér. Hann sat þögull og íhugaði, hvernig
hann ætti að komast úr þessari klípu.
„Iívað ég ætía að gera við yður? Auð-
vitað loka yður inni á öruggum og rólegum
stað! En má ég biðja. yður, herra Thornby!
að halda duglega í þrjótinn; hann er nefni-
lega óútreiknanlegur. Úr því að hann var
nú svo vingjarnlegur að halda félagsskap
við okkur, verðum við að gæta þess, að
héimsóknin verði ekki of- frönsk!“
Paterson sagði þeim því næst, hvernig
alt hefði gengið til, og þakkaði Gladys enn
cinu sinni fyrir hina óvæntu hjálp. Síðan
opnaði hann fram til bifreiðarstjórans og
bað hahn að aka til næstu lögreglustöðvar.
Bifreiðin snéri við og ók niður hliðargötu.
Delarmes mjakaði sér órólega í sætinu
og tök upp vindlingahylki sitt.
„Nei; þakkir, kæri Delarmes!“ sagði Pater-
sonn. „Látið það niður aftur! Langi yður
til þess að reykja, þá takið eina af mínum.
Það er ekki að furða, þátt þér hafið hjart-
slátt yfir því að hitta svo óvænt einn
„bezta“ kunningja yðar."
Hann bauð honum Abdullas-vin^ilinga sína.
„Vindlingar yðar eru má ske útbúnir með
einhverju öðru en tóbaki, og við viljum
helzt losna við að springa í loft upp.“
Delarmes ypti öxlum, en tók samt það,
sem honum var boðið, en Paterson kveikti
fyrir hann.