Tíminn - 11.08.1955, Blaðsíða 6

TÍMINN, fimmtudaginn 11. ágúst 1955.
178. blaff.
GAMLA BÍÖ
Genevieve
Víðfrœg ensk úrvalskvikmynd í
fögrum litum — talin vera ein
ágætasta skemmtikvikmynd, sem
gerð hefir verði í Bretlandi síð-
asta áratuginn, enda sló hún
öil met í aðsókn. Aðalhlutverk-
in eru bráðskemmtilega leikin
af:
Dinah Sheridan,
John Gregson,
Kay Kendall,
Kenneth More.
Sýnd ki. 5, 7 og 9.
Mynd, sem kemur öllum í sól-
skinsskap!
Þ>etta getur hvern
mann hent
Óviðjafnanleg, fjörug og
skemmtileg þýzk gamanmynd,
með hinum bráðskemmtilega og
sprenghlægilega gamanleikara
Heinz Ruhmann. Þetta er allra
síðasta tækifærið til að sjá þessa
mynd, því hún verður send tU
útlanda með næstu skipsferð.
Sýnd kl. 7 og 9.
Forboðna landið
Bráðskemmtileg frumskóga-
mynd um Jungle Jim konung
írumskóganna.
Sýnd kl. 5.
BÆJARBfÓ
maí-nakfirði ~
Þcir i'oru fintm
Spennandi, frönsk kvikmynd
um 5 hermenn, sem héldu hóp-
inn eftir að stríðinu var lokið.
Myndin hefir ekki verið sýnd
áður hér á iandi. Danskur
skýringartexti.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 7.
Morfín
Sýnd kl. 9.
Síðasta sinn.
1
NÝJA BÍÖ
Með söng í hjarta
(With a Song in my Heart)
Hin undurfagra og ógleymanlega
músikmynd um ævi söngkonunn
ar JANE FROMAN, sem leikin
er af
Susan Hayward,
verður vegna ítrekaðra áskorana
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hafnarfjarö-
arbíó
Sumar með Monihu
Frábærlega vel leikin sænsk
mynd, er fjallar um sumarævin-
týri tveggja elskenda.
Aðalhlutiverk:
Harrlet Anderson,
Lars Ekborg.
Sýnd kl. 7 og 9.
AUSTURBÆJARJBÍÖ
MUH tveggja elda
(The Man Between)
Óvenju spennandi og snUldar
vel leikin, ný, ensk stórmynd, er
fjallar um kalda stríðið í Berlín.
Aðalhlutverk:
James Mason,
Claire Bloom,
(lék í .Jámelight")
Hiidegarde Neff.
Myndin er framleidd og stjórn-
uð af hinum heimsfræga leik-
stjóra:
Carol Reed.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 9.
MSM M4A
Aðeins þín vegna
(Because of you)
Hin hrífandi ameríska stórmynd
um baráttu ungrar konu fyrir
hamingju sinni.
Loretta Young,
Jeff Chandler.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aðeins örfáar sýningar!
TJARNARBÍÓ
Landráð
(High Treason)
Afar spennandi brezk akamála-
mynd um skemmdarverk og bar
áttu lögreglunnar við landráða
fólk. Þetta er ein af hinum
brezku myndum, sem eru spenn
andi frá byrjun til enda.
Aðalhlutverk:
Patric Doonan,
Mary Morris.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BIÓ
Þrjár bannaðar
sögur
Stórfengleg, ný, itölsk úrvals-
mynd. Þýzku blöðin sögðu um
þessa mynd, að hún væri ein'
hver sú bezta, er heföi verlð
tekin.
Aðalhlutverk:
Elenora Rossl Drago,
Antonella Lualdi,
LU Amanda,
Glno Cervi,
Frank Latimora.
Sýnd kl. 5, 7 og B.
Enskur textl.
Bönnuð böraum.
Síðasta sinn.
?77erteð

Víðlesnasta
skáldverk . . .
(Framhald af 6. síðu.)
azar y Vozmediano var bæði ung
og falleg og hún hlaut í heiman-
mund nokkur ólífutré, vingarð,
nokkrar býkúpur og dálítinn skika
af landi fjölskyldu sinnar. Þetta
hefði ekki verið svo afleit byrjun
fyrir ungan' bónda. En eiginmað-
urinn var nærri helmingi eldri en
hún var sjálf, og hann hafði meiri
áhuga á skriftum en búskap. Hann
flutti hana með sér til Madrid, par
sem hún lifði í óhamingjusömu
hjónabandi meðal heimsglaðra leik-
ara, rithöfunda og skálda. Er hjóna
band þeirra rann þannig út í sand-
inn, tók Cervantes aftur að halla
sér að leikhúsunum, en honum
tókst aldrei að skrifa neitt það
leikrit, sem gæfi honum nokkra
frægð. Þá kom allt í einu fram
á sjónarsviðið ungur rithöfundur,
Lope de Vega, sem á 24 klukku-
stundum samdi leikrit, sem gerði
hanri frægan á augabragði. Þá
hvarf Cervantes frá leikritagerð og
lagði ritstörf á hilluna.
Nú sneri hann sér að skatt-
heimtu, og ennfremur átti hann að
sjá um að afla „flotanum ósigrandi"
vista, en Filippus kóngur hugðist
senda hann til að berja á Eng-
lendingum, sem nú voru teknir að
gerast allbaldnir við spánska heims
veldið.
„Gjörvallur Spánn kveður þegar
við af sigursöngvum", skrifaði Cer-
vantes um þessar mundir, er hann
hamaðist við að safna kjötlærum
og vínámum í þorpunum umhverfis
Seville.
En ekki leið á löngu unz Cer-
vantes var á bak við lás og loku
í fangelsi. Stærðfræði hafði aldrei
verið háns sterka hlið, og bókhaldið
yfir vistasöfnunina þótti í meira
lagi tortryggilegt. Honum var að
visu fljótlega sleppt úr haldi, en
var dæmdur í þyngstu sektir. Hann
sneri sér nú aftur að skattheimt-
unni, og lagði þá skatta inn í
banka í Seville. Bankinn fór fljót-
lega á hausinn, og aftur var Cer-
vantes kastað í fangelsi. Þarna
gafst honum færi á að hlusta á
hetjusögur alræmdra þjófa, og
hann hlýddi á játningar gamalla
morðingja. Meðan hann lá þarna
geymdur á bak við slagbranda fang
elsisins, lét hann hugann reika út
yfir hvítar hæðir Andalúsíu. Fyrstu
blaðsíðurnar í Don Kíkóta voru
að skapast í huga hans.
Þegar Cervantes var sleppt úr
haldi, var hann loks fullfær að
flytja boðskap sinn, og nú loks
voru Spánverjar í standi til að
hlusta á hann. Plotinn ósigrandi
lá nú á hafsbotni, og ósigurinn
hafði kennt Spánverjum þá lex-
íu, að sennilega myndu þeir aldrei
verða til.að bjarga heiminum einir
sér. Nú var einmitt timinn fyrir
riddarann gamla að birtast úti við
sjóndeildarhringinn í La Mancha,
með sinn gamla þjón, Sancho
Panza ríðandi á múlasna á eftir
sér.
Don Kíkóti er gömul hetja. Reynd
ar ekki orðinn annað en skinnið
og beinin og orðinn gjörsamlega
ruglaður af lestri riddarasagna.
Hann tekur að lokum að trúa því,
að hann sé sjálfur hinn síðasti
riddari kristinna þjóða og sé til
þess kallaður að ríða fáki sínum
til að rétta hlut litilmagnans, frelsa
fagrar meyjar og berja á tröllum.
Bókin um Don Kíkóta var fyrst
gefin út 1605, þegar Cervantes /ar
58 ára, og frægð höfundarins varð
brátt kunn um allt föðurland hans.
Xátið batnaði þó fjárhagur Cer-
vantes, og þegar franskir stjórnar-
erindrekar komu til Madrid og
spurðu eftir höfundi þessarar
frægu bókar, rak þá i rogastanz,
er þeim var sagt, að hann væri
fátækur gamall hermaður og væri
þekktur af fáum persónulega. Þeir
fundu hann loksins í gömlu húsi
J. M. Barrie:
11.
P
RESTURINN
og tatarastúlkan
Lögreglan var-öllum hnútum svo kunnug að hún gekk
bemt tii þeirra vefara,: sem handtaka átti. Ln það kom þó
fyrir, að þeír tóku rangan mann einkum sökum þess, að mar|
ir vefarar höfðuiskipt um heimili að ráði tatarastúlkunnar.
Yuill yngri bjargaði sér meö því að fela sig í heystakk og
SeekyHobart með því að látast vera kartöflupoki.
Moidvörpuveiðarinn Sanders Webster var óheppnari, þðtt
hann væri alsaklaus. Hann var ekki einu sinni staddur í
Thrums nóttina,- sem vefararnir gerðu uppsteit gegn at-
vinnuveitendumíSinum, en þar sem hann hélt, að óeirða-
seggirnir myndu sleppa við refsingu, vildi hann gjárnan
fá sinn hluta a£ heiðrinum. Þess vegna gekk hann urri og
skrökvaði því á-sjálfan sig, að hann hefði verið éimv af
foringjunum. Helzti margir trúðu honum, þar á meðal yfir-
völdin. Þessi skreytnf varð honum dýr. Hann fannst í grísá
bæÞ og fékk 9 mánaða fangels1.
Það var ekki okkar sök, að upp komst um ferðir ykkar,
sagði lénsmaðurinn reiðu]ega við Halliwell höfuðsmann, er
ekki var aöeins reiður, heldur beinlínis frávita af vonzku.
Annað augað í -honum var næstum alveg sokkið. — Þáð
voru hermenn yðar. sem slúðruðu.
— Þeir sögðu ekki frá neinu, sagði höfuðsmaðurinn með
áherzlu. Þeir lénsmaðurinn og höfuðsmaðurinn sátu í ráð-
húsinu og yfirheyrðu nokkra af borgurum Thrums. — Eri
það var horngrýtis tatarastúlkan, bætti höfuðsmaðurinn
við. Hún hljóp um eins og byssubrennd og aðvaraði fólk.
— En hvar hefði hún átt að komast efÞr þvi, að her-
mennirnir myndu koma? spurði lénsmaðurinn efablandinn.
— Hjá þínum mönnum!
— Hvað er orðið af henni? '■'*
— Uppnumin eins og andi úr öðrum heimi.... Nei, ann-
ars, þarna held ég að þeir komi með nornina. Þeir heyrðu
þung skref og giamur í járnbentum hælum úti fyrir. Tveir
hermenn komu mn meö fanga. En það var ekki tatara-
stúlkan. Þar var kominn Wearyworld, hinn fyrirlitni lög-
regluþjónn þorpsins.
— Þetta er lögregluþjónn staðarins, sagði einn af her-
mönnunum. Við höfum leitað hans um allt og það var
fyrst nú að við höfðum loks upp á honum.
— Hvar hefirðú ha’dið þig? spurði lénsmaðurinn gremju-
lega. _
— í rúminu ejns og allt skikkanlegt fólk á að gera um
þetta leytí nætur.
— Hvernig vogarðu þér að vanrækja skyldur þínar við
svona tækifæri?,
— Ja, það er nú löng saga, svaraði lögregluþjónninn,
hreykinn og glaður yfir að að fá einu sinni tækifæri tii
að leysa rækilega frá skjóðunni. Satt að segja grunaði mig
ekki að þið væruð hér á ferð. Ég var kominn miðja leið
á minni venjulegu eftirlitsferð. Þá heyrði ég skyndilega
hávaða mikhm frá torginu og hugsaði með mér að þarna
væru einhverjir næturhrafnar á stjái. En þegar slíkir ná-
ungar eru á ferli, á heiðarlegt fólk að halda sig innan dyra.
Þess vegna fiýtti ég mér heim og fór í rúmið og þar var ég,
þegar menn yðar komu og tóku mig.
— Kannastu nokkuð við tatarastúlkuna?
— Þessa sem hefir hrútaber í hárinu?
— Einmitt. Hefirðu séð hana? I
— Það hef ég. En ég skal sverja, að heiðarlegri---
— Haltu kjafÞ! Hvenær sástu hana? -*f
— Um klukkan tólf, held ég, sagði lögrégluþjónninn í-
smeygilega. Það var þegar ég var á eftirlitsferð minni,
ekki löngu áður en ég heyrði gauraganginn frá torgmu.
Hún kom skyndiiega hlaupandi á móti mér. Fallegt véður
í kvöld sagði ég, því'M^ það voru engir aðrir en prestur-
urinn, sem höfðu talað- við mig í dag. Hvað er það ann
ars, sem þú hefir þaCha í hendinni?
— Horn, sagði hún, én það er svo lélegt, að ég fæ ekk-
ert hljóð úr því. Ert þú úr lögregluliðmu?
— Já, svaraði ég, en láttu mig fá hornið og ég skal vita,
hvort ég get ekki komizt til ráðs við það.
— Því hef ég enga trú á, svaraði hún.
— Láttu mig fá það, sagði ég og það gerði hún. Ég blés
af öUum kröftum og ég skal svei mér segja ykkur, að í
því heyrðist. En hún er skrýtin stelpa. Hún rauk í burtu
án þess að þakka mér einu sinni fyrir eða taka við horn-
inu aftur.
— Bölvað fíflið þít,t, sagði lénsmaðurinn. Það varst þá
þú, sem gafst a.ðvörúijarmerkið?
— En er það nokkúð tU að reiðast yfir, sagði lögreglú-
þjónninn særður.
— Hypjaðu þig, ösftraði yfirmaður hans.
— Höfuðsmaðurmn hló flírulega. — Það eru miklir á-
í Calla del León, þar sem hann
kom til dyranna til að taka á móti
hinum tignu gestum sinum í gam-
aldags bændakufli frá Kastilíu.
Hinn 23. apríl 1616 var það dauö-
inn sem barði að dyrum háns, og
Cervantes var lagður.d .gröf, scm
enginn veit lengur hvar er.
En allir þekkja riddarann gamla,
sem enn mundar lensu s:na gegn
öllu því, sém óraunhæft er, og
skuggá hans ber nú við - loít, ekki
aðeins á spánskri grund, heldur
um gjörvallan heim.