Tíminn - 24.12.1955, Síða 4

TÍMINN, laugardaginn 24. tile&c-mber 1955,
294. Wað,
Bréf frá Heidelhertt:
Þar berja studentar professorum lof í
boröiö en segja „uss“ ef þeim iíkar
F? á He’delberg.
sæti. Prófessorum er heilsað
með því að berja í borðið, og
einnig látum við í ljós hrifn-
ingu okkar á þann hátt, séu
þeir málsnjallir. Verði þeim á
skyssa, strjúkum við fætinum
eftir gólfinu eða segjum u-s-s.
Þess á milli keppast nemend-
ur við að skrifa og skrifa oft
fyrirlestrana niður orði til
oriðs til að spara bókakaup.
Bækur eru eitt af því, sem
hér er dýrara en heima, og
mér virðist að þýzkir stúd-
entar hafi yfirleitt litla pen-
inga handa á milli. Flestir
stúdentar borða í stúdenta-
mötuneyti (Mensa lat: borð).
Er það til húsa í byggingu
einni mikilli, sem áður var
hesthús kjörfurstanna. Ekki
veit ég, hvort það hefur breytt
svo mjög um svip síðan, Matur
er mjög ódýr en lélegur.
Kvölds og morgna láta flest-
ir sér nægja brauð og smjör
líki.
Allmikið stúdentalíf er hér.
Stúdentar hafa samkomuhús,
þar sem dansað er öðru hvoru,
ýmsir klúbbar eru starfandi,
að ógleymdum ýmsum stúd-
entafélögum (Verbindung). í
félögum þessum gilda oft
strangar reglur um inntöku
nýrra félaga, og þau hafa oft
í heiðri ýmsar gamlar venjur.
Féiagsmenn hafa þá oft eitt
hvert sérstakt áhugamál eða
markmið.
í hátíðasölum háskólans
eru Oft fræðandi erindi fyrir
almenning. Að lokum langar
mig að geta um eitt erindi,
sern próf. Hjulström frá Upp-
sölurn hélt hér á vegum land-
fræðifélagsins hér. Hafði hann
verið við athuganir á jökul-
söndurn í Öræfum, og um leið
kvnnt sér land og þjóð furðu
vel og tekið myndir. Fyrir-
lestrarsalurinn var fullskip-
aður, og eritrdið einnig endúr-
sagt í þýzkum blöðum. Má
af því ráða áhuga almennings
á íslandi. Væri ekki úr vegi,
að fleú'i fetuöu í fótspor húis
ágæta prófessors, og kynntu
land og þjóð fyrir umheim-
inum á þennan hátt.
M. S.
JOLIN
Furðuverk þótt fram úr skari
fjúka burt sem þornuö strá.
Jóhn koma, jöl þótt fari,
jólin finnst mér samt að vari
eins og ljós er stöðug stari
stilltum næturhimni frá.
Stefán Hannesson.
iiMimiuiiiimiiiiiiiiiiiiimniiuiiiiiiiuMHMmHimmmifciinuunniiimwímauHiimiíuíiinnniuuuiimnginiuiB
Það er erfitt, að lýsa þeim
áhrifum, sem maður verður
fyrir við aö líta í fyrsta sinn
hina fornfrægu borg, Heidel-
berg. Hjá mér hefur þá lík-
lega mest farið fyrir tilhlökk
un til að koma mér fyrir á
einhverju hóteli og sofa. Ég
hafði sem sé fei’ðast með
næturlest, og slík ferðalög eru
mjög þreytandi. Ekki bætti
úr skák, að ferðafélagarnir
höfðu uppgötvað, að ég var
Islenzk, og þá var auðvitað
farið að spyrja mig spjörun
um úr, hvort það væri áreið-
anlega rétt að Reykjavík væri
hituð upp með hveravatni,
hvort við töluöum dönsku eða
ensku o. s. frv. Ég leysti úr
spurningunum eftir því sem
mín takmarkaða þýzkukunn-
átta leyföi.
Er ég hafði jafnað mig eft
ir ferðina, fór ég fljótlega að
líta í kringum mig og komst
að raun um, að ekki er fjarri
sanni að segja „Alt Heidel-
berg“ (Heidelberg gamla).
Flest er hér fornfálegt. Veldur
því einkum tvennt: Hér var
svo til ekkert eyðilagt í stríð-
inu, og svo vilja íbúarnir við-
halda hinu gamla. Þeir hafa
ekki svo litlar tekjur af ferða
mönnum þeim, sem koma til
að sjá hina gömlu Heidelberg.
Húsin eru grá eða brúnleit,
flest hlaðin úr múrsteinum.
Mér finnst þó alltaf gaman að
sjá, hve ný hús eru hér smekk-
leg og aðlaðandi. Og þó skera
þau sig að engu leyti úr hin-
um. Að innan eru hús oft
fremur fornfáleg, herbergi
stór og hátt til lofts, gólfin
úr fjölum, sem bi’akar í við
hvert spor, oe kolaofn í hverju
herbergi. En það er merkilegt,
hve maður venst fljótt húsa-
kosti þessum. Eftir nokkurn
tíma finnst manni jafnvel
kolaofninn hafa sína töfra.
Heidelberg liggur undir hæð
um, þar sem Neckar rennur
út á Rínarsléttuna. Hér er
mjög fallegt og viðkunnan-
legt. Af hæðunum er gott út-
sýni yfir borgina, og þangað
er gaman að ganga eftir þröng
um skógarstígum og líta yfir
umhverfið. Oft er reyndar
þoka eða mistur, svo að lítið
sést. Það hefur orðið til þess,
að ég hef séð enn betur en
íyrr, hve loftið heima er tært
og himinninn og fjöllinn blá.
í elsta hluta borgarinnar
er höll nokkur fornfræg.; Er.
hún einn mesti stássgripur
borgárinnar. Þangað koma ajl
ir ferðamenn fyrst og fremst,
svo að á sumrum má heita
þar stöðugur fólksstraumur.
Höll þessi var aðsetur kjör-
furstanna af Pfalz. Var fyrsti
hluti hennar byggður um 1500.
Þótti hverjum skylda aö auka
við bygginguna. Reis þannig
smám saman upp veglegt
I»essi grcin er cftir unga
stúdínu, Margréti Sigvaldadótt-
ur, sem stundar nám í jarðvegs-
fræði við háskólann í hinni fom-
íriagu borg, Heidelberg. Hér lýsir
Margrét komu sinni tii borgar-
innar, fyrstu kynnum af háskól-
anum og ýmsu, sem fyrir augu
bar. Væntanlega mun Margrét
senda blaðinu fleiri bréf frá
Heidelberg.
höfðingjasetur í fögru um-
hverfi, algjör andstaða þorps
ins fyrir neðan, þar sem hús
unum var þjappað saman inn
an borgarmúranna. Höllin var
síðan mikið til lögð í rústir
í styrjöldum (1689 — 93). Síð
an var nokkur hluti hennar
byggður upp, en nú er hún
höfð til sýnis í sama ágtandi,
aðeins haldið við. Þar eru líka
haldnir dansleikir, þegar mik
ið liggur við. í höllinni má
líta mörg forn listaverk, stytt
ur, veggteppi o. fl. Sá hlutur,
sem mesta furðu vekur, er
þó gi'íðarstór öltunna.. Tekur
hún 222 þús. lítra. Átti hún
að bera vott um frjósemi hér
aðsins og lífsgleði íbúanna. Úr
henni var svo miðinum dælt
í saiina.
Næst höllinni halda íbúar
Heidelberg mest upp á gömlu
brúna. Hún var sprengd upp
í síöasta stríði sem aörar, en
var endurbyggð óbreytt. —
Á tyllidögum eru oft flugeldar
frá brúnni. Er þá höllin einnig
lýst upp, eins og hún standi
í björtu báli, til minningar að
eitt sinn var kveikt i henni.
Þá þyrptist fólk upp á Heim-
spekingjaveg, sem liggur eftir
miðri hlíðinni gegnt höllinni,
til að njóta hiiinár tígúlegu
sýnar, og þeir, sem geta;-röa
út á Neckar i sama tilgangi.
Heidelberg mun vera kunn
ust sem háskólabær. Sést það
m. a. af því, að hér er saman
kornið fólk hvaöanæva að.
Hér má sjá fólk frá öllum
löndum Erópu, allmarga Aust
urlandabúa og fólk frá Afríku
og Ameríku. Hinar ýmsu deild
ir háskólans eru á víð og dreif
um borgina. Eru þær yfirleitt
gamlar og oft þröngar. Nú
er verið að byggja ný bús
fyrir hinar ýmsu deildir nátt
úrufræði og læknisfræði.
Kunnastur mun skólinn sem
læknaskóli. Ber oít við, að
fólk komi langt að, til að leita
sér hér lækirixrga.
í háskólairum ríkir fullkom-
ið akademiskt frelsi. Ekkert
eftirlit er með því, hvernig
íremexrdur sækja tínra, enda
væri það ekki auövelt, þar
sem svo margir xrenra. Til þess
að fá leyfi til að taka prcf,
þarf ekki amrað, eir borga fyr
ir þá fyrirlestra, sem skyida
er að hlýða á, eir skóiagjöld
eru hér allhá. Þetta virðist
þó ekki koma aö sök, hvað
tímasókir snertir. Kennslu-
stofur eru oft troðfuliar, svo
að maður verður að koma sér l
Gleði
eg |o
Vélavcrkstæffiið Kistufell.
Gleðileg jóI!
VetrarhiálpÍM i Revkjavík.
Gleð
ueg |ol!
IJra- og' gkartgripaverzlun
Magmisar Ásmundssonar,
Ingólfsstræti 9.
Gleðileg jól!
Kjöt & Græiimeti,
Snorrabraut 56, Melhaga 2.
vel við skólasystkúriir tú að fá ........................................................■■■■■■■■■■....■•■>•■•■■■■■■■•»••■•»»...................»»....,..............................„„„.„„„f