Tíminn - 24.12.1955, Blaðsíða 1

Skrifstofur í Eddub.úsl,
Fi-éttasimai':
81302 og 81303
Afgrélðslusimi 2323
Aug'lýsmgasími 81300
Prentsmiðjan Edda
39. árg.
TÍMINN, laugardagiim 24. desember 1955.
294. blað.
Séra Helgi Sveinssoíi, Hveragerði:
£kálkcltAljé$
I tilefni níu alda afmælis kirkju í Skálholti
Teikning- af skálholtsstað og dómkirkjunni þar, eftir J. Cleveley, gerð 1772
Ö, lof sé þér, dýrðleg'i höfundur himneskra fræða,
sem hjörtu vor námu og' festu við sína tryg-gð,
því svanaflug’ björtustu sálna til binna hæða
var sumarsins tákn, þegar dimmt var um Islands byggð.
Vér lifðum með þér öll hin fögru og sólblíðu sumur,
þá sáum vér dýrð þína, skynjuðum hug þinn bezt.
Hin himneska rödd þín sig hóf yfir eldfjallaþrumur
og hafíssins fannbylgjagný, er vor neyð var mest.
Vér sáum Guðs loga á ölturum íslands fjalla,
er aldanna sóldagar vígðust í morgunglóð,
og svartklæddar nætur, sem krupu við klettanna stalla
í kvöldskuggum djúpum í bæn fyrir hreíldri þjóð.
Það birti og skyggði í Sfkálholti liðinná alda,
en skilaboð þess munu geymast á hverri tíð,
að himinsins þrá er að hef jast til jarðneskra valda,
svo hátt metur Guð þessa veröld og hennar lýð.
I dómkirkju Skálholts í fögnuði og sorg vér sungum,
og sífellt var nálæg oss guðdómsins líknarhönd,
og varðeldur Guðsríkis brann yfir Biskupstungum,
svo birti til heiða og ljómaði um íslands strönd.
Vér hrösuðum margoft í freistingum viðsjálla vega,
en vorum þó reistir af kærleika Guðs á ný,
því eilífðin horfir af ástúð og himneskum trega
í augu þín, synduga jörð, gegnum þokur og ský.
Séra Ilelgi Sveinsson.
2.
Veitti véa drottinn
virki hélgrar kirkju
styrk til stórra verka,
stoltu Skálaholti,
ást til orðsins listar,
öllu hærri köllun:
leið til himnahliða
hrjáðri þjóð að bjóða.
Enn í aldaminni
ísleifs kirkja lýsir,
fslands helgihúsa
himinfróða móðir.
Kirkja Klængs hin merka
kærri enn og stærri
lét hér lýði njóta
ljóma helgra dóma.
Skein af Þorláksskríni
skærust dýrð og kærust.
Máttarvejkum veittust
vottorð náðar Drottins.
Kristur var kirkjugestur,
kvölin gleymd og bölið,
ljósi, er sálum lýsir,
lauguð fólksins augu.
3.
Hví er skin svo skært
í Skálholtsgarði,
húm þótt hylji jörð?
Ljúfur ljómi frá
leiði nokkru
hjúpar Drottins hús.
Grúfir þankaþung
1 Þorlákssæti
grátnótt heilags harms,
hlustar hljóð og köld,
Hrynja um vanga
höfug tregatár.
Stynja sjúkir sárt
af sínum nauðum.
Snauðra er þorrið þrek.
Bíður við Brúará
og’ bakka Hvítár
veglaus vergangsþjóð.
Guðsvin genginn er,
sem gjafir færði
og með Kristi kraup
fætur þreytta að þvo
þurfamanna.
Hlý var Drottins hönd.
Hvað mun skin svo skært
um Skálholtskirkju
boða þjáðri þjóð?
Signir æðri sól
hins sæla Þorláks
hinzta hvílureit?
Úti um breiða byggð
í bæjum lágum
sjúkir í sárri kvöl
heita á Þorlák hljótt.
Húmið rofnar.
Gefst þeim guðleg sýn..