Tíminn - 26.04.1956, Blaðsíða 9

T í M I N N, fimmtudaginn 26. apríl 1956.
f>voíÍ5irhm verCcr
drifhvítnr og enáiki^-
in rneiri en áðETo —
Mgjið verzlnn yC::' *
mi ÞVOTTADUF'EO
PERLU
Þó mfóEkin
þýðingarme

uiimiimiiiiitiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiirniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiuiuiiiiiiuiiiiiuiiuuiiiiiiiouiiiiiiii)
12
á að verða að veruleika, verð
ur að leggja það íyrir óðals
eigandann. Sumt af áíctHinun-
um er mér ekki ljóst enn. En
annað virðist mér þannig, að
ekki sé útilokað, að koma því
í framkvæmd; En sami, óðals
eigandinn hefir sinaf ' eigin
skoðanir, og mjög næmt auga
fyrir því, hvað borgar' iig og
hvaö ekki. Ef 'tii vilí ættum
við að bíða, þar til þér eruð
dálítið fastari í ségkí *’hér á
Borcholm. Óðalseigándinn hef
ir heldur ekki gleymt vand-
ræðunum með Brand . ennþá.
En láttu mig halda skjölun
um, þá get ég faxið betur yfir
þau, og ef til vill gert ð-áiitla
útreikninga varðandi þáu.
Andrés bauð góða nótt.
Öþolinmæði æskunnnar brann
í honum. Hann var i-.f-yrstu
óánægður með það, aðuráös-
maðurinn hafði ekki þegar í
stað fallizt á allar tillögur
hans, en þegar hann fór að
hugsa málið, sá hahh, að ráðs
maðurinn hafði tekið liessu
svo vel, sem frekast var við
að búazt.
Það var erfið nótt hjá Hen
riksen ráðsmanni. . Eí'tir áð
Andrés var farinn, ránnsak-.
aði hann teikningar og útreikn
inga gaumgæfilegá. Oftár eri;
einu sinni varð hann undrand.í
á skarpskygni Andrésar.
En ráðsmaðurinn beið ekki
eins og hann hafði stungið
upp á við Andrés. Til þess var
áætlunin of góð. Næsta morg
un safnaöi hann saman út-
reikningum Andrésar^g^áátfs;
sín og gékk tii .skrifstofu öðáls
eigandanS. ■
Tveim t ínmin ,síðar Var sént
eftir Andrési.
T hriíS’in Kirm ■ ■cfðð' Anrii'ós
'Andrés, en þagnaði, þegar
hann sá að óðalseigandinn
í þriðja sinn stóð' Andics
inn. í litlu skrifstofunni, .sete.
að sögn geymdi svo márgar
gámlaf minnirrgar. En í þetta
sinn varhonum létt um h|ártá
rætur.
-f Góðan dag, herra Jensen.
Fáið yöur sæti ,sagði öðajs
eigandinn strax og Andrés
kom inii úr dyrunum. .Fííðii’
minn ávarpar teig „herga'V
hugsaði Andrés, og horium var
skemmt. Honum tókst aö
hindar brosið ‘ jsem vár að
myndast í munnyikiunum.
— Ég hefi litið Ö téikningar
og áætlanir, sem þér fgnguð
Heriksen ráðsmanni, sagöi de
Borch, og hélt.MíaíasÞað
er talsvert til í þeim, enda þótt
ég búist ekki við,' áð :&fö%mið
gefi fjárhagslegan hagnað.
Andrés varð langleitur, og
óðalseigandinn tók eftir því.
Hannhéit.áfram'.‘-^-“Þáífsif5|t
ir ;ekki ..svo m.iklu máli hvört
við gfeiðu-m vélfríie'ðfhgslánu.
hér eéa ; þó'rginhl. Þaö kpmur'
•:lík.a; fram Íré'íkningum yðar,
.jafnyél þótt;.;þér hafið,svo vjri
gjarnlega reiknað mér nokkuf
þúsund. En hvað, snertir glát
'.áðár. yinnustundir, eruð' þér á
réttri leið. Og' víst. myndi það
spara okkur ýntis óþægincíi að
s.étja upp verkstæöi ogfá veru
lega duglegan mann til að
^tjórna þyí.
hrukkaði ennið.
— Ef til vill. En hafið þér
hugsað um, hverjum tökum á
að taka fjárhagshlið málsins?
spurði óðalseigandinn, og leit
með brosi á unga manninn.
— Já, gall í Andrési. — Þaö
yrði að útvega rekstursfé, sem
síðan væri hægt að afskrifa
á þrem árum.
Óðalseigandinn hló.
—En hvar fáum við reksturs
féð, getið þér kannske sagt
mér það?
-— Já, svaraði Andrés þegar
í stað, — af hagnaöi óðals-
ins.
Claus de Borch barði fingr
unum í borðið. Hann var víst
ekki svo vitlaus þessi Andrés.
En þó var eitthvað við unga
manninn ,sem hann gat ekki
fellt sig við. Óðalseigandi leit
rannsakandi á hann. Ef til
vill voru það bláu augun. Á
Borcholm haföi óðalseigand-
inn sjálfur einkarétt á sterk
bláum augum.
— Gott og vel, sagði de
Borch. Hann var aldrei lengi
að taka ákvarðanir sínar. —
Þetta getur kannske aldrei far
ið svo mjög illa, en þér verðið
að taka ábyrgöina á fyrirtæk
inu, Henriksen. Þér hafið þó
ekkert á móti því?
Ráðsmaðurinn hikaði. Hann
var varkár að eðlisfari.
— Nei, sagði hann með sem
ingi, en bætti svo við ákveðn
ara: — Nei, það hefi ég ekki.
— Gott og vel, sagði de
Borch aftur. — Þá skuluð þér
bara koma þessu af stað. Tala
við smiðina og son skógar-
varða’rins. Mikkelsens fólkið
hefir alltaf reynzt vel, og sjálf
ur þekki ég Einar. Það er góður
efniviður í honum.
Andrési fanns honum
skyndilega ofaukið. Átti hann
þá ekki að fá neitt með sínar
eigin áætlanir að gera? hugs
aði hann.
Óðalseigandinn las hugsanir
hans;
— Og þér, ungi maður sagði
hann og brosti vingjarnlega,
— yður er ef til vill ekki svo
Ijúft að sleppa hendinni af
öllu þessu?
Andrés roðnaði. Honum
gramdist alltaf, þegar svipur
hans kom upp um hugsanirn
ar.
— Jú, stamaöi hann, og átti
viö „nei“.
Óðalseigandinn leit rannsak
andi á hann. Honum haföi
skyndilega komið til hugar, að
ef til vill hefði það verið ætlun
unga mannsins með þessu, að
vinna sér inn dálitla aukapen
inga. Þetta var annas írí-
stuhdavinna.
— Þér hafið ef til vill hugs
að sem svo, að hér væru mögu
leikar á aukapeningum, spurði
de Borch.
-— Nei, nei, svaraði Andrés
þegar, og varð eldrauður.
— Jæja, jæja, sagði óðals
eigandinn og brosti, — það
firinst meiri syndir í heimin
um en löngunin til að vinna
skemmt. Þrátt fyrir aldurs-
muninn riafði hann sjaldan
séð tvo menn, sem líktust eins
mikið og óðalseigandinn og
verkstjórinn hans. Tafnvel
höfðu þeir sameiginlegan
þann ávana, að benda hvor á
annan með vísifingri ,þegar
þeir urðu ákafir. Henriksen
hugsaði með sér, hvort-óðals
eigandanum væri þetta ljóst.
Hann hélt ekki.
allrar þeirrar fæðu, sem barrá
gefið fyrsta árið, þá inniheL
| samt ekki öll þau efni, sem nauðsynleg eru ön n ’
I þess.
| Barnið þarf einnig mat, en fyrst og fremst rétú
| HEiNZ barnamatur hefir að geyma þau fjöreí
I barnið þarfnast í viðbót við mjólkina.
Læknar um heim allan ráðieggja m
að gefa börnunum sínum HEINZ b;
Heildsölubirgðir:
0- J0MHS0N & KMBER V
1IIIIIi:iIiillllIIII!Hlllill!lllimiilIilSllimi!!I!!III!IllIUUIIi!!UIiUiI!!Iimil!!Hlll!iilllllili[llIIII!II!: ./Ii,
; er i
in 1
exti =
it. 1
.•jm s
Það varð jþögn. jsér inn aukapening.
k *— Eigið þér við . . . byrjaði Henrinsen ráðsmanni var
7. KAFLI.
Það var siðasta sunnudag
í nóvember. Himininn var grár
og þungbúinn, en það rigndi
ekki.
Óðalseigandinn, kona hans
og Lísa voru þegar sezt við
morgunverðarborðið, þótt
klukkan væri aðeins átta. Það
var farið snemma á fætur í
aðalbyggingunni á Borcholm.
í staðinn var líka farið
snemma að hátta. Það var
þetta, sem Lísu hafði gram-
izt daginn áður. Það hafði ver
ið félagsdansleikur í samkomu
húsinu í þorpinu, og Lísa hafði
beðið leyfis um að mega fara
þangað. Hún hafði ekki fengið
það leyfi. De Borch hjónin
voru annars frjálslynt fólk, en
óöalseigandinn vissi, að meiri
hluti fólksins á félagsdans-
leikjunum var frá óðalinu, og
hann vildi ekki, að Lísa hefði
of mikið saman við það að
sælda. Ekki vegna stéttamis-
munar, heldur til þess að forð
ast slúðursögur. Þar að auki
bar hann sjálfur ábyrgð á
hinni 18 ára gömlu stúlku, og
vildi fyrir þá sök eina ekki
eiga neitt á hættu. Hann
þekkti Lísu sem skynsama
stúlku, en að hún væri öðru
vísi en aðrar ungar stúlkur,
þegar hjartað var annars veg
ar, það hafði hann enga á
stæöu til að ætla.
— Þá kemur Kippings fólk-
ið á morgun? sagði frú de
Borch og hellti um leið kaffi
í bolla manns síns.
^ — Já, það er víst á morgun.
Ég ætla að vona, að þeim leið
ist ekki. Ég á sérstaklega
við unga fólkið. Hér er ekki
mikið um skemmtanir. En þau
fara víst daglega út að
skemmta sér í Kaupmanna-
höfn.
Lísa fékk sér meira te. Hún
og frú de Borch drukku alltaf
te á morgnana, en óðalseigand
inn smakkaði aldrei annað en
kaffi. Það skýrði heilann, hélt
hann fram.
— Jæja, Lísa, sagði Lana de
Borch hlæjandi. — Þú syrgir
það vonandi ekki ennþá, að
þú komst ekki á dansleikinn í
gærkvöldi? Ef þú hefðir far
ið, litir þú ekki svona frísk
lega út núna.
Lísa setti stút á varirnar.
Svo fcr hún að hlæja.
— Ég hefi alls ekkert syrgt
þaö.
— Nú, ekki það. En annars
skalt þú vissulega komast á
dansleik, bara ekki í samkomu
húsið. Nú fer að líða að jólum,
og þau eru alltaf mikill sam-
kvæmistími hér, skaltu þú
vita.
Þegar morgunverðinum var
iiiilllllllllll
i.unimi
3
. :ii
- h)
:r í
| ATVINNA — SVEI
| Kona á aldrinum 25—40 ára óskast á sveital
| á Suðvesturlandi. Gott húsnæði með öllum þægi
1 sérherbergi. Æskilegt: vön í sveit. — Upplýsi
1 síma 80036.
iiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiii!iiii!iiii!iii!iii!i!!!iii!iiiiHiiiiii!!i!iiiiiii!!i!iiiim!iiiiii]i]niiiiiiimiiiiiii!mí:;;::;::::;nii]i!iiii
'iiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiimiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!iii::!!!!:!!:;!:immiiij
siandsmðt í Badmintin
1 fer fram á vegum Tennis- og Badmintonfélags F ja- f
1 víkur dagana 5. og 6. maí næst komandi.
1 Keppt verður í einliða og tvíliðaleik karla og I a, f
1 svo og tvendar keppni. i
| Á sama tíma fer einnig fram landsmót í fyrsta ; ki. f
1 Þátttaka skal tilkynnt stjórn T.B.R., pósthóli J05, f
| fyrir 29. þ. m. |
I T' B' Rl I
liiiiiimmiiiiimiimmiiimmiiiimmiiimiiiiimmiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiisiiiiiimmni
mHc/ie/duP
uitm-Uvifé
S Á P U VERKSM I ÐJ A N SJ Ö FN, AKU R E Y R I