Tíminn - 08.09.1956, Page 9

T i M I N N, laugardaginn 8. september 1956.

efíir
MAR6IT SÓDERHOLM
um kemur á ný. Ég get varla
sagt eitt orð við Fritz á leið
inni í bílnum. Til allrar ham
ingju talar hann sjálfur um
alla heima og geima.
Nú er hann einn síns liðs,
og líkist aftur sjálfum sér —
hann er fullur af hugmynd
um, og eys yfir okkur gull-
hömrum. Það jafnast ehgar
konur við þær amerísku. Hann
ekur í eigin bíl, eldri gerð af
Buick, og er mjög hreykinn
af honum.
Ég verð að nema staðar and
artak úm leið og ég geng gegn
um smíðajárnshliðið. Hér er
allt eins og ég hafði lýst því
— langar raðir rauðlitaðra
húsa, vínviðarteinungarnir,
sem teygja sig upp eftir þeim,
hin yndisfagra yfirbygging
gamla brunnsins, löngu tré-
borðin og bekkirnir. Hér er
þægilega svalt eftir hita dags
ins, ferska gróðurangan ber
að vitum. Ekki er hér mann-
margt enn, við eitt borðanna
situr þó hópur fólks, sem veif
ar til okkar. Ég lít snöggvast,
óttaslegnu augnaráði í áttina
til borðsins, og sannfærist um,
að enginn þeirra, sem sitja
við borðið getur verið Ger-
hard. Hins vegar þekki ég hár
leika þeir einnig gömlu lög- blíð og innileg. Og hve þú ert
in: „Wien, du Stadt meinerdik sjálfri þér. Svo falleg og
Tráume“ og „Meine Mutter“ grannvaxin — hvernig farið
óg að lokum einnig „Drunt' in þið að þessu, amerísku konurn
der Lobau“.
; Við höfum nákæmlega ekk
ert að segja hvort öðru. Að
loknu: — Jæja, Jane, hvernig
finnst þér Vín núna? Breytt,
ekki satt? kemur svarið: —
JÚÍ' vitanlega, sprengjukastið
ogmllt það, en annars er borg
in undarlega lík sjálfri sér.
Ekkert getur breytt Vín. Svo
kemur þögn. Ég sit og hlusta
á samtal hinna í kring um
mig. Svo unrlega vill til, að
samtalið fjallar næstum ein-
göngu um viðskiptamál.
Ef við gætum fengið
Rúsana til að fallast á það,
gætum við áreiðanlega selt
1Q.Ó00 smálestir ... I
..h i
—r- Fritz þekkir einn þeirra'
hæ2t settu — hann fær sér
glas með honum endrum og
eins — bezta leiðin til að fá
einhverju framgengt.
'-L Það er náungi í viðskipta
ráðuneytinu, sem er alveg ó
mögulegur.
— Hjólbarðar — minnst
fjögur hundruð . . .
Konurnar halda sér líka við
efnishyggjuna.
hnútinn í hnakkanum og rann j _ Hugsaðu þér, ég keypti
sakandi, brúnu augun — frú apricósur í dag — furðulegt —
Fritz hefir komið...á undan. Ég. alveg eins og áður. í litilli
þori ekki að lita á, Susan. I verzlun á Mariahiiferstrasse
Hverjir eru .nú ahnars sam: — ég skal láta þig fá götunúm
ankomnir hér?: . — Það var erið.
ekki hægt, að ná þeim öllum
saman ,segir Fritz afsakandi,
— þetta er um mitt sumar,
nokkrir eru í sumarfríi, aðrir
koma seinna. Raimund barf
ar? Hve lengi ætlra þú að =
dvelja hér? Getur þú ekki
heimsótt mig? Ég er ekkja,
maðurinn minn féll í stríðinu,
en ég á tvo góða drengi, og
hefi ágæta stöðu sem bóka-
vörður — mér tókst aldrei að | 1
ljúka við. læknanámið, og ég
‘hefi fengið leyfi til að halda
tveim herbergjanna í gömlu
íbúðinni okkar í Zieglergasse.
Inga er heiðarleg, henni er
alvara. Ég þrýsti hönd hennar
og bros færist yfir sólbrúnt
andlit hennar. — Þakka þér
fyrir, það vildi ég mjög gjarna
Inga. áað gleður mig, að þú
skulir muna eftir mér..
Helmut kemur líka og sezt
við híið mér. — Við eru orðin
fá eftir í kunningjahópnum,
segir hann sorgmæddur. —
Stríðið hjó stórt skarð í lækna
hópinn. Franz, Nobert og Sieg
fried eru allir fallnir. Já,
Heinz og Andreas eru rússnesk
ir stiúðsfangar, að því er við
vitum bezt.
Hann nefnir Gerhard ekki
á nafn, en hann veitir mér
tækifærið, sem ég hefi beiðið
eftir. Ég segi yfir borðið, mjög
eðlilega, finnst mér: — Og
Gerhard Weininger — hvað
er annars orðið af honum?
Það slær á undarlegri þögn.
Svo pírir Fritz saman augun.
— Já, þið Gerhard — það var
I víst kært á milli ykkar, var
oa
reyít árval af
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiii!iiiiiiiiitiiiiiiiiii!iimHiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!i,..iimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii:::<
TIL KAUPENDA TÍMANS
Innheimta Tímans beinir vinsamlegast þeim tilmæl-
um til allra þeirra, sem þegar hafa ekki greitt árgjald
Tímans, fyi’ir yfirstandandi ár, að gera það nú þegar.
Gjalddagi biaSsins var 1. [úií.
Skilvísi kaupenda er ein megin^toðin undir fjár-
hagslegri afkomu blaðsins. Greiðið skuld yðar við Tím-
ann til næsta innheimtumanns, eða beint til blaðsins.
| DagbSaðið Tíminn |
| Lindargötu 9A, Reykjavík. s
Huninonitimmniniinmiiixmilimillllllllilllllimiliuillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllimilllllllllilimiir’l
— Það er synd, aö kaffi
skuli vera svona dyrt. Nes-
café verður aidrei hið sarna1 ekki svo? Ég skal segja þér, ég I
aftur. jhefi bara ekki séð Gerhard.
Hvað segir þú? Hafa þeir Hafið þið hin rekizt á hann?
fyrst að hitta tékkneskan i niðursoðna mjólk? Ég verð að I
kaupsýslumann, og die Poldi' fá eitthvað af henni, mér veit
er leiðsögumaður ítalska ferða j ir erfiðast að vera án mjólk
mannahóps, enætlar að reyjna ur.
að sleppa frá hópnum síðar í
kvöld.
Ég þekki aðeins fáa aftur.
Ég veit ekki, hvórt Fritz hef
ir óviljandi blandað okkar
kunningjahópi saman við ein
hvern apnan, sem. hann hefir
átt, eða hvort ég hefi svona
slæmt minrii, en að Ingu und
antekinni, sem ég þekki aftur
þótt hún sé orðin nokkuð gróf
gerðari og þéttari á velli, og
— Pylsur og ost. Já, ef mað
ur færi ekki endrum og eins
á veitingahús, væri maður bú
inn að steingleyma hvernig
slíkt lítur út. Systir mín hefir
skrifað mér, að þetta sé miklu
betra á ameríska hernámsvæð
inu.
Þau hrista höfuðin. Og ég
tek ég eftir, að rödd mín skelf
ur lítið eitt, þegar ég spyr:—
Hann er þá enn á lifi? Jáann
hefir ekki fallið?
— Nei, hann féll ekki, segir
einn í hópnum, Erich að nafni.
— Hann starfaði ■
sjúkrahúsinu — hann var dug
legur skurlæknir, en að lok-
um fór hann sjálfur fram á
lausn frá starfi og fór eitt-
— Og nú borgið þið kostnað j hvað burt. En hann kom víst
inn af setuliðinu sjálf. Þið haf . heim aftur — bélða hvað?
Hann lítur í kring um sig.
— Jú-ú, en húsið hans var
sprengt upp, eða að minnsta
ið vissulega komið vel fram.
— Einnig þegar við vörpuð
hinum lágvaxna, vingjarnlega j um sprengj.um á Vín? get ég
Helmut, sem ætíaði að verða ekki látið hjá liða að spyrja. j kosti missti hann íbúðina
taugalæknir, þekki ég í sann^Víst eru þau vingjarnleg og!sína á einhvern hátt. Ég hitti
leika sagt ekki nokkurn mann.. skemmtileg, en finna þau í hann einu sinni í vetur, og
Fritz kynntr bau . . . die Liesl, rauninni ekki til neins haturs 'Þá kvaðst hann ekki þurfa að
die Lotte, die. Lore — No.r- til gamalla óvina sinna? Eða, sakna eigna sinna, því ao þaö
bert, Frede og Curt og hrópar er þetta aðeins kurteisi? Ég eina, sem hanri hefði átt,
hástöfum: — Já, Næstum all líí í kring um mig við borðið.-l væru fötin, sem hann stóð í.
ir.eru komnir í hjönabandið,lá öll þessi dökku andlit méö
og hafa tekið konurnar meðjbrúnu augunj avarta hárið,
svo aö loks, þegar hópurinn er j sterku litareinkennin, og mér
upptalinn, kemur í Ijós, að það ' finnst ég skyndilega vera ein
eru aðeins við Susan og Heim
ut, sem hafa mætt „ein“; Við
drekkum létt vín og snæðum
smákökur með, sem Fritz út-
býtir í smáböglum. Og viö
tökumst í hendur og syngjum :
„Trink, trink, Bruderlein,
trink“. — Alveg eins og áður,
hrópar Fritz, og tvær fiðlur,
gítar og' harmóriikka leika
dægúi;iag dagsins fyrir ókkúr.
Nú ér það „Mariandel — and
:el — andel“, „Eftir ósk Frits
— Veit nokkur hvar hann
býr? Allir hrista höfuðið. —
Úff, það hlýiur að vera hræði
legt að missa heimili sitt í
sprengjuárás, segir Susan.
— En hve hér hlýtur að hafa
Nú, það er liðið, það er verið ándstyggilegt meðan á
mana í miðjum hópi óvina.
Andartak verða allir feimn
ir. —
svq langt síðan. Við höfum
fyrirgefið ykkur, segir Fritz,
eri það hljómar innantómt.
Hvað hugsa þau annars um
okkur?
Inga færir sig til mín. Hún
íeggur hönd sina innilega á
hörid mína. — Jane, þaö var
reglulega skemmtilegt að sjá
£ig aftur. Þ‘ varst alltaf svo
stríðinu stóð.
— Það var alls staðar and
styggilegt. Má ekki bjóða þér
meira vín, Jane?
Þau vilja ekki ræða um það.
Þau forðast öll viðkvæm um-
ræðúefni. Að baki, vingjarn'
legum andlitum jJeynist : tor^-
tryggni gagnvart okkur — ef
til vill hatur. Mér rennur kalt
jiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiimiiiiitiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiu'
i SsíRStsniS ísl@3iikra rafveitna:
ao ni
Ahalda- og mælitækjasýnirigin fj
í .g^íúla Ijðn^kóla|iúsinu y|Ö yyri.arstræti7 verð- y
wgtji'aniiiur-PpirijU'idag,! Jlasgaí^g$Le&^-6,Í. h. Síöasti U
= dagur. a
— rí
llllllllllllIlllillllllllllIHIIIIIIIIillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllUIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIillllUlllllimilIliL
E r>