Tíminn - 16.01.1958, Síða 4

T í M I N N, fimmtudaginu 16. janúar 1958. \
Leikíélag Hafaiarí.iar'ðar:
Afbrýðisöm eiginkona
Ljtlu leikféiagi sem hvorki stýr
ir stórum au®i né hefir á a«5
skipa úrvaisleikurum, er jafn-
an vandi á höndum í leikritavali.
Þó svo að forráðamenn þess
vildu velja sér stærri verkefni,
taka til meöferöar eitthvert af
listaverkum leikbókmemvtanna
og ieitast þannig viö a3 þroska
sniekk leikhúsgesta, eru stór-
felldar hættur á báða bóga, leik
rit sem eru „aivarlegs eðlis“ eru
að jafnaði verr sótt en gaman-
leikir og því hætt við að tóma-
hljóð verði í kassanum að sýii-
ingu lokinni.
Þar að auk eiga leikfélög éhiuga-
xnanna tæpast ráð á það niörgum
afbragðsleikurum að ffiklegt sé að
þeir geti valdið stærri venkef.ti-
u'in án þess að tómaMjóð verði’ó
sviðinu sjálfu. Og er þá venr farið
en heima setið.
Öruggas'ta og skynsamlegaista
leiðtn er að velja liéfcta O'g slkemmiti
lega gamanleiki sem líklegt er að
falili fjöldanum í geð og geri ekki
of mikiar kröfur til hæfni leikar-
anna. Leikfélag Hafnarfjarðar hef-
ir hitt naigiamr á höfinðið þegár
það ákvað að sýna „Afbrýðisama
eiigLnkonu" eftir Guy Paxton og
Edvard Hoile. Lsikriltið er bráð-
smeliið, fjörugt og spennandi. Það
gerist á ensku sveitasetri og sagir
frá leikhússtjóra í hjú-lkaparva'öd-
ræði'jm, konu hans sem er hvort
tveggja í senn, torfcryggin og auð-
trúa. Afbrýðisemi hennar er 811 á
misikilningi byggð en ekfki geiiguf
þraiutailaust að leiðWfetta þann mis-
Gamainleikur í 3
eftir Guy Paxton og Edvard Hoile
SigurSur Kristins (Charies
Pentwick) og
skáfaforingi).
Eirikur Jóhannesson (Moie
Tjón á skipu
hann hafði mestanegnis áhugaleik- gerði þwí góð skll, rödd hans er
ara uadir höndum og hagaði sér j skýr og eðliiieg, svi'phriigði Bann-
sarcikvæimit því. En-ia tókst honusn f færandi sh hreýfangar woru á
að há því b'sata úr efnivið sánum. j. stuihd'um naklkiuð þvingaðar og óá-
Ýmsir lærðir leikisitjórar sean i kveðnar.
stjórna mi'sja'fnlega 'sviðvönu fólki j Sigriður Hagalín býr yiELr þeim
hafa á stondum tilhneigingu til að
leiðbéina þvl eins og atvinn>uieik-
arar ættu í hi!u't, innprenta því á
skamihirjim tíma reglrar sem þeif
hafa sjalfir lærf af erfiðri reynslu
og strötsg'uim aga. Lei'kiitjórji Klem
enzar var öHu skynsamlegri, hann
þdkka, ise'm aa'U'ðsynleguf er í
hiiuifcvenk Ffitey Wiil'ers. S’jgfíður
er afbragðs leilkkiona, sesn áreiðan-
leiga á effcir að iáifca meiir að sér
kveða í framifcíði'nni. Ég sá ekki
anjiiað eri Ieik.hr 'h'eénar væri iýta-
laus með öílú og henni tek-t að
lét fllest eiiigtaíklingseLnikenini lai'k-í gæða persétíu sína sédSfæðam blæ.
Krisíín Jóhaimsdóttir íéiifcuf fnú
Harrás, ráðs&ónih. Það er Iláfcið hlu'fc-
vark og fátækil'egí, éh Kfistíhiu
tcikKt 'e&Ri að gteyma því að faún
var á leJksviði. Leikrar heánaf vác
þvirjg'áðhf öig ffifivéha, eitis og
lægj'h á faeiani höntftnf. Þó hlút-
vér'kið sé ekiki stórt, or&ar 'það
óþæ'gileiga á álborfandann að faeMd
arhiær leiksms sé þannig tfulðað-
ur nndir lokin af viðvaniríigaieghm
leiik.
Sólveig Jóhannsdóttir ték- eibt
aðalhlutvefkáiina af íiifahdi fjörf
og sýndi áigarf’an ieik. Hreyf Lnigar I einkenndi þessa a'tlhölfn.
Jifehnar vóhu nát'túiiLegar', föddih
ÁRLEGA verða miklar skemmd
ir á skipum, er liggja við bryggj-
ur (hér á landi. Ástæðan er oftas't
sú, að fierfar bryg.gjur eru bvo
ilia varðar og festingar á þeim svo
fáar og léiegar, að í vondúm veðr
urn, 'þegar þeirra er mest þörf, eru
þær íikfpuhum bók-itaflega skað-
legar.
Margar af þes'sum brygtgjium eru
svo að segja fyrir oprcu' hafi og
veita því EÍkipum þe'im, er við
þær 'iiggja taikmar'kað skjóí, þe.gar
iU« viðrar.
Ef sktp 3V0 hreppir vo'nt veð>ur
við sK'ka bryggiu, getur það barist
við biryg.gjuna þsr til það ar meira
eða min.na dæidað og brotið, eða
það uliittóar ffá, og fefouf þá jafn-
vaí é ['a.rtd.
Marigt .gefcur þúfft að varásfc. þsg
ar slkipi er lagi að valfasamri
bryggju.
DÆM! ERU um, að stór atein-
kteypu'stykki haifi brotnað úr eða
ofana'f átemfcerjium þeim, sem
slkýr og eðlileg, ég man efcki efitir
neinu, sðm hægt var að finna að
henni.
Sverrir Guðmundsson lélk bíl-
sijórann þoBcfcal'ega. Þá er efltir að
minnasií á einn leikandann, Ratt,
sem íék Rollý af miikilli enilld.
Hvefs átrfci hann að gjalda að fá
ekki bló'nwönd í leitaiok, eins og
hinir leikararnir?
Lei'kn.um vár frábærlega vel tek
ið, leikbúsgöstir veltu'st um af
hiáfcri og s'kammfcu sér fconung-
laga. Enda er sennilegt, að „Af-
brýði'söm eiginfco'iia11 verði vel séfet
af Hafrtififðihgúm cg Reyíkvíking-
utn.
í leiíksllok geikk Hulda Runólfs-
dófctir léikfcona upp á sviðið og
ávarpaði hún afthæiliSbarinið, Ei-
rik JóihanneSison. Færði hún ton-
uim hlómakörfu forkunnarf'agfá í
viðurkenningarskyni frá Leikifé-
lagi Hafnarfjarðar fyrír samstarf-
ið á s. L 25 ánúm. Áhorfendur
risu úr sætum og hrópuðu ferfallit
húrra. Súðan nVælti Eiríkur nokk-
ur þafckarorð. Látleysi oig innMeilki
aftri’S't eru nctuð tiíl bryggjugerða*
hérlendis, cg hsfa þaú' síðan Isg«
ið múnuðum naman fyrlr þakix
sklpum, er fara þu'rffcu að bryggj*
unni.
Stór;r steinar tiaf* og voídið
skeimrcdfjm á iskLpuim, o.g er
skemni.'t að mhsmast- sfceina þalrra
sem fceknir vorn aop af boteii Húija
vík'iirhaifnar. Legúfæ.ri b4ta g-éta
og verið mj ög vara'söm.
SteinsfceyptLr garðar og 'bryggiiuí
biía iðulega sig'íð við að griifiist;
heíir undan þeiim eðd þau s'céloku
í mikium '■jósí'rgi, þar ssn. vant-
að 'hefir grjótfláa ultan þeir.ra í'á
að fcrfea af þeím þynigstu tt»ggiav
þegar hafrótið ber þan uta.n.
Þegar aliíkt kemur fyirir. jtaada
óft 'horn og þrúniir úfc frá bnyiggjú
kamfcinu’m, sem erfibt getúr verið
að varast.
Karttrjáim á sfceinbrýggjúrr Kætfe
ir imjög t'l að hóotn'a. StandÆ þá
stórir ekrúfboltar berLr eftir úfc úr
steininum, oft botgtlir út og geta
því vaidið ske'mrndu'tn, auk þsm
vírar og ka-itMnur, sem dregnar'
eru eftir fcaiiitimfetn. vitja fesfcasfe
á þessóim boí'turci en ulíkt veífdur ó
þarfa töf'um við móttöfou fándfaslta.
VIÐ íslendingar höfum margfe
vel gert í hafnarmátu'i.n á öfeönMm-
uim tímja þó sfcorfj? mikið ó, að við ’
séum nógu hagsýnir og vahdvirfeir
þegar byggðar eru nýjar bry®gj»ur.
Oft má t. d. deila um, hvort- þær
sén rétt staðsettar. Einnig er o£
lítið hugiað fyirir hanbu.guim fast-
inguim og góðum hlífiím utan á
bryýgjurnar til varnar þekn ekip-
um er við þær liggja.
Víða erlendiis fa&gar svo t:it, að
hreyfingu gætir við fSryiggjiiir, er
liggja fvrir opniu 'haifi, engu siíðúie
en hér heima.
Á slíkum sfcöð’jim er oft tomið
fyrir gildúm reyrknippum uta.n á
bry.g.gjurnar, og rayihaöt þissi
knippi sérstafelaga vet -aufe þess
sem þau eru mjög endinigargóð,
enda vel frá þeilm gengið.
Sem festingar eru rcotaðir stór-
ir stálkrókar, isem festir eru í eiflnak
mikla og sterka gorma, er fjaðna
hæfilega undan átafei dkipanna, svo
að sjaidan slitnar vir, þar sem svo
er um búið.
(Framhald á 8. síðx.i)
Sólveig JóhannsdótMr (Molly) og
FriSieifur E. GuSmundsson (Robert
Bentiey).
sfeMnjng þótt vin.tr og sameitarSs-
menn leikhús-itjórans laggist ó
eitt. Altt fer þó vel að lokium svo
sem vera ber og hafa ýmsir óvsent-
ir hlutir gerzt og ýmisiegt farið á
annan veg en æfclað var.
Áhorfendum er enginn greið:
gerr með því að rekja efniaþráð
leifejins til fal'ítar, leifeir sam þess-
iir e;;gá einmiiöt aiiifc súfeí uifldir því
að atburðarásin kcm'! áhoirfendum
á óvart. Hraðinn í leifenam er hæfi
legur, 1. þáfctur e. t. v. heii'rfeypt-
astur og stí'gandin jöfnust þar, en
þó er ekki slakað á taumunum
í seinni þáttunum tveim. SnjalLar
sítúasjónir, hnyttin tilsVör og leik-
andi kímni sebti mark sLfet á leiik-
inn frá upphafi til enda. Persón-
urnar eru yfirfeitt sikýrt dregnar
einfaldar í sniðium og flestar gam-
alkunnar úr keimifaifcum gaimnleikj
um, en ieikendur gæða þær fersk-
um biæ og auknu lífi. Yfirleibt virt
ist léikgieðin 'sterfcasfca heildaraifl-
ið á þessari sýningu, leikendur
voru f ullir áhuga. og löngúnar tál
að leggja sig affia fram og flestir
þeirra höfðu ósvifena naufcn af því
að vera á leifesviðinu án þass þó að
draga sjálfum sér það sam öðrum
bar. Það var gásfei og kímni yfir
leik og látbragði, sannur gáski er
oftar verður vart m.eð áhugaleik-
urum en þeim sem atvincu hafa aif
að sikem.mta öðrum.
Leikstjóri var Klemenz Jónsson.
Hann gerði sér fyliiiitaga ljóst að
iriiiiiiiiiiiiiiimmiiiiimiuiiiiii(iiiiiMUiiiiiiiuiiiiiiiimiiiiuiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiimiiiuiiiiiiiiiiiiiniHHiuiiimuiiiiiiiuMiuitHiiiiiiiiiiiHiHiuiiii{iiHiiiiiiiiHiimMtiii|«
í hverri
= ^ einnstis |
verstöí á |
landinu |
skipa |
.ercdairt.na njó'ta sín að flLMlu án þess
að sveLgja þá u.m of undir viija
sinn, teigði áliierziu á þá ujppruna-
le-gu hæfji'eiikia sam fyrir hendi
voru í stað þass að reyna að sam-
ræma alia í sltife' ksrfi. Eadx var a’Jl
ur beJidarbí'æ.r sýaiagarinnar frjáls
légnr cig lífiegur svo af bar.
Tveir le'feendanna sfeörtíðiu fram
úr. Það voru þeir Frlðieifur E.
Guðmundssori í hli'j'bverfei Rcherts
Ber.itley og afmæii?jbarnið Eirikur
JóhannesMís. í totverftii Moles
skátaforingja. Friðúeifu'r vaiktá
enga sémfcaka atlhygli í fyrsfcu og
leJkiur haœ vi'rttefc æfcla að ver'ða
þokfe'ateguir og httö'feraiaus en efeki
rcéira. Það var meðan ha'nn léfe í
buxum. En þar á eftir komst hann
í essið sifct, 'hann sýnir að' hann ar
gaitíahileifca’rt eins cg bezt verður
á 'feosið. Lábbtagðið, gerfið, rödd
og srvipbriigðii hjiálpa-fc að íil að
gæSo lelc hanls svo logandi fjöri
og kí'mni að álfaorfenid'ur mnnu
lengi m'iianant. Það miá .milkið vera
ef Friðleifur á eklici eiftir að kom-
arf lainigfc á þassari braúfc. Eirífeur
Jóhannesson á .25 á'ra lieibafmæíl
utm þestar mandir cg frúmsýning-
in í fyrra'kvöld var heilgiuð honum. j
ííann vakttí gí'fuirúega feátánu í genvij
skátaforiagjans sa:n jafrtan var tili
vandræða þrátt fyrir alla góðvild j
stoa cg hjláLpairyiaieitni.. Eiríkur j
nóíifærði sér fayert tækifæri sem)
Mufcverfcið gaf honum til að draga 1
fram ailt híð ShjiáSfeátQega og spauigij
lega í farf átíáta.fo.rlngjánis, Mt- j
bragð baas- var öreð fidæmum
brccúEgit og syispiteigðln 'eS&'Ieg og
frjálrf.ag. 'Eagum íaifcendanna var
e'inis inníteg^ fagnað cg honuta og
það va-r allfei eLayörðangu uf kur-
teisi við afrtiæiljiibarnið. Þétt-feip-
aður saiurlna dandi við af Mifcra-
sikölli'jm 1 hvert oLan sem ELrfkiur
gerði srcjávi'ð'vLk s3U hreyfði vöðva í §
í andlLirtu. . | =
Sigurðiir Kristins lék Charies j M
Pentwick, lelkhúiisfcjóra. Það hlut-j 1
vefk gsfur efcfei tilafni tffi stórra j =
átaka, an Sjgiufður isfeiilaði vei sánu i s
verfei, þó v.irfilrf mér geðvonzka ‘ s
hartis noklfcuð ýkt og einlhæf fram-j s
an af. 1 f§
Katla Óíafsdófóir léfe flrú Penit- > §
wiok, hilflgérf vaindræðaihl'utverk j§
frá hlöifundir haadji. Kaíia lagði aig §§
alla fram og tófcst að gefa áhorf- i
ertdum sannfæraadL mynd af =
hinni a'Bbrýði’sömu ,en E'ábtfús'U! g
eiginktí.nu. j =
ítagaar Magaússoa lék Dick, IH
son þeirra hjónia. Elskfnugahlut-! s
verk eriu sjalidnaist e&lætisiverfc- 1
efnl no'fefcuns lei'kara, en Ragnar | iIuiUUllUluiulltllllIIIItimiltHIIIIIIIIIilIlllllllllllulllliltlllllIIIUllillllllllIllllimilUIIIIIUItllllllllUUUlimuilimiUIIIIIIIIIIIUilIllllllimtlillIUIIIIUlluUilimillHltiHtiU
heiSyrs- g
SeSSÍ9M3 1
=a
3
3
3
Meft ES S 0 smurnmgsolm í róÖurinn. |
3
3
ESSO afreksolíurnar (heavy duty olíur)
eru nú viSurkenndar af öllum vélsljónim: 1
ESTOR D-3 ESSOLUðl HD'X (
ESSQLUBE HD ESSTiG M
OLÍUFÉLAGIÐ H.F.
Sími 2-43-80 og 2-43-90 — Reykjavík