Tíminn - 21.01.1958, Page 4

4
T í M I N N, þriðjudaginn 21. janúar 1957«
Sex bandarískir fangar í Kína og
þrjátíu kínverskir í Bandaríkjunum
Hópur bandarískra ungmenna og Sjú En-læ,
utsnríkisrátSherra Kína rætSa horíur á betri
sambúí þjóía sinna
Þa3 vakti nokkra athygSi á
sínum tíma, þegar hópur ung-
menna frá Bandaríkjunum
fór austur til Kína frá æsku-
lýðsmótinu í Moskvu síðast
liSið sumar í stað þess að
snúa við til Bandaríkjanna.
Urðu nokkur blaðaskrif út
af þessari hópferð Banda-
ríkjaþegna austur, en sem
kunnugt er líta bandan'sk
yfirvöld ferðalög sem þessi
nokkru hornauga, enda ekk-
erí opinbert samband milli
landanna. Þegar austur til
Peking kom, ræddi hópur-
inn við Sjú en læ, forsætis-
og utanríkisráðherra. Fóru
þær viðræður fram þann 7.
september og stóðu yfir í
fvser klukkustundir. Þótt
þessar viðræður hafi einkum
snúizt um afstöðu Bandaríkj-
anna og Kína hvors til ann-
ars, eru þær þó Jróðlegar
um margt, einkum vegna
þess, að rætt var um málin
umbúðalausf og hlutirnir
nefndir þeim nöfnum, sem
hverjum og einum fannst
hæfa, þótf fullrar kurteisi
væri gætt.
Viðræðurnar fóru fraim á kín-
versku og ensku og þýddi túlkur
það sem'utanríkisráðfierrann sagði
jafnóðum á ensku. Fyrstu spurn-
ingunni varðandi hugsanlega komu
handarískra blaðamanna til lands-
ins, svaraði utanríkisráðherrann á
þá lund, að á árinu 1956 hefði
kínverska stjó'rnin játað sig fúsa
að leyfa tiiteknum fjölda blaða-
manna frá Bandaríkjunum að koma
til landsins. Hefði þess jafnframt
verið vænzt, að utanríkisráðuneyti
Bandaríkjanna mundi svara þessu
boði með því að leyfa jafnstórum
hópi kínverskra blaðamanna að
koma ’til Bandaríkjanna. Þetta
sæti nú við það, að ómögulegt
væri fvrir kínverska blaðamenn að
fara til Bandaríkjanna Og banda-
rískum blaðamönnum væri held-
ur ekki leyft að koma til Kína.
Hins vegar væri bann kínversku
stjórnarinnar ekki stífara en það,
að þegar hefði þrír bandarískir
blaðamenn dvalið í landinu og
jiafnframt vissi hann ekki betur
en sumir nærstaddra væru frétta-
■menn fyrir bandarísk blöð.
Umgangur um bakdyrnar
Piltur að nafni Bob Williams
spurði ráðherrann hvort hann
teldi ekki grundvallaratriði fyrir
■heimsfriði, að góð sambúð kæm-
ist á miili Bandaríkjianna og Kína
og hvað hann teldi að bæri að
•gera til að koma á fót slikri sam-
búð, einkum hvað ríkisstjórnir
beggja landanna þyrftu að gera til
að koma samskiptum af stað. Ráð-
’herrann sagði að þetta væri prýði-
leg spurning og kvað hann stjórn
Kína vera fullkomlega meðmælta
Jþví að þjóðirnar hefðu samband
sín í milli. Benti jafnframt á það,
að heimscknir ungmenna frá Banda
ríkjunum væru staðfesting stefnu
kínversku stjórnarinnar hvað þetta
snerti og hét auknum slíkum sam-
skiptum í frámtiðinni. Kvað hann
líka sögu vera af Japan. Á milli
Japans og Kína væri ekkert stjórn-
málasamband, en á undanförnum
árum hefðu kynnisferðir milli
landanna alltaf verið að færast í
vcxt. Þessi umgangur um bak-
dyrnar væri þegar farinn að hafa
áhrif á viðhorf ríkisstjóirnar Jap-
ans til stjórnmálasambandsins.
Samningaviðræður í tvö ár
Um horfur á auknum samskipt-
um Bandaríkjanna og Kína í fram-
tíðinni, hafði ráðherrann það að
segja, að hann vonaði að viðræð-
ur sendiráðherra beggja landanna
í Genf myndu bera einhvern ár-
angur. Og þótit þessar viðræður
hefðu staðið í tvö ár, eða meir
en tvö ár, væru þeir (þ. e. kín-
versk stjórnarvöid) enn ekki von-
lausir um árangur. Hann sagði að
þeir vonuðu að jafnvel samkomu-
lag um smávægiieg atriði myndu
geta hrundið af stáð frekari sam-
skiptum þjóðanna, en á það skyldi
bent, að slfkt samkomulag yrði að
vera byggt á grundvelli jafnréttis
og gagnikvæms Skiinings.
Einn úr hópnum spurði hvaða
áhrif það mundi hafa á afstöðuna
til bandarískra þegna, sem eru
fangar í Kína, ef eðlilegt stjórn-
málasamhand ‘kæmist á milli ríkj-
anna. Byirjaði ráðherrann á því að
segja, að kínverska stjórnin myndi
á engan hátt hindra það, ef fjöl-
skyidur þeirra sex bandarísku
þegna, sem eru í fangeisi í Kína,
vildu heimsækja þá. Hann kvað
það satt, að Bandaríicjamenn hefðu
miklar áhyggj ur af þessum föng-
um, en vildi jafnframt benda við-
stöddum á það, að Kínverjar væru
engu síður éiliyiggjufullir út af
þeim kínversku þegnum, sem væru
í Bandaríkjunum, sérstaklega ein-
l um fimm þúsund kínverskum stúd-
enturn. Erfitt væri fyrir aðstand-
endur að frétta af högum þessa
fóiks, þar sem hvobki væri um að
ræða póst- eða símaþjónustu milli
landanna. Til viðhóbair þessu sagði
hann að nú væru yfir þrjátiu kín-
verskir fangar í fangeisum I Banda
ríkjunum, og ylli það Kínverjum
ekki hvað minnstum áhyggjum.
Að kínverskum lögum
Hvað bandarísku föngunum í
Kína viðkæmi, væri það að segja,
að um mál beiria vmri fjallað
samkvæmt Áfnversktmi ögunv
alveg á sama hát’t og utanríkis-
ráðuneyti Ban.daríkjanna hefði
bent á að heimferðir kínverskra
borgara og kínverskra stúdenta
yrðu að vera í samræmi við banda-
rísk lög. Þá sagði ráðherrann að
í kínverskum lögum væri kveðið
svo á um farjgavtst, að sé hegðun
fanga góð, megi þeir vænta náð-
unar, áður en hegningartíminn er
liðinn. Þessi lagagrein tæki ekki
aðeins ti-1 bandarísku fanganna,
heldur og einnig annarra fanga í
Kína, útlendra sem innlendra. Þá
var ráðherrann spurður að því,
hversvegna ^pttarhöldin yfir
Bandaríkjamönnunum sex hefðu
ekki verið haildin fyrir opnum
tjöldum. Þessu svaraði ráðhernann
á þann veg, að þar sem Banda-
ríkjamennirnir hefðu brotið kín-
versk lög, hefðu þeir verið yfir-
heyrðir og dæmdir af kínverskum
rétti. Að 'gengnum dómi- hefðu
málsskjölin verið birt. Kínversk-
um lagafyrirmælum hefði verið
fylgt og „hér er itm aigjört inn-
anríkismál Kína að ræða.“
Viðræður við Eisenhower
Ráðherrann var spurður að því,
hvort hann éða Mao tse-tung
myndu reiðubfinir að ræða per-
sónulega við Eisenhower með það
fyrir augum að bæta sambúð þjóð-
anna. Ráðherrann skaut sér undan
að svara þeirri spurningu og kvað
heldur erfitt fyrir sig að segja
nokkuð um möguleika á slíkum
fundi. En hvað betri sambúð
snerti vLldi hann endurtaka, að
fulltrúar beggja þjóðanna ynnu
að því og hefðu gert allt frá því
Genfarráðstefn-an var haldin og
Bandungráðstefnan. Þá kvaðst
ráðherrann þess mjög fýsandi að
samninga-r tækjust milli þjóðanna
um friðsamlega sambúð í framtíð-
inni. Einn viðstrddra spurði hvort
ráðherrann a.áti að „Kommúnista
yrði hleypt í sae.töx Sam-
einuðu þjóðanna í náinni framtíð.
Sjú en læ
andbyltingarsinnar verða að hverfa
Orðið kommúnisti virðist'hafa far-
ið í taugar ráðherrans, því hann
sagðist vilja leiðrétta þetta, þar
sem hið rétta nafn væri „Alþýðu-
lýðveldið í Kína“. Þótt ríkinu væri
stjórnað af kínverska kommúnista-
flokknum, þá væri kommúnista-
nafngiftin álíka og menn færu Qð
kalla Bandaríki No-rður-Amerífcu
Bandaríki Eisenhowers eða Repú-
blikana Ameriku. Og ef hann ætti
að svara því útúrdúralaust hver
væri meginástæðan fyrir því, að
Kína ætti -ekki fulltrúa meðal Sam
einuðu þjóðanna, rnundi svarið
verða: Bandarí-ska ríkisstjórnin.
Síðar í þessum viðræðum sagði
ráðherran-n að kínverska ríkistjórn
in væri á móti skýTslu Sameinuðu
þjóðanna um Ungverjalandsmálin
eg í framhaldi af því, þá væri það
algjort ihnanríkismál hverrar þjóð-
ar fyrir sig hvaða meðul ríkis-
stjórn eins lands notaði hverju
sinni til að kc-ma stefnu sinni í
framkvæmd, eins lemgi og þessi
' stjórn berðist fyrir sjálfstæði þjóð-
1 arinnar og gegn nýlendukúgun:
fyrir friði og gegn stríði. Meðan
ein ríkisstj-órn stæði þan-nig í ístað-
inu, ætti hún stuðning kínversku
(ftjýmrinhair vísan.
Frekari innanríkismál
I lok viðta’isins var ráðherran-
um bent á það, að ein meginá-
stæðan fyrir því, að Bandaríkin
vildu ekki viðurkenna ríkisstjórn
Kína. væri þrálátur orð-rómur um
milljóna aftökur í Kína og var
ráðheirann spurður, hvort hann
vi’ldi einhverju svara þessum orð-
rómi. Ráðhenrann sagði þá, að
þegar byltingarríki væri nýstofnað,
færi ekki hjá þvi að menn rækj-
ust á andbýTting.arsinna, sem væru
, á móti hinu nýja ríki. Það leiddi
svo af sjálfu sér, að verstu and-
bylti-nga-rsinnana yrði að iáta
, hverfa eða að hefta athafnaírelsi
þeirra á einn eða annan hátt.Þetta
jhefir einnig gerzt í sögu Banda-
iríkjanna, sagði ráðherrann og í
! sögu Frakklands. Hvað sem því
’líður, þá er .hér um in-nanríkis-
mál Kína að ræða. Hins vegar
mætti geta þess, að á síðasta þingi
hefði komið í ljós, að tala þeirra
andbyltin-garsinna sem hefðu verið
teknir af lífi, væri mjög lág.
Hyggiim bóndi trygstr
dráttarvéi sína
Vilhjálmur Einarsson:
Markviss þjáifun
UM ÁRAMÓT láta menn
h-u-gain-n gjarnan reik-a aiSi-ur í
timann. Sumir reyna einnig að
skyggna.t 1-í-ti'ð eitt fram á við.
Mamgir læra meira i«m ár:mét-
in eit' flerata aðra daga ó.gjiis.
Þá fer fram eins kor.-ar up-p-
gjör cig menn spyrja sjláilfa sig:
„Hvert iftðffinir"?
Séríega eru það íþrótstam'ehn-
irnir, sem ekki sízt ættu að
gera van’diegt upp'gjcr. Þeiim
e-r hct’-Iít að a-íihu-ga vei þá
reyniríu, sem þeim hefir huotn-
azt. Hvar er helzt þörif bóita o-g
lagfæri-r.iga? Hvernig geit éig
bezt bætt mig? Þegar þeiiisuim
íhuguniúim er iic-kið, þá kemur
næ-sta spurning: Hvað vinn ég
við að bæta mig meira en onð-
• ið er? Eða hverj-u tapa ég? Tiil
þesis að grundvöilur sé feniginn
fyrh álframhaldi til aiM-ms ár-
anguTis, þa-rf svarið að verva jiá-
kivæitlt: Víi-t er bezt fy-ri-r mig
að haida áfraim.
ÞEIR UNGLINGAR. sem
ekki telja sig í röðurn áhuga-
fól'ks um fþ-r-óttir, æ-tfu ein-nig
að spyrja silg: Hvaða afleiðtag-
a-r hefir það að Sta-nda u-tan við
fþróttir? Væri vi-t í því fyrir
mitg að byrja á einhverju slíkiu?
Ég mun ekki að svo sftóddu
bera fram nokikur svör við þess
■uftn vangave-Muim, ef til viM má
l’esa svör min út úr næsta
greinuan, s-eim muinu snúasft utn:
íþróttirnar cg eLnstaklingiinn,
innanhúiSisþjiá'lifun, Aiiimenn
þjláiffum, tækni'l-eg sérlhæfing,
Hugur cig hiclld o. s. frv.
Hvers ve-gna slkyildu þassar
Shu'ganir eiga að fara fram ein-
m-itt um áramótin?
Því er fljótevarað. Urn ára-
mótin verður að byrja mark-
Vffssa þj'álifun, ef góðir áran-gr-
a-r eiga að nái-ft ó fcciman-di
sumrí. Auðvitað rr.á segja, að
þetta sé m-isjafnt með ciíka
ei-nlst-aiklin-ga, cg fer þá helzt
efltir því hvern-ig atvinnu þeir
stunda.
ÞEIR SEM stunda erf ið st'önf
þjláJifast oft mikið í vinniu-nni.
Sennslega er fát-t eins aillM'iða
þjálfandi og stynkjamdi en hey-
'sifcap-u-r, með öll-uim þeiim fjöll-.
breytita hreyfingum, secn hann
hefir upp á að bjóða. Margur
ungl'ingu-rinn hefliir kiomið beint
úr sdlílkri vinnu cig náð svo til
æfingar-lauitt hinum frábærasta
árangri. Þeasir menn enu tíðast
vel þnek-þjiá’lfaðin, en Mitið
tækni-þjálfaðir. Af þessu leið-
ir, að þeir kast-a, stöikkíva og
hlaiupa mikið h-ver með sinini
aðferð. Þessiu má líkja við laig-
lau'sa menn, seim sa-g-t er að séú
a'Jiir tónskái’d. Piitarnir e-nu
hver um sig bra-utryðj’end-ur.
Rétt eins cg iög lagí'eysingj-
anna lé.-i-a gjarnan iiila í eyr-asn,
er árangur a-f þtesuim períóhu-
i.*u aðferð.um off mun mánfflí
en efni standa til.
ENGUM ERU íþr-ói ti'rn-ai'
eims mi-kil nauríjyn, eins og
þejm mönrjum, sem í storiiSSéof-
um sitja, sibé-tt, sem fer ■ sívax-
andii með íjkyggiíegum hraða.
Menn þe. .-:r eru st-unduni
n-efndir hinir hvítu flihbar
þjóðfélagsinis. Saítit er þvi eMci
að leyna, að h-ér er yfirleit-t uim
að ræða menntaða, vel gefna
m-enin, sem hafa án efa grsið-
an aðgang cg góðan siki-lning á
ý.meiuRh lsekniiLifræðilegum sbað-
reyndum, eins cg t. d. boll-
usfu þess að lláta hei'ila lítoaimís
hluta visna vegna n-otlkunin-ar-
leysis, vera meði tan hiiu-ta d-ags
ins umvafinn tóhaksreyk o. s.
frv. Sumir æfa lungu sín varla
til annarra hluita en að svelgja
ofan í þau öis-ku o.g eitur.
Það ber á vaxandi stkiilnilngi
í saimibandi við nauðsyn þjái5-
umar 4—5 miánuðuim áður en á
háHmi-nn er toomið. íþróttaféltag
Reytojavíkur gekkct á eiðaisltt
Mðniu vo-ri fyrir því, að fá hing-
að til ilanidisjnis frægan þýzfc-aia
þj'áiitf-ara, Eduard Rusiam-an. Fé-
izigið hefir mijkið beiiitt sér íyriir
in-nanhússæfljngum s-einni part
vetrar í tæknigreinum. Á mynd
inni sézt Russimánn ti-1 vin-sbri,
Bjarni Lin-net ÍR o-g Eirífcur
HaraMmion t. h. fjár’ilsiíþrótlta-.
þjiiilfari Ármanns ver-a að mælá
hæð í sitangarstcfcki. Smíðaðir
voru .sérríakir pa.llar, sean sjást
fremr-t á rr.yndinmi, c-g var kassá
fyrir sftöingina á fre-mita pailiiní-
um. Þeiir voru þvinigaðir saim-
an á enc’unum og lagðir of-an
á gci'Jf. Myn-dim. er tefcin f
íþrcttahúsi Há'íkóian.3. ’t
Ef einhvorjir eru mi'kilð í
vafa um að íþróttir geti orð-ið
gaignlegar á ýimaan hátt, sé rétit
rétt haiidið á spöðunum vMÍ
ég i'eíða athygM-áð niæista grein-
ar-itúf, senn veirðiur um „Íþróttiíf
og eim/sitakliTiigiinn.
Með íiþrc'fctakvéðiju.
V. E.
x-B listinn