Tíminn - 29.01.1958, Blaðsíða 8

3
Sjötug:
Steinunn Þorsteinsdóttir
á Kverná í Eyrarsveit

T I M I N N, rni@vikud»gj»i) 29. janáar 1958
Þan,n 11. Iþ. m. varð tiúisfirú Stein
ainn Þansteiriisd'óítir á Kverniá í Eyr
íÆSVieit 70 ára. Hún er fíedd í
Kálkj'U'feiili í isomu sveiit 11. janú-
ar 1888, dófitir ihjónanoa Guðbjarg-
&r 'Bergsdóttur og Þoröiteins Bárð-
Æxóonar er þar bjuiggu þá. í báðar
œtítar er hún Jocwnim af traustu,
r&erlru og góðu baandafólllci. Barn
sð aslidri fliuittáist hún mieð foreldr-
iuin sírvum að Gróf í sömu sveiit og
ólat þar upp til ftenmi.nigaraldurs.
V'ið þann stað er. ölS hennar æsku-
tryggið bundin, þvi þótt hún sé
ekiri fædd þar, var hún svo korn-
ung þegar hún kctm þangað að þar
man hún fyrst eftir sér í samvilst
«r>eð ikærum foreMru'm og syst-
kinum. Þar man 'hún effiir fyrsfiu
isóttiarigieilslrjm berniskuáranna, björt
uan og hlýjum, en þar man hún
Söfka efltir fynsfcu harmskúriinni, er
hrtfti hana á Msilleiðinni, því þeg-
air hún var aðeinis 11 ára dó faðir
toennar, varð heimilið þá fyrir
þuntgumi harm'i og óbætanilegum
-onilssir. En móður hiennar tókst
®neð aðstöð elsitu barnanna' að
haflida áfram búiskap á jörðinni
srnni og hafa ÖU börniin hjá sér og
fói það aiíit mj'ög vtel hjá þe-ilm.
7ld þess að geta sem fyrst iétt und-
iir mieð móður sinni fór Steinunn
í vist littOiu lefitir fenmiingaraitíuir,
þvi að vinnukraifitur eldri barnanna
nægði beitoiiKinu, en ekki skipti
faún oft uan vistarstaðina, því að
iiíE sán vinnúkonuár, var hún vinnu
Jöona aðeins á tveimur stöðum og
þaið miikið tra'Uist vann hún sér hjá
báðuto þessurn húsmæðrum sínum
íií hún hélt órofinni vináitifcu þeirra
böggja meðan þær liifiðu og voru
þær báðar vandar að vinavai'i sínu.
Árið 1911 giftist Steinunn Ás-
miu'ndi Jótoannssyni frá Kverná Og
byrjuiðu þau búiskap þar og hafa
búið þar aMian sinn búskap. Fyrstu
árin 'á múti foreldrum Ásm'undar,
en nú mrkkur s'íðari árin á móti
tveimur elztu sonum sínum. Móður
íina tók Sfceinunn tii sín og dvaM-
áisrt gamia konan hjá dótfcur sinni
fáðustu 14 ár ævi sinn-ar, og hjá
benni dó hún í hiárri eM'i og alveg
þróíiii að Weiilsu. Það teliur Stein-
unn ei:tt með sínuim beztu höppum
ctg ógiie5>imanii'egu náðargjiöfum, að
tafa tfengið að veita tn’Óðir sinni
aflfla þá aðstóð og umönnun, sem
hún þurfiti á að haMa siðusitu «v3-
érto.
Þau hjónin Ájstoundiur og Stein-
nnn eiignuðuist 9 börn, þar af
nnisistu þau Itvö syni, annan þriggja
ára, en hinn um fermingu. Af
þeifm sjö sem lifa eru 5 kiomto í
burtu og ölil gilfit, en tveir elstu
synirnir eru toeíma. Aunar þeirra
e<r gátftur ágætri konu og e-Lga þau
fiiimím syni, seim allir eru afa og
ömtrm) til mdiki'lis yndi'sauka og
bendir aJUrt ti þess að þar séu í
uppvexiti mljög myndartteg manns-
etfni, enda eíkki laaigsóití eftir mynd
íináteapnium, Itil hvorrar haindar-
iaaar sem titið er. Stednunn hefir
iátfiið sér tnj'ög ann.t um uppeldi
barna stona og enigu þar tiO Epar-
að. Þau hjónto geta nú mieð á-
nægju horft á barnahópinn sinn,
isem þau hafa íagt tfl þjóðl&tego
ins, þar er þeirra skerfur vel af
hendi leystux; hópurinn bæði stóir
, og myndarttegur.
i Þre'k og kjarikíteona hefir Steto-
, unn. verið, enda þuxf'ti é stundum
á því að hálda, þvi að á þeitm, ér-
um, isem maður hennar var vdð
sjóvinnu, etokum þau árin siem
hann var skipstjóri, varð hann oft
að dvettja jrtir lengri fi.ua fjærri
heimli sínu. Hvfídi þá stjórn hteim
ilisins á húsmóðurinni og þurflti
hún þá ofit í miörgu að snúas/t. og
kœm sér þá vett að ihaía bæði kjark
og þrek.
Siieto'unn er rnj'ölg .glaasittielg klona,
hiifeþiU'nslIiauis og f’.'lguBeg í alöri ifiram-
göngu. Húismóðursætið heifiir hún
aiila tið isetið með sæmd og prýði,
og hefir aCCt hennar hieitoiffishaid
borið vótit um stjórnsemi og snyrti
m'enmstou. Hún ier tevik og isnör í öltt
uim hreyfinigium cg dugnaður kiona
m'iikiD, hlefir liika oft þurflt ó því að
halda ó stou manmmarga og gest-
risna heimiiili, en þar er oft gest-
kvæmt, og gótit þykitr þar að koma.
Hireinttynd er hun «g Begir sina
metoiir.ígu 'hver seim í höult á, hvort
sem likar bettur eða verr og það
gerir híún án þessað nokkur katti
liglgi i orðum hennar, eða £ram-
burði á þeiim, tiD þeiss, sem tal’að
er við.
Mycd BÚ sem hér biiitiet af St'ein
unni, er nýBega ibakto af henni og
er ekíkii á myndtoni að sjá að 70
ára þuaiigton isé farinn að beygja
bak hennar. Mannmargt var hjá
henni ó aímiæiliilsdagton, þvi að
margir sveitumigar hennar heim-
sótltu hana iþá, og nutu þeir fcinn-
ar rauisnaieguistu Veittoga.
AS endi'n!gu þettia. Við óskum
þeas þess öttll vtoir þinir að þú eig-
ir enn eftir að úitfa í mörg ár við
söimiu hi&flBu og sörnu sáttar- og
'Mkamisíkrafta og þú hefir nú.
Gratfarnesi 14. janúar 1958.
Kristján Þorleifsson.
ÓveSiir í Suður-Frakklanái
*
a
(Framhaid af 4. síðu).
fiá 17. maí, hófst á sýningu frosk-
manna sem starfa í siökkviliði
Helsinki; sýndu þeir björgun í
höíninni meðal annars, en síðan
ffluttt'i Juakoski slökkviliðsstjóri
fyrirlestur um háþrýstiúða og notk
un hans, enn var rætt um slökkvi-
tækni og loks flutt erindi um kaup
og kjör finnskra slökviliðsmanna.
Um kvöldið var mótinu svo slitið.
Frá Helsinki héldu íslenzku full
■trúarnir til Kaupmannahafnar,
þar sem þeir steoðuðu slökkviliðs-
íiöðvar, og síðan til Oslóar, þar
sem þeir höfðu nokkra viðdvöl á
vegum slökkviliðstos þar í borg
og skoðuðu stöðvar þess. Komu
síðan heim margs fróðari og á-
nægðir mjög, bæði yfir árangri
fararinnar og mótttökum, bvar
vem þeir fóru.
Geysileg óveður hafa geisað i Suður-Frakkalndi um þessar mundir og
valdið gifurlegu fióni á mörgum sviðum eins og S(á má af þessari mynd.
Þarna hefir vatnselgurinn grafið sundur þjóSveg svo ékleifi er að aka
um brautina. Á myndinni sést vegurinn frá /Aonte Carlo til Nizza. Vegfar
endur standa þrumu lostnir og virða fyrir sér viðurstyggð eyðileggingar-
arinnar. Fróðlegt væri að vita hvað effir sfæðl af islenzkum vegum eftir
sííkt óveður þegar malbikaðar akbrautir eru þannig leiknar sem myndin
gefur til kynna. —

sern ég veit um ferSir haiis
sem ég les í blöSom,"
segir eiginkona Wmston CkurckiUs
Winisitcn CbiurehiCfl og fj cl'sikyðida
hanis verðá lönguim mmræðuefni
enslkra bi'aða. Nýfliaga hefir birtzt
grein.afillíítakiur um hver,n ein'S'tak-
an meðfláta !fij'cflisik5dlduinnar í bfláð-
inu Dafly Hera'M, fý’nst u'm börn
þeirra bjór.a og sáöaisitÁUMn Cletn-
.enltine, einlgtoikfonu W'toistón Ohurc-
hifli, cg segitr þar m. a.
Sumór bnúlÉcaupgositirnir hvfel-
uðu isfrax: Þeflita fier aldrei veil,
eliskan mto. MiátJti segja að sú feetn-
tog væri aðeiins. ibengimál af því,
isem miSciflfl hflrolti broddborgaranina
í Lundú.r.aiim sagði, þegar fréttiEt
að Ci'emiettttoe Hozier cg Wrmstorf
ChurcbrfíE' ætluðu að 'ganga í hjóna
bamd. Eton aSalsmaður spáði, að
hjónabandið mymdi í imasta Jagi
'endast sex miánuði. Spád'óinnar þefes
ir bs'ggðust etoíteum' ó tvemnu'
Menn isiöigðu,: Hann þrífet eklki' i
hjónabamdi, eða: Þau eru fenauð.
Á þeilm tfimium var það sem sé
eðfliflegf: og sjóflfsaigit að menn
fevænitusit ffjiár cg teomur veldu
eiginmenn efitir eignum þeirra.
Ett þama var ECcarpgreimdur pil't
ur, taem raunivieriúilegá haifði ekki
eíni á að vera ófl'auinaður þingirmað-
ur, «ð kvæimaislt stúliku, sem ekki
áltti grænan eyri.
QHamerffitoe var af ifiátækuim að-
afllsæiltum, alin upp við að attttit sn'er
iist, ulm að isýnaist, þráitt fyrir það,
að Iteikjrur fjöflJskyfltíiunrar væru
•ekk'i neana níu Bterl'togspuind á
viflíiu. Þase Vagma bjó hún íöngum
í Norður-Fralkílúlandi, það var ó-
dýrt. Þar lærði þó Ctteimentine
tung'umiáflið, svo að hún gat Maup-
ið umdir bagga rmeð fjöliskyldunni
með því að kemna emsku og
frömsteu. Auk þasis kymntilst hún
þar fleifi hfliðium lifsin's, varð víð
sj-nni en aítnenimt geriðfet og það
feefir hienná' Ikiamið vel i sanvbúð-
inm við Wtoston Churc'h®.
Ci'emenitin'e hisffir orðið að sætta
sig við ittíargft ó hjónabandisárun-
um.
„Hann' sfcritfar mér attdrei, sím-
ar eflciki né semdir BÍkeyt'i og það
eina, sem ég veiit uon ferðir hans
er það, sam ég las í biöðu'mu'm“, á'
hún að hafá saiglt eiitit.sinn.
Þar við bætisit að hann er ó-
stundvis, þráx, inafcva'ndur, ósnyrti-
legiur i uœgieniginá, fæat heilzt.aldrei
tU að E'e^'gja gömium fötum, né
virða r.ieinar Betoar reglur ó heim-
ifliinu, evo 'það er kainnsk'e engin
undur, þó að hún segfet hafa verið
giít eðdf jailíi í tæp 50 ár.
Þrátt tfyrir þieiílta' «r -hún ’allíái
jafn ról'eg. Eng.um, sem aér andiit
hennar, iCaradat'i húgiur uun hvaðan
dæturmar hafa íríðflleikar.n og hár
hennar, sem eifct sian var ljósgult,
er jaíni fcSXegL, þó að það sé orðið
gráfct. EndurgjaM erfiðiisins
hafa verið handtök hans, þcgar
hann haíir séð efiti-r yfirsjónum
smum, það, hve hann htefir. þarfn-
ast bennar í veikindum, og þáu
falfl'egu orð, isiem. hann hefár eágt
við hí..r,a ó stunduÉn.
EH' þriit ifyrir þráa sinn og é-
kaíCyndi, þá hetfir Churchifll aldr-
ei, reynt áð beygja skoðanir teor.u
sinnar ífli tfj-Igfe við s:g. Hann var
ei'nn aðal andstæðtogur kvenrétt-
indamáia, en Cffieiméintine sat sig
todrei úr f.æri að tjá þeirri hreyí'-
ingu samúð sina.
iSagt er, að hún hafi eiitt 6inn
bailid'ið ræðu f5’’rir fekólatelpum um
það, bverjKg' feonur ættu a'ð temja
'eiigi'iini'dnn stoa.
„Verið a’drei ágengar við karl-
m'enn“, isagði flvúin. „Þær konur,
sém þviúga fram sifeoðanir sínar,
gttata þaim hl'unninduim, sem kyn
þeirra veitir þeiim. Ktrnu verður
mieira ég'engt mieð því, að halda ró-
lega og Wljóðfliaga fast yið skoðanir
sinari'. ,
'Cfl'ementine valdi sjiálf hvaða
stiörtf hún vildi imna, af hendi ,á
'Styrjaflidarárunjuim. Hun vstóð fyrir
fjáns'öínun Rauða krossins itil hjálp
ar Rúss;um oig fór til Rússlands
þegar söfnunm var feomin upp í
áltita miHöfeÍT Eferflfcngispuinda. Þeg
ar hún aflblentfl íöð, var fiíltið bam
lagit í tfang hÆnaiar. Það var etna
mannveran, s.eim var efftir Iitf.andi
ai 60 þúi-und ííbúrom bangarin.nar
Kursik. M braisit hún í gralt. Eífcir
það 'SiagSi hún cöt, bæði í Amériku
cg Eingttand'i. „Dæimið eWki iwem
Búiiira. .edfllihjt þvi, eem geút er í
KriearJfl. Við miegum ófeki neita
sjötta teitolta im&nnfeyíistoi;' um vto-
Fiú Churchill
áfctu okkar, ctf (þteiir æiJkja heinniaf".
W'i.n;£t'C>n Cihur ChJX tsr ermþá
ar.'dvágui þfcij'.ll-l'&iu feveoina í opin-
bei-um máfl'um. Clamisn.tine fagnar
hennfl eg 6*@'W. ó.lka, að einbver
dólltii þci'íra 'fcöíði'orj','5 teauplhaH-
afbraskiaii. Þai sðú' karúmenn cnn-
þá- eiitoáíi.'tr-.
Laiðá ■C’h-'ureh.'Dfl ©r 72 ér-a görr ul,
uinigttcg tefltir afldri. Hain er gflúðu'st
þegar tfúöt eir. aí börn j..n kringu'm
hana og 'a’dréii þrýitur feaiia þcttii'h-
mæði v;ð þaú. Hún er gsrcan vexli
nsegiunaríóS b'ennar sr mj'ög eto-
Mt „Ne 'ð .yLkkur um að borðatf.
Húr. é -&ti bafó ísagifl: „Sikyfldi: ég
'•dléýja, yrU aSalinnitalk 'ftí-fða.tki!,ár
rntonai 'þí.'ð, tovern.'ig.. 4 að fara að
bvfl að annatí Wiœlbm CCi«rbib#l
ag eifist ó hlfliaðj imyndi ufl.ahda: G«tf-
ið hiöB'Uim góðan mat.“ . , ;
M.s. ESJA
vc'ífur urn land í hriugferð hir.n 1.
finfcrúar. Tekið á n-.óti flutningi til
Pátr&ksíýarðar, Bíldudals, Þing. yr
ar, Fíateyrar, Súgands: jarðar, fea-
íjarSar, Sau&árfl-jók.s, Sigluijarð-
ar,:Da5vjkur bg Afeureyrar í dag.
Parseðflar seldflr á fimmtudag.
fier i'iramtud. 30. janúar til Fær-
éyja cg Kaupmannaliafnar. Pan-t-
aðir fareegOar óskast sófctir í dag.
Tiflkynnin'g'ar um flutning óskast
sem fyi'st.
Skipaaígieiðsla Jes Zimsen
Erflentíur Pétur.sson