Tíminn - 31.01.1958, Síða 5

SrÍMINN, töstudaginn 31. janiúar 1958.
5
Aldarminning:
Ólafur Davíðsson, Hvítárvöllum
ÓLAFTJR á HvííiárvöiMlum var
fæddur á Þorgautisstöðum í Hvít-
áreíðu 31. jauúar 1857. Foreldrar
voru Davið fcóndi é Þorgaute-
et&ðuim og Miállfríiður Þoreteánsdótt-
ST'. Var Davíð sonur Þorbjarnar
ítiffifursmiiðs ó Luudiuim, simiiðs á
Lnsndum, Jóuissonar (Lundaæ'tt).
En Miáfflfríðiur hiúsfreyja á Þor-
gia'Utissitöðuim, móðir Ól'afls, var
dóittir Þoreitieinis bónda ó Ilurðar-
baffli Þiðriikissonar. Móðir MéCifríð-
®r var Siteiniunn húsfreyj a á Hurð-
enbaiki Áismundsdóttir á ECIínar-
hiöiða á Akranesi. Bræður Máöíríð
iar vioíiu:: Þórður á Leirá naf.n!ku'nre
ur ibóntdi í Bongarfjarðareýsto á
tiinmii tSð oig Bjarni á Hurðarbaki,
faciir iþeirna bræðra Þorsteins
bónda á Hurðarbaki oig Bj.arna á
Skláney. Táp cg fj'ör vioru rík ein-
Jslenjti þeirr;ar: æititar.
Þorgautslstaðasystlkinin, aulk ÓQi-
ítlfis: á Hvlíltiáinvölluim, vionuc Þorv
Bte.imji. bóndi á Arnbjarganlæk,
Daváð ibóndi í Örnóifsdai, Stein-
nrj'n ihiúisfreyja að Sönduim í Mið-
íinði, Ingibjörg húsfreyja að
Grjóiti, Þonbjörn bóndi í Ásgarði,
MáOlfríður húisfneyja að UppsöQiuim.
Synir Þorsteins bónda á Arn-
Ibjiangari'ælk ieru: Davíð bóndi á
Arr,bjargaria:k og Þonsteinn sýisQú-
matSur Ðalam.anna uim Jan.git skeið
óg .aOþingiisimiaður. Eru þeir bræð-
ctiT’ báðir þjöðlkiunnir mienn,
Forelidnar Ólafs á Hvíitárvöilfliuim
fcólfiu 'búisikap sinn á Krossi í Lunda
jieyLk'jada'l; þá bjiuggu þau á
Brenn'Uistiöðulm í Fíókadal, áður en
þaiu tfíliuititiu búifertom að Þongauits-
Btiöðuim.. Vionu þau gestrisin og
fcöíinigfluindu® við þá, er að garði
bar.
A.Ð FÖÐUR sínuim ffiátnum, var
Óðaíiur ráiðsmaður fcjiá míóður sinni.
Etn á Þorgautsistöðum bjó hann
tjiáfllf'ur 1 filmm ár, eða til voreinB
1003. En þá var hið mikila hötfuð-
bóo 'Og héraðsprýði, Hvítárvefliár í
AndakiJ tiii söflú. Mun að sjáBtf-
sögðú margiúr haía hatft augasitað
á sfllilkri. viflldásjörð, en í miíkið var
að náðaisit og þurtfti því bæði é-
Tæði oig duignað til þess að íæxast
eiifct í fang. En það áræði, _ þann
fcjarlfc cg dugnað éititi Óflafur
B.a'vi'ðls'son. Kaupir hann þá Hvátér-
Veíni og reisir þar bú. Bjó hann á
JBvoitárvöCflum aM'arfjórðunig tiö' dián
íadælguris og haíði hagur hans
fcfl'óím'gast aflfla þá tið.
Þegar Óflafiur fcatfði búið tvö ár
é 'Þongauifisstöðuim tók þar við bús-
tfornáðúlm m'eð honium María Sæ-
Enundtsdóttir, ;er gerðilát HS'flstföru-
n.auijur hans. Vard þeiim níu barna
auðúð, fjiögurra sona og ' fimlm
dæltra. Mieð mi.klum myndanslk.ap
Og dugnaði starfaði Maria við hflið
tm,anns síns; mieð nærgætni, astúð
óg fryigigflýndi yar hún honum fljós-
gjatfi á flliííisbrautinini og gerði með
hicuium garðinn frægan.
iMin.n.ilsisitæðas)íur er m’ér forn-
yijnuir minn og niágranni, ÓJaflur á
B'vaitlárvöffium, fyrir það, hvernig
fct.nct vaidi sér íifsörku og heigaði
Eilg hieniriii'. En Jlfis-ikoðun hans má
Iiyis.a með þessuim orðum séra Matt-
fciasar Jochiulmissonar: „Efláfcaðu
Óiltlíhivað og starfaðu í nafni þess“.
Hann unfti hugiástum jörðinni,
Etem hann var kenndur við, hinum
'ágætu og fögru HvítárvöJlúm, ein
ulm. hinna mlastu glæsibæja iinnan
yóbanda hinis viðfl'enda Borgarfjarð
ár. Uim flrug hans tieið oft hrifning,
Végna yndilsþofldka íslenzikrar vor-
cg isúmartfegiurðar, saimi huiglbflær-
ihn, siem flilstaskiáílidið góða, Jónas
HiaflJgrimlssan, flýiati á þennan ein-
tfafllda, en sniflildarflega hátt:
Smiávinir fagrir, foldarekart,
MO' i haga, rauð og bflá
’ ibi eflckuisófliey, við mættufti margt
muna hveril öðru að segja frá.
bJiessaðú faðir, bJómin hér,
t ibfl'es'sa'ðú þau í hverri sveit.
ÓLAFUR á HviitárvöCCium var
milkííl dýravimur. Hann eá ekepn-
um isínúlm ætíð ágæiifiega farborða,
oig setti li&iíyrðiiiflauiiiai' knöiflur um,
að viftniuidýnunúsm væri. aflidnei. e-f-
boði'ð. Þeeisi miMa ijimíhyggjúöemj
oflfli og því, aS hann flagði stund á
að lnjúfcra þeim og Jiæfcnai. Mál-
Jleysingjarnir gátu að vísuj ekki
þa'kfcað. En margir sveitungar
Ófliaxfls voru í þalkfcarettouM viið hann,
vegna þessarar áigæitu stanflsieimi
hans.
Óllaifi þóiírti ékfcj aðeins vœnt «to
BváitJáryeCfl'i. Honuim þóttlti og vænf
um sveitina sír.a cg fóCfcá®, sem
þar átti heilma. Með miktolm rausn
, arefcap veitti hann þvi, er það bar
[ að igarði bans, sem mijög efflt bar
| við. Hiejuniifli banis var uto íangit
, sfceið miiðbtiöð hinis opinbera, Jflfls
[ sveitarféOiaigisinis. Og fjiöfldi fóflfcis
fór um garð hjá hioœum áritega.
( Hann var gestrilsinn hötfðingi . í
i sveit sinni, og héraði. Og hann
var stoð cg styitta svieitarféS'agsinis.
; Tifl opimberra þartfa grtóddj hann
I jafnan meira en n'ofcfcur búandi
maður annar.
Ólaíur á Hviflárvöfltorn var þjóð-
ræfcinn maðiur og æittjarðarvánur.
Hann fyllgd'iist vel með iþjóðtoáilum
og 1 andhagismiátoim og vildi þeim
miáiluim vefl og flcostaði toappe urn að
styðja þau samtovæmt beztu vit-
und. Hann var enginn nýjabrums-
maður á stjórnmláflaisviðinu, en
lagðd miesta áherzflu um þá naúð
'syn, að varfærniisfliega væri méð
Stjórnimál lahdisihis farið. og' eéð
væri um hag þjóðariinnar með
flestu oig öryiggi. Ko:n þar fx-am ná-
kvæmfliega hið sama cg í bÚB'Jcapár-
hlátltum hams sjálltfS: Vartfcérni og
hyggiindii 'saimtf'ara fcnöfum mm ötúSi-
lleifc o,g fiúEltoomna ráðvendni. Og
um leið cg ihann var dugnaðar- og
fyrirmyndarmaður innan véhanda
íslenzfcrar bændastéifltar vann harn
landi isí'nu og þjöð igagn sem góð-
ur borgari.
ELSKAÐU eiitfhvað og starfacu
í natfni þess. Ólatfur á Hvítái'vöfll-
uim elskaði sfarfið og var Gtrði
þafcikfliáitur fyrir þrek og sltarfs-
krafta, er ihanft- bafði öðflaist sem
dýrindfls náðangjölf. En vafaö'aúist
hefir hann spunt á stundnm eins
og margir aðrir: Hvaðan kiom ég?
Hvað er ég? Og hyiert fer ég? En
tifl er erm eiln spurni'ng, sem er
enn pere'óftufliegri í eðflá sír.u en
hinar þrjiár. Á hCjóðCláitum einveru-
stundium kemur hún til v©-r, cg
hún Jæðiist inn í draumviitund
vora, in í dagdraumana og drauima
sviefnsönis. Hún keimur einnig tri
wor í önnum og umisviltfum aitihatfna-
lífsins. Hún kíemur tií vor, er vér
crum umfcrinigd vinum og vanda-
mönnum við arin vore ejgin'hieim-
iliis. Hún getur oig fcomið till vor í
Dísarh'öffium, ier vér hráfumist atf
^ tign og ’göflgi 1‘iisitanna. Og hún ráit
Gg eíliiir' ítei’ðuim þessarar aðdá-' ar tifl vor í gflaumisali veiziluhafld-
iur.ar é yndilsflieik ísiltenzkrar svieita-! amna. Þesisi spurninig er runnin
Betgui ðar þnask'aðist mieð Ólafi á'
FMtórvöflllúm meðal annare lotn-
*Big og itrauslt á sfcaparanu'ini og
'gjatfaranum alflha góðra hluta:
hætf og hagnýt.. Húat er því mikifl-
vægúst atf iþví, að aflfflir gieta tielkið
atfsitöðu flifl hiennar. Og með þvi
móti, að vér sviörum ibennj á við-
hfliitandi báitt, samflaviæm't kjörum
voruim og atfstöðu á sérhverri tóð
leggjúim vér pund vor imn í banka
aflJífisins.
TiO þaseaxar spurniingar tólk ÓI-
afur á Hivxítárvöilliiuim drengffiega
atfstöðu. Hann vi'sei að hann átti
þrek c,g hætfifl'ejlka, eem hicnum bar
stkyfi'da tffi að nota. Einhætf mennt-
un I'Ofcaði bonrum ýmsar leiðir. Aí
sjáflísdÉðiun varð hann að tfinna sér !
Ilítflsbrauit. Eb (rr.eð eevcstaríi 6inu
gaif hann svar váð þessari spurn-'
ingu, eem aflflir verða að taka atf- j
stöðu tifl. Bg er kicmin inn i jarð-j
viatina tifl þess að vinna rnieðan
daigur ér og krgftarnir jejrfa. Vírð-
ingarverðui er bj'nn öbuli oig sam-
vizfcuisami stanfsmaður.
Því -sáfl hans er sitíelll atf þvi eðli
Eem' er
í æittflandi Wörðú, sem dekxar við
tfáfflt, ■
seim tfóstrar við hættur — þwi það
kennir þér
að þrjióistkiast við dauiðann með
ti’aulsti é þinft máitt.
í vandanum tflkyllidunni víikj'a ei úr
C’g vera í llfiinu Bjé'J'fum þér tnúr.
MÁTTARVIÐIRNIR í sfcapgerð
Ó0'atf& é HvitflárvöMúim voru. trú-
miennufca, þrckCvnd: og frúræfloni.
Karílmiennsfca cg fcjlarkur var hori-
uim í huig runnin cg í bflóð boxin.
Kcmið 'gat jþv5 fyrir, að hann væri
'Htt sveigjanfltegur né billigjarn. —
Heniuint gat milsilíik'að og hann gat
veri'ð iþylfckijúþungui'. En þetta
þnekíiyndi og 'sfcaptféista' gerði han.n
að mierfc'ifleigulm manni'. Og þar eem
hann éUti flífca gflaðliyndj og gó'ð-
viflid. í likiuin imæfli, kunnu vinir
haös og ivandaimenn að meta rétti-
ite'gá og virða sfcapgerðanþr'elk 'hans
enda þóttf hann viflldi efcfci gena sér
tæpitungu við það, er hann ta-Mi
rangtf. Hann étti því mariga góð
viini, 'og við alflia vifl'di hann vera
sáfttúr að íiundariiofcum.
BÖBN þeirna Óð'atfte Daváfeonar
cg Maríu Sæmiuindisdótitur eru:
Miáfllfriðúr, Álgiúslta, Davi©, Hann-
©s, Steónnnn., Þóra, Jónina, Þor-
björn, Guðtoumdiuir.
Ejríkur Albcrtsson.
í 1. tW. iKafoldær 1958 biitjst
15 ðálka gitein eítir fonnaijn
SjáJístseðisUckkí.ÍES., er bann
nefnir „Áramót". Ritsmið þessi
er einstæð í sinni röð— sem ára-
mótahugleiðing fíokksforingja.
Er svo b(. sjá sem jóialjósin
haíi efeki náð aS vai'pa. binum
minnsta geisla inn í húmdökkt
cg heiftþimigið hugskot for-
mannsins.
En eflieppum þvi. Það er fyrir
sig — og iþó senniil'ega 'alveg iein-
'Staik.t uim láraimótaboðsikap íilokfcs-
fciimamhB og íyrrverandi ráðh'erra
—, að þessi 15 diáflíka langfl'ofca
er ein 'ólsliitin sflíaimmaruna urn rik
kfttijiórnina, en lekfci viikjð einu
orði að venkteffnum þeim, er við
tflasa í Öflflum áttum. Það ei iífca
’fyrir sig, að prúðmtennáka i rit
hæitti, munnsöfnuSur og orðatfar
alit er með þeírn hætiti, að þvi
er ifkæt, að tfterm'aðurinn eé að
leifca götustriálk aff sóðafl.egasta tæi
og 'lifi fljlluitveirfcið svo Ifufllkomiega,
að hann hvextfi. aflflur, með hiúð
og ihiári, inn í ^ráflssa. Hitt ter það,
sem mte©ta alhygli vefcur, hvereu
Sáflarlílf þess manns er þviflifcan
boðrfcap Ihleiíir- aS færa þjióð sinni.
um lÉirámiót, höýtur að Vera hefltek
ið teítirejá, 'öiíúnd og máttvana
heifit. Það ei' autma ástandið!
Menn æittu, ®em tflestir, að fl'es'a
þessa áraaniótagriein fformanns
SýáflistæðirfO- og bera hana saman
við áramlótaræðu ff'oreætisráðheifr
ans — tformannis Erain&áknárffl'ofcik's
ins. En vísaist 'endast ffæstir til að
lesa hana aOfla — c-g vant 'láandi.
Fyrfr iþvi Efcuflu 'héir tefcin upp tfá-
-ein isýniishic-rn ©g miá á þeim m-arka,
hvað inni tfyrii 'býr.
„SoTÐmma áns 1956 var HræðMu
bandaflaigið myndað. Er það sið-
'i'ausaista 'tfjlraun, &em gerð htefir
verið b.érflendiB tifl að rítfa niður
'lýðræðið i landimi." Fyririitning
in tfyrir lýðræði, þiftgræði og rétt
iæfi iséot 'bezt é 'því, að Hræðsflu
bandaflagið féfcfc fcj’örna 25 þing-
Imienm, Sjláflfldtæðilffíl] oklkiuri nn
'bflaut 19 þirjgmenn, ten ber að íá
32 til jaifnréttiis við Hræðsflu-
bandaflagið" „ . . rmyndu m'argir
ætla, að ikngra yrði. ekki tooimizt
í pcfliitisikri spjflilingu en hér var
flýst. Þó ItióSkist öifluim núverandi
stj.ómarMcfcfkuto að 'komast ifeti
framar. Er þassu, afiferii m'Mg
lýst og viita nú aiLflir, að um síð-
ustiu 'áiairo'Cit hafði stjórnarflokk-
unum, tékizt að svíkja hin sneiri
fyrinhteit stfm öfll, án undantekn-
ingar.“ „ . . ■ Samanborið við
atf/birot istj'ómarinnar á siðasta
ári, sem ‘eru svo mörg og hveiit
íyiir sig mteð sOíkum óiáikindum,
að eSfliflegit ier að almieftningi
hætti 1.33 að ítrúa þvi, að sá fari
roieð öfgar, s;em sannleikann.
segir (!), ei' saga érsins sviplít-
ifl en fljlót.".....Var svo teomið
■um miðjan maimánuð, að stjórn.
arfliðio hatf'ði gefið upp vörnina;
jáltað isvittdn beiot og óbeiint . .“
. . . „Svifc bæít með svifcum."
• . . „Er þar ætlað (m.eð breyt-
infgu á fccGftingal'ögunum) með
skerðingu é rétti kjóstendanna og
bneinni vafldaníðisto (!) að
hnefcjkja vafldi Söál'fstæðiisSlofldks-
inis, ciiákúm í Reyfcjavík."
. . . „Svö háðui'ega mynd, sem
mieðfeirð ifjlária’ganna gefur af rík
iisstj'ómimi, eru þó betiifarir
bennar Víða um iönd enn
Miieypuliegri og tfyrir það hættu-
'legri, að þeir, gem lítið þekflcja
til. tounna að ihaiida, að þjóðin sé
eflflki itictfii en istjómin." (SjáJif-
rfæðiií'ifloklk urinn ér með öðrum
orðum. þjióðin) . . . „Þegar
sttjómin í fyrraihauist iseMi rétt-
inn tifl EC' verj'a í'riand íyirir fjög
■urra mRSjén dioMara Ján . . .“
„ . . • Þaiu Jeiftú tíðindi spurðust,
að rífcissitjiómin hefði tefcið sér
i ihöftd belÖjst2fiinn, haíið hung
ui'göngu cig hafnað ;hjé Atiants-
hafsbandaíl'Eigirju — Nato og
beítbt þiEBs, að meðlira'aþjóðir
þess auruðu saman í ián handa
„iitOa tiiióður“ „ . . . Þegar sillf
unpeningamir (!) voru uppéta
ir, var ®vo enn Oagit i betliför til
Nalto. Sorglegri mynd atf flands-
sölu «r Víist 'cfcki 'tiL Það 'er sein-
gieint að þvo þennan sm'ánarijlett
a!f 'þjóSinni.“ (íhEÍIdinu yrðiú’arla
skiotaijflrufid úriþai).. . .„SaunvLnnu
íéfiag , Jandoöflum an na“ (!)
... „Og iþá toUft stjórniin 'lafa
en um iskeið meðan erlenf iáns
fé ibefldúr á henni líiftórunni og
þeir flæ'gst flaunuðu. sem haldið
heíiir verið á fcOafanum, þoJa ör
Jög isin.“ (Nú er eins og íarið
sé að fli.tenna íkflStokva).
Þetta ættj að nægja til að sýna
andfl.ega líðan ihaldsforingjafts um
jóflin.
Skagffijrðmgur.
jr
Fjölþætt starí Iþréttafélags
a sn
an
Framhaldsaðalfundur ÍR fór fram í Silfurtunglinu mánu-
daginn 27. janúar s.l. Fundurinn var mjög vel sóttur og á-
hugi fundarmanna mikill fyrir framgangi ÍR á öllum svið-
um. Jakob Hafstein, formaður félagsins setti fundinn, en
fundarstjóri var kjörinn Sigurpáll Jónsson.
Faðiir og vinur aJJe. stem er
Annastu þennan græna reil;
, undan ritfjiuim aJMsims, kiomin rak
, Iteiðis til vor frá Sefavöflfliuim al-
vi'tundarinnar, frá hinni mikDu aflflis
herjareamvizkíu: Til hviere er ég
9tad'dur í þessari jarðviisfartillve-ru?
Þesisi spurning er siðræn, hún ei
samvizfcuispur'rj.'ing og húix ei raun-
Reikningar í'élagsins voru lagð-
ir fram cg þeir ýtarlega ræddir.
Hiagur félag'sins er með mikium
blóma — eigná'au'knrng heí'ir orð-
ið veruleg undaníarin fjögúr ár —
og fél.aginu eru tryggðár miklar
tekjur áriega í geignum rekstur
fimieikahússins og Iteigu Tivolí-
eigöanna.
Stjcinarkjör.
Jakob Hafstein var einróma end-
urkjörinn formaður iélagsins með
lóíatski, en aðrir stem kjörnir voru
í stjqrn á aðalfundi: Finnbjörn
Þorvaidisson, Ragnar Þorsteinsson,
Kj'artan Jóhannsson og Högni
, Tcrflúson. Formenn Sþróttadeilda
jféiagsins, sem eru.sex, tatoa einnig
•'sæti í aðalstjórn féiag'sins, en þeir
eru: S'kiðadei'ld, Haraldur Árna-
í on, KöríukMittlteiksdteiId, Gunnar
Petiei'sen, Frjálsiþróttadeild, Öm
Eiðsson, Hiandfcnattleiksd'eild, Rún-
ar BjarnaEon, Fimfleifcadeild, Hall-
dór Magnússon, Sunddeild, Örn
Ing'ólfsson.
Jakob Rafstein þölckuð keilla-
drjég stöií'.
Jakob Hafstein vcsru þckkuð
mjög góð og heilladrjú.g stcrí í
þéígu ÍR Uídiafttf'arin ár. VifllþjléOm-
Uir Ein'ar'sson, sem efcki gat selið
aðaliundinn, sendi fundarstjóra
bréf, þar sem bann bar mikið lof
á stöi'f Jafcobs, bæci í þágu ÍR og
íþrótta'hreyíingEiinnar yiirleilt.
Iþróltaitega heí'ir ÍR aidrei verið
eins sterkt og í dag og margir af
nsestu afreksffj'önnum þjóðarinnar
í íþrótt'um eru féliagai í ÍR.
TiIISgur ffundarifts.
Frarohaldsaði'lfundur ÍR hald-
inn 27. janúar 1958 samþykkir
að kjósa 5 menn í stjórn félagsins
á aðajfundi og fetor væntanlegri
istýóxn að leggja íyTÍr næslia aðal-
jíuhd breytinígiu á lögum féiagsins
1113 staðftestingar á þessari sam-
: þykkt.
Jatfftfraírr! álkveður funduriron að
jfcjósa 3ja rrfánna- nefnd tii þ-ess að
endurekoða lög íélagsins og leggja
ifyrir næsta aðalfund tillögur sín-
j'air til breylingar og bóta í sam-
ræmi við margháittuð aukin störf
féjag'sins á s.i. 4 árum.
j Verði væntanflegar breytingartil-
flögur netfndarinnar samþykklar á
Ji'aasfa aðaöíundi, skuto þær þegar
lafca gildi í laguim félagsins, sem
væru þær sa’mlþyfcktar af tveim
aðaöíúnd'um svo sem venja er um
i'agabreytingiar félága.
Framhafldsaðalfundur ÍR hald-
1 inn 27. janúar 1958 felur stjórn
íélagsins að annast leigu á
ikeanm'tiigiarðinuni Tívolí, svo sem
'gterl beíir verið, enda ákveður
• fundurinn, að félagið skuli sjálft
j e.kki reka garðinn i framtíðinni og
'Iteitað skuli í'yrir sér um sölu á
garðinum,’ tfáist ekki viðunandi
1 e i gU'samn i n gar.
Framhaldsaðalíundur ÍR hald-
inn 27. janúar 1958 samþykkir að
staðfesta fyrirætlanir stjórniar fé-
flagsins um að koma á almiennum
íþróttamannaskiptum milli deilda
félagisins og hliðstæðra íþróttafé-
Igaia eða deiidia erlendis á jafn-
réttisgrund'velli, á sama hátt og á
sé; stað nú um frjálsíþrótta- og
ha ndk n attleikjs deild ir f élags ins.
Telur fundurínn stefnu þessa ekki
aðeins rétta og heilladrjúga held-
ur beinlínis nauðsynlega og æski-
lega iélagir.'U i heild og gefa sem
flestum félagsmönnum tækifæri
(Frambald á 8. sið-u). ,