Tíminn - 14.03.1958, Qupperneq 9

TÍMINN, föstudgainö 14. marz 1958.
9
V.,.V.V\VVV.V.V.VAW.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.,.V
— Hann vill varla minnast
á málið. Hann reynir að
lirinda frá sér umliugsun um
það. Og Oaro eltir hann með
augumum eins og barinn hund
'ur. Ég held, að það sé að
miniitsta kosti engin uppgerö
hjá henni. Ég hef tekið eftir
þessu. Hún varas't að líta á
mig. En á ég að segja þér eitt,
'Sem skeði í gærkveldi, þegar
Lotta kom inn með bónvélina
1 sama mund og Caro var að
fara. Ég varð smeyk um, aö
nú mundi verða rimma, því
að Lotta hefir satt að segja
látið ófriðiega. En veiztu,
hvað Caro gerði? Hún gekk
fram fyrir Lotta og hneigði
sig djúpt tvisvar sinnum. Og
Lotta eettist í stól og fór að
sn'ökta í svuntuhornið sitt.
Svo fór Caro, og Lotta sagði
Við mig: — Er húh orðin
geggjuð? Eða er þetta aðeins
leikur hennar? Eg býst við að
Lotta reyni að vikja úr vegi
fyrir Caro á næstunni.
— Nei, Caro er óheimsk,
hvað sem annað má uln hana
segja, sagði ég.
22.
Haustið koin, og Ioks rann
upp sá dagur, að ég-sá mann
k'lífa upp stiga og taka niður
gam'la Barrmans-skiltið yfir
dyrum búðarinnar og festa
«pp nýtt. Á því stóð: List-a-
verziun Barrmans.
Nú voru málverk ög högg-
myndir til sýnis í öliuim glugg
unum, nútdmali'-st 1 tveim
gluggum en gömul og gild list
í tveim.
Haustsýningarnar höfust,
og Hinrik valdi það að sýna
verk -fimm ungra málata. Eg
var viðst’ödd og leit á mjmd-
irnar begar .sýningin var opn-
uð. Gavnrýni blaðanna var
vinsamdrv, en saian lét á sér
standa. Fölk keýpH ekki hiik-
ið af listaverkum á -haustin, og
áðrar sýninvar með meiri
tí’tku.lisf dróvu fó'lkið að sér.
Þó var 'bað bót í máli, að lista
sáhi ríkisins kevbti nokkrar
myndir hjá Hinrik, og þes-sa
var alis getið 1 blööúnum. Mér
þót‘i illt. að saHar skvldi ekki
vera meiri. bvi að mér var í
íh"!'n að Súsanna og Hinrik
kæmii’st sem fyrst yfir byrj-
U*narhj<al1ann.
Þau virtust bjartsýn og ekki
láta þetta á sig fá. Þetta
rnundi ganga næst, áleit
Hinrik. Frændfólkið og venzla
fölkið <kom í héim-sókn i búð-
ina, en Caro lét ekki sjá sig.
Grðrómur gekk úm það, að
hún hefði 'tékið ao sér ein-
hverja umboðssölu. Hún"' var
með cllu horfift okkur.
Jólaverzlunin var sæmileg
lijá Ottó en heldur treg hjá
Hinriki. En í janúar hljóp
heldur en ekki á snærið fyrir
Súsönnu, eins og Hinrik sagði.
Vellrikur Ameríkani, sem
hafði orðið innlyksa í Svíþjóð
éftir sumardvötima í þvl skyni
að kynnast sænsku jó’ahaldi,
raks't einu sinni inn í búðina,
þégar hún var ein. Hann vildi
kaupa nckk'ur góð sæhsk inái-
verk til þess að bæta í safn
sitt í New York, sagði hann.
Hann bað því að fá að sjá
það bezta, sem völ væri á. Sús
anna skildi, að nú reið á að
duga, og henni tókst að ylja
karlinum svo um Iijartaræt-
Cclilli 'ljnnf’i’átad:
Súáanna
Framhaldssaga
49
ur, að hann gerði meginhluta
af málverkakaupum sínum
hjá Barrman, þótt það hefði
raunar ekki verið ætlun hans.
Það mátti segja, að hann
byggi í verzluninni næstu tvo
t daga, snæddi hádegisverð og
kvöldverð með Súsönnu, bauð
Súsönnu i óperuna og dans-
! aði við hana á kvöldin. Hinrik
, fékk stundum af náð að vera
með, en honum var auðsjáan-
, lega mjög ofaukið, sagði hann
hlæjandi við mig. Hann hefði
alveg eins getað verið heima.
Súsanna hló framan í karlinn
og prangaði í hann æ fleiri
málverkum. Síðasta kvöldið
bar Ameríkanin svo upp bón-
orðið yfir mokkakaffi á Cecil,
og lét það ekki á sig fá, þótt ’
hann sjálfur væri kvæntur og
Hinrik hlustaði á. Súsanna
þakkaði fyrir heiðurinn með
vel völdum orðum en svaraði
neitandi, en bætti þó við, að
■hann mætti nefna þetta aft-
ur, þegar hún væri orðin
þreytt á manni sínum. Og svo
hélt þessi góði vlðskiptavinur
atf stað með andvarp á vörum,
J en hafði þó áður fært Sús-
önnu heljarstóran blómvönd.
En slíkt hendir nú ekki
nema einu sinni á ævinni,
'sagði Súsanna, en samt
styrkti þetta trú hennar á
sjálfa sig sem sölumanneskju.
Það kom jafnvel sigurhljóm-
ur í rödd hennar, og ég heyrði
hana oft syngja þetta vor.
Hún dirfðist jafnvel að taka
fullan þátt í samræðum Ris-
ings og Hinriks um list og
varð ófeimin við að láta skoð
un isína í ljós. Áðúr hafði hún
aðeins hlustað á þá með eftir
tekt.
1 Stundum hringdi hún til
min ög bað mig að lít-a til sdn
niður í búðina og vera þar
um stund, meðan hún skryppi
einhverra erindá út í borg.
Hún vildi ekki skilja nýju af-
greiðsl'ustúlkuna eftir eina.
Að visu gat ég ekki afgreitt,
en ég gat hjálpað stúlkunni
við að sýna myndirnar, unz
Hinrik eða Súsanna kæmu aft
ur. Hinrik var oft í ferðalög-
um, og þá var hún mjög bund
(in við búðina. En hún var glöð
! og ánægð. Maður sá það langt
j til.
• Stundum kom hún eða Hin
rik upp til mln sem snöggvast,
og úiér fannst és aftur kom-
in i náin tengsl við ætt Hugos.
Þegar sumraði gátu þau ekki
flutt út í Litlu-Lokey án þess
að spyrja mig, hvort ég vildi
ekki dvelja þar jrtra hjá Lillu
og vinnukonunni. Eg þakkaði
gott boð og átti þar nokkrar
indælar vikur um sumarið og
skemmti mér við telpuna.
Iíún var nú á þriðja ári og
eins lík föður sínurn og barn
getur orðið. fjörug og full af
smáhrekkjum. Hiónin komu
bangað á laugardögum og
dvöidu bar um helgina. Stund
um höfðu bau selt vel, en
stundum hafði verið dauft
yfir viðskiptunum. En þau
reyndu að taka öllu vel.
Svo leið fram á haustið, og
stríöið í Evrópu brauzt út. Ekk
ert okkar bjóst við slíkum tíð-
indum. Við höfðum lifað í okk
ar eigin heimi og ekki fylgzt
með því, sem var að gerast
í heiminum. Mér fannst sem
ég missti fótfestuna í einu
vetfangi. Súsanna var ekki
eins áhyggjufull, hvað þetta
mundi lagast. Reynsluleysi
hennar var henni hjálpræði.
En þegar Hinrik var allt
í einu kvaddur í herinn og
sendur í herbúðir í Norrlandi,
varð hún þögul og föl, sat oft-
ast þungbúin og horfði fram
fyrir sig. Hver vissi, hvenær
þau mundu sjást næst. Hún
sagði mér það síðar, að hún
hafi haidið, að stríðið mundi
taka hann frá henni að falhi
og öllu. Það leið nokkur tími
þangað til hún gat fest hug-
ann við verkefnin heima.
Nú varð hún að annast
verzlunina ein og ráða ein
fram úr öllum vanda. Nú kom
reynslan henni í góðar þarf-
ir. En þetta reyndist ekki eins
erfitt og hún hafði búizt við.
Listverzlun dröst mjög saman
þessi misseri. Fólk hugsaði
ekki um að kaupa listaverk á
stríðstlmum.
Hún gekk um búðina og
geymslurnar og reyndi að
húK, noiu
þhttaduft
CMÖ
'.V.V.V.V.V/.V.W.VV.V.V.V
'.V.V.V.V.V.V.VV.VAV
LESIÐ EKKIÞESSA AUGLÝSINGU
ef þér eruð í einlægni ánægðar með hár yðar
Góð hárgreiðsla byggist á fallegum
bylgjum.
Er það ekki kostnaðarsamt?
Ekki með TONI HEIMAPERMANENTI.
Hvaða kosti hefir TONI umfram
önnur heimapermanent?
TONI er endingargott, það er auðvelt,
fljótlegt og skemmtilegt í notkun.
TONI er með hinum nýja „Ferksa“
hárliðunarvökva (engin rönim
amoniak-lykt).
Hárhindingin er nú jafn auðveld •
og venjuleg skolun.
Getur TONI liðað mitt hár?
Auðvitað. Þér veljið aðeins þá tegund
hárliðunarvökvans, sem hentar hári
yðar, fylgið leiðbeiningunum, sem fylgja
hverjum pakka og þér getið verið
öruggar um árangurinn. -k
Það er því engin furða, að TONI er
eftirsóttasta heimapermanentið.
Hvor tviburanna notar TONI?
Sú til hajgri er með TONI en hin
sy.stirin er með dýrt stofu-perm-
anent. Það er ekki hægt að sjá
neinn mun, — og miklir peningar
sparaðír.
Super fyrir hár, sem erfitt er að liða.
Regular fyrir venjulegt hár.
Gentle fyrir hár, sem tekur vel liðun.
Jfekla
Reykjavík.
5555545$5$S45555S555S5S545445$S5455S5555SSSS5SS55545$Sí55SSSS$SSS455SS5$SSSSSSSSS5S$S5SS$4SSSS5S5S55SSS$S$S4$a