Tíminn - 20.03.1958, Page 9

TÍ MINN, fimmtudaginn 20. marz 1958.
élditli 'bfnnei'á lad:
s
uócinna
Framhaldssaga
53
kom, veifaði Lilla hendi og í stiganum og ganga síðan í hann. Verzlunarstimpill okkar §
kallaði: — Góða nött. jfaðmlögum upp stigann. En er á baki myndarinnar, en þó |
— Æ, hvað er að sjá, þetta nefið á mér var orðið flatt og hef ég aldrei séð þessa mynd: jjjj
ég hélt að klukkan væri ekki kalt eftir að hafa legið svona fyrr. Væri stimpillinn ekki á j j§
orðin svona margt, sagði lengi við rúðuna í eldhús-, myndinni, þyrði ég að ábyrgja §
Rising. Við skulum reyna að glugganum mínum.
st að skipt hefði verið um 11
komast heim. Þeir sem viljal Og ég sá, að þegar þau myndina eftir að við seldum =
geta litið inn hjá mér og feng komu upp á skörina greip hana. Þetta er óþægilegt fyrir j 1
ið sér svefnlyf. | Hinrik koiru sína og bar hana okkur. Lögreglan er komin í ( =
— Já, svefnlyf hjá Rising, inn í svefnherbergið. Ég sá málið, og ég vona að henni: |
kallaði ölvaður unglingur. | líka, að Súsanna streittist takist að greiða úr þessari §
— Viljið þið ekki biða þang gegn konuræningjanum svona flækju sem fyrst. Annars
að til Hinrik kemur niður til málamynda, en hún hló fáum við vafalaust að sjá
aftur og kveður ykkur al- og það var engin alvara í stórar fyrirsagnir í Stokk-
mennilega, sagði Súsamia þessu sparki hennar. Ég sá, að hólmsblöðunum næsta daga:
eins vingjarnlega og henni hún missti annan inniskóinn “Þekkt listverzlun flækt í
var unnt. — Hann verður og hann lá eftir á stigaskör- listsvikum”.
auðvitað dálitla stund uppi, j inni, þegar ljósið var slökkt. | — Kannske svikararnir hafi
Og hann lá enn þarna á útvegað sér falska stimpla
'skörinni, þegar ég gekk fram með nöfnum þekktra list-
því að hann sleppur ekki fráj
telpunni fyrr en hann er
búinn að segja henni eina hjá Barrmans-verzluninni verzlana, sagði ég.
sögu eins og venjulega.
En þau virtust ekki hafa
neina löngun til að bíða.
Hlébarðákona varð fyrst út
um dyrnar. Caro virtist ætla
að verða
klukkan átta morguninn eftir
á leið minni í mjólkurbúðina.
25.
— Engin þeirra mynda, sem
þeir hafa falsað til þess, hafa
haft slíka stimpla á bakinu,
sagði hann. Þetta er torráðin
gáta.
— Seldir þú sjálfur þessa
ð
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiinniiiiiiiniiiniiiiMiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiniiiniiiiiiiiiiiiiina
Uppboð |
Bifreiðin Ö-458 (Chrysler 1949) eign þrotabús
Halldórs Hermannssonar, verður seld á opinberu |
uppboði, sem haldið verður við skrifstofu mína, 1
Mánagötu 5 í Keflavík, fimmtudaginn 27. marz 1
1958, kl. 3 e. h.
Sama dag verða lausafjármunir þrotabúsins s. s. 1
gólfteppi, sófi, armstólar, reykborð, bækur o. fl. i
seldir á opinberu uppboði, sem fram fer í Sjálf- 1
stæðishúsinu í Keflavík kl. 4 e. h.
Greiðsla við hamarshögg.
Keflavík, 18. marz 1958. 1
BÆJARFÓGETINN í KEFLAVÍK.
imiiiiiiiimniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiruiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiminiiiaiai
Eg hafði heyrt orðróm um
síðust, en Rising' það í heilt ár, að fölsuð Zorn-
beið hennar við dyrnar og lét málverk væru í umferð, en'mynd á sínum tima9
g^gaút 4 undansö Jjstta komst þó ekki í almæli: _ það er ég
• oanVrqm riafinri: rndrin ifyri’ en nuna 1 vetur. Og það sam(jj vjg nann um söluna en
min sagði Caio dafandi loddu. varg svei mér saga til næsta bað var Ottó sem lauk siálfum
Þetta var lalega af sér vikiö bæjar Falsanir bessar voru ° v.Se aiJ ,s^]a u
mnimrtt.ttnniir hír 1 • . „ Pessai 10111 kaupunum, þvi að þa var eg
með malverkakaupm hja þer. mjog vel gerðar, og sumar fPrAoioD
Súsanna sagði, að hún hefði eftirmyndirnar höfðu lent á 8
þá átt bágt með að stilla sig. stöðum, þar sem menn höfðu
Rising lagði höndina á herðar aldrei fyrr látið leika á sig.
Caro og ýtti henni hvatlega Dag nokkurn, er ég kom inn
út úr dyrunum. Hann brosti j Barrmans-verzlunina sat
glaðlega til Súsönnu, þegar Hinrik þar og talaði í símann.
hann skellt aftur hurðinni. Hann var svo ákafur, að hann t>ag:" er ekki hæet
Súsanna sat kyrr í stigan- gaf komu minni engar gætur. En j þessu bili flaug mér
um um stund og reyndi að ná — siíkt málverk höfum við nnbkuð i hue. Lotta hvað
valdi yfir tilfinningum sínum. aldrei selt, sagði hann. Hvaða bafði hún sagt um ’ Zorn-
Loks kom Hinrik niður og málverk eru þér annars að Serk sem g
settist við hlið hennar. tala um, maður minn? Já, ég bera brott
— Þið Rising eruð vist góðir vejt vei; að þér keyptuð Zorn- meff aftur
vinir, 'sagði hann eins og við málverk af okkur, og ég þori
sjálfan sig. ag fullyrða, að allar Zorn-
— Já, mjög góðir, svaraði myndir, sem við höfum selt
hún rólega. hér( voru ófalsaðar. Við
— Hann mundi líklega gera höfum skilríki um það. —
nærri hvað sem er fyrir þig, Hver segir það? Undarlegt.
hélt hann áfram. mjög undarlegt. Það er ekki Lofið~mér að hue.sa ’mánð um
Ef til vill, ég veit það ekki, iikt honum að skjátlast í L° ð mC1 að hUgSa ma lð Um
sagði hún. En því spyrðu?
— Og það er líklega tilgangs
laust að spyrja Ottó — já, um
hvað ætti maður annars að
spyrja hann? sagði Súsanna.
Hvort það hafi verið eftir-
líking, sem hann lét af hendi?
verið var að
og síðan komið
— Drottinn minn dýri,
sagði ég.
— Hvað ert þú að segja,
Bircken? En þér illt? sagði
Súsanna.
— Bíðið andartak, sagði ég.
GRILOM MERINO
IILLARGARN
sap’

þessum efnim. — Já, ég man
stund.
Mér
logið
Hann muhdi jafnvel geta vei eftir þeirri mynd, því að snúa„t fvrir siónum
mioi fniicin tii i„a.. „ni„,„„; -m.„ snuast iyru sjonum
fannst allt hring-
mínum,
mig fullan til þess að hún hékk hér alllengi. — En é t kki h s h n
bjarga þer úr vanda, sagöi þag er auðvelt að ganga úr huKsun fvrst j staö jh Lotta
hann og gaut til hennar horn- skugga um þetta. Kannske ' ’
um þetta.
au§a- þér viljið vera svo góður,
Þá lagði hún höndina á hné herra óðalseigandi að koma
hafði staðið í forstofunni hjá
mér og sagt mér frá því, að
hún hefði séð Caro bera brott
Og svo hafði liðið
nokkur tími, en þá kom Caro
maður í fylgd með henni
hans og sagði: — Þú veizt, að myndina hingað? Eða á ég að malvprk
þess mundi aldrei þurfa við, koma til yðar? Jæja, þá kem
því að þann sama dag og mér ég eins fljótt og mér er unnt,
p„ Lr , r u° P;1 ,v . . ’ þanmg hlaut að liggja 1 þessu.
e§ Per- kvoldlestinni ef unnt er. —
— Er það alveg víst? Verið þér sælar á meðan.
Alveg víst. ' — Nú sér folk cirauga alis
Og þú hefur ekkert að staðar, sagði hann við mig.
segja mér í því efni núna? |Þessi karl fullyrðir, að við
Hjartanlega þakka ég öllum þeim, er glöddu mig
með hamingjuóskum, gjöfum og heillaóskum á
sextugsafmæli mínu.
Guð blessi ykkur öll.
Rögnvaldur Guðmundsson,
Ólafsdal.
■.v
I
:■
V.V.V.'.V.V.W.V.V.V.V.V.V.V.V.WAW.V
'.■.V.V.V.V.V.'.V.V.V.VV.V.V.’.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V

Lotta hafði sagt, að það hefðu
verið Zorn-málverk og hún
hafði gert ráð fyrir því, að
Caro hefði ekki getað selt þau,
Nei, alls ekkert, sagði höfumselthonumeftirhkinguj _ Spyrjig Lottu, sagði ég
■ fyrst hún kom með þau aftur.
hún brosandi. Og er það ekki'af malverki eftir Zorn. Hann Lotta veit
gott? . ... . (ímyndar sér þetta af því að,1ÍD r
og^ndv2píðL0tt’ Sagðl hanU |sHkar efth’hkingai' hafa fund- j 80g ‘ sv0 varð ég að segja
Öllum ættingjum og vinum, nær og fjær, þakka ég
hjartanlega sæmd þá er mér var sýnd á sjötugsafmæli
mínu, með heimsóknum, gjöfum og skeytum.
Lifið öll heiL
Guðrún Gísladóttir,
Skeggjastöðum, Árnessýslu.
S

hvernig í málinu
hátta?
ætti þó að þekkja myndina
Jú, en eiginlega átti þú aftur. Þetta er kunn mynd úr
nú að fá flengingu fyrst, sagði safni Tauders. Hann er lík-
Hinrik. |lega sjálfur orðinn bráð
Og þú líka, sagði þessarar ímundunarveiki.
En þegar Hinrik kom aftur
úr ferðinni, var annað hljóð í
svo? strokknum. Það var rétt,
Súsanna.
Og hvað gerðist
spurði ég, þegar Súsanna var
komin þarna í sögunni. En ég
fékk ekkert svar við þeirri
spurningu.
Ég þurfti heldur ekki að
spyrja. Ég hafði sjálf séð sögu
myndin var mjög nákvæm
eftirlíking af hinni uppruna-
legu mynd, sem Barrmans-
verzlunin hafði selt, um það
var ekki að villast.
— Ég skil ekki hvernig
lokin, séð þau fallast í faðma þetta getur átt sér stað, sagði
— Það er áliðið kvölds |lzt anuars.staða,r' En eg skil þeim alla söguna) pag er ag
pao ei anoio kvoíos, |ekki hvenng a þvi getur SPDia bag sem ée vissi os: mie:
sagði hún. Fiiinst þér ekki ^agig^ ag simgern í Lundi er Drunagi
kornrnn timi til að fara að á sama máli og hann. Hann 8 Hinrik spratt á fætur.
— Caro, sagði hann. Caro
aftur og aftur. Haldið þið, að
Caro sé viðriðin þessi mál-
verkasvik?
— Spurðu Lottu, sagði ég
þreytulega.
— Bíðum nú andartak,
sagði Súsanna. Ef þau hafa
látið gera eftirmyndina, hefðu
þau átt að halda frum-
myndinni sjálf eða selja hana.
Og ekki aðeins þessari einu
mynd, því að Lotta minntist á
tvær myndir. Höfum við
kannske selt hana sem
V.’.V.VW.V.V.'A^VAW.W.V.'.V.V.V.V.VAW.'ANW
::
Imilegustu hjartans þakkir færi ég öllum ættingj- >
um, vinum og kunningjum nær og fjær, sem á marg-
víslegan hátt glöddu mig á sjötugsafmæli mínu þ. 14.
febrúar síðast liðinn, og gerðu mér daginn ánægjuleg-
an og minnisstæðan.
Vilhelmína Sigurðardóttir Þór
!■■■■■!
MN
Jarðarför eiginmanns míns
Guðmundar Vigfússonar,
trésmiSs, Laugavegi 42.
Fer fram föstudaginn 21. marz kl. 1,30 frá Hallgrímskirkiu, —<
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á líknarstofnanir,
Halldóra Gunnarsdóttir.