Tíminn - 22.04.1958, Side 5

rÍMINN, þriðjudaginn 22. apríl 1958.
Mioniogarorð:
argreíhe KaldalÓES
er, að niarkatala komi til með að
raða úrslitum. Á laugardaginn
leika Charlton og Blackburn í
London og verður fylgzl með þeim
eik af miklum áhuga. Blackburn
refir náð mjög góðum árangri að
andanförnu.
Staðan er nú þannig:
1. deild.
Knattspymuflokkur Wolverhampton Wandererse bar sigur úr býtum í
1. deiid 1953—1954 og félagið hefir nú aftur tryggt sér sigur í deildinni.
Myndin þessi er tekin af meisturunum frá 1954, en flestir þessara leik-
manna eru nú einnig I liSinu.
Enska knattspyrnan
Wólvcs 40
’reston 40
rottenham 41
Æanch. C. 41
V. B. A. 41
Uackpool 40
/Uton T. 41
SUrnley 40
Ianch. U. 38
lottm. F. 39
Ihelsca
lirmingh.
trsenal
3oHon
Aston' V.
Leeds U.
Everton
Newcastle
Portsm.
Leieester
27
24
20
22
19
19
16
16
5
9
12
14
41
41
40
40
40
41
40
39
40
41
8
7
9
5
17 14 10
19 Q 15
3 16
5 16
9 13
8 15
14 12 15
14 11 16
16 6 18
14 1Q 16
15 6 19
13 9 19
11 11 18
12 7 20
12 7 21
13 5 23
98-45
93-51
91-76
103-98
38-68
79- 64
67-59
74-72
80- 65
67-58.
81- 78
76-88
72-81
64-80
70-84
51-52
61-75
70-75
70-84
62
55
49
49
48
•44
44
43
41
40
40
39
38
38
36
35
33
31
31
90-112 31
Sunderl. 41 9 12 20 52-97 30
Sheff. W. 41 11 7 23 67-91.29
2. deild.
Urslit s.l. laugardag:
1. deild.
Arscnal—Burnley 0—0
Aston Villa—Slieff. W. 2—0
Blackpool—-W.B.A. 2—0
Bolton—Newcastie 1—1
Everton—Manch. City 2—5
Leeds Utd.—Chelsea 0—0
Leicester—Tottenham 1—3
Luton Town:—Portsmouth 2—1
Manch. Utd.—Birmingham 0—2
Sunderlaiid—Nottm. For. 3—0
Wolves—Prcston 2—0
2. deild
Barnslcy—Cardiff 1—1
Blackburn—Leyton O. 4—1
Bristol R.—Huddersf. 1—1
Derby County—Grimsby i—0
Fulham—Bristol City 3—4
Ipswieh—Charlton 1—4
• -Lincol—Rotherha-rií 2—0
Notts Oounty—Doncaster 0—5
Slieff Utd.—Middlesbro ' 3—2
Swansea—Stoke City 4—1
West Ham—Liverpool 1—1
Á laugardaginn fór einnig fram
landsleikur milli Englands og Skot-
tends á Hampden Park í Gfesgow.
Englendingar höfðu 'algéra yfir-
■burði og sigruðu með 4—0. Leik
.þcssum var veitt mikii athygli, þar
sem þetta var fyrsti landsleikur
Englendinga eftir flugslysið, þar
sem átta Ieikmenn Manch. Utd.
fórust, en þrír þeirra voru fastir
menn í enska landsliðinu. — Enska
liðið var þannig skipað: Hopkin-
son (Bolton) — Howe (WBA) —
Langley (Fulham) — Clayton
(Blaekbtirn) — Wright (Wolvesj
— Sláter (Wolves) — Douglas
(Blackburn) — Charlton (Manch.
•Utd.) —'Kévan (WBA) — Hayn-
es (ulham) og Finney (Preston).
:í skozka liðinú léku nobkrir menn,
sem leika með enskum liðum,. t.d.
Younger, marlcmaður Liverpool,
. Dochcrty, Preston, sem var fyrir-
iiði á leikvelli, og Mudic, rnið-
herji Bteckpool.
•; Mörk Englendinga skoruðu
Douglas, Charlton og Kevan 2, og
yfirleitt kom-ust flestir leikmenn
liðsins mjog vei frá leiknum, svo
Ííklcgt e.r að Englendingar breyti
þessu liði lítið fyrir heinismeist-
arakeppnina.
Úllámir liafa nú tryggt sér sig-
ur í 1. deild, cn á laugardaginn
sigruðu þeir hættulegasta andstæð-
inginn, Preston, með 2—0. Úlfarn-
ir hafa komið mjög við sögu eítir
síðusfu heimsstyrjöld, og má segja
að oðeins eitt lið, Manch. Utd.,
hafi náð betri áriangri. Úlfarnir
sigruðu einnig í 1. deld leiktíma-
biíið 1953—1954 og i bikarkeppn-:
inni 1949. ■
Liðin í fallsætunum berjast nú
af öllum mætti. Öruggt má telja
að Sheff. V/ed. falli niður, en
Sunderland hefir enn smámögu-
leika til að verjast falli. Til þess
þarf liðið að sigra í Portsmouth,
og Leicester jafnframt að tapa í
Birmingham. Sunderland hefir oft
tekizt að bjarga sér, j>egar fokið
virtist í fiest skjól, og kann svo
að fara enn. Þess má geta, að Sund-
erland er eina liðið í Englandi,
sem alltaf hefir leikið í 1. deiíd.
í 2. deild er keppnin stöðugt
jafn spennandi, og fjögur lið berj-
ast um réttinn til að komast í 1.
deild. Fulham, sem átti tvo beztu
menn sína í landsleiknum, tapaði
óvænt heima fyrir Bristol City,
en er samt það liðið sem fæstum
stigum hefir tapað. West Ham
stendur bezt aö vígi, er efst með
55 stig, ásamt Charlton, en hefir
mjög góða markafölu, en Iiklegt
West Ham 41
Chariron
Blackbúrn
Liverpool
Fulham
Sheff. Utd. 39
Huddersf. 41
Middlesbro 40
Ipswich 41
Bristol R. 40
‘Léyton Or. 41
Stoke City 40
■Barnsteý
Grimsby
Derby C.
Cardiiif
Bristol C.
Rotherh.
Swansea
Notts Gount 40
Doncastcr 41
Lincoln 39
40
40
40
39
10
39
41
8
10
8
22 11 8
24 7 10
21 11
22 9
i9 10
19 9 11
14 16 11
18 7 15
16 11- 14
17 7 16
5 18
6 18
14 11 15
16 5 19
8 18
9 17
9 18
5
9
5
8 10 23
8 9 22
18
17
14
13
13
13
10
11
21
22
24
98-54 55
104-65 55
88-53 53
78-53 53
92-52 48
71-49 47
63-65 44
81-71 43
67-68 43
83-77 41
77-78 41
73-72 39
69-71 39
33-31 37
59- 72 36
58-71 35
62-82 35
60- 94 31
69-98 29
41-79 27
55-87 26
47-81 25
KR-ingar íslandsmeist-
arar í handknattleik
íslandsmeistarámótinu i handknattleik lauk á sunnudags-
kvöld. ÞaS kvöld voru háðir þrír leikir, tveir í meistara-
flokki karla, og einn í meistaraflokki kvenna. Úrslit í mót-
inu urðu þau, að KR-ingar urðu íslandsmeistarar í karía-
flokki, en Ármann í kvennaflokki.
lYrsti leikurir.n var milli Ár-
manns og KR í meistaraftokki
kvenna og var það hreinn úrslita
lekur. Leikurinn var mjög
skemmtilegur og lengi vel tvísýnn,
en leikar fóru svo, að Ármann
bar sigur úr býtum með 12—9. —
Ármannsliðið er í góðri fraaaför,
og var vel að sigrinum komið.
í meistaraflokki karla léku fyrst
Ármann og ÍR, og hafði S'á lglkur
nokkra þjili iiíu -ify-rir ÍRi, því
færi svo, að FH sigraði KR í leikn
um -á'eftir, hefði márkatala úáðið
úrslitum. ÍR-inga'r lögðu sig- því
alla fram bg tókst að ná algeriun
yfirburðum. Sig.uðu j>eir með 38
mörkum gegn 18 og léku oft á táð-
um mjög skemmtilegan handlvnatt
leik.
Síðasti leikurinu og á, sexn ár
horfendur toiðu eftir með mestum
spenningi, en þeir y ,.i eins marg
ir og húsrúm frekast teyfði, var
milli K*R og íslandsmeistaranna
frá í fyrra, FH- Leikir þessara liða
hafa ávallt verið mjög skemmti-
legir og tvísýnir, en FH-ingar
reynzt sigursælli í þeim viður-
eigmun. Og ekki brugðust leik-
menn vonum áhorfenda að þessu
sinni, því sjaldan hefir farið fraai
tvísýnni leikur að Hálogalandi, og
úrsiifc voru óviss fram á síðustu
sexú iclu ieiksins.
Segja má, að KR-liðið hafi kom
. ið ialsvei't á óvart í Ie;k sínum,
einkum ef tillit er tekið til þess,
að Hó'rg Felixson, fyrirliða liðs-
iis og einn traustasta marin þess,
vantaði að þessu sinni, cn hann
var veikur. Liðið í heild vár mjög
ákveðið cg lókst ágætlega upp í
fyrrí hálfleik, en staðán' i hálf-
leik yar 12—9 fyrir KR. Úrslit
voru þó engann vegin ráðinn, því
FH-ingar eru kunnir fyrir nVikinn
sigui'vilja, og ■úthaid þeirrá hefir
reynzt' betra en leikmanna ann-
arra liða iiér. Qg svo fór líká,
áður cn langt var Uðið á seinni
þiálfleik, að FH lia-fði lekizt að
jafhn, ,og síðusiú 10 míúúturriar
höfðu þeir oítast citt márk yfir.
Eh >ú sýndu KR-ii)gar hvað i þeim
bjó og tókst alitaf-áð jiafná. og
leiknum lauk með jafrttéfli 18—18
en það riægði til s'igúrs í nólinu,
þar sem ÍK Ivaf'öi unriiö FH, én
KR-ingar vont taplausir.
!' Mótinu yar slilið eftir lcikinn
I og formaður HandknaUieikssain-
bands Istends, Árni Áriiason, af-
henli. siguryegur.unum vcrðláunin.
26. nóvr. 1882. -— 17. apríl 1958.
Manniífinu er stundum líkt við
daginn. Morgunnimi er bernsku- og
æskuárin, hádegið manndómsárin
með gleðinni yfir því sem unnizt
hefir þátt fyrir alla örðugleika og
■erfiðleikana við að sigrast á þeim
og svo er ævikvöldið með sólariag
inu, sem við ós&um okkur og vin-
um ckkar að verði sem fegurst.
Frú Margrethe Kaidalóns er
horfin af sjónarsviðinu. Á mið-
vikudaginn var hafði hún boðið
börnurn sínum, tengdabörnum og
barnabörnum til sín, í minningar-
skyni við son sinn, sem er látinn.
Hún gekk glöð til hvílu um kvöld
ið og sofnaði vært, en var látin
þegar komið var inn til hennar
um morguninn. Hinir mörgu vinir
hennar syrgja hana, eins og þeir
söknuðu manns hennar- Sigvaida
Kaldalóns læknis og tónskálds þeg
ar hann fcll frá, en allir eru þeir
vissulega þakklátir fyrir að henni
áuðnaðist að lifa svona lengi við
heila andlega heilsu, með sína
glaðværu lund og máttinn til að
gefa og láta gott af sér leiða til
siðustu stundar. Skrifað stendur:
Sælla er að gefa en þiggja, og
Margrethe Kaldalóns gaf, með báð-
um höndum alla sína löngu ævi.
Það var eins og hana þryti aldrei
neitt, fjármuni, krafta, tíma, hug-
rekki, gæzku og ást. Á persónu-
leika hennar voru svo margir flet-
ir og hún var þvi fáurn öðrum lik.
- Hún hét fullu nafni Karen
Margrethe Mengel-Thomsen og
var fædd í .,Fugleiiave“ við Hille-
röð á Norður-Sjálandi. Faðir henn
ár og forfeður i karllegg voru
skógar.verðir í marga ættliði fram,
én forfeður hennar í móðurætt
voru skipstjórar. Hún hafði erft
eiginleika forfeðranna úr. ættun-
um áðum. Henni j>ótti vænt um
æskuheimili sitt í fögru dönsku
skógarrjóðri og minniist þess ol't
og þráði skógana, líkt eins og ís-
léndingar í frainandi landi þrá
fjöllin sín, enda þótt hún ræddi
ekki um það.
Skipstjórinn kom líka fram I
skaplyndi hennar. Hún stýrði
slnni skútu og hélt réttri stefnu,
framhjá boðum og skerjum, 5r-
ugglega í þá 'höfn, sem hún ætlaði
sér þrátt fyrir mótvind og þoku
og gat auk þess aðstoðað og bjarg
að ýmsum, sem í hættu voru, í
lygna höfn. Hún .naut ágætrar
skólagöngu og lauk prófum sínum
með heiðri og sónia og gerðist
fyrst kennslukona, en síðan lærði
hún hjúkrun og réðst sem hjúkr-
unarkona við sjúkrahús. Þor biðu
hennar mikil örlög. Ungur íslenzk
ur læknir, Sigvaldi Stefánsson
starfaði þá við sama spítate. Haun
kunni að meta glaðværö henar og
skapfestu og hún heillaðist af hin-
um gáfaða unga lækni og svo giftu
þau sig og fóru til íslands. Það
voru stórkostleg umskipti. Leiðin
lá írá vinalegu fögru skógunum
á Norður-Sjálandi og norður á
Hólmavík í Strandasýslu, en þar
voru þau tæpt ár. Þá var Sigvalda
veitt læknishérað við ísafjarðar-
djúp og þau fluttust a'ð Ármúla,
sem ep næsti bær sunnan við
Kaldaión. Svo miMa tryggð tóku
þau við Bjúpið og íbúa þess að
þau kenndu sig við Kaldaión upp
frá því. Það var laltgur vegur
milli hins nýja suítala, sam þau
kynníiut í Danmörku -og lækna-
bústaðarins á Ármúla. En þar var
mikil þörf fyrir starískrafta þeirra
beggja, Margrethe og Sigvalda og
heimili þeirra stóð öllum opið,
sjúkum og heilbrigðum. Landslag
er þar tilkomumikið og fagurt og
gagnkvæm kvnning, vinátta Qg
virðing tókst fljóít á uiilii ungu
lækniíhjónanna og íbúa héraðsins.
Þeir sóttu ekki einungis. likn ög
lyf við líkanilegum xneinum að Ár-
múla heldur einnig andlega nautri
og þrótt.
Það þarf ekki að fræða íslend-
inga nm það að Sigvaldi Káldalóns
lifði öðru lífi í hejmi hljómlistar-
innar og að flest varð að hljómum
fyrir eyrum hans. ííann vjtr lista
orgelleikari svo að þcim sem hafa
heyrt hann leika á það hljóðfæri
glejTna því aldrei. Hann var cfna-
líLill 1 Ármúte.-.eftirTangt og dýrt
nám og átti ekki hljóðfæri. Þá
sagði Margrethe: „Orgel mátt þú
Lil að fá og þú skalt fá þaö“, og
hún sá um litvegun á því. En einu
sinni er Sigvaldi kom heim að
kvöldi úr læknisferð stóð ný slag-
harpa í stofunni, gjöf frá íbúuni
héraðsins, sem sýndu með því hve
mikils hann var metinn hjá þeim.
sem maður, læknir og listamaðu
Og þarna í Ármúla urðu mörg'
af lögum Sig\’alda Kaldalóns til,
lög sem hafa náð fádæma vinsæld.
um hjá þjóðinnj og svo að segja
hvert mannsbarn hér kann. Þar
nægir að nefna t. d. lagið við „Þá
eina lijartans yndið mitt,“ sem
hann orti til konu sinnar, „Svana
söngur á Heiði", „Heknir“ og „RíSS
um, ríðum, rakum yfir sandinn",
svo að aðeins fáein séu nefnd. Það
kom sér oft vel fyrir Sigvalda að
konu hans, Margrethe, og hreysíi
kona, sem gat að-toðað hann viö
riiargs konar læknisstörf. Vegna
þess gaí hann varið meiri tíma tit
tónlistarstarfa en hann hefði ann-
ai*s getað.
Um heimilið sá frú Margrét mc<T
mestu prýði og myndarskap og
réði framúr hverjum vanda. Til
dæmis hafði hún allfjölbreytta<
matjurtarækt á Ármúla til góðra
nota fyrir heimilið.
Svo vel undu þau sér læknis-
hjónin í Djúpinu að þaðan ætluðu
þau ekki að fara, hafa þau bæði
sagt mér j>að. En margt fer öðra
visi en æilað er. Frostaveturián.'
1917—’18 var erfiður við ísafjarif-
ardjúp, sem annars staðar. Þamr
velur veiktist Sigvaidi af tauga-
veiki og lá þunga og erfiða iegú,
svo þunga að enda þótt hann kæm
ist á fælur þá gekk liann aldréi
heill til skógar það sem eftir var
ævinnar. Hann neyddist til þess
að segja héraðinu lausu og ifara tiL
dvalar á heilsuhælum 'bæði á Vífil
stöðum og í Danmörku. Margreths
íór með honum/með börn þeirra,
og var honum hin Iraustasta stoð
í þeim stórkostlegu erfiðleikum.
Undir eins og hann þóttist ferða-
fær snéri hann aftur til íslands.
en öll þau mörgu ár, sem hann áttí
ólifuð reyndu mikið á hina ágæto.
og traustu og duglegu hjúkrunar-
konu hans. Margrethe og hreysti
hennar. og bjartsýni stóðust hverj.a,
raun.
Þau sellust að í Reykjavík og
áttu heima hér í 4 ár. Síðan var
Sigvalda Kaldalóns veitt Flatey á
Brciðafirði, því þar eru. ferðalög
að jafuaði ekki mjög erfið. Þaðati
var hann flutt.ur í Keflavikurhér
að og fckk búsetu í Grindavík, en
þar var heimili þeirra um hálfan
annan áratug unz Sigvalda var
veitt lausn frá embætti með fuli-
um laurium og þau fluttu til Rvlk
ur.
Hvar sem heimili þeirra Mar-
grethe og Sigvalda var, var þaé
jafnan opið fyrir sjúklingum,
vandamönnum, vinum — og vm-
um þeirra og allir eiga lcærar minn
ingar þaðan, sem aldrei gleymast.
Þeir munu skipta hundruðum sem
komu á heimili Kaldalónshjón-
anna. Ilinn göfugi listræni hús
bóndi, fágaður í allri framkomn
heillaði gestina með hljóðfæraletk.
og söng og hin duglega og glað-
lynda húsmóðir var honum í öllu
samboðin. Sumir gestir, ekki síal
íistamenn, clvöldust þar svo vikunt
og mánuðum skipti. Foreldrai
Sigvalda báðir, voru á heimili
þéirra í tugi ára.’Mikið reýndi ofí
á- húsfröyjuna, en mikla óg góðú
hjálp hafði hún þar sem „Guggú
var, sem var vinnukona hjá þeinv
hjónum í 35 ár — liún kom tjL’
þeirra á Ármúla og var hjá þehfj
■ til _ daúðadags, inikið tryggðatröli.
1 Reýkjavik fók-k Sigvaldi liið'
síðasta áfáll, heilablæðingu, og:
var ekki sjálfbjarga síðustu tvc
ipviárin. Þá reyndi mest á Mai'
greihe, og oit nefndi Sigvaldi þí
við mig hve hann væri innilega<
jjakkiátur sinni mjúkhenlu ágíöte
konu, sém vakti yfir honum dá£
og nótt, þar til þess þurfti ckki
lengur-
Margrethe Kaldaióús var miki
hetja. Og mikið reyndi á hana þec
ar yugri sonur þeirra, Þórð’ju
Ivaldalóns, dó á bezta aldri fy.