Tíminn - 14.05.1958, Blaðsíða 9

TíitlíNN, miðviktidagum 14. ínaí 1956.
lyiiiiiiitHimimimiiiiniinimiiiHuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiuumiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiMinmiiimimiiiuiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiniiiimiitiiiiiiiiiiiiiiiimiiiMiiiiHiiiiip
| Þrettánda stúlkan |
1 Saga eftir Maysie Greig
iiiiiiiiiiii[iiiiiiiiiiiiiiiii[iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
35
uðu af háði og hún leyndi ekki eftir hálfan mánuð, en svo
spottinu í röddinni.
— Virðist yður það herra
Aston?.
Það varð nokkur þögn, svo
sagði hann rólega: Því skyldi
það ekki vera vel heppnaö
kvöld?
— Á, vitið þér það ekki? Þá
hefur Klara ekki verið eins
hreinskilin við.yður og Jón við
mig. Veslings drengurinn.
Stundum er erfitt aö vera ridd
aralegur. ...
— Þér eigið þó ekki við, að
Carfew kapteinn sé ekki
ánægður með trúlofun sína.
Rödd Alberts var ógnandi.
— Auðvitað veit ég ekki
annað en það sem Jón hefur
sagt mér, sagði hún hægt. Eða
réttara sagt það sem hann
hefur gefið í skyn. Sjáið þér
til, Jón og ég. . . hún þagnaði
andartak og strauk lokk frá
enninu, áður en hún endutók
Jón og ég erum mjög góðir
vinir og þegar hann sagði mér
frá trúlofuninni var ég honum
sammála í því, að hann gat
eiginlega ekki gert annað . . .
En þér getið tæplega ætlazt til
að ég líti á þessa trúlofun sem
sérlega rómantizka.
Ég vildi óska að þér
losnaði sæti í vél hingað svo að
ég hugsaði mér að nota
tímann þangað til ég byrja að
vinna til að vera hjá þér.
— Ertu ekkert giaður yfir
því?
Hann horfði hálf glottandi
á móöur sína. — Er nokkur
sérstök ástæöa fyrir því að þú
kemur svona fljótt, mamma,
spurði hann/
— Nei . . . En það er auðvit-
að góðgerðarstarfsdansleikur
inn fyrir hj álparsveitir ensku
sti'iðsianganna. Þegar ég
stakk upp á að fara hingað
fyrr en áætlað var var ég beð
in um að taka þátt í undir-
búningnum. Eg frétti að Rósa
lind ynni líka fyrir þá.
— Hefur þú talað við Rósa-
lincl ?
Hún hikaði.— Já, hún tók
á móti mér á fiugvellinum.
— Einmitt, svo áð Rösalind
sótti þig á flugvöllinn. En þú
baðst ekki einkason þinn að
gera það. Rödd hans var reiði
leg. — Upp á hverju hafið þiö
tvær nú tekið?
— Upp á h-verju við höfum
tekið? endurtók hún midr-
andi. — Ég skil ekki hvað þú
segðuð mér, hvað þér eruð ðieinár. Rósalind og ég erum
eiginlega að fara, ungfrú 8'amlar vinkonur.
Hampden. Rödd hans var enn-L- var °S- Hann gekk
ógnandi óg hann kreppti hnef íram og aftur með hendur í
. . Tvi 11 Vi A',11
ana. i sííellu
Hún brosti blíðlega. Kannski
vösum. Þau höfðu enn ekki
minnzt á Klöru, en móðir
á ég ekki við neitt sérstakt.! hans vissi það. Hann var orð-
Kannski er þetta allt eintómt inn viss um að það var þess
röfl. Og ef þér viljið endilega vegna sem henni hafði legið
vita, hvað ég á við, ættuð þér þessi ósköp á að komast hing-
að spyrja ungfrú Wislow. En aö. Rétt á eftir sagði hann
kannski vill hún ekki segjá kætuleysislega: — Þú hefir
yður það! Ég get aðeins sagt sennilega heyrt um trúlofun
að . . . .já, ef þér eruð hrifnír jmöia, mamma?
af ungfrú Wislow þá ættuð þér, — Já, það kom í blöðunum
ekki að gefa strax upp alla von heima, eitthvað tveim dögum
hr. Ashton. Ég hugsa meira að áður en ég för. Eg hringdi til
segja að henni væri ánægja í
því, ef þér gerið það ekki.
Hún reis á fætur, slétti úr
fellingunum á kjólnum og
ritstj órans og fékk að vita að
frú Wessler hafði sent frétt-
ina. Hún er víst hérna núna.
— Við hittum hana á Hótel
bætti viö: Komið þér nú. Mig Mayflower kvöldio sem við
langar til að dansa einn i
viðbót. Það er skömm að því að
dansa ekki, þegar svona
skemmtilegt lag er leikið.
19. kafli.
Fyrsta viðvörunin, sem Jón
fékk um komu móður sinnar verið af þvi að þú skammaðist
til Washington var þegar þín fyrir trúlofunina . . . ?
hann sá föggur hennar í dag- En hún skildi af roðanum,
stofu sinni. Hann lauk upp, sem breiddist yfir andlit hans,
gekk yfir ganginn og inn í að henni hafði orðið skyssa á.
stofuna og blistraði. Um leiö
trúlofuðum okkur.
— Þú hefðir nú getað sent
foreldrum þínum skeyti um
þetta, drengur minn.
— Víst gat ég það, játaði
hann.
— Það hefir líklega ekki
birtist hún í svefnherbergis-
dyrunum.
— Ghóðan daginn vinur minn
sagði hún og breiddi út
faðminn.
Hann varð mjög giaður að
sjá hana. Hún haföi ekki litið
svo unglega og töfrandi út
lengi sem hún gerði nú.
Á hinn bóginn hafði hann
óþægilegan grun um ástæðuna
fyrir þvi að hún kom svona
skyndilega.
— Auðvitað þekki ég Klöru
mjög lítiö, flýtti hún sér að
bæta við. Hún er kannski
reglulega indæl ung stúlka.
Það er bara . . . Hún þagnaði.
. . ..ég hef verið að hugsa um
hvort hún sé rétta eiginkonan
handa þér. Hjónabarídið var-
ir lengi. Hún andvarpaði.
— Rétt segir þú. Hann
brosti striðnislega og bætti
við. — Það er kannski þess
vegna, sem ég vil velja kon-
Varst þú.ekkert að hugsa una mrna sjálfur.
um að láta mig vita, að þú — Ó, mér dytti aldrei í hug
varst að koma, spurði hann og aö skipta mér af þvi, Jón. Hún
hélt henni frá sér. leit brosandi á hann. — En
— Ó, mig langaði til aö ég er nú móðir þin og hef á-
koma þér á óvart, vinur minn. huga á þessu. Fjölskylda okk-
Annars vissi ég ekki um þaö ar hefir allt^f verið stolt —
fyrr en fyrir örfáum dögum, og vönd aö virðingu sinni.
þótt þetta hafi verið í bígerð Wethampton Park hefir verið
nokkuð lengi. Fyrh'lestraferö í eigu ættarinnar í margar
min á ekki að hefjast fyrr en aldir. Ég vil ógjarna lifa það
að sjá nokkuð af siðum og
venjum forfeðra okkar breyt-
ast vegna . . .
— Eg skil, sagði hann ró-
lega. — Þaö var raunar ein
ástæðan til þess að ég baö
Klöru að giftast mér.
í þetta skipti var það hún
sem roðnaði. Henni fannst
þetta vera sneið til hennar.
— Eg veit að þú ert eins stolt
ur af okkar gamia nafni eins
og ég og faðir þinn, en ungir
menn geta stundmn . . . Hún
þagnaöi og hann tók um axlir
hennar og hristi hana ofur-
lítið til.
— Heyi'ðu nú mamma, láttu
mig um að sjá um sjálfan mig
og gerðir mínar.
Hún sagði hikandi: — Þú
ert alltof riddaralegur, dreng-
ur minn.
-— Riddaralegur. Rödd hans
var bálreiðileg. — Þaö er ég
sannarlega ekki.
— Ó, jú, drengur minn. Fað
ir þinn er hræðilegur hvað
það snertir, en þú ert þó
hundrað sinnum verri.
—■ Veslings þú, andvarpaöi
hann.
— Við skulum sjá, hvort ég
hef ekki rétt fyrir mér. Og
þegar allt kemur til alls er
ti'úlofun ekki sama og hjóna-
band. í rödd hennar var spyrj
andi hijómur.
Hann svaraði ekki. Hann
sneri sér frá henni og gekk
út að giugganum og horfði
niður á götuna. Trúlofun var
ekki sama og gifting. Trúlof-
un hans og Klöru myndi ekki
enda með hjönabandi. Með
kaldhæðnislegu brosi hug-
leiddi hann, hve móður hans
myndi létta ef hún vissi sami
leikann. Ef hún viMi sverja
að halda því leyndu, því skyldi
hann þá ekki segja henni
það?
En skyndilega varð honum 1
lj óst hvers vegna hann myndi
aldrei segja henni það, og eitt
andartak féllust honum hend
ur við tilhugsunina.
Hann elskaði Klöru! Hve
lengi hafði hann eiginlegá
elskað Hana? Þeirri spurningu
gat hann ekki svarað nú. Þessi
nýja hugsun hafði gagntekið
hug hans svo, að ekkert annað
komst að. Hann fann aðeins
til óendanlegrarar iausnar —:
og vaxandi hamingjutilfinn-
ingu. Honum fannst sem
hann hpfði gengið í myrkri
um árabil og skyndilega st.að-
ið í sterku ljósi. Hve heimsk-
ur hann hafði verið! Hann
hafði verið eins og örvita
fífl.
Móðir hans varð að endur-
taka síðustu setningu sína og
í þetta sinn var ekki um að
villast að um spurningu var
að ræða.
— Eg óska þess innilega, að
þessi trúlofun endi með hj óna
bandi, savði hann. Það var
enginn vafi á þvi, að honum
var alvara.
— Áttu raunverulega við að
þú elskir þessa stúlkukind?
stamaði hún.
Hann hló. Hamingjan end-
urómaði í hlátri hans.
— Vitaskuld er ég ástfang-
inn af Klöru, mamma. Hann
var svo glaður að viö borð lá
aö hann hrópaði upp yfir sig.
9
Það er aðeins eitt,
sem gefur hressandi
vellíðan eftir rakst-
.... það er
Blátt Gillette
urinn
Látið nýtt blátt
Gillette blað
í viðeigandi
Gillette rakvél
og ánægjan er yðar
10 blöð kr. 17,—
L .. - .-A .. :
AVAVVVWWAWAVVVV.V.V.W.V.W.V.W.V.^VW
iiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiipiiiiiHiiiiiiiiHiiiiniiiiininniinmrmiiiiiiiiiiiift
Rafmyndir hf. Lindarg. 9a, sími 10295
iiniuuiuiiHuiiuiiiniiiiiuiuHiiiuHiuniuuuiiiuHuiHuiHiiuHUHHiiHiiiHiimnHnmiufiirnTTnnuiininnninn
( Háif jöröin
| SMYRLAHÓLL
| í Haukadalshreppi í Dalasýslu fæst nú þegar til
kaups og ábúðar. Upplýsingar gefur Jens Jóns-
son, Langholtsvegi 1, Reykjavík. Sími 32179.
5
jpiniiiiiiiiuiiiiiuiiiiHiHiiiiuiiiiiiiiiiiuimuiiiuHiiiiiiiiiuiiiiiiiuHiiiuiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiinminnuiiniumifi
( Byggingasamvinnufélag |
| Iðgreglumanna |
| í Reykjavík I
hefir til sölu kjallaraíbúð við Eskihlið. Þeir fé- j|
1 lagsmenn, sem neyta vilja forkaupsréttar, hafi j|
I samband við stjórn félagsins fyrir 24. þ.m. gj
s Stjórnin jj|
iiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiimminmnimitiiiiimip
Sildarsaltendur
Útgerðarmenn
Getum afgreitt vél sem haussker og slógdregur =
I um 30 tunnur síldar á klukkustund, =
Vélaverkstæði Sig. Sveinbjörnssonar h.f.
Skúlatúni 6, Reykjavík |
uiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiuiiiiiiniiiiiiiiiiiiuiiiuiiiiiiiiiiiiimminiiiunminiiffliniumifflM