Tíminn - 16.07.1958, Qupperneq 5

tTÍMINN, miðvikudagiim 16. júlí 1958.
5
Sjálendingar sigruðn
Akurnesinga 2-1
Á mánudagskvöld lck úrvalslið
ið frá Sjálandi gegn íslandsmeist
urunum frá Akranesi og fóru
leikar svo, að Sjálendingar sigr-
uðu meo 2-1 eftir heldur þvælings
legan leik. Úrslitin eru engan
veginn réttlát, því Akurnesiugar
1 öfðu yfirlcitt frumkvæðið i
leíknum, en tókst óvenju illa upp
við mark andstæðingauna.
Akurnesingar byrjuðu mjög vel
og strax á 2. mín. tókst Þórði Þórð
arsyni að skora, og fyrsta sturidar-
fjórðunginn voru Al urnesiugar
mik’u meira í sókn. Sennilega hef
ir þaó stafr.ð af því, að það tók
Sjálendinga nokkurn tíma að
venjast vellinum, en cr líða íók
á jafnaðist íeikurinn og á rúmum
iveimur minútum, er 15 mín.
útur voru af leik tókst þejm tví-
vegis að skora. Fyrra mai'kið köni
afnr lagiegt upphlau.o vinstra
meginn. V. útherjinn, Nielsen,
fékk góða sendingu inn íyrir vöra
Aknrnesinga, og skoraði örugg-
lega. Tveimur mín. síðar fékk
hægri útherjinn Andersen knött-
inn úti á kanti. Hann lék lagiega
inn á vitateig og spyrnu lausu
sirati á markið, sem öllum á óvænt
hafnaði í netinu. Verður það mark
algenega að skrifast á reikning
Helga markvarðar.
' Fyrst eftir þessi mörk var ems
og einhver deyfð kæmi í Akurnes
jMissti framtennur í
jleikviðSjálendinga
1 leik Fram og úrvalsliðsins >
frá Sjálandi á föstudaginn, áj
Laugardalsvellinum kom fyr- j
ir mjög leiðinlegt atvik. Érj
nokkuð var liðið á síðari hálf í
leik ,varð einn leikmaður \
Fram, Guðjón Jónsson, fyrir j
þeirri óheppni að fá spark í \
andlitið. Lenti höggið á munni (
Guðjóns með þeim afleiðing- í
um, aö hann missti fimni \
framtennur úr neðri góm, og j
framtennurnar í efri góm >
skemmdust mjög, svo vafa- í
samt er talið hvort liægt erí
að gera við þær. Guðjón hafði \
óvenju faliegar tennur og erj
þctta því mjög mikið áfall \
fyrir hann. !
Guðjón Jónsson cr innan \
við tvítugt og leikur framvörð S
í liði sínu. Guðjón er hinn
efnilegasti af hinum möngu, s
ungu leikmönnum, sem byrj-s
að hafa að leika með Fram
aff undanförnu. }
inga og þeir jöfnuðú sig ckki fyrr
en náiftími var af leik, en þá náðu
þeir sömu yfirburðum og fyrst í
leiknum. Þórður Jónsson átti þa
skct í stöng, Sveinn og Helgi Björg
vinsson ágæt skot á mark seni hinn
snjalli markvörður Sjálendinga
varði afbragðsvel. Á næstu mínút-
Um fengu Akurnesingar þrjú horn
en ekkert nýttist.
Síðari hálfleikur var miklu síðri
og þá sást sárasjaldan falleg knatt
spyrna. Leikmenn urðu mjög gróf
ir í leik sínum, og oft var miklu
meira hugsað um andstæðingana
en knöttinn. Dómarinn var ekki
með á nótunum sem skyldi og not
fæi'ðu sumir leikmenn sér það,
einkum varnarleikmenn Akurnes-
inga, og var oft ijótt að sjá þær
aðferðir, sem notaðar voru. Undir
lokin sóttu Akurnesingar mjög, en
Sjálendingar lögðust í vörn, og
hugsuðu mest um að halda knett
inum frá marki sínu. Skeði þá ým-
islegt spaugilegt og tvívegis var
knettinum spyrnt yfir. girðingu
vallarins.
í Iiði Akurnesinga léku fjórir
menn mjög vel. Sveinn var bezti
maður liðsins, og hann og Guðjón
réðu yfir vallarmiðjunni. í fram-
LEIKHUS HEIMDALLAR:
Haltu mér — slepptu mér
Gamanleikur eftir Claude Magnier
Leikstjóri: Lárus Pálsson
Eitt hlaupanna í Melbourne. Dan Waern er á 1. braut (lengst til hægri).
Landy er lengst t|l vinstri og neySist til þess aS hlaupa á ytri braut, Þetta
orsakar það aS Landy hieypur lengri vegalengd en Waern. — TakiS eftir
hörku keppninnar. Sumir hlauparanna m. a. Gunnar Nielsen, Danmörku
(130) hefur lokazt inni aftan viS þá fremstu. Bezti staSurinn er innsta braut-
in, þó því aSeins aS menn lokist ekki inni.
Simonyi Gabor — Vilhjálmur Einarsson
Frjálsar íþróttir fyrir alla
6. grein
Þolhlaup skiptast í undirflokka,
svo sem hér segir:
1. Frá 401 m til 3.000 m
2. Frá 3.001 m til 10.000 m
3. Frá 10.001 m til 42.195 m
og jafnvel meira.
Fyrsti hópurinn néfnist milli-
vegalengdir. Annar hópurinn er
stundum nefndur styttri-langhlaup,
og sá þriðji lengri langhlaup. Ekki
alls fyrir löngu var 400 m hlaupið
talið með millivegalengdahlaupun-
um. N.ú er það talið með sprett-
hlaupum. Ef til viíl er þess ekki
langt að.hiða, að 800 m og jafnvel
1500 m verða taldir með sprett-
hlaupum! Þá neyðumst við til þess
að aðgreina stutt-spretthlaup og
löng spretthlaup! Þessi breyting
.hefir skeð vegna þess að nú eru
milliyegaléngdirnar - (4ud—-j.ouu)'
hlaupnar með miklu meiri hraða
en áður var.
Þetta sýnir, að ef cinhver ætlar
að verða frábær þolhlaupari verð-
ur hann að þjálfast svo mikið að
segja mætti að hann fórni sér að
mestu. Góðir Iiæfileikar gagna
ekki nema þrotlaus vinna komi til,
Það verður að þjálfa á hverjum
einasta degi, og jafnvel þrisvgr á
dag. Fjarlægðin, sem þolhlaupar-
arnir verða að hlaupa daglega er
15 til 20 kílómetrar.
Það, sem hér hefir verið sagt,
snertir ekki þá mörgu, sem æfa
vegna ánægjunnar, sem því fylgir.
Þeir geta leyft sér ýmsar persónu-
legar undanþágur frá hinum hörðu
reglum.
Sá, sem ætlar að verða góður
þolihlaupari þarf að hlaupa svo mik
ið að hlaupið veirði eins og (hluti af
eðli hans. Það er mjög erfitt að
ákvarða hvar eigi að hætta, eða
hve mikið eigi að æfa. Árangurinn
virðist batna endalaust, og miklu
fyrr en nokkurn varir. Fyrir að-
eins 5 árum hefði enginn getað
ímyndað sér að svo margir hlaup-
línunnigcrði Ríkharður margt lag-
lega, en einleikstiiraunir spilla
en leik hans. Helgi Björgvinsson
áíti og ágætan leik, vinnur gífur-
lega en ekki ber eins mikið á bon
um og sumum öðrum mönnum
framlínunnar, þar sem hann hugs
ar meira um leikuin ,en einscak-
lingsafrek.
Nokkrar breytingar voru á sjá-
icnzka liðinu frá leiknum við
Fram. Jörgen Hansen, landsliðs-
maðurinn kunni, mun skki leika
fleiri leiki hér, þar sem hann fékk
oióðeitrun í hnésikel eft.ir Framleik
inn. Er það mikill skaði, því að
Hansen er langkunnasti og bezti
maður liðsins. Leikmenn liðsln.s
eru yfirleitt jafnir, en í þessum
leik vakti markmaðurinn mesta at
hygli.
Dómari í leiknum var Haukur
Óskarsson, Víking. Kom það mjög
á óvart hve hin grófustu brot fóru
framhjá honum, og virtisr hann
mjög illa fyrirkallaður að þessu
sinni.
, ara mundu hlaupa míluna vel und-
ir 4 mínútum. En einum tókst það,
1 og aðrir fylgdu í kjölfarið.
Grundvallarundirbúningur
fyrir þolhlaupara.
Það eru mörg vandamál sem í-
þróttamaður, staðráðinn í því að
leggja fyrir sig þolhlaup, verður
að horfast í augu við. En undir-
búningsþjálfunin er nógu einföld.
Gerum ráð fyrir að eftir að hafa
séð skemmtilega keppni í hlaupi,
þá ákvæðir þú að hefja æfingar.
Heldurðu að þú ættir ef til vill að
byrja á því að æfa 7 sinnum í viku
og halda áfram á hverri æfingu
þar til þú ert að þrotum kominn?
Þetta gera sumir byrjendur samt
sem áður, en ef til vil-1 ert þú skyn
samari en sumir hinna. Ef þú ert
það mundirðu smátt og smátt
hefja æfingar, undirbúa þannig
vöðvana undir hina auknu á-
reynslu. Þetta verður að gerast
smátt og smátt og auka erfiöið
kerfisbundið, en hægt. Hvað er
meint með kerfisbundinni aukn-
ingu?
Algeng villa er að álíta að auka
skuli lengd hlaupsins 'hvern dag.
Aðalatriðið er það að þú verður að
gefa líkama þínum tíma til þess
að venjast vissu erfiði, áður en
það er aukið með því að hlaupa
sömu vegalengdina í nokkurn tíma
eða þar til það verður mjög létt
að gera það. Hve langur tími þetta
á að vera er erfitt að ákveða, og
fer það eftir þvi hve sterkþyggð-
ur hlauparinn er. Sá sterki getur
að öðru jöfnu fyi’r hlaupið langar
vegalengdir. Eitt ráð má þó gefa:
Þegar þig er farið að langa til að
hlaupa lengra ættir þú að gera
það. Þá eru líkur til þess að þjálf
un þín hafi náð því marki að gott
sé að lengja vegalengdina.
í byrjun hverrar æfingar ættir
þú að hlaupa mjög hægt, án þess
að spenna nokkurn vöðva. Með
þessu eykst blóðrásin smátt og
smátt og vöðvarnir ,,hitna“ eins
og kallað er, og verða þannig bet-
ur færir um að framkvæma erfið-
ar þrautir, eftir því sem æfingin
heldur áfram.
Þegar þú þreytist er betra að
hvíla sig með göngu lieldur en að
neyða sig_ til frekari átaka (á æf-
ingu). Átök þreytts óþjálfaðs
manns leiða oft til afskræmdra
hi-eyfinga, og sú æfing sem leiðir
af sl'íkum afhöfnum er ekki ákjós-
anleg eða vænleg til afreka.
Fyi-ir hlaupara með meðal hæfi-
leika er rétt að æfa ekki oftar en
þrisvar í viku fyrsta tímabil þjáli'-
unarinnar. Lengd þessa timabils
er mismunandi. Þar koma til
greina hæfileikar hlauparans og
undirbúningur.
Þótt hlaupari sé við æfingar á
fyrsta stigi þjálfunar á hann ek-ki
eingöngu að fást við hægt hlaup.
Hann á einnig að stunda stutt
spretthlaup, með hvíldum á eftir.
Ein aðferð til að finna út hvernig
þjálfunin eykur kraftana, er að
lita á klukkuna eftir hvern sprett
og sjá hve langur tími líður þar
til andardráttur verður eðlilegur
i á ný. Góð regla viðvikjandi tíma-
Leikhús Heimdallar hefir veriö
einkar heppið um val á gamanleik
þeim, s'em það hefur nú sýningar
á. Þetta er frainisfcur gamanleikur
eftir Claude Magnier, en hefir ver
ið staðfærður í Englandi í enskri
þýðin'g’u, og eftir þeirri gerð er
farið hér.
Efnið er að sönnu á engan hátt
nýstárlegt. Sú ganialkunna saga,
þegar annar aðili hjúskapar gerist
þreyttur á ni'ak-a sínum og þriðja
persóoa kemur fram á sjónarsviðið.
En Magnier fer skemmti'Iega
ineð þéttia efnd, teyg'ir úr þessum
eina liopa án þeiss að verða l'eiðin-
iegur, þó að víða fari hawn á yztu
nöf u!m lengingu á þessard göml'u
sögu, og ég hellld að leilkur þessi
væri cnn skemlmtiilegrd, ef höfund-
ur hefði verið dálítiS s'tuittorðari.
Lárus Pálsson hefir þýtt- þetta
gamanleikrit og virðist mér þýðing
hanis Ijómandi góð, eftir því sem
'ég féfck heyrt. Mál'far persóniaTma
-er viða sindrandi fyndið í sjálifu
sér án þess að verða á minnsta
hátt tiilgerðartegt eða afkáraleg't,
sem stundum vill viðbrenna i verk
um siem þessu.
Lárus hefir eininig sett leikinn á
svið og virðist mér það verk
snurðuliaust með öliu. Svúðsnotkun
öll er bin ágætasta og lítið svið
Sjálfstæðishúsisins not'að til hins
ýtrasta. Leikihraði og létMeiki
svo sem hæfir verkinu. Þá leiki c
Lárus ei'tt af þreimur hlutverkui -.
lerksins1, eiginmanininn Georgs
Maxwéll. Leikur Lárusar er fágað-
ur og léttur, gæddur kímni þéss
manns, sem hefir fyndnina í blóð-
itíu, svo að hverlgi orkar neitt !'•
læint effla óeðliléga.
EiigirJkona. hans, Jane Maxwe-L.
er leikin aí Helgu Valtýsdóttu
Heiga sýnir þarna, svo sem hú.i
hefir áöur gert, hv-ersu fijölha-f
leikkona húni er. Hún gerir gama
hlutverk.uim viffll'íka góð skil, ser.i
hinum al'vadlegri, vinnur hve.
verk af vandvirlkni og listrær.u. .
heáfflarlleik.
Ridarinn glæsti er leikinn sf
Rúrik Haraldssyni. Og verður eif':
og hið saima sagt urn leik hans cg
'hinna. Hann er gaignv'andaður.
Leiktjöld hefir Magnús Pálsso::
gert af smekkvfei.
Iiór er éklki um stórbrotið ec:.
merMHegt.bókmenntaver'k að ræð.
en hér er á ferðinni góður gamá
leikur og meðferð leikenda ti
sviiðsetninig öll hiin vandað'asta.
Það þarf enginn að kvíffla leiJ-
indum, sem fer að sjá Haltu xnév
— silapptiu mér í Lei'khúsi Heii .«
daílar.
S. S.
lengdinni. milli spretta er að j
hlaupa þá fyrst næst sprett, þegar'
hlauparann er farið að langa til
ag hreyfa sig á ný.
Meðan á fyrsta tímabili þjálfun-
ar stendur, ætti :ekki að æfa leng-
ur en 30 mínútur, eða þar um bil.
Á þessum 30 mín. á fyrst að
hlaupa hægt 10—15 mín og síðan
spretti með hvíldum á miTli.
Eftir þetta fyrsta tímabil á að
auka áreynsluna með því að fjölga
dögunum, sem þjálfað er í hverri
viku, fjarlægð í hverju hlaupi og
hraða á hverjum spretti. Þessi
aukning verður að fara fram mið-j
að við tilfinningar hvers hlaupara
um getu sína, en ávallt skal hafa
í hug kerfisbundna áreynslu, að á-
reynsluaukningu. i
Ef slikur háttur er hafður á,
sem hér að framan hefir verið
bent á, mætti ætla að hlauparinn
væri að tveimur til þremur mán-1
uðurn liðnum, fær um að taka.þátt
í keppni með góðum árangri, ef
hann á annað borð kærir sig um
að miða getu sína við getu ann-
arra.
Mcð þessari þjálfun, mun hlaup
arinn fá grundvallarþrek og þo),
en á því er hægt að byggja meira
sérhæft starf. llvort þoi til langs
hlaups fæst út úr slíkum æfingum
mun samt meira en nokkuð ann-
að fara eftir því hvort hiauparinn
hefir getaffl tileinkað sér góða
hlaupatækni. Auk almcnnra hug-
leiðinga urn hlaupatækni viljum
við hér gefa róð, sem stuðia að
þvi að framkvæma þá réttu tækni,
eða bæta það lag, sem hlauparinn
hefir tileinkað sér, og e. t. v. er
óhgkvæmt, eða bæta æfmgarhætti
almsnnt:
1. Reyndu að hlaupa með eins
litilli áreynslu og tök eru á, og
þvingaðu ekki fram neinar hreyf-
ingar.
2. Ilvorki lenda á hæli né lá!
Heldur á tábergið og vegna þess
ag fóturinn á að lenda mjúkur á
jörðinni gefur ristin eftir þar til
hællinn nemur við jörðu, en fjaðr-
ar þá til baka.
3. Reyndu ekki að hlaupa með
höndunum. Noíaðu handleggina að
eins sem mótvægi móti hreyfing-
um fótanna, og slikt næst aðeins
ef þær eru látnar hanga óbundnar
að öðru leyti en því að olnbogarn-
ir eru beygðir meira en 90 gráður.
4. Ekki skal hugsa um andar-
dráttinn, líklega verður hann rctt-
ur án þess að um -hann sé hugsað
sérstaklega. Ef þér verður erfitt
um andardrátt er það líklega af
því að . eitthvað er rangt. Það á
ekki að anda með því að lyfta
brjóstkassanum og herðunum. Af
því orsakast vöðvaþreyta. Reynda
frekar að anda með því að hreyfa
magann út og inn.
5. Borðið aldrei mikið fyrir æi
ingu og helst ekkert 2 tímum áðc.
en æft er.
6. Klæðnaður á æfingum er mik-
ilvægt atriði. Næstum má segja ac1
á æfingum þegar menn ern vani-.
veðurfari, sé íþróttamanninur.
aldrei of -heitt, en oft of kalt. Hei'
ir vöðvar starfa vel, kaldir vöSvar
eru.stífir og meiðslagjarnir.
7. Gott heitt bað eftir a- ir.ga?
er nauðsynlegt til að veita asui .
úrgangsefnum út úr líksnioium.
Svitinn, sem kemur fram t sefing-
um og storknar utan á líkamauuin
felur í sér sölt og önnr.v úi-gangs-
efni, sem bezt er að líLi.rainn losrM
við.
Eftirlit er ^yggist á
mælingip jarð-
skjálftaoylgna
NTB—GENF, 14. júlí. Sérfræðin
ar austurs og vesturs í kjarnoi-ki -
málum komu í dag saman til eli-
efta funáar ráðstefnunnar 1 Genú
og tók hún nú í fyrsta skipti fyr-
iý tilíögur um eftir-li-t er grundvai.
ast á mælingum á jarðskjálfta-
bylgjum út frá k.iarnorkuspreng-
ingum. í fréttatilkynningu, sent
send var út eftir fundinn segir, a'J
bandarískur og rússnesikur vísinda-
maður hafi lag-t fram hvor sína ti.
löguna um þetta. Áður hafa sér«
fræðingarnir sent út niðurstöðu.
viðræðnanna um cftirlit, er byg£
ist á mælingu á magni geislavirlav
agna, en um það mál var mi'kill
ágreiningur milli vísindamanr.
anna.
Viðskiptasamningm
yið Svía,
Viðskiptasamningur n.i i 1 =
lands og Svíþjóðar, sem íéll .ú?
gildi hinn 31. marz 1958, hefu?
verið framlcngdur óbreyttur t
31. marz 1959.
Bókun um framlenginguna va?
undirrituð í Stoklchólmi hinn 3'
júm 1958 af Magnúsi V. Magnú
syni ambassador og Östen Undéc.
utanríkisráðh. Sviþjóðaj-.,