Tíminn - 26.08.1958, Page 7

ríMINN, þriðjudaginn 27. ágúst 1958.
7
Ókunnugir gætu freistazt
til að halda, að Slökkvilið
Reykjavíkur hefði ekki öðru
en slökkyistörfum að sinna.j
Þessu er þá annan veg farið.
Slökkviliðið hefir um iangt
skeið annazt sjúkraflutninga
í Reykiavík og nágrenni —
það er leitað til þess sömu
erinda úf fjarlægum lands-
hlutum, og menn biðjast
hjálpar af slökkviliðinu í að-
skiljanlegum nauðum.
í fáum orðum sagt: Slökkviliðið
aðstoðar mérin og málleysingja.
Fréttamaður hringdi til slökkvi
liðsins á föstudagskvöldið í síðustu
viku og, fór þess á leit að sitja
með þv: eina vakt. Kjartan Ólafs-
son, vaktstjóri,. kom í símann og
leiddi málig til lvkta. Skömmu
siðar, Laust fyrir klukkan tólf á
miðnætti, gekk fréttamaður inn
• í port Slökkvistöðvarinnar við
Tjarnargöiu.
•"ú ' ;
Allt rólegt
— Það er allt rólegt ennþá, segir
vaktstió’:nn. Kjá’rfan Ólafsson. —
Við erum ekki farnir að fá hring-
ingu.
„Innimaðurinn“, Valur Þorgeirs
son ,bíður við símann. Hann tekur
á móti tilkynningum um eld og
sjúkraflutninga. Bakvið hann er
brunasímaborðig með tveimur
rafmagnsklukkum. Önnur þeirra
stöðvast, þegar brunaboði er brot-
inn. Þetta-kerfi var sett upp 1936.
Það er sjálfstætt hvað snertir raf-
straum. Bru.iaboðar voru þá 40
og hefur lítið fjölgað síðan.
— Við fáum flest brunaboð gegn
um símann, segir Kjartan. — Það
má segja að hitt kerfig sé orðið
úrelt; helzt notað til að narra á
það. •
— Þið eruð stundum narraðir
út.
— Já, það kemur fyrir. Helzt á ;
laugardagskvöldum þegar fólk er
að slangra heim af skemmtunum,
en það er minna um þetta nú í
seinni tið.
Slökkviliðsmenn, sem ekki eru
á vakt eru kallaðir út frá bruna-
símaboðinu, þegar um eldsvoða er
að ræða. Þeir eru kallaðir upp
með morse-merkjum. Á brunasíma
borðinu er tafla, þar sem bæniun
or skipf í hverfi merktum með
„Inmmaourinn", Valur öorgeirsson, svarar í símann.
i tölum. ,,Innimaðurjnn“ stiður á
' hnapp og morsar tölu hverfisins
og bjalla svarar heima hjá hverj-
um manni. Hann nemur töluna og
ber hana saman við hv erfatöfluna.
Þá veit hann, hvert hann á að
fara.
Fastir starfsmenh hjá slökkvilið
inu eru 30 talsins. Vaktir þrískipt-
ar og níu á hverri. Varaslökkviliðs
menn eru milli 30 og 40, og þeir
igt <JÍ „raó til þess ao sæKja slasaðan mann inn á Öræfi ofan Galtalækjar í Landsveit.
eru kallaðir út, þegar mikið liggur
við. Næturvaktin byrjar klukkan
átta og stendur til klukkan sex
að morgni.
Síminn hringir
Nú er klukkan tólf, og eiahver
er farinn að hella uþpá könnuna.
Skyndilega hringir síminn. Kjart-
an tekur heyrnai-tólið og svarar.
Orð frá lækninuni á Hellu:
Slökkviliðið er beðið að senda
sjúkrabifreið að Galtalæk í Lands-
sVeit. Einhver hefur slasazt á leið
inni innan úr Landmannalaugum.
Einn af morgunvaktinni er ræst
ur út í skyndi. Hann er að vörmu
spori kominn niður á stöð. Þeir
snarast í bílinn, tveir;. hirin af
næturvaktinni. Kjartan fylgist
með þeim út. á götuna.
— Góða ferð.
Bílhurðirnar skellast aftur og
áfturhjólin snúast rúnt á malbik-
inu. einn hring. Þeir eru horfnir.
Emn sjúkrabíll í Reykjavík
Við göngum inn og ljúkimi úr
kaffihollunum.
— Nú er einn sjúkrabíll eftir
í Reykjavík, segir Kjartan. — Og
þessi bíll verður einnig að duga
Kópavogi, Hafnarfirði og Mos-
'ellssveit. Við höfum tvo sjúkra-
>íla og báðir komnir á þriðja ár.
Við álítum að bílarnir þyrftu að
endurnýjast annað hvert ár, að'
minnsta kosti sá, sem alltaf er
í notkun .Þeir eru orðnir' of gaml
ir og við verðum að fara að basl-
Framhald á 8. síðu.
Á víðavangi
Vanþekking eða annað verra
ðlbl. er öðru hvoru að minnast
á S.Í.S. og vantar þá Iivorki skitn
inginn né sanngirnina. Lætur
blaðið í veðri vaka, að Samband
ið sé stórhættulegur auðhringur,
sem hafi „ . . . allt að því einok
unaraðstöðu í viðskipta og fjár
máluin þjóðarinnar“. Ekki ei'
hér nenia öðru af tvennu til a®
dreifa: Annað hvort byggjast um
mæli blaðsins á lireinni og ómeng'
aðri einfeldni, svo furðulegt sem
það má þó lieita, eða skrökvað
er vísvitandi og þá í því trauKti,
að einhverjir lesendiir bfaðsuis
séu svo illa upplýstir um eðli óg'
uppbyggingu Sambandsins ' óg
samvinnufélaganna, að þeir glæp
ist á að trúa þessu. Svo virðist
þá bara treyst á, að þeir lesend
ur, sem betur vita, telji sjálfsagfc
að lifa eftir reglunni að tilgangux
inn helgi meðalið.
MaSur, líttu þér nær
Máður skyldi nú ætla, að á þess
ari miklu félagsmála- og upplýs
ingaöld þyrfti fólk ekki á sér-
stökum kennslustundum að halda
um þessi mál. Aldrei er þó nema
illt til þess að vita, ef að sferif -
ararnir við Moggann skyldu
þjást mjög vegna rangra hug
mynda, er þeir liefðu í kollinum
iuu S.Í.S. og samvinnuféíögin.
Þykir því rétt að benda á, séih
oft hefir reyndar verið gert áður;.
að S.f.S. er ekki og getur ekkS
orðið neinn auðhringur. Veruleg
ur hluti af þjóðiimi er í kaup-
félögunum. Það fólk á þær eign
ir, sem kaupfélögunum og $iam-
bandinu eru taldar. Það ræðux-
þvi sjálft, hvernig með .þessa
hluti er farið. Um það ráðá ekkí
fáeinir fésterkir nienn og þaðan
af síður nokkur eiim. Allir hafa
jafnan rétt til álirifa á afgreiðslu.
mála, hvort sem þeir eru ríkii-
eða snauðir, því að atkvæðisrétt-
ur í samvinnufélögiun er bund-
imx við einstaklinginn en ekki
aitðinn. Mbl.-mönmun kanu aö-
þykja þetta kúnstug latma. Þeir,
eru líka sjálfsagt kunnugri öðr
um félögum. En það bfey.tjr
engu um eðli málsins.
Allt þetta tal Mbl. er því út:í
hött. Þeir rnenn á fslandl, sem
kunna að ala með sér einhverjar
einokunarhugmyndir, eru áreið-
anlega í nánari ættartengslum vjð
það en samvinnufólkið.
Hin raunhæfu tök
Ingólfur á Hellu brá sér norð-
ur í Kelduhverfi á dögunum og
flutti þar ræðu. Sagði hann þai'
þau tíðindi, að Sjálfstæðisflökk-
urinn ætlaði að mynda ríkisstjÓrn
eftir næstu alþingiskosningár. 'Og
þá yrði nú að fara að byggja upp,
sem þó yr’ði strembið, eftir alifc
braml núverandi ríkisstjórnar, í
samstarfi við almenning myndi
það þó takast, því að fólki&',
myndi „ . . . fúst að leggja nokk-
uð að sér I bUi, þegar vitað vséri
að tekið væri á verkefnurium á
raunhæfan hátt, sem að gagni
mætti verða til frambúðar“; .
Óneitanlega hefði nú' vejrií:
skemmtilegra fyrir Norður-Þirig-
eyinga og jafnvel Ingólí; ejnpig.,
að hann liefði sýnt það h'tjllteti,
að segja nokkru riánar frá þess-
um raunhæfu tökurn. Þegar Irann
fór með ríkisstjórnina ínr á ár-
unum, þá þeytti hann vísitölunni
á fáeinum vikiun upp um meira
en 80 stig. Líklega heimsmet. Þeg-
ar hann átti að hafa gætur á fjár-
festingunni, þá byggði riann Mbl. ■
> höllina. Þegar tilkcs’ naður ei'
orðiim svo piikill, að anginn al-
\innurekstur í landinxi >er ’sig,
þá segir hann við verkamenn:
' Kjósið gegn kaupbindmgu. Aiveg
rétt hjá Ingólfi. Hanri þurfti
ekkert að segja Þingeyingum frá
hinum raunhæfu tökuin Sjálf-
j stæðisflokksins. Þjóðia pekkir
I þau.