Tíminn - 29.01.1959, Síða 9

T í M IN N, fimmtuðagiun 29. jamiar 1959.

VEÐMÁL
OG VALT GENGI
&
'inaíacja
7
eptir Jlvwin Sliaiu
•iimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiuuiinmiiiiiiiiiiniiiiiimiiiiuniniiniiininiiniiiiiinnininmmmniiniiiimii
Eigulegar íslenzkar bækur
Við viljum gefa fróðleiksfúsum lesendum kost á
fyrir þessu hafði hann aldrei menn hans voru? Samstarfs-
gert upp við sjálfan sig. — menn mínir, eins og Smith
Tuttugu og fimm þúsund doll kallaði þá, sem yrðu þá sam-
þeirra sjónarmiði. Þeir hljóta
að horfa á öll þessi lokuðu og
venjulegu andlit fólksins, sem
gengur framhjá þeim, og þeir
hljóta að vita hvort þjófnaður
eða morð getur leynzt á bak
við hvaða svip sem er. Það
| S£™Sla£ 1 aÖ,eÍgnaSt ne®antalfr bíU[ “eðan íær 6rU enn f
p til að handtaka hvern ein- | anlegar a gomlu, goðu verði. Afslattur frá neðangremdu
1 asta mann. I verði verður ekki gefinn, en nemi pöntun kr 400,00
________ | eða þar yfir verða bækurnar sendar kaupanda burðar-
Þar sem Barber fylgdist E gjaldsfrítt.
með hestunum, áður en sjötta |j
umferðin hófst fann hann allt 1 Jón Sigurðsson. Hin merka ævisaga Páls Eggerts
í einu klappaö lauslega á öxl = Ólasonar 1—5. Ób. ki'. 100,00.
arar, hugsaði hann.
Hann oraut kortin saman
af vandvirkni og lagöi þau í
möppuna. Eins og komið var,
gátu kortin enga aðstoð veitt.
Hann lagðist aftur upp í
starfsmenn manns sjálfs. Eg
yptinn forríki, hópur manna
á R.A.F.-flugvellinum í eyði-
mörkinni, mennirnir sem áttu
að gefa ljósmerkið á vissum
stað í hæðunum fyrir utan
rúmið, með hendur fyrir aft- Gannes — hversu margir aðrir
an höfuð. Rúmsjór, hugsaði sem laumuðust yfir landa-
hann. Fimm sinnum. Bara það mæri> ferðuðust ólöglega úr
eitt var meira en nóg. Og hvað einu iancíi i annað með byss-
var að segja um Egyptana? ur °S gullmola í farangri sín
Hann hafði sem snöggvast um> eftlrlégukindur úr stríð-
komið til Cairo 1 stríöinu.
Hann mundi, að á kvöldin
höfðu lögreglumenn gengið
um, tveir saman, vopnaði stutt
um rifflum. Honum var ósýnt
um þá staði, þar sem lögregl
an gekk um með riffla. Og
egypzk fangelsi------- —
Hann ók sér óþægilega til,
þar sem hann lá.
Hver gat vitaö, hve marg
ir stóðu á bak við áætlun sem
inu, úr fangelsum, stroku-
menn — hversu margir aörir,
sem maður hafði enga hug-
mynd um; sem maður myndi
sjá skamma stund í ofbirtu
Afríkusólarinnar, eða sem
hlaupandi skugga í frönsku
hæðardrögum; sem maður
myndi ekki geta dæmt neitt
eftir útliti, en hofðu samt lif
manns í lúkum sér; sem gerðu
það að verkum aö maður
sér.
— Berti karlinn, sagði hann
án þess að líta við.
— Mér þykir leitt, að ég
kem svona seint, sagði Smith
og settist hjá Barber. —
Varstu orðinn hræddur um,
að ég myndi ekki koma?
I — Hvaö er að frétta frá út
litinu um veðreiðarnar? spurði
I Smith leit tortrygginn i
kring um sig; svo brosti hann.
— Knapinn er hinn örugg-
asti anzaði Smith. — Hann
veðjar sjálfur.
— Hver þeirra er það?
— Númer fimm.
Barber leit á númer fimm.
Þetta var íótnett og brúnleit
meri með fallegan makka.
Hún gekk hvatlega, en virt
ist ekki hið minnsta taugaó-
§
nema einn mann til aö svikja
og koma upp um mann. Einn
óánægðan sendil eða vltorðs-
mann; einn gráðugan eða
hræddan þátttakanda------
Hann lét aftur augun og gat
brottrekstur úr landi, eða
byssukúlúr lögreglumanna —
styrk. — Knapinn var maður
þeSsa? Og það þurfti ekki myndi eiga á hættu fangelsi, um fertugt, með langt nef.
Hami var ófríður ásýndum, og
þegar hann opnaði munninn I
svo þessir óþekktu menn gætu mátti sjá, að flestar framtenn i
fengið sinn fulla peninga- urnar vantaði. Hann bar rauö I
kassa — — brúna húfu á höfði, og var §
Hann spratt á fætur, fór í klæddur hvítri silkiskyrtu 1
leita menn í einkennisbúning
um, vopnaða rifflum, ganga að
glj áfagurri flugvélinni.
Eða segjum sem svo, að mað
ur væri þreyttur og laskaði
hjól við lendingu?
séð fyrir sér feita og dökk- yfirhöfn, gekk út úr herberg meg; rauðbrúnum stjörnum.
inu og aflæsti dyrunum. Hann
langaði ekki til að sitja leng
ur í köldu og óþrifalegu her-
berginu, starandi á þessi kort.
Það sem eftir var formið-
dágsins reikaði hann eirðar-
Hver gat vitað hvernig þessi laus um borgina, leit annars (H
lendingarbraut var, sem hafði huSar í búðarglugga og hugs liann
verið auð og yfirgefin sfðan ár aöi um stund, hvað hann mirtsrt
ið 1943? myndi kaupa sér ef hann ætti
Tuttugu og fimm þúsund næ8a peninga. Er hann snéri
dollarar. sér frá glugganum sá hann
Eða maður segi, að þetta lögregluþjón sem virti hann
heppnist. Kassinn væri í sæt forvitnilega fyrir sér. Barber
inu við hliðina á manni og leit einnig lögregluþjóninn
strönd Egyptalands væri að me® athygli; þetta var lítill
baki; blá víðátta hafsins fram ma®ur með smásálarlegt and
uhdan og vélin gengi eins og lii; °S þunnt yfirskegg. Barb-
klukka-----en þá heyrði mað er vai'ð hugsað til þess sem
ur fyrsta viðvörunarmerkið... sa§t var að lögregluþjónar
gerðu við fólk, þegar þeir væru Smith.
aö yfirheyra það í bakher- kortin?
Hvaða vélar notaði egypzki
flugherinn? Spitfires, sem
skildar voru eftir i strlðslok-
in, sennilega. Þær myndu ekki
vera lengi að elta mann uppi,
tvöfalt fijótari í ferðum, og
neyða mann til að snúa viö.
’Hann kveikti sér í sígarettu.
Tvö hundruð og fimmtíu
sterlingspund. Og bara kass fjölfarna
inn sjálfur — hann varð svei hann sem
mér að vera traustur — að
vega hundrað og fimmtíu
pund. Hve þungur var einn
fimmpunda-seöiir? Myndi
verða þúsund í einu pundi?
Fimm þúsund margfölduö
méð hundraö; állt aö því hálf
öhnur milljón dollara.
Hann þornaöi í munninum,
Fráleitt að vita, að svona
ljótir menn skuli fá að ríða
svona fallegum skepnum,
hugsaöi Barber um leið og
hann virti hann fyrir sér.
Allt í lagi, Bertie, sagði
Komdu með mér í
miðsöluna. Barber veðjaði
tíu þúsúnd frönkum. Mögu-
leikarnir voru sjö á móti ein
um. Smith veðjaði tuttugu og
fimm þúsund frönkum. Þeir
urðu síðan samferða aftur upp
á pallana, í því sem hestarnir
voru leiddir inn. Áhorfendur
voru fáir, einkum þarna efst
á pöllunum.
— Jæja, Lloyd, mælti
Hefurðu athugað
Bréf Jóns Sigurðssonar. Nýtt safn 334 bls. Ób.
kr. 35,00.
Menn og menntir, e. Pál E. Ólason. 3. og 4. bindi
Síðustu eint. í örkum. Ath. í 4. bindi er hið merka rifc-
höfundatal. w
Andvari, tímarit Þjóðvinafélagsins. 1920—1040
(vantar 1925). Örfá eintök til af sumum árunum. Ób.
kr. 200,00. . ;
Almanak Þjóðvinafélagsins, 1920—1940 Ób. kr:
| loo.oo. •
Rímnasafn 1—2. Átta rímur eftir þjóðkunn rímna-
I skáld m. a. Sig. Breiðfjörð. Ób. 592 bls. kr. 40,00,' >
Ú-J -v ,, ^ g*
Fernir fornísL rímnaflokkar, útg. af Finni JónssypL
| Kr. 15,00. '
Frá Danmörku e. Matth. Jochumsson. 212 bis. ób.
I kr. 40,00.
I Örnefni f Vestmannaeyjum e. dr. Þorkel Jóhannes-
| son. 164 bls. Ób. kr. 25,00. >>
íslenzk garðyrkjubók. Útg. 1883 með mörgúm
I teikningum. 140 bls. ób. kr. 35,00.
Dulrúnir. Þjóðsagnir og þjóðleg fræði skráð af
1 Hermanni Jónassyni á Þingeyrum. 218 bls. Ób. kr.
2°,oo. '
Um framfarir fslands. Verðlaunaritgerð Einars As-
mundssonar í Nesi. Útg. 1871. 82 bls. Ób. kr. 25*00.
í Norðurveg, e. Vilhjálm Stefánsson, Iandkönnuð.
224 bls. Ób. kr. 20,00.
Saga alþýðufræðslunnar á íslandi, e. Gunnar M.
Magnúss. Fróðleg bók prýdd myndum. 320 bls. Ób.
kr. 25,00.
Riddarasögur. Þrjár skemmtilegar sögur, 230 bls.
Ób. kr. 15,00.
SLex þjóðsögur, skráðar af Birni R. Stefánssyni. 132
bls. Ób. kr. 10,00.
Klippið auglýsinguna úr blaBinu og merkiB X viB þær bækui
sem þér óskið að fá. , ,
Undirrit.... óskar að fá þær bækur sem merkt er »11
i auglýsingu þessari sendar gegn póstkrðfu.
Nafn
Helmill
bergjum lögreglustöðvanna.
Bandarískt vegabréf myndi
ekki hafa mikið að segja, ef
þeir næðu í mann með fimm
hundruð þúsund sterlings-
pund undir hendinni.
Þar sem Barber reikaði um
götuna hugsaöi
svo: Þetta er 1
fyrsta skipti í mínu lífi, sem
ég þarf að hugleiða, hvort ég
eigi að fara á bak við lög og
rétt. Hann undraöist það, að
hann skyldi yfirleitt geta velt
þessu svona rólega fyrir sér.
Hann undraðist einnig, hvern
ig á því gæti staöiö. Kannske
hafa kvikmyndirnar og blöö
— Eg hef athugað kortin,
anzaði Barber.
— Ög hvað finnst þér?
— Þetta eru fallegustu
kort.
umiunmiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiui
ödýra bóksalan, Box 196, Reykjavík.
■■■■■■■DmmnniDiuiuiuiuiuiiDuimaiaauiiuuiu

stóð upp og drakk upp úr in haft slík áhrif á mann, hugs
tveim vatnsglösum. Siðan aöi hann. Maður verður svo
neyddi hann sig til að setjast handgenginn glæpum, að þeir
á stól og vera rólegur. Ef fara að verða mannlegir og af
eitthvert slys káemi fyrir, eða sakanlegir í vitund manns.
ef fyrirtækið misheppnaðist Maður hugsar ekki frekar út i
af einhverjum sökum----------í það; en fyrirvaralust stend
Ef peningarnir glötuðust, en ur maður andspænis ein-
maður kæmist af sjálfur. hverju sliku, og þá kemst mað |
Smith leit reyndar ekki út ur aö raun um, aö maður hef-
fyrir að vera morðingi; en ur tekið tilhugsuninni um
hvernig gátu morðingjar glæpi eins og sjálfsögöum
Vmt Hvíla^t"

reyndar ekki litið út á þess-
um síðustu og verstu tímum?
Og hver gat vitað hvers kon
ar' menn þessir samstarfs-
lilutum hins daglega lífs.
Þetta hljóta lögregluþjónar að
vita, hugsaði hann er hann
leit á þetta allt í einu frá
(piiiiniiiiiiininiiiiiniimniiimminimiiniiiiiiniiimiiiiiiiiiiiniiiiniiiiiiiiiiiiuiiinniiiiniiiiniiniiiiiiiiD iniiniiiiiiimiiiniiiiimiiiinTiíiiiimiiinniininiiuiiiimifinmiiinnníHiiíiiimiiiiiiiiimimiamaiiiuiuiu oimiiiuiiiiummiiinimiiiniiiiinimmuiiiuiiiiiiHiiuiuniirainiiiiiiiiniiuraiiiiiiminniniiiuniiiiiiiiittl