Tíminn - 26.08.1960, Side 4

4
TÍMINN, föstndaginn 26, ágfcit 196ft.i
Dönsk kona, búsett í Kenya
í Afríku skrifaSi tímaritinu
„Tidens Kvinder" svohljóS-
andi bréf um sína hagi:
Hér er atlt í lagi.
Mér líSur vel — eiginlega
agætlega. Jafnvel of vel ...
og eftir tíu ár viS þær aSstæS-
ur — æ, ég veit ekki hvaS
segja skal.
Hið ytra er allt í lagi. Yndis-
legt hús, stói garður og sólin skín
alitaf og eilíflega á nýslegna gras-
bietti. Rósir, fjólur og kaprifol-
ium blóstra og ilma, á trjánum
vaxa hvítar orkídeur. Rétt utan
við garðinn tekur skógurinn við
(og þar morar allt af spellvirkj-
um síðan varnir gegn Mau-Mau
hreyfingunni féllu niður). Dúfurn-
ar kurra í trjánum og í fljótinu er
ailt krökkt af silungi. En ég þori
ekki framar að fara á veiðar,
hvorki að skjóta fugla né fiska,
sem mér þólti þó svo skemmtilegt
'AXVENPMí/
hverja Ijósíælna skrifstofu og
borga þar 10 shillinga fyrir bílinn
og 100 fyrir húsið, en í staðinn fá
þeir fallegt afsal fyrir hvoru
tveggja, sem þeir eiga að framvísa
þegar hvítu mennirnir fara úr
landi. Og ir.eð þetta eru allir
ánægðir. Upphafsmaður þessarar
htigmyndar er senn svo efnaður,
að hann getur sezt í helgan stein
með pomp og prakt. Hinir veifa
afsölunum og láta sig dreyma að
þeir eigi hús og bíl og fá af því
,.stóran haus eins og það heitir á
swahilimáli.
Þér trúið þessu ekki? Það er þó
satt.
Klukkan er níu að morgni. Mað-
urinn minn er farinn til borgar-
innar að sækja varahluti i dráttar-
Hér er allt í lagi
— þori ekki, síðan að skuggalegur
r.áungi veitti mér eftirför í nokk-
ur skipti. Hann hvarf á milli
runna, þegar ég tók loksins í mig
kjark, neyddi skjálfandi fæturna
ti. að snúa við og miðaði á hann
rifflinum.
Fallega húsið okkar ljómar af
hreinlæti, um það sjá þjónarnir
okkar tveir, þessir elskulegu pilt-
ar. sem ég þori ekki framar að
hafa innan dyra eftir að dimmt er
orðið, eða eftir klukkan sex. Því
jí.fnvel þó að þeir séu elskulegir,
þá eru þeir þó svartir. Og sálir
þeirra verða bráðum eins svartar
og hörundið, yfir þá er ausið á-
róðri um UHURU — frelsi, en án
jafnréttis og bræðralags.
Þeir eru svo ótrúlega auðginnt-
ir. f Nairobi og fleiri borgum er
sem stendur mjög vinsælt meðal
hjnna svörtu heimskingja, að
skrifa upp númer á bílum, sem
þeim lízt á eða götunöfn og númer
á húsum, sem þeir gætu hugsað
sér að eiga. Svo fara þeir á ein-
vélina, en hún bræddi úr sér vegna
þess að sá sem stjórnar henni ók
henni olíuiausri í fyrrinótt. Við
höfum fjórar dráttarvélar og með
þeim er plægt og herfað nótt og
c!ag svo að jörðin verður tilbúin
þegar sáningartíminn kemur í maí.
Þess vegna sé ég ekki manninn
r>;nn aftur fyrr en seint í kvöld,
því við eigum iangt í kaupstað.
Ég á allan daginn fyrir mér, sól-
vermdan, ósnort'.nn. Dóttir okkar’
er á heimavistarskóla, og sonur
oickar leikur sér við svarta kúa-
smalann okkar, sem er bezti vinur
hans. Sonurmn er á fjórða ári, kúa
smalinn. sjö eða átta ára
1 morgun fór ég út i garðinn
og tíndi biím, það var yndisleg
stund. Við erum stödd 8.500 fet
yíir sjávarmal og skammt frá mið-
baug, of hátt uppi til að maður
þoli garðvinnu. Eftir að setja nið-
ur nokkrar plöntur og kippa upp
fáeinum illgresisdúskum snarsvim-
ar mann og það sem eftir er dags-
ins ætlar höíuðið að klofna af kvöl
Husqvarna
automatic

s
|
um. Einu sjnni annaðist ég sjálf
heimilisstörfin í hálft ár, þegar
mér fannst óþolandi að halda
áfram að telja og telja allt sem ég
átti, svo að ekki yrði öllu stolið.
Mér þótti gaman að því að ræsta,
þvo, matreiða og þvo upp. En eftir
hálft ár leit ég út eins og lang-
amma mín af ofþreytu. Svona hátt
yiir sjávarmál þolir maður enga
líkamlega áreynslu.
Ég gæti kannske prjónað? Ég
hef gaman af því, en ef satt skal
segja, þá er ástandið þannig, að þó
að við eigum á pappírnum verð-
mæti fyrir hálfa milljón, þá eigum
við ekki svo mikið sem 50 shillinga
í reiðufé. Það meinar okkur samt
ekki að borða rússneskan kavíar
og drekka franskt kampavín, það
faum við út í reikninginn okkar
hjá kaupmanninum. En hann hef-
ur því miður ekki ullargarn, svo
að ég hef ekki efni á að prjóna
sokka. Og það er ekki til einn ó-
stoppaður sokkur á heimilinu.
Við ^feurn tvo bíla, sinn handa
b.voru Bftkar hjónanna. En eins og
ástandið er núna, alls staðar fram-
in mcrð, rán og nauðganir, þá þori
ég ekkert að fara í bíl. Það er líka
óskemmtilegt að láta kalla ókvæð-
isorð á eftir sér þegar maður er
með tvö börn í bílnum. Ég þori
ekki að gera mér í hugarlund hvað
gæti komið fyrir okkur, ef við
festum bílir.n í leirefjunni, sem
liggur á ölium vegum núna um
regntímann. Ólíklegt að hjálpsam-
ir blökkumonn kæmu þá að ýta
bíinum — þvert á móti. Svo ég get
ekki farið út að aka.
Einu sinni héÞ ég, að ég myndi
skrifa bækur og teikna myndir
þegar ég Vær: komin t;l Kenya og
hefði nægan tíma. En fyrst fædd-
ust börnin og eitt rak annað, fing-
urnir stirðnuðu og það varð erfitt
að teikna. Eftir tíu ára dvöl hér á
hálendinu eiu litlu, gráu heilasell-
urnar farnar að visna. Minnið er
farið. Ég get lesið glæpasöguna
tvisvar og þrisvar án þess að muna
hver var morðinginn.
Lesið hef ég — og lesið mikið,
og nú þola augun ekki meii’a. Ryk-
ið, þessi þurri hiti og skæra birta
hafa líka skemmt augun. Einu
sinni byrjaði ég að skrifa bók, en
mig rak í vörðurnar — og Robert
Ruak, Elspeth Huxley og Heming-
way gera þetta líka, snöggt um
betur.
Hvað er þá eftir? Að di'ekka pg i
gleyma.
Eða tómleiki, iðjuleysi og þrá j
eftir eðlilegra lífi. 1
TILKYNNING
til útsvarsgjaldenda í Garíahreppi.
Skrá um niðurjöfnun útsvara í Garðahreppi árið
1960 liggur frammi til sýnis í þinghúsinu á Garða-
holti og í barnaskólahúsinu við Vífilsstaðaveg frá
föstudeginum 26. þ. m. til fimmtudags 27 sept-
ember n. k., alla virka daga frá kl. 1 e. h. til kl.
7 e. h.
Útsvarsseðlar verða bornir heim til gjaldenda
næstu daga.
Frestur til að kæra yfir útsvcrum er til fimmtu-
dags 27. september n. k. og skulu kærur sendar til
sveitarstjóra fyrir þann tíma.
Sveitarstjórinn í Garðahreppi
25 ágúst 1960.
Samvinnuskólinn
— BIFRÖST
Inntökupróf fer fram í Menntaskólanum í Reykja-
vík dagana 20.—24. september. Þátttakendur mæti
til skrásetningar 1 Bifröst — Fræðsludeild — Sam-
bandshúsinu, mánudaginn 19. sept.
Umsóknir um inntökupróf berist fyrir 1. sept-
ember.
SKÓLASTJÓRI.
Sem stendur reýnum við allt |
sem fært er til að losa fjármuni
svc að við geíum byrjað heima upp
á nýtt. En þaó er dýrt að koma sér
fyrir þar og mjög erfitt að losa
peningana hér. Það tekur sinn
tjma — ef vel gengur.
En getum við þá lifað eðlilegu
lífi heima evtir tíu ár í Paradís?
Ju, þetta er Paradís. Við höfum
eiskað og elskum fjöllin í Kenya,
dali og skóga og vötn. Blökku-
mennina, rykuga vegina, hitann,
forarvilpur regntímans — allt!
En við erum bitur eftir von-
brigði og áföll síðustu tíma og við
crum þreytt
Ég skal ekkki tal um stjórnmál.
Heima skilur fólk okkur ekki, þar
heldur fólk að blökkumennirnir
séu stjórnmálalega þroskaðir og
siðmenntaðir, að við oíbjóðum
þeim með vinnu og höldum niðrij
laonum þeirra. Að þeir geti sjálfir |
stjórnað landi sínu og málum. Það
geta þeir ekki. Og þeir vita það’
sjálfir, forsprakkarnir eru sér úti
um feit bein. Sko, þarna gat ég
ekki stillt rr.ig. En þetta er von-
lsust. Bara við gætum losað pen-
ingana en það er erfitt, allt er
bundið í jarðnæði, búsmala og vél-
um. En við reynum, því að við sjá-
um, að hér eigum við enga fram-
tið og börn okkar ekki heldur.
Ef hægt er að prenta þetta allt,
þá megið þér gjarna gera það, svo
að fleiri sjái hvernig okkur Iíður
hér. Ég gæti Iíka skrifað eitthvað
jákvæðara — einhvern annan dag
þegar skjaldkirtillinn starfar betur
eða þegar ég er svolítið drukkin,
en jþað er ég ekki í dag.
Eg er 31 árs og eigi mér að tak-
ast að lifa eðlilegu lífi heima, þá
dugar ekki að koma þangað gömul
um aldur fram, bitur, drykkfelld
og spikfeit. Er það?
t
*.
X
V
saumavélin stoppai í fatnað, testir tölui
saumar hnappagöt zig-zag brðderar og
að sjálfsögðu saumar venjulegan saum
EinkaumboS:
GUNNAR ÁSGEÍRSSON
Suðurlandsbraut 16 Shm 35200