Tíminn - 24.01.1961, Page 14

14
TÍMINN, þrlðjudaginn 24. janúar 1961.
— Þeir ern a3 koma. Við
sl:eppum aldrei frá ’peim ....
Ulti leíö ko;u vöruóifreið ak
andi. Eg baðaffi. út höndunum
til ökumannsins.
— Stoppið þessa menn.
Þeir elta okkur og ætla að
ræn aokkur.
Dimm karlmannsrödd hróp
aði út um gluggann: — Lög
reglan! Stoppið þjófana! Lög
regian
Svo heyrði ég að einhver
kastaði flösku í áttina til tví
menninganna og þá var ann-
a rúr leik að sinni.
Við vorum komin að opinu
á göngunum. — Þarna er
hann, hann er búinn að snúa
bílnum eins og ég sagði hon-
um, sagði Ladd másaondi.
Hann næstum henti mér
inn í bifreiðina og um leið
heyrðist annar skothvellur.
Eg hálfféll inn á bílgólfið og
Ladd kom á eftir. Hann ýtti
mér upp í sætið og skellti aft
ur dyrunum og bíllinn ók af
stað.
birta af nýjum degi. New York
var einni nóttu eldri en áð-
ur. Eg gat ekki hatað borg
ina, ég fyrirgaf henni. Það
var ekki erfitt meðan Ladd
svaf hjá mér og var mér svona
góður.
— Er það búið? Líður þér
betur?
— Já, miklu betur, sagði ég
og gat varla opnað augun af
syfju og þreytu.
— Hvernig flæktistu eigin
ið að skopast að tilfinning-
um mínum í þokkabót, sagði
hann og röddin var þung af
geðshræringu.
— Ladd, sagði ég enn. Eg
reis upp og gekk til hans,
lagði hendumar á axlir hans
og sagði lágt:
— Ladd. Reyndu að skilja
mig. Þegar ég byrjaði að hafa
upp á þessu fólki, gekk mér
það eitt til að bjarga eigin-
manni mínum .... og þegar
A R Jf
Efftir
Cornell Woolrích
— Keyrðu burt héðan, hróp
aði hann til bílstjórans. — í
einum grænum hvelli.
Eg heyrði flautið í lögreglu
bílnum í grenndinni, allt
myndi fSfa að óskum. Eg leit
á Ladd, við vorum bæði svo
móð, að það leið góð stund
þar til við gátum nokkuð sagt.
— Getur þetta verið raun-
verulegt, sagði ég að lokum.
— Hér eftir skal ég aldrei ef
ast um það se mstendur í blöð
unum ....
Hann sagði: Hvert á ég að
aka þér? Heim til mín?
— Nei, Svaraði ég. Þeir
finna bílinn þinn í göngun-
um og koma þá strax á eftir
okgkur. Aktu mér þangað sem
ég bjó- Þeir vita ekkert um
þann stað — ef það er þá
laust enn ....
—íbúðin þí(n bíður eftir
þér, sagði hann lágt. — Eg
sá um það. Eg vildi ekki láta
þá taka húsgögnin. Eg hef
farið þangað á hverjum degi
og vonað að þú kæmir aftur.
— Og nú er ég hér, sagði
ég og mér leið ósegjanlega
vel.
Hann herti takið után um
mig og varir okkar mættust.
— Og nú máttu aldrei fara
fr ámér aftur, hvíslaði hann.
Eg gat ekki lofað hQnum
neinu. Andlit Kirks, eigin-
manns míns, stóð mér enn
ljóslifandi fyrir hugskotssjón
um.
Eftir skamma stund myndi
37
lega inn í þetta?
— Eg var að reyna að finna
sannanir til að frelsa Kirk.
— Kirk? Hver er Kirk?
— Maðurinn minn, sagði
ég, án þess að hugsa út í hvað
ég sagði. Jæja, einhvem
tíma verður hann að fá að
vita það, hugsaði ég svo.
— Eg er eiginkona Kirks
Murrays. Hann var dæmdur
til dauða og ég hef reynt að
hjálpa honum. — Það er allt
og sumt. Eg fann nafnið á
þessum bófaforingja í minn-
isbók Miu Mercer — þar fann
ég nöfnin ykkar allra — og
ég .... ég vonaðist til að ....
— Þú varst þá bara að leika
leynilögreglu — ekkert ann-
að?
— Já, en .... þú mátt ekki
horfa svona á mig, Ladd, sagði
ég biðjandi. Taktu þvi ekki
svona.
— Það var þá altl. Es var
bara nafn á lista og þú varst
njósnari. Allt hefur verið
blekking og aftur blekking.
— Ladd, sagði ég, og tók um
hönd hans. — Ladd ....
Hann hristi af sér hönd
mína, reis á fætur og gekk
um gólf.
— Þú hefur þá verið að
leika þér að mér allan tím-
ann, þú hefur sennilega ver
ég hringdi til þín, var það
vegna þess að þú varst meðal
þeirra sem komu til greina
UTVARPIÐ
Þriðjudagur 24. janúar:
8,00 Morgunútvarp.
12,00 Hádegisútvarp.
12,50 „Við vinnuna": Tónleikar.
14,40 „Við, sem heima sitjum"
(Svava Jakobsdóttir).
15,00 Miðdegisútvarp.
18,00 Tónlistartími barnanna (Jón
G. Þórarinsson).
18,25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19,00 Tilkynningar.
19.30 Hréttir.
20,00 Daglegt mál (Óskar Halldórs-
son cand. mag.).
20,05 Erindi: Frelsi kristins manns
(Séra Þorsteinn Björnsson).
20.30 Frá tónleikum Sinfóníuhljóm-
sveitar íslands í Þjóðleikhús-
inu. Hljómsveitarstjóri: Bohd-
an Wodiczko. Sinfónia nr. 7 í
A-dúr eftir Beethoven.
21,15 Raddir skálda: Úr verkum
Ólafs Jóh. Sigurðssonar. Flytj
endur: Gísli Halldórsson, Lár-
us Pálsson pg Jón úr Vör.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Um fiskinn. (Stefán Jónsson).
22.30 Frá tónleikum Sinfóníuhljóm-
sveitairinnar í Þjóðl'eikhúsinu;
síðari hluti. t
a) „Söngur eilífðarinnar",
tónaljóð í þremur þáttum
eftir Mieczyslav Karlowicz. I
b) Pólskir dansar úr ballettin-|
um „Söngur jarðar" eftir!
Roman Palester.
23.10 Dagskrárlok.
V.V.V.-V"'
ALLT A SAMA STAÐ
Payen
I j
Pakkningar
Pakkningasett
Pakkdósir
í alla bíla.
Sendum gegn kröfu
EgilB Vilhjálmsson h.f.
Laugavegi 118, simi 2-22-40.
Stofnfundur
félags um stjórnunarmál
Framhaldsstofnfundur félags um stjórnunarmál
verður haldinn í dag, þriðjudaginn 24. janúar 1961
í Tjarnarcafé uppi, og hefst kl 17.
• Á dagskrá fundarins er samþykkt laga fyrir félagið
og kosning stjórnar. Ennfremur mun hr. Arthur
Eide, ráðunautur hjá Industrikosulent A.S., flytja
erindi á norsku um verkkönnun og tímaathuganir.
A
Undirbúningsnefnd.
Atvinna
Óskum að ráða nokkra bifvélavirkja.
BIFREIÐAVERKSTÆÐIÐ ÞÓRSHAMAR H.F.
Akureyri, — Sími 1353.
Verkstjóri.
Tilkynning
frá Innkaupastofnun Reykjavíkurbæjair.
Skrifstofur vorar eru fluttar í Tjarnargötu 12,
3 hæð.
Símanúmer stofnunarinnar eru: 17530 — 15595
— 12657.
Innkaupastofnun Reykjavíkurbæjar.
EÍRÍKUR
VÍÐFÖRLI
Merki
Jómsvíkinga
64
— Þið skuluð allir... .byr'jar
Vúlfstan, en skipun hans endar í
sársaukaveini, þegar ör Sverxis
stingst gegnum hjarta hans. Vín-
óna finnur tök hans linast, hún
Iosar sig og hann sígur saman.
Hún hvílir í örmum manns sí
og augu hennar hvarfla til E.
— Ertu særð, segir drengurinn.
— Nei, sonur, segir Vínóna, en ég
var hrædd.
— Faðir minn! hrópar Axel.
Eiríkur gengur til hins deyjandi
manns. — Þakka þér, Sverrir, seg-
' Vínóna hljóðlega, þú þjai'gaðir
mínu.
— Drengurinn minn, viltu taka
hann að þér, konungur? hvíslar
Sverrir svo varla heyrist. — Því
lofa ég! Hann skal ég fóstra eins
og minn eigin son, svarar Eiríkur.
— Þökk! andvarpar Sverrir, og
svo lokar hann þreyttum augum
Eirikur og fjölskylda hans sneru
aftur til kastalans og þar byr'jaði
drengurinn úr skóginum nýtt líf.
Og Bolor hélt heim til Danmerkur
með þau tíðindi, að Vúlfstan hefði
afhjúpað sjálfan sig sém þorpara
og fengið þá endalykt, sem slíkum
hæfir.
— ENDIR —