Tíminn - 16.03.1961, Blaðsíða 9

TÍMXNN, fínmhidaghm 16. marz 1961.
9
Frú GuSrún Björnsdóttir
frá Kornsá, kona ÞormóSs
Eyjólfssonar framkvæmda-
stjóra á Siglufirði, var ein
þeirra kvenna, sem ég í æsku
minni heyrði við brugðið fyrir
einarSa framgöngu í félags-
málum, skörungsskap og
drenglyndi. Engin persónuleg
kynni hafSi ég þá af henni en
systir mín og fósturbróðir,
sem stunduðu kennslu á Siglu
firði, töluSu oft um hana með
hlýhug og virðingu, og juku
ummæli þeirra á þá virðingu,
sem skapaðist í huga mínum
fyrir þessari konu. Naumast
þarf aS cfa, að dómar manna
um hana hafi orðið misjafn-
lega réttfátir, svo sem algeng-
ast er um þá, sem eitthvað
sinna opinberum málum en
mörgum mun þykja skarð
fyrir skildi, er hún hefur
horfiS frá SiglufirSi og tekiS
sér bólfestu austur í Hvera-
gerSi.
Fyrii' löngu langaði mig að ná
íali að frú Guðrúnu í góðu tómi,
en ekki gefizt taekifæri fyrr en nú,
er ég hitti hana á hinu glæsi-
Iega heimili Sigrúnar kjördóttur
hennar.
— Hvenær fluttuð iþér til Siglú-
fjarðar, frú Guðrún?
Haustið 1909 réðist ég þangað
sem skólastjóri barnaskólansy fyrir
tilmæli sér'a Bjarna Þorsteinsson-
ar, sem áður hafði það starf á
hendi ásamt fjölmörgum öðrum
trúnaðarstörfum. Meðal annars
„Sýnum kennaranum meiri virðingu en öðrum,
en gerum líka meiri kröfur til hans“
Frú Sigríður Thorlacius ræílir vií frú GutSrúnu
Björnsdóttur frá Kortnsá
skipulagði hann byggðina í þorp-
inu. En hann vildi losna við barna
kensluna, enda átti 'hann það hugð-
ailmál, sem allir vita, tónlistina,
svo að eðlilegt var að hann vildi
koma einhverju því starfi af sér,
sem honum var ekki eins hugleik-
ið. Fyrstu tvo veturna, sem ég var
skólastjóri í Siglufirði, taldi ég
mig ekki til heimilis þar, en 1911
gifti ég mig, og settst þá að þar
tl fulls.
— Hve möi'g voru skólabörnin
cg kennararnir þegar þér tókuð
við skólanum?
— Bömin voru um 50 og við
tvær fastráðnar til kennslunnar
— með mér var Arnfriður Long
nú í Hafnarfirði. Einnig voru þar
stundakennarar.
— Hve lengi höfðuð þér skóla-
stjórn með höndum?
— Til ársins 1918. Eftir það
tók ég að mér tímakenslu við
skólana þegar' þörf krafði og hélt
því fram yfir 1930. Árið eftir að
ég kom til Siglufjarðar, beitti ég
mér fyrir stofnun unglingaskóla,
og var einnig skólastjóri hans.
— Þér sögðuð ekki skilið við
skólamálin, þó að þér ’hyrfuð að
mestu frá kennslu?
— Nei, ég var í skólanefnd
bsrnaskólans frá því árið 1923 og
foimaður hennar frá því ’28—'42.
Formaður skólanefndar gagnfræða
skólans var ég frá stofnun hans
og þar til í sumar, að ég fluttist
frá Siglufirði, n^ma árin 1946—
50, þegar Biynjólfur Bjarnason
var menntamálaráðherra, þá var
annar maður settur.til að gegna
því starfi.
— Fjölgaði íbúum Siglufjarðar
öit fyrst eftir að þér fluttuð
þangað?
— Árið 1910 kom síminn tll
Siglufjarðar, og að vissu leyti urðu
allar framfarir örari eftir þann
tírna, annars fjölgaði íbúum bæjar-
ins nokkuð jafnt og þétt fram um
1945. Um það leyti bjuggu þar
rúml. þrjú þúsund manns, en síð-
an hefur fólki fækkað þar. Um
tíma voru byggingaframkvæmdir
á Sigluflrði með miklum hraða —
það kom fyi'ir, að fgrunnurinn
var það, sem síðast var byggt af
húsunum, og var þá ekki óalgengt
þegar stórviðri skullu á, að þök
fuku og /hús skekktust. Þá var
meira hugsað um að koma húsun
um upp í skyndi en að byggja
traust.
— Var ekki síldarútgerð þá sem
(Framhald á 13 síðu.)
Guðrún Björnsdóttir frá Kornsá.
Leipztg, 5.3. '61. — Vor- /
kaupstefnan í Leipzig var
opnuS við hátíðlega athöfn
í hinu nýja óperuhúsi borg
arinnar kl. 8 í gærkvöldi.
Athöfnin hófst með leik
sinfóníuhljómsveitar undir
stjórn prófessors Franz
Konwitschny sem flutti Eg-
mond-forleikinn eftir Beet-
hoven. Síðan talaði borgar-
stjórinn í Leipzig, Walter
Kresse og bauð gesti vel-
komna til kaupstefnunnar.
Verzlunarmálaráðherra A,-
Þýzkalands, Heinrich Rau,
flutti hátíðaræðu sem hann
nefndi .viðskipti austurs og
vesturs — grundvöllur frið-
I Leipzig mæíast austur og vestur
á grundvelli friðsamlegra viðskipta
Vorkaupstefnan umfangsmein en nokkru
sinni fyrr
samlegrar sambúðar". At-
höfninni lauk með því að
sinfóníuhljómsveitin undir
stjórn dr Konwitschny
flutti Oberon-forleikinn
eftir Wober.
Húsið var fullskipað en það
tekur 1700 manns í sæti. Gamlá
óperuhúsið í Leipzig var eyði
lagt í stríðinu. Nýja óperan
hefur verið um fjögur ár í bygg
ingu og var tekin í notkun í
október s.l. Hún stendur við
1
I
P.
1
Óperuhúsið við Karl Marx-torgið í Leipzig.
Karl Marxtorg í miðju borgar-
innar.
„Eins konar Babylon"
Sýningarsalirnir hafa verið
opnir almenningi frá því á há-
degi í dag. Mikill manngrúi er
á götunum, einkum í miðborg-
inni og kringum tæknisýningar
svæðið, sem er í suðurhluta
borgarinnar. Gestir frá flestum
löndum heims eru hér komnir
og hvarvetna má heyra klið
margra tungumála. Heima-
menn segja að Leipzig sé eins
konar Bayblon í þessari kaup-
tíð. Borgin er öll fánum prýdd,
hér mætast austur og vestur á
grundvelli friðsamlegr'a við-
skipta, hér gefur að líta fram-
leiðslugetu þjóðanna á sviði
iðnaðar- og neyzluvarnings.
Straumurinn til Leipzig
Eins og gefur að s'kilja, er
erfitt að hýsa allan þann
fjölda, sem streymir hingað til
Leipzig þessa daga, en heima-
menn gera sitt bezta og koma
öllum fyrir, ef ekki í sjálfri
borginni, þá í nágrenni hennar.
Undirritaður var svo heppinn
að fá inni í miðborginni á
sjálfu sýningarsvæðinu. Sam-
göngum milli sýningarsvæð-
anna tveggja er haldið uppi
með fólksflutningabifreiðum
og sams konar bifreiðir flytja
eúi til og frá bústöðum þeirra
i fjarlægari borgarhverfum
Umferð bifreiða er að sjálf-
sögðu margfölduð, en hingað
koma menn ýmist loftleiðis eða
með bifi'eiðum og járnbraut-
um. Af erlendum bifreiðum ber
mest á vestur-þýzkum, brezk-
um, frönskum og sænskum.
Þakknði viðskiptin
Flestir þeir íslendingar, sem
sækja kaupstefnuna, munu
fljúga hingað frá Kaupmanna-
höfn með vélum austurþýzka
flugfélagsins Iuteiflug, sem
hefur ágætum farkosti á að
skipa og veitir góða þjónus^u.
Allan flugtímann frá Kaup-
mannahöfn til Leipzig, voru
flugfreyjur önnum kafnar að
stjana við farþegana, færa
þeim mat og drykk, sæl-
gæti og minjagripi. (Að
sjálfsögðu á kostnað félagsins.)
Og í þann mund, sem vélin var
að lenda á flugvellinum við
Leipzig, kom önnur flugfreyjan
og þakkaði öllum fyrir viðskipt
in á því máli, sem hver skildi.
Frá 51 landi
Kaupstefnan í Leipzig er
ekki nýtt fyrirbæri viðskipta-
lífsins, Sögu hennar má rekja
í 800 ár, en fyrstu heimildir
um markaðshald hér eru frá
12. öld.
Sýningin er nú stærri en
nokkru sinni fyrr. Að þessu
sinni fer hún fram í 63 stór-
byggingum, en stærst þeirra er
Ringmessehaus, þar sem boðn
ar eru vefnaðarvörur alls kon-
ar. Flatarmál sýningarinnar er
(Framhald á 15. siðu).