Tíminn - 06.07.1961, Blaðsíða 16

r
150. blao.
Fimmtudaginn 6, júdí 1961.
Glímt og dansað
fyrir ferðafólk
Snemma í gærmorgun kom
hingað enska skemmtiferSa-
skipið Caronia meS 540 far-|
þega, alit Bandaríkjamenn.
FerSaskrifstofan sá um aS
skemmta ferSafólkinu hér, og
var fariS meS þaS austur aS
þingvöllum fyrir hádegiS. SíS-,
an horfSi þaS á sýningu þjóS-
dansa og glímu í Melaskólan-|
um.
I
Farþogum var skipt í tvo hópa
fyrir þcssi skemmtiatriði. Fyrri
hópurinn kom í Melaskólann kl.
2 síðd. og slógust blaðamaður og
Ijóscnyndari Tímans þar í förina.
Flest virtist fólk þetta vera af
eldri kynslóðinni, en þó sáust þar
nokkurjbörn og einistaka ungur
maður. Eins og kunnugt er, eru
ferðir sem þessi ekki fyrir fátækl
inga, enda voru margir í hópnuni
bersýnilega vel efnaðir. Mátti þar
sjá myndavélar, sem hér á landi j
kosta tugi þúsunda, dýra skart-i
gripi o.fl. Aðrir litu út fyrir aðl
hafa sparað langa ævi til þess að í
sjá sLg um í heicniiium og lifa <
sem auðkýfingar einn máíiuð cða [
tvo.
í lei'kfimissal skólans hafði ver i
ið komið fyrir sætum fyrir gest-
ina, og þar sýndi flokkur úr Glimu i
félaginu Ármanni íslenzka glímu.
Stjómandi hennar var Kjartan
Guðjónsson.
Gísli Guðmundsson, einn af leið
sögumönnum gestanna, kynnti
glímuna og gerði stutta grein fyr
ir reglum hennar, sögu og vin-
sældum á fs'landi.
Virtust áhorfendur skemmta
sér allvel, og hlógu þeir dátt að
vörn þeirra, sem liðugastir voru.
„Þeir detta dásamlega", sagði ein,
konan.
Að iokinni g'límunni fór fram,
þjóðdansasýning í hinum glæsi-í'
lega forsal skólans. Stjórnaði
henni frú Sigríður Valgeirsdóttir
og kynnti hún dansana og þjóðbún :
ing stúlknanna. Dansar þessir voru I
flestir gamlir og án undirleiks, I
en við þá sungin gömul íslenzk |
danskvæði.
Þá dansaði hópur lítilla stúlkna j
í þjóðbúninguim gömlu dansana,!
mars, ræl, polka,, skottís o.fl. I
Leikið var unðir á harmóniku og
lá við að sumir gestanna færu að,
dansa. Engin sæti voru í forsaln-
um fyrir fólkið, og var það eini
gallinn á þessari ágætu sýningu.
Margir gestanna voru aldraðir og
sumir nálega farlama, og þreytt-
ust þeir að standá. Samt sem áð-
ur vöktu dansarnir mikla hrifn-
ingu og einnig íslenzki búningur-
inn.
Frá Melaskólanum hélt ferða-
fólkið tii miðbæjarins, þar sem
það hugðist skoða sig um og
verzla til kvölds.
INGÓLFUR ARNAR-
SON HEIMSÓTTUR
Túristar af skemmtiferíiaskipi ganga á Arnarhól
og viríia fyrir sér Ingólf, nokkra heimspekinga
og sláttumann og bregtSa sér síðan inn í minja-
gripaverzlun
Myndin er tekin í anddyri '
Melaskólans og sýnir litlar stúlk- ;
ur í íslenzkum þjóðbúningum
dansa gömlu dansana fyrir banda
ríska skemmtiferðafólikð. (Liós-
Norðan við Ingólf Arnarson
sátu fjórir heimspeki.ngar og sá
fimmti stóð uppréttur, það var
Bjarnþór Þórðarson. Þeir tóku i
nefið og horfðu á siáttumann að
starfi í breklkunni. Roskinn Amer
íkani rekur á uindan sér þrjár kon-
ur, þau keifa upp tröppurnar og
góna upp á Ingólf Arnarson, ein
konan rekur tána í tröppubrún
og þá æpa allir. Fólkið staðnæm-
ist undir Ingólfi og myndavélar
eru á lofti, konurnar einblína á
víkinginn og karlmaðurinn í
hópnum spyr:
— Er þetta Leif Ericson?
Heimspekingarnir á bekknum
hræra sig efcki, þeir gjóa born-
auga til fóUosiins og þegja sem
fastast. Nema Bjarnþór, hann
gengur tígulegum skrefum að
ferðafólkinu, hneigir sig hofmann-
lega og svarar að þetta sé hann
Ingólfur Arnarson, fyrstur land-
námssmanna á íslandi. Hann hafi
aldrei gerzt svo frægur að koma
til Ameriku.
— Ó, það var hinn sem við sá-
um, segir þá ein konan.
— Já, þessi, sem var rétt hjá
listasafninu, samsinnir hin.
— Þetta er alveg dásamlegt
land, segir þriðja konan.
— Alveg yndisieg horg, sem þið
( eigið, tekur karlmaðurinn undir.
Bjamþór hneigir sig í þakk-
lætisskyni fyrir að eiga svona ynd
islega borg. Svo gengur fólkið í
halarófu niður tröppurnar til
skips, það er ekki tírni til að fara
og s'kojfJa Leif Erieson. En það
er dokað við örskamma stu-nd til
að horfa á manninn siá.
— Hvað er maðurinn að gera? ,
spyr ei.n konan.
Ameríkaninn ypptir öxlum.
— Hann er að skera grasið, það |
er augljóst mál, segir hann,
hneyks'laður á vanþekkihgy kvenn
anna.
<— Af hverju gera þeir þetta
ekki með vélum?
— Kannski eru þeir að þessu
fyrir ókkur túristana, segir hann.
Svona hafa þeir gert í gamia daga.
Svo eru teknar myndir af mann
inum sem var að slá. Þegar fólkið
er farið, lyftir hann orfinu og fer
a8 brýna.
f minjagripasölu/ Ferðaskrif-
stofunnar er fult af ferðafólki.
— Hvað selzt bezt, spyrjum við.
— Gærur.
— Rauðar og grænar?
— Nei, svartar og hvítar. '
Ein konan er að handfjalla rauð
litaða gæru. Hún er efagjöm á
svip.
(Framhald á 2. slðu)
A efstu myndinni sést Bjarnþór
vera a5 tala við túristana og
segja þeim, að Ingólfur Arnarson
hafi aldrel til Ameríku komið.
Á myndinni hér til Hægri sést
sláttumaðurinn, sem vakti mesta
furðu túristanna. Loks á miðri
iiðunni er mynd af túristum
vera að velja sér minjagripi. ■—
(Ljósm.: TÍMINN — IM).