Tíminn - 04.11.1961, Blaðsíða 12

12
T f M I N N , Iaugardaginn 4. nóvember 1931
MINNING:
Ólafur Sigurðsson,
Hellulandi
Þamn 23. október andaðist mer'k
ur og mi'kils'háttar bóndi, skag-
firzkur. Það var Ólafur Sigurðs-
son, óðalsbóndi á Hellulandi. Ól-
afur var hartnær 76 ára, er han.Ti
lézt og því hniginn að aldri, en
svo bar hann aldurinn vel og svo
var Iffsfjör og lífslöngun hans
miki'l, að okkur. vinum hans
hnykkti vigy að heyra lát hans og
fanrusit allt með þvi mæla, að
hann ætti enn lengri lífdaga fyrir
höndum.
Ólafur Sigurðsson var fæddur
að Vatnskoti í Hegranesi 1. nóv.
1885, var hann því réttra 76 ára,
er hann lézt. Ólafur var Sigurðs-
son, Ólafssonar alþingismanns og
umboðsmanns í Ási í Hegranesi.
Móðir Ólafs var Anna Jónsdóttir,
Þorvarðssonar prests í Reykholti.
Faðir Ólafs flutti að Hel'lulandi
og bjó þar langa ævi. Var Ólafur
við þanm bæ kenndur og varð
landsþekktur undir því nafni.
Ólafur á Hellulandi var kvænt-
ur Ragnheiði Konráðsdóttur bónda
frá Ytri-'Brekkum í Blönduhlíð.
Eru þetta traustar og sterkar
bændaætt.ir, skagfirzkar. Ragnhei.g
ur Konráðsdóttir er óvenju vel
gerð og geðþekk kona. Prýðilega
gefin 'og vel menntuð Afburða
dunleg og verkhög húsfreyja, svo
" að hún á fáa sína líka. hvag það
snertir
Þeim Ólafi og Ragn.hei.ði^ varð
ekki barna auðið. en nýfætt mey-
barn. er þau gerðu að kjördóttur
s'inmi. Þórunni, tóku þau ag sér
og ólu hana upp sem sitt eigið
barn Hún er nú gift kona á Hellu
landi og þriggja myndar'legra
barna móðir Þá tóku þau ei/nnig
dreng í fóstur og hafa annazt
hann frá því að hann var ungur
og ósi’ifbiarga og komið honum
til bros'ka
Ólnfu.r fór ungUT að árum í
bændnsikólann á Hólum Þá var
Sieurður Sigurðsson þar skóla-
stjóri. og hreifst Ólafur mjö'g af
fjöri og framkvæmdaþrá Sigurð-
ar og b“im anda. er þá ríkti i Hóla
skóla Mat Ólafur Sigurð ávalt
mikíls frá þeim tíma Hefur Sig-
urður skóla«tjóri mótaffi hinn unga
mann þannig. að hann biá að því
alla ævi Ólafur var frá fyrst.u tíð
hrifnæmur og vakandi fyrir ö'llu
nýju. Fylsdi það honum fram á
gamals aldur en öl'lu fremur má
segja. aff Ólafur varð aldrei gam
all. bótt árin færðust vfir Fjör
og þrá efti.r nvju og betra lífi var
svo stPrkur báttur í li.fi hans, og
sló aldrei fölskva á þann hug-
sjónae’d. er hjá honurn logaði.
Ólafur bjó allan sinn aldur á
Helluilandi. mi'killi iörð og góðri.
^som hann tók ástfóstri og tryggð
við pg "erði í löngum búskap að
höf"sbóli. siem er til sóma. hvort
cgoi inrdendir eða erlendir menn
koma baneað Þó var Ólafur ekki
bundinn við búskan einan Ti'l
þess var hann of fiölhæfur og
margsilunginn Hann fór oftar en
eimi sinni ti.l útlanda til náms og
kynningar þar. enda var Ólafur
prýðilega menntaður og sérstak-
leea fiölmenntaður maður. sem
öllum bótti gott að blanda geði
við Um mörg ár var hann r-áðu
nautur biá Rúnaðarfélagi f'lands
fyrst varr'andi fiskirækt og einnig
til ipifthpini'nsa við æðarvaro Þar
kom bugkvæmni Ólafs. ágæt
greind oa áhugi á náttúntfræði og
þekki.ng á þeim efnum honum að
góðu gagni.
Eins og áður en sagt, var Ólaf-
ur á Hellulandi ágætur bóndi. Fjöl
hæfni hans í búskapnum var dá-
s'amleg. Homum gátu dottið í hug
ótrúlegu'stu hlutir, og margt af
því heppnaðist honum betur en
flestir spáðu.
Voru slík tilþrif Ólafs oft ekki
metin að verðleikum. Hann var
mikill veiðimaður, en á þann hátt
ag efla og bæta. Það er að s-egja
rækta hlunnindi og gera þau arð-
samari. Ólafur var vinur alls gró-
anidi lífs og vildi veita öllu lífi
skjól og þroska. Hann tók ást-
fóstri við skógrækt og starfaði
mikið að þeim máium í Skaga-
firði. Þá var hann höfundur þeirr
ar hugmyndar að reisa Jóni bisk-
upi Arasyni minnisvarða á Hólum
og benti á leið til fjáröflunar í
því skyni Þamnig mætti lengi
telja um hugðarefni Ólafs, er öll
beindust að lífi og gróðri. En auk
þess var Ólafur fróður í fornum
fræðum. Ólafur kunni ógrvnmi af
vísum og skrítlum. reistum á
fornri þjóðmenmingu vorra íslend
imga og var hverjum manni
skemmtilegri í ræðu og riti.
Við Ólafur vorUm mildir vimir.
Það vildi svo til, að þegar ég kom
fyrst til dvalar í Skagafjörð áriff
1928, þá gisti ég fyrstu nóttina
á HelMandi. Mér þóttu hjónin
bæði, sem þá voru ung að árum,
óvenju gæfuleg og skemmtileg.
Frá þeim tíma hefur verig órofa
vinátta milli míns heimilis og
Hellulands. Við hjónin fáum
aldrei fullþakkað þeim Hellulands
hjónum tryggð þeirra og vinsemd
um 35 ára skeið. Þar hefur aldrei
borið skugga á.
Einn er sá þáttur í fari Ólafs
á Hellulandi og þeirra hjóna
beggja, sem þannig er, að ekki
er hægt að ganga fram hjá, þótt
í stuttri og ófulflkominni minnimga
grein sé. Þag er hin eimdæma og
sérstaka gestrisni, sem einkennt
hefur Hellulandsheimilið. Slikt
hvílir oftast á húsmæðrunum. Frú
Ragnheiður á Hellulandi er ein-
stök sem húsmóðir Myndarskap-
ur hennar. höfðimgsgerð og allar
viðtökur eru meg þeirn glæsibrag
sem fágætt er. Þegar svo hús-
bóndinn alltaf og ævinlega tekur
gestum með bros á vörum og
hnyttiyrði á hraðbergi, þá er ekki
að undra. þótt gestum líði vel.
Enda er það sannast sagna, að
öllum gestum finnst þeir eiga
bpima á Helhilandi Þar er gott
að korna og gott að vera Gesta-
ganeur á Hellulandi hefur verið
miklu meiri en flestir gera sér
grein fyrir Það eru jöfnum hönd
um innlendir og erlendir menn, er
þangað leggja leið sina og er öll-
um tekig með sömu hjartahlýju.
Ólafur á Hellulandi var sérstak
loga fjölhæfur maður, hvort sem
var við húskap eða önnur störf.
Hann hafði yndi af lífinu og vildi
hrærast með því og alltaf standa
í straumnum, þar sem hann var
stríffaslur. Ólafur hafði unun af
að greiða fyrir öðrum og veita
þei.m hjálp cg aðstoð.
Ég kveg vin minn Ólaf á Hellu
landi með kærri kveðju og bezla
þaikklæti. Ég þakka honum langa
samfylgd, sem hefur verið mér
ómetanleg vegna drenglyndis hans
og góðvildar.
Ekkju Ólafs, frú Ragnheiði,
sendi ég einnig hlýjar kveðjur og
big þess og vona, að ævikvöld
hennar verði bjart og fagurt. Já,
ég bið þess, að blessuð sólin verimi
hana.
Steingr. Steinþórssoo.
Mörgum mun hafa á óvart kom-
ið andlát Ólafs Sigurðssonar á
Hellulandi, því að þeim, sem hon-
um voru kunnugir, fannst enn
ólga í honum fjör og kraftur, en
gerðu sér varla grein fyrir, hve
aldraður hann í rauninni var.
Þótti oft sem stæði maður frammi
fyrir ungum manni, óvenjulegum
hugsjónamanni þessara tíma, sem
stöðugt var að benda á óleyst
verkefní er hugur hans eygð' og
koma þurfti í framkvæmd. Því
var honum jafnan samferða hressi
legur ?ustur Og ..sern leiftur um
tiótt“ hvarf hann af þessum
heimi 23. f.m.
Ólafur Si.gurðsson var fæddur
1 .nóv. 1895, og varð því tæpra
76 ára gamall. Hann var Skag-
firðingur að ætt og uppruna. af
traustu og merku bergi brotinn.
^igurður bóndi oa hrennsstjóri á
Hellulandi. faðir hans, Ólafsson,
=tórbónda og Dbrm. i Ási, var
nafnknnnur Vniovitsniaður og smið
ur á sinni tíð völundur í huga og
höndum. Og kona hans, nióðir
Ólafs. Anna Jónsdóttir prests Þor
varðssonar á Prestbakka o. v„ hin
mesta ágætiskona. — Og sannar-
lega kippti Ólafi í kyn sitt um
hæfileika og mannkosti.
Ungur lýkur hann búfræðinámi
á Hólum; vinnur foreldrum sín-
um heiima og gerist ötuil ung-
mennafélagi þeirra tíma, gripinn
af hugsjón þeirrar merku félags-
málahreyfingar, og átti hún sterk
ítök í hug hans og hjarta alla
hans starfsömu ævi.
Ólafur Sigurðsson kvæntist
1916 eftirlifandi konu sinni. Ragn-
heiði Konráðsdóttur frá Ytri-
Brekkum, hinni mestu ágætis hús-
móður og mannkostakonu. Taldi
Ólafur það jafnan sitt mesta ham-
ingjuspor, og máttu fósturbörnin
tvö einnig sanna það, slík móðir,
sem hún var þeim og er Búskap
hófu þau hjón á Helluilaudi, föður-
leifð Óflafs, og hafa búið þar utn
áratugi og gert þann garð frægan.
Voru þau samtaka um að fegra
og bæta þann fagra stað Er^ þar
líka fyrir löngu sjón sögu ríkari
orðin, þar sem við blasir stórhýli
að ræktun og húsakosti, og heim-
ilið landskunnugt fyrir gestrisni
og myndarbrag. Eiga margir það-
an ógleymanlegar minningar. Þar
var höfðingsskap og hjartahlýju
að mæta. og voru hjónin samhent
'im það sem annað —
En nú er harmur kveðinn að
Hellulandi. heimilinu . hlýja og
glaða, vinmarga og vinfasta Hús-
bóndinn horfinn — hinn glaði og
gestrisni. hinn listfengi og hug-
kvæmi. hinn fjölhæfi og fram-
sækni Skagfirðingur, sem unni
sveit sinni og héraði af alhug,
vann því allt, er hann mátti, átti
frumkvæði að margri nýjung og
studdi fast að framgangi góðra
mála og var héraði sínu á allan
hátt traustur og dyggur sonur. —
Bóndinn hoifinn úr hópnum,
— samvinnubóndinn, athafna-
sami og smekkvísi, sem árum
saman var oft á ferð milli stéttar-
bræðra, sem ráðunautur landhún-
aðarstjórnarinnar um ræktun
vatnafiska o. fl., gisti starfsbræð-
urna glaður og reifur, bjartsýpn
og framsækinn, fróffur og frjals-
huga, — ráðhollur vinur og bróð-
ir, sem stóð jafnan fast á rétti
þeirra og átti tröllatrú á mátt ísl.
moldar og möguleika ísl. landbún-
aðar, og þótti sæmd að því að
vera bónidi, tengdur gróa'ndanum
á landi og í lundu, litríkum, lað-
andi og lífshollum.
Og nú minnist ég í dag margra
dýrðardaga á Hellulandi, —
margra ógleymanlegra daga með
Ólafi bónda á ferðalagi milli skól-
anna í Skagafirði hvern janúar-
mánuð um tug á~a. þegar hann
fræddi mig eg skenimti mér á sinn
óviðjafnanlega hátt, þuldi kvæða-
bálka og vísnasæg, sagði skemmti-
sögur og vitnaði til atburða og
annála, manna og málefna úr sögu
byggðar og hæja. Slíkur fræðaþul-
ur var Ólafur Sigurðsson og vísna-
sjór, fjölgáfaður og lífsglaður
drengskaparmaður o.g tryggða-
tröll.
Og svo skal hann kvaddur með
þökk, konu hans og fjölskyldu
allri sendar hjartanlegustu sam-
úðarkveðjur, og honum sjálfum
blessunaróskir út yfir gröf og
dauða.
Snorri Sigfússon
MINNING:
Ólafur Friðfinnsson
frá Kjaransstöðum
Þegar freguin barst mér um, að
þú værir farmn alfarinn til oýrra
heiima, sem við náum ekki til, þá
sóttu ag huga mér mmningarnar
um líf þitt og starf, minningar um
drenginin prúða, glaða og trausta
starfsimanninn, sem nú var stoð
og stytta sinnar öldruðu móður, I
þegar kallið kom.
Það er erfitt ag skilja, að þú
sért horfinn. Ég man þig lítið barn.1
og sá þig vaxa upp, og þú varst
alfltaf sami Ijúfi drengurinn. Ég
sá þig ganga út í lífið og hin
sanna prúðmennska og algjört
æðruleysi var þitt aðal'smerki. Þú
laukst námi þínu við sikólann á
Núpi í Dýrafirði og lagðir þaðan
leið þína á Garðyrkjuskóla ríkis-
ins að Reykjuim í Ölfusi og laukst
þar störfum og náimi á þann sama
hátt og emkenndi líf þitt allt,
með dugnaði og festu og trú á
framtíðina.
Aftur lágu spor þín heim til
átthaganna við Dýrafjörg og þar
skyldi starf þitt og athafnaþrá
verða átthögunum og fólkinu til
blessunar — en svo kom sá, sem
valdið hefur og kvaddi þig til ann
arra starfa guðs í geim.
Móðirin öldruð og hnípin, horfir
nú á eftir fjórða syninum úr tólf
barna hópi, sem svo skyndilega og
óvænt hverfur á braut. Við, sem
eftir lifucn, flyt.jum þér hinztu
kveðjur og þökk fyrir samveruna
í þessi 42 ár, sem o-kkur auðnaðist
að eiga samleið með þér. Við þökk
um allar ljúfar minningar og það
göfuga fordæmi, sem þú gafst okk
ur og biffjum þér allrar blessun-
ar á þeim ókunnu vegum, sem leið
þín liggur nú um.
Vertu sæll, vinur og bróðir.
<itnnii/ ^
D. F.
ÞAKKARÁVÓRP
ariaaiÉHHaiÉÉMaaMMMMÉ.
Öllum hinum mörgu, nær og fjær, er á einhvern
hátt auðsýndu mér velvild og vinarhug á 75 ára
afmæli mínu, 20. okt. síðastl. færi ég innilegai
þakkir.
Svava Þorleifsdóttir.

Jarðarför mannsins míns
Matthíasar Þórólfssonar,
Ástúni,
fer fram frá Fossvogskirkju, mánudaginn 6. nóv. kl. 10,30 f.h.
Jarðarförinni verður útvarpaS.
Sfeinunn CuSjónsdóttir.
FaSir okkar,
Þorkell Þorsteinsson,
Barmahlíð 51,
verSur jarðsunginn frá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 7. nóvembe
kl. 1:30 síðdegis. Blóm vinsamlega afþökkuð.
Synir hins láfna.
Alúðar þakkir færum við öllum þeim, er sýndu okkur samú
og vinátfu við andlát og jarðarför mannsins míns, bróður okkai
föður, tengdaföður og afa,
Jóns Jónssonar,
Teygingalæk.
Guð blessi ykkur öli.
Guðriður Auðunsdóttir
Steinunn Jónsdóttir Guðleif Jónsdóttir
Sveinbjörg Inglmundardóttir Ólafur J. Jónsson
Elín Jónsdóttir Ragnar Lárusson
Sigríður Jónsdóttir Jón Páisson
Ólöf Jónsdóttir Guðmundur Pálmason
og barnabörn.