Tíminn - 04.11.1961, Blaðsíða 14

14
TÍMINN, laugardaginn 4. nóvember 1961
til Southminster var aðfanga
dagur jóla, en vegna þess, að
,veður var ekki sem bezt, fór
hvorki Sir Andrev né heimil
isfólk hans til Stangate, held
ur hlustuðu á messu í Steaple
kirkju. Eins og venja var til,'
útbýtti Sir Andrev þennan
dag jólagjöfum meðal þjóna
sinna og starfsmanna og á-
minnti þá um að drekka sig
ekki fulla um hátíðina. eins
og oft vildi eiga sér stað.
— Það litur helzt út fyrir
að við fáum ekki tækifæri til
þess, sagði Vulf, er þeir gengu
til hallarinnar, — þar sem
kaupmaðurinn hefur ekki enn
fært okkur vínið, sem ég von
aðist eftir að geta fengið mér
glas af í kvöld.
Máske hann hafi selt það
öðrum hærra verði, það væri
sannarlega eftir Kýpurbúum,
svaraði Andrev brosandi.
Þeir gengu síðan inn í höll-
ina og bræðurnir gáfu Rósa-
mundu sameiginlega jóla-
gjafir þær, sem Vulf hafði
keypt. Hún þakkaði þeim inni
lega, hrósaði hinu vandvirka
verki og hló hjartanlega. er
þeir sögðu henni að það væri
óborgað. Hún ákvað að bera
bæði serkinn og slæðuna í
veizlu þeirri, er halda átti um
kvöldið.
Hér um bil klukkan tvö síð
degis kom þjónn inn í höll-
ina með þá fregn, að vagn
með tveimur hestum fyrir á-
samt tveimur mönnum, kæmi
frá þorpinu. — Kaupmaður
inn okkar, og það á réttum
tíma, sagði Vulf og gekk út
ásamt fleirum til að taka á
móti .honum.
Það var Georgios sveipaður
inn í stóra sauðskinnskápu,
sem Kýpurbúar bera 'oft á
vetrum. Hann sat á einni af
tunnunum.
— Fyrirgefið, herra riddari,
sagði hann í því hann stökk
niður af vagninum. — Vegirn
3r í þessu landi eru svo slæm
ir, að þó að ég skildi helming
inn eftir, af því, sem á vagn-
inum-var, í Stangate, hef ég
verið fjóra tíma þaðan og það
lengst af í forarpyttum, og
eru hestarnir því uppgefnir
og hjólin undir vagninum, er
var hálf lítilfjörlegur, ónýt.i
en loks erum við þó komnir,
göfugi herra, bætti hann við
er hann hneigði sig fyrir Sir
Andrev, — hér er líka vínið,
sem sonur yðar keypti af mér.
— Bróðursonur minn, greip
Sir Andrev fram í.
— Eg bið yður að fyrirgefa,
en eftir því hvað hann er lík
ur yður. hélt ég að hann væri
sonur yðar.
— Hefur hann keypt allt
þetta’ spurði Sir Andrev, því
að það voru fimm tunnur á
vagninum og bar að anki einn ]
eða tveir smákútar og n<->kkr
ir böggiar.
— Ónei. sagði Kýnurbúinn
angurvær. — Eg tók bær með
mér til ábótans þvi að mér
skildist að hann ætlaði að
kaupa sex tunnur. en þegar
til kom, vildi hann aðeins fá
þrjár.
manþsins Múhameðs. sagði
hann. sr*"1 sér við ov hrækti
út úr sér.
-r Eg sé að þér eruð krist-
inn, sagði Sir Andrev — En
bó að ég berjist á móti Mú-
hameðstrúarmöripum hef ég
bekkt margan merkan mann
í þeirra hópi. Mér virðist held
ur engin ástæða »-il að hrækja
að nafni Múhameðs, þvi að
hann var í mínum augum mik
ilmenni, þótt. Satan glepti hon
um sýn í sumu.
— Mér finnst bað ekki held
ur réttj sagði Godvin hugs-
H. RIDER HAGGARP <
BRÆÐURNÍR
« SÆGA FRÁ KROSSFERÐATÍMUNUM
— Hann sagði þrjár skaut
Vulf inn í.
— Sagði hann það, herra?
Þá er skuldin mín, þvi að ég
tala mál yðar ófullnægjandi.
Nú verð ég að draga afgang-
inn með mér eftir þessum ó-
þverra vegum, ég ætla samt
sem áður að biðja yður hélt
hann áfram og sneri sér að
Sir Andrev, — að létta hvrði
mína ofurlítið með því að,
þiggja af mér þennan litla
kút með gömln. sætu vini. er^
vaxið hefur í hliðnm Troeidos. |
— Eg man bað vel, sagði
Sir Andrev brosandi. •— enj
maður minn góður. ég óska
ekki eftir að fá vín yðar fyrir
ekkert.
Við þessi orð hvrnaði yfir
Georgios.
— Hvað! göfugi herra. þekk
ið þér ey feðra minna. Kýpur?
Ó, þá kyssi ég hönd yðar og
vissulega móðgið þér mig ekki.
með því að neita bessari litlu
göf. Satt að segja hef ég verzl
að svo vel í Essex. að ég má
við því að gefa þetta.
— Verði yðar vilji, svaraði
Sir Andrev. — Eg þakka yð-
ur, og máske hafið þér eitt-
hvað með til að selja?
— Það hef ég. Dálítið af í-
saum ef hin náðuga ungfrú
óskar að skoða það, sömuleið
is nokkrar ábreiður af sömu
gerð og Múhameðstrúarmenn
eru vanir að krjúpa á er þeir
biðja bænir sínar til falsspá-
andi. — Hinir trúu þjónar
kristinnar trúar eiga að berj
ast gegn ó--inum krossins. og
biðja fyrir sé.lum beirra. en
,,kki hrækm »ð beim.
Kaupmai*.-rínn hnrfði undr
andi á há. yar að r.iála við
krossmarki* -r hann bar á
brjóst.inu, — Þeir. ,«m u.nnu
hina heilögu borg. voru á ann
arri skoðun. sagði hann. —
Þegar beir riðu inn í Ei-Aksa-
bænahúsið og hestarnir óðu
blóðið unp að hniám. En tíð-
arandinn pr nrðinn frtáLsljmd
ari. og hvaða. rétt bef ég. sem,
meira hugsa um t.ímanlegan
bagnað. en hær bí^nino-ar. er
sonur hinnar bei’ögu Mari'i
varð að þola. — og hann gerði
lcrossmark fvrir sér — að tala
um slíkt? Fvrúrgefið mér. ég
t.ek móti ákúrum yðar. því
að máske bef ég ekki hina
réttu trú.
— Má ég biðja um hjálp til
bess að koma farangrinum af
vagninum. hélt hann áfram.
— þvi að ég get ekki opnað
bögglana hérna. Nei, þenpan
kút ætla ég að bera sjálfur,
því að ég vona að þér bragðið
á innihaldi hans um jólin.
Það verður að fara varlega
með hann, og ég býst við að
hann hafi ekki batnað á leið-
inni. Síðan tók hann kútinn
af vagnbrúnini og lét hann á
öxl sér á endann og gékk létti
lega með hann inn um hliðið.
— Hann er furðu sterkur
ekki stærri en hann er, hugs
uði Vulf. er fylgdist með hon
I um með ábreiðustranga.
Hinum víntunnunum var
svo raðað niður í kiallara und
ir höllinni.
Georgios gekk svo inn í höll
ina, en bauð þjóni sínum,
skuggalegum náunga. er hann
nefndi Petros, að gæta hest-
anna Georgios tók nú upp
vörur sínar með slíkri lipurð,'
sem væri hann æfður í öll-
um helztu sölubúðum Austur-
landa. Það voru vandaðar vör
ur og fagrar. sem hann hafði
á boðstólum. Ábreiður. alla-
vega litar, svo miúkar og þægi
legar sem dýrafeldir, og
margt fl(rira. Þegar Sir And-
rev sá þær. var sem birti yfr
honum, og hann minntist,
löngu liðinna tima.
— Eg ætla að kaupa þessa:
ábreiðu, sagði hann, —- því j
að það getur vel verið sú sama j
og ég lá veikur á í húsi Ayo- j
ubs í Damaskus fyrir mörg- j
um árum. Nei, ég deih ekki
um verðið, ég ætla að kaupa1
hana.
Og fyrir hugskotsaugum j
bans svifu margar myndir frá
Uðnum tíma. bega.r hann lá
" siíkri ábreiðu og sá í fvrsta
sinn gegnum gluggann hina
austurlenzku briiði sína. þar
sem hún var á skemmtigöngu
’-^eð Ayo"b föður sínum Svo
fóru b'-jr a.b ta.ia um Kýpur-
py, og banoiv leið dagurinn,
bar til dimmt var orðið.
Loks sagði Georgio' að hann
vrði að leggia af stað, bví að
hann hefði sent leiðsögu-
mann sinn aftur til Southmin
ster, þar sem hann ætlaði að
halda jólin.
Svo var reikningurinn borg
aður. Meðan verið var að
spenna fyrir vagninn, boraði
hann gat á litla vínkútinn og
setti tappa í og áminnti menn
um að nota sér það um kvöld
ið. Eftir að hafa þakkað fyrir
gestrisnina, kvaddi hann að
austurlenzkum sið og gekk út
ásamt Vulf.
Það voru varla liðnar fimm
mínútur, þegar köll heyrðust
úti fyrir, og Wulf kom inn aft
ur og sagði, að hjólið héfði
strax brotnað af vagninum,
þegar lagt var af stað, og nú
lægi hann á hliðinni úti í
garðinum.
Sir Andrev gekk nú út með
Vulf og sáu þeir þar Georgios
er blótaði þar óspart á ó-
kunna tungu, og bar sig að'
sem Austurlandakaupmenn
einir geta gert í slíkum kring
umstæðum.
— Æruverði riddari, sagði
hann, — hvað á ég nú að
.géra? Það er rétt komið
svarta rnyrkur. og hvernig get
ég ratað veginn upp ásinn
bratta? Eg býst við að hinar
dýrmætu vörur mínar verði
að bíða hér í nótt, því að ekki
verður hægt að gera við hjól-
ið í kvöld.
— Enda er það heppilegast
fyrir vður og þjón yðar, svar-
aði Sir Andrev vingjarnlega.
— Komið nú inn og syrgið
ekki. Vér erum vanir því hér
i Essex, að hjólgaddar brotni,
bér get.w «ins vel borðað
i--ugerdagur 4. nóvember:
800 Morgunútvarp
12.00 Kádegisútvarp.
12.55 Óskalög siúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir).
14 30 Laugardakslögin.
15.00 Fréttir og tilkynningar.
15.20 Skákþáttu.r ('S’iðmundur Arn-
laugsson).
16.0p Veðurfregnir. — Bridgeþátt-
ur (Stefán Guðjohnsen).
16 30 Danskennsla (Heiðar Ástvalds-
son).
17.00 Fréttir. - Þetta .vil ég heyra:
Haraldur Adolfsson leikhús-
starfsmiður velur sér hljóm-
plötur
17.40 Vikan framundan: Kynning á
dagsfcrárefni útvarpsins.
18.00 Útvnrpssaga barnanna: „Á
leið tii Agra” eftir Aimée
Sommerfelt; V. (Sigurlaug
Björnsdóttir).
18.20 Veðurfregnir,
18.30 Tómstundaþáttur barna og
unglinga (Jón Pálsson).
18.55 Söngvar í léttum tójl.
19 10 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Frá danslagakvöldi í Berlín
(Michael Naura kvintettinn og
Rita Reyes flytja).
20.20 Upplestur: „Ófullkomin játn-
ing”, smásaga eftir Laszló
Böti í þýðingu Stefáns Sigurðs
sonar (Þýðandi les).
20.40 í vetrarbyrjun: Jón R. Kjart-
ansson kynnir ýmiss konar
lög, sem minna á veturinn.
21.25 I.eikrit: „Morgunn í lífi
skálds”, gamanleikur eftir
Jean Anouilh, þýddur af Ósk-
ari Ingimarssyni." — Leikstj.:
Ævaf R. Kvaran. — Leikend
ur: Þorsteinn Ö. Stephensen,
Inga Þórðardóttir, Arndís
Björnsdóttir, Guðbjörg Þor-
bjarnardóttir, Gísli Halldórs-
son, Rúrik Haraldsson, Gestur
Pálsson, Jón Aðils, Guðrún
Stephensen, Sigríður Hagalín,
Flosi Ólafsson og Karl Guð-
mundsson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög,
24.00 Dagskrárlok.
vmwvvt
VÍÐFÖRLI
Úlfurinn og
Fálkinn
89
Það lá við að Eiríkur missti
kjarkinn, er hann heyrði sagt frá
bardaganum. Hann harmaði ekki
einungis vin sinn, heldur einnig
það, að Hallfreður myndi nú ekki
fá skilaboð hans. Hann sneri sér
að Bústaðalénsmanninum. — Trú-
ir þú raunverulega, að konungur
ykkar hafi ætlað að senda gull til
Tyrfings? Nei, þið hafið bara átt
að vera skotmark fyrstu örvarinn-
ar frá manni, sem konungurinn
veit, að er svikari. Maðurinn reidd
ist þessum orðum, en nú kom
bófaforinginn til þeirra. — Við
erum svangir, sagði Eiríkur, —
gefðu okkur eitthvað að borða, —
Þið fáið ekkert að borða, fyrr en
mínir menn koma aftur frá Bersa,
heldurðu, að ég sé alger heimsk-
ingi? Áhyggjur Eiríks jukust enn,
er honum varð ljóst, að menn
höfðu raunverulega verið sendir
til Bersa til að fá úr því skurið,
hvort hann hefði sagt sannleikann.